มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่ห้านิกายโบราณจะบุกมาฆ่าหลิงฮัน ในทางกลับกัน การที่พวกเขามาช้าเป็นเรื่องที่หลิงฮันคาดไม่ถึง และคิดว่าห้านิกายโบราณน่าจะยุ่งอยู่กับจักรวรรดิจันทราม่วง
หลิงฮันรู้สึกสงสัยว่าพวกมันส่งใครมา?
หลิงฮันเดินออกมาจากพระราชวัง และเห็นเรือรบลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือพระราชวังและมีธงอยู่บนเรือรบเป็นรูปอะไรบางอย่างซึ่งไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นมังกรหรืองู
นิกายมังกรปฐพี!
เขาได้ลงมือฆ่าเจี่ยหมิง มันก็สมเหตุสมผลที่นิกายมังกรปฐพีจะส่งจอมยุทธที่แข็งแกร่งออกมาเพื่อฆ่าเขา
“หึ่ม เป็นแค่มดปลวกแต่กล้าที่จะก่อตั้งจักรวรรดิ!” เสียงที่เย็นชาดังมาจากฟากฟ้า
เสียงนั่นมันค่อนข้างคุ้นเคยทีเดียว
ราชันอสรพิษมาร!
หลิงฮันจดจำได้ทันที เมื่อราชันซากศพสิบห้าตาถือกำเนิด ห้านิกายโบราณส่งจอมยุทธระดับทลายมิติออกมาสามคน และคนที่นิกายมังกรปฐพีส่งออกไปคือราชันอสรพิษมาร
“โอ้ว เจ้าคิดจะมากัดข้าหรือ?” หลิงฮันถามพรางหัวเราะ
“ราชันอสรพิษมาร โปรดให้ข้าเป็นคนจัดการกับมันด้วยตัวเองเถิด!” บนเรือรบเสียงของฉือชิ่วเหรินดังขึ้น
“ย่อมได้ ข้าจะให้เจ้าเป็นคนจัดการ หากเจ้าสามารถจัดการมันได้ เจ้าจะสามารถทะลวงผ่านระดับทลายมิติได้ในเวลาอันสั้น และด้วยพรสวรรค์ของเจ้ากับด้วยความช่วยเหลือของนิกาย มันคงไม่ใช่เรื่องยากอะไรสำหรับเจ้าที่จะทะลวงผ่านระดับทลายมิติขั้นเก้าภายในสิบปี” ราชันอสรพิษมารกล่าว
แม้ว่าฉือชิ่วเหรินจะไม่ได้เป็นอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของนิกายกระบี่ไร้เทียมทาน แต่เขาเป็นเพียงคนเดียวที่ได้รับการยอมรับจากกระบี่ไร้เทียมทาน ด้วยเหตุนี้ แม้กระทั่งราชันอสรพิษมารยังคาดหวังกับเขาไว้มาก นั่นเป็นเพราะบรรพบุรุษของนิกายกระบี่ไร้เทียมทานยังมีชีวิตอยู่!
“ขอบคุณ!” ฉือชิ่วเหรินกระโดดลงมาจากเรือรบและยืนอยู่บนท้องฟ้า “หลิงฮัน ข้าจะเป็นคนจัดการเจ้าเอง!”
หลิงฮันส่ายหัวและพูดว่า “เจ้าเป็นคนไร้ยางอายยิ่งนัก เห็นได้ชัดว่าระดับพลังของเจ้าอยู่บนจุดสูงสุดของระดับสวรรค์แล้ว แต่เจ้ายังอยากจะท้าข้าสู้”
ฉือชิ่วเหรินยิ้มและพูดว่า “หรือว่าเจ้าจะกลัวข้า?”
เหอะ หลิงฮันทะยานขึ้นไปในอากาศและเผชิญหน้ากับฉือชิ่วเหริน “เข้ามา ในฐานะจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิต้าหลิง ข้าจะแสดงให้เห็นว่าข้าจะจัดการเจ้ายังไง!”
ฉือชิ่วเหรินแสยะยิ้มและพูดว่า “จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิต้าหลิงอะไรกัน วันนี้นี่แหละข้าจะสังหารเจ้าด้วยกระบี่ของข้า!”
หลิงฮันเอียงหูและพูดว่า “นี่เจ้าพูดว่าจะสังหารข้ามากี่ครั้งละ? ข้าเบื่อที่จะได้ยินแล้ว เจ้าไม่คิดที่จะพูดอะไรอย่างอื่นเลยหรือไง?”
“เช่นนั้น ตายซะ!” ฉือชิ่วเหรินกระโจนออกไปพร้อมกับกระบี่ไร้เทียมทานที่หมายจะเอาชีวิตหลิงฮัน
ตู้ม เพียงแค่ตวัดกระบี่ การโจมตีก็มาถึงด้านหน้าหลิงฮันแล้ว นี่แสดงให้เห็นว่าการโจมตีของเขามันรวดเร็วแค่ไหน
ฉือชิ่วเหรินเป็นคนที่ไม่อาจดูแคลนได้ เพียงแค่ผ่านไปไม่กี่วัน เขาก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก ไม่ใช่แค่ระดับพลังเท่านั้น แต่ยังรวมถึงพลังต่อสู้และความเข้าใจในวิถีแห่งกระบี่
ดาบสังหารในมือของหลิงฮันกำลังสั่นราวกับว่ามันพยายามที่จะบินออกไป
แก่นแท้แห่งกระบี่!
หลิงฮันยิ้มเล็กน้อยและใช้พลังของแก่นแท้แห่งดาบ และดาบสังหารของเขาก็หยุดนิ่งกลับมาเป็นปกติ ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปปะทะกับกระบี่ไร้เทียมทานของฉือชิ่วเหรินซึ่งหน้า
แต่การโจมตีของฉือชิ่วเหรินนั้นรวดเร็วมาก แม้แต่สายตายังจับภาพได้แค่เงาของกระบี่ แต่ร่างกายก็ไม่อาจเคลื่อนไหวตามทัน และทำได้แค่โคจรพลังปราณออกมาป้องกัน
แต่หลิงฮันฝึกฝนบ่มเพาะกายา ทำให้กายหยาบของเขาเทียบได้กับจอมยุทธระดับสวรรค์ จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะรับการโจมตีของฉือชิ่วเหริน
ดาบและกระบี่ปะทะกันอย่างดุเดือด และแสงสว่างที่เกิดขึ้นจากการปะทะสว่างไสวเท่ากับดวงอาทิตย์
หลิงฮันสวนกลับการโจมตีอย่างรุนแรง ตู้ม ฉือชิ่วเหรินกระเด็นออกไป เขายิ้มและพูดว่า “กระบี่ของเจ้ารวดเร็วมาก แต่ดูเหมือนว่าพลังของมันจะยังไม่เพียงพอ!”
ไร้สาระ พลังและความเร็วไม่สามารถควบคู่กันได้ การที่กระบี่ของเขารวดเร็วมาก แน่นอนว่าพลังของมันจะต้องลดน้อยลง
เขาลอยกลับมาและจับกระบี่ไร้เทียมทานอย่างมั่นคง เจตจำนงอันไร้ที่สิ้นสุดของกระบี่ไหลผ่านร่างกายของเขากลายเป็นกระบี่นับหมื่นเล่มอยู่รอบตัวเขา
กระบี่ทุกเล่มแฝงไปด้วยเจตจำนงแห่งกระบี่ แม้มันจะไม่สามารถทำอันตรายต่อร่างกายมนุษย์ได้ แต่เหมือนกับว่ามันสามารถตัดผ่านดวงวิญญาณได้ ซึ่งเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก
“รับการโจมตีของข้าซะ!” ฉือชิ่วเหรินตะโกนอย่างดุเดือด
หลิงฮันไม่กล้าประมาท พลังของกระบี่พวกนั้นน่ากลัวมาก และเขายังตั้งท่าพร้อมที่จะปลดปล่อยการโจมตีอันรุนแรงออกมา นั่นคือดาบลึกลับสามพันเล่ม
“หืม?” บนเรือรบ ราชันอสรพิษมารรู้สึกประหลาดใจ และพบว่ากระบวนท่าที่หลิงฮันกำลังจะใช้มันทำให้เขารู้สึกคุ้นเคย “นี่มัน…ทักษะสามดาบเร้นลับ!”
นี่คือหนึ่งในทักษะดาบที่ทรงพลังที่สุดของนิกายดาบสวรรค์
ฉือชิ่วเหรินเค้นเสียงและโจมตีใส่หลิงฮันทันที ในขณะนั้น สวรรค์และปฐพีต่างสูญเสียสีสันของมันไป หลงเหลือไว้แค่ความมืดของกระบี่ไร้เทียมทาน และแสงอันไร้ที่สิ้นสุดที่พุ่งตรงเข้าหาหลิงฮัน
แม้ว่าหลิงฮันจะลืมตา เขาก็ไม่สามารถมองเห็นได้ว่าฉือชิ่วเหรินอยู่ตรงไหนและเห็นแค่การโจมตีของมันทำเท่านั้นที่กำลังพุ่งเข้ามาใกล้
แต่หลิงฮันไร้ซึ่งความหวาดกลัว เขาเพียงแค่หลับตาลงและใช้ใจมอง
แก่นแท้แห่งดาบ!
มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย ดาบสังหารของเขาเริ่มกวัดแกว่ง และปลดปล่อยทักษะดาบลึกลับสามพันเล่มออกไปกลายเป็นลำแสงที่พุ่งเข้าหาฉือชิ่วเหริน
ในทางทฤษฎี กระบวนท่าของฉือชิ่วเหรินทรงพลังกว่าที่จะฆ่าศัตรูเพียงคนเดียว ในขณะที่ทักษะดาบลึกลับสามพันเล่มเหมาะแก่การโจมตีเป็นวงกว้าง เพราะพลังของมันจะกระจายออกไปดังนั้นพลังทำลายล้างจึงไม่ทรงพลังเท่า แต่ว่าตอนนี้หลิงฮันโจมตีออกมาด้วยดาบสังหาร ซึ่งแค่พลังของดาบสังหารเพียงอย่างเดียวก็เป็นภัยคุกคามต่อฉือชิ่วเหรินแล้ว ดังนั้นเมื่อใช้ทักษะดาบลึกลับสามพันเล่มออกมาจากดาบสังหาร พลังทำลายล้างของมันจึงเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล
ทั้งสองฝ่ายต่างปล่อยการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดออกมา
ตู้ม!
การปะทะกันของกระบี่และดาบทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นบนท้องฟ้า ในขณะนั้น ทุกคนกลายเป็นตาบอดและหูหนวกชั่วคราว สิ่งที่พวกเขาเห็นคือโลกสีขาวล้วนและเกิดเสียงกระหึ่มอยู่ในหูของพวกเขา
เมื่อแสงสว่างและเงาจางหายไป พวกเขาเห็นฉือชิ่วเหรินกระเด็นออกไปหลายร้อยฟุต และมีบาดแผลเต็มตัวพร้อมกับโลหิตที่ไหลออกมาไม่หยุด ราวกับว่าเขาไม่สามารถหยุดมันได้
บาดแผลที่เกิดขึ้นจากดาบสังหาร มันจะห้ามเลือดไม่ให้หยุดไหลง่ายๆได้อย่างไร?
ส่วนหลิงฮัน เสื้อผ้าของเขาซีกขาดเล็กน้อย แต่ร่างกายของเขานั้นดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่จุดเดียว หลังจากที่กายหยาบของเขาอยู่ที่ระดับสวรรค์ มันทำให้กายหยาบของเขาแข็งแกร่งเท่ากับแร่เหล็กระดับสิบ แล้วเขาจะได้รับบาดเจ็บง่ายๆได้อย่างไร?
สภาพของพวกเขาทั้งสองคนแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง