“คุณสู้กับมันรอไปก่อน แต่อย่าฆ่ามันตายล่ะ! รอฉันกลับมาเอาบัฟเอง ฉันจะรีบมาทันทีที่ฆ่าผู้หญิงเลวนั่นได้” หลินหลี่เหวี่ยงดาบยักษ์ออกไปเพื่อลาสครีป เมื่อเห็นไอ้คนบ้าคลั่งที่ฆ่าตัวละครในตำนานของหัวหน้าทีมในการสู้แบบตัวต่อตัวได้ นากาซาว่าจึงตัดสินใจถอยกลับทันที
“เชอะ! งั้นฉันจะไปฆ่าสไลม์น้ำแข็งก่อนก็ได้” เมื่อเห็นว่านากาซาว่าไม่มีความตั้งใจที่จะต่อสู้ ขณะที่เธอคอยหลบอยู่ในใต้ป้อม เขาก็ยักไหล่และเดินเข้าไปในป่าแทน DemonSpirit เห็นหลินหลี่ลากดาบยักษ์ของเขาไปที่พุ่มไม้ใกล้กับเลนกลาง ทันใดนั้นรูนบนใบดาบของเขาก็เปล่งประกาย และคลื่นพลังขนาดมหึมาก็พุ่งออกไป มันระเบิดและสังหารครีปทั้งหมดที่อยู่ใต้ป้อมรวมถึงนากาซาว่าด้วย DemonSpirit เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น
หลินหลี่เชิดหน้าขึ้นและรีบวิ่งไปหา DemonSpirit ทันที ในขณะเดียวกัน RedMoon ที่ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ใกล้กับ DemonSpirit เมื่อเธอรู้เรื่องการตายของนากาซาว่า RedMoon ก็ขมวดคิ้ว ‘ปีศาจหลี่สะสมทรัพยากรได้ค่อนข้างมากแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องชะลอความเร็วการฟาร์มของเขาแล้ว’ เธอรีบไปที่ก้อนหินด้านหลัง DemonSpirit ที่กำลังต่อสู้กับสไลม์น้ำแข็งอยู่ และกำลังพุ่งจู่โจมเธออย่างไม่ให้รู้ตัว อย่างไรก็ตามการปรากฏตัวของหลินหลี่ทำให้เธอถึงกลับตกใจ ‘เร็วมาก! เขายังต้องการบัฟสไลม์น้ำแข็งอีกงั้นหรือ? แล้ว DemonSpirit ล่ะ? เขาไม่สนใจชีวิตของเธอเลยหรือไง? ฉันคิดว่าเขาต้องเห็นฉันแล้วแน่ๆ! ฉันต้องฆ่าเธอแล้วคิดหาทางหนี’ น่าเสียดายที่สิ่งต่างๆไม่เป็นไปตามที่เธอคาดไว้ หลินหลี่ปลดปล่อย [Giant Blade Slam] ใส่ DemonSpirit และแม้แต่ RedMoon ก็ถูกซัดกระเด็นออกไปด้วยเช่นกัน
“ไอ้พวกคนเลวสองคนนี่! ต้องขอบคุณพระเจ้าที่แจ้งเตือนฉัน! เอ๊ะ!? ทำไมระบบถึงบอกว่าฉันฆ่าเพื่อนร่วมทีมไป และแม้แต่หัก 100 ดวงวิญญาณ” หลินหลี่รับกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ “ห่าเอ้ย! ยัยคนเลวนี่! แกทำให้เพื่อนร่วมทีมของฉันตาย! จงตายตามไปซะ!”
หลินหลี่วิ่งไล่ตาม RedMoon ที่ปลิ้วลอยกระเด็นไป เมื่อเธอร่อนลงพื้น เธอหอบหายใจและแทงนากินาตะของเธอลงบนพื้นเพื่อชะลอตัว จากนั้นเธอก็รีบวิ่งหนีไปตามเส้นทางอื่นโดยไม่มีการลังเลใดๆ ในขณะเดียวกันหลินหลี่ยังคงไล่ตามเธอต่อไป พร้อมกับแกว่งดาบยักษ์ของเขา “เอาชีวิตเพื่อนร่วมทีมของฉันคืนมา! คนสารเลว! ฉันต้องการจะ … เอ่อ ประโยคต่อไปคืออะไรนะ? ช่างเถอะ! อย่างไรก็ตามแกต้องรับผิดชอบต่อการตายของเพื่อนร่วมทีมของฉัน! เจ้าคนสารเลว!”
ด้วยความเร็วเต็มพิกัด RedMoon วิ่งและหลบดาบยักษ์อย่างกลัวตาย ในขณะที่หลินหลี่ไล่ล่าเธออย่างบ้าคลั่ง เธอตกใจ ‘เป็นไปได้อย่างไรที่ตัวละครประเภทพละกำลังจะตามทันความเร็วของฉันได้ ถ้าฉันไม่ได้มีสุดยอดสกิลการเคลื่อนที่ ฉันคงจะกลายเป็นศพไปแล้ว!’ เธอสับสน ขณะที่เธอหันหลังกลับเล็กน้อย เพื่อดูใบดาบขนาดยักษ์ที่มีระยะการโจมตีถึงหกเมตร ‘ฉันต้องไม่มีความลังเลหรือล่าช้าแม้แต่เพียงนิดเดียว หากเขาตามฉันทัน ฉันจะต้องตายอย่างแน่นอน’
ที่ฐานเกิด DemonSpirit จ้องมองจากระยะไกล ‘เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันเป็นใคร’ เธอถอนหายใจด้วยความเศร้าใจ “GreenDew ตอนนี้ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอแล้ว ฉันขอโทษด้วย”
“…… ” ThornyRose และคนอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง GreenDew ที่หลินหลี่ไม่สามารถจำได้มากที่สุดยิ้มอย่างขมขื่น “มันมาโยงหาฉันได้อย่างไร…”
ในขณะที่ RedMoon กำลังจะไปถึงฐาน แต่หลินหลี่ก็ยังคงติดตามเธอติดหนึบ พี่ใหญ่เฉาพูดแสดงความคิดเห็นอย่างตื่นเต้น “ปีศาจหลี่ผู้บ้าคลั่งได้ผ่านพื้นที่ป่าของป้อมที่หนึ่ง และจากนั้นก็พุ่งผ่านพื้นที่ป่าป้อมที่สองไปอย่างไม่คิดที่จะหยุด ช่างเป็นความมุ่งมั่นที่แรงกล้าอะไรเช่นนี้! ด้วยความต้องการแก้แค้นให้กับเพื่อนร่วมทีม ทำให้เขากลายเป็นปีศาจที่มาจากขุมนรก ฐาน! เขากำลังจะไปถึงฐานของฝั่งตรงข้ามแล้ว! ชีวิตของ RedMoon เหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้าย! โอดะ ฮิโคชิต้องการไปช่วยเหลือเธอ แต่เขาถูกขวางโดยพี่ใหญ่จ้าวแห่งเพชรตรงพื้นที่ว่างด้านหลังป้อมที่หนึ่ง! โอ้พระเจ้า! เขาเข้าไปในฐานแล้ว! ให้ตายเถอะ! เขาวิ่งฝ่าป้อมหน้าฐานเข้าไปแล้ว! เขาเปิดใช้งานสกิลเกราะเพื่อป้องกันการโจมตีของป้อม และไล่ล่า RedMoon ต่อไป! เขาพุ่งเข้าไปขวางเธอไว้ด้วยพลังทั้งหมดของเขา และฆ่าเธอในด้านหน้าของจุดเกิด! แย่แล้ว! นากาซาว่าฟื้นคืนชีพขึ้นมาแล้ว และพลังชีวิตของปีศาจหลี่เหลือต่ำกว่า 200 HP ดูเหมือนว่านี่จะเป็นจุดจบสำหรับเขา! เขารีบวิ่งไปที่พื้นที่ด้านหลังป้อมหน้าฐาน ในขณะที่เขาเริ่มปีนขึ้นไปบนกำแพง และวางแผนที่จะหนีไปจากที่นั่น! ในขณะที่เขากำลังจะหลบหนี นากาซาว่าดูเหมือนว่าต้องการที่จะหยุดเขาด้วยทุกสิ่งที่เธอมี อะไรกัน!? เขากระโดดถอยหลังกลับมา! และนากาซาว่าก็วิ่งหนีไป! ใช่ คุณมองไม่ผิด! เธอเพิ่งวิ่งหนีจากนักรบที่เหลือพลังชีวิตเพียงแค่ 200 HP เท่านั้นเอง! เธอยังใช้สกิลการเคลื่อนที่เพื่อหนีอีกด้วย! เอาล่ะ! ปีศาจหลี่คงใช้โอกาสนี้หลบหนีต่อไป? อะไรกัน!? เขาเป็นบ้าไปแล้ว! บ้าอย่างแท้จริง! เขาพุ่งเข้าไปในระยะโจมตีของป้อม และตอนนี้พลังชีวิตของเขาก็เหลือเพียงนิดเดียวเท่านั้น! เอ๊ะ! เขาพุ่งไปที่นากาซาว่า! เขาหลบสกิลได้! เขาเหวี่ยงดาบไปแล้ว! เขาฟันดาบอีกครั้ง! นากาซาว่าตายแล้ว! เล่นได้ดีมาก! ปีศาจหลี่ชูดาบของเขาขึ้นไปบนฟ้า และทำท่าราวกับเทพเจ้าสงคราม! ใช่ ถูกต้องแล้ว! เขากำลังยืนโพสท่าอยู่ตรงกลางป้อมทั้งสอง! ปีศาจหลี่ตะโกนบางสิ่งออกมา! ‘การแก้แค้นสำเร็จแล้ว! มอบชีวิตเพื่อนร่วมทีมของฉันกลับคืนมา!’ ว้าว! นี่มันบ้าจริงๆ! โอ้ช่างเป็นอะไรที่น่าเสียดาย ป้อมทั้งสองฆ่าเขาอย่างโหดร้าย”
เมื่อพูดจบประโยค เส้นเลือดดำจำนวนมากก็ปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของพี่ใหญ่เฉา จากนั้นเขาก็เช็ดเหงื่อ “นากาซาว่าไม่ได้โจมตีถูกเขาเลย ดังนั้นการฆ่านี้จึงตกเป็นของพวกครีปไป กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือศัตรูไม่ได้รับทรัพยากรใดๆจากการฆ่าเลย และยังสูญเสียผู้เล่นไปถึงสองคนโดยเฉพาะนากาซาว่าที่มีเลเวล 6 สิ่งที่น่าเสียดายก็คือเขาอุส่าห์เก็บ 5 สแต็คการฆ่า แต่มันก็ต้องหายไปเพราะการตายของเขา แต่ถึงกระนั้นเขาสามารถรับสกิลรองใหม่ได้”
“ปีศาจหลี่ผู้บ้าคลั่ง! พี่ใหญ่หลี่!” ทุกคนตะโกนอย่างบ้าคลั่ง แม้ว่ามันจะไม่สามารถได้ยินเสียงในสนามรบได้ แต่ทุกคนในสนามแข่งก็เหมือนถูกต้องมนต์สะกด CloudDragon ก็ด้วยเช่นกัน เนื่องจากความกล้าที่ไม่เคยเกรงกลัวอะไรของหลินหลี่ จากนั้นเขาก็สับสน ในขณะที่เขาจำได้ว่า DemonSpirit ถูกหลินหลินฆ่าตาย…
“ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ฆ่า DemonSpirit แต่ด้วยพลังชีวิตที่เหลืออยู่เพียงเล็กน้อยของเธอ เธอก็จะถูก RedMoon ฆ่าอย่างแน่นอน การกระทำของหลินหลี่นั้นถูกต้องแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะสูญเสียดวงวิญญาณไป 100 ดวง แต่อย่างน้อยศัตรูก็ไม่สามารถได้รับในสิ่งที่พวกเขาต้องการได้” VastSea วิเคราะห์
“ถูกต้อง ผลลัพธ์ที่ออกมาน่าพอใจมาก” YellowSpring พยักหน้า
BlackIce ถอนหายใจแล้ววางตุ๊กตาลง จากนั้นเธอก็หยิบตุ๊กตาตัวใหม่แล้วแทงต่อไปเรื่อยๆ
“คงจะดี ถ้าครั้งนั้นฉันอยู่ที่หมู่บ้านมือใหม่จริงๆนะ” MistyVeil คิด
โอดะ ฮิโคชิต่อสู้กับจางเจิ้งเฉียงอย่างเข้มข้น แต่เขากังวลมากขึ้นเรื่อยๆเพราะดาบของเขาไม่สามารถผ่านกำปั้นเหล็กของจางเจิ้งเฉียงเข้าไปได้เลย! อีกทั้งจางเจิ้งเฉียงยังมีเกราะพลังซี่อีกด้วย! เมื่อมองดูดาบเสมือนจริงที่ผ่านโลหะและติดอยู่ที่เกราะพลังซี่ เขาจึงรีบกระโดดถอยหลังเพื่อหลบการคว้าจับ เขาครุ่นคิด ‘ระยะการคว้าจับของเขานั้นกว้างเกินไปและยังเร็วมาก!’ ด้วยการอาศัยแรงปะทะ จางเจิ้งเฉียงพุ่งเข้าไป เขายิ้มเยาะและคว้าดาบของโอดะเอาไว้ จากนั้นเขาก็ดึงมันเข้าหาตัวเอง และใช้มืออีกข้างต่อยไปด้วยความเร็วสูง โอดะตกตะลึงและต้องการดึงดาบของเขาออก แต่มันติดแน่นอยู่ในมือจางเจิ้งเฉียง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะดึงดาบออกมา!
ทันใดนั้นโอดะก็รู้สึกเจ็บที่หน้าอก จากนั้นเขาก็เตะจางเจิ้งเฉียง เพื่อเว้นระยะห่างระหว่างพวกเขา เมื่อเขากำลังจะทำให้ตัวเองมั่นคงในขณะที่กำลังร่อนลงบนพื้น เงาขนาดยักษ์ก็ปรากฏต่อหน้าเขา หัวใจของเขาทรุดฮวบ ‘เร็วมาก! ความเร็วแบบไหนกันนี่!’ เขาบล็อคการโจมตีของจางเจิ้งเฉียงอย่างรวดเร็วด้วยดาบของเขา อย่างไรก็ตามเขารู้สึกเจ็บปวดไปทั้งแขน ราวกับว่าเขาถูกทุบด้วยค้อนยักษ์ [Illusion Art – False]!
เมื่อรู้ว่าโอดะเปิดใช้สกิลร่างเงาเพื่อยื้อเวลาการหนี จางเจิ้งเฉียงนึกถึงคำพูดของเย่เทียนขึ้นมา ‘คลื่นกระแสไฟฟ้าอาจส่งผลกระทบต่อภาพเงาของเขา’ เขายิ้มอย่างเย็นชา แขนกลก็เริ่มทำงานและถูกทุบลงไปที่พื้น คลื่นไฟฟ้าแผ่กระจายไปทั่ว โอดะตระหนักว่าภาพเงาของเขาเริ่มไม่เสถียร ทันใดนั้นเองดาบแหลมเล็กก็เจาะเข้าไปในหัวใจของเขา จากพลังชีวิตที่เหลือสามในสี่ส่วนก็ลดลงกลายเป็นศูนย์ทันที เขาไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เห็น เมื่อเขาหันกลับไปมองข้างหลัง รอยยิ้มจางๆและผมสีขาวที่พริ้วไหว!