บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 798
เขายืนขึ้นในทันที แววตาที่เฉียบคมกำลังจับจ้องไปที่เฟลิเป้ “แกกล้าดียังไงถึงแตะต้องเธอ?!”
เขาเดือดดาล ฝ่ามือขาว ๆ ของเขาดึงคอเสื้อของเฟลิเป้ขึ้น ขณะที่เขาตะโกนว่า “ลินนี่เป็นของฉัน! แกกล้าดียังไงถึงแตะต้องเธอ?! เฟลิเป้ ฉันจะฆ่าแก”
เมเดลีนเห็นเจเรมี่ที่อยู่ ๆ ก็เริ่มเดือดดาล เขาเงื้อมือและกำลังจะชกเฟลิเป้
ในตอนนี้ บอดี้การ์ดด้านหลังเธอชักปืนพกออกมากและยิงกระสุนตรงไปที่เจเรมี่
เมื่อเมเดลีนได้สติและอยากที่จะหยุดมันไม่ให้เกิดขึ้น กระสุนก็พุ่งตรงออกไปโดนมือของเจเรมี่แล้ว
เลือดสีแดงเข้มหยดลงบนพื้นหิมะสีขาว ด้วยสีขาวและสีแดงที่ผสมกัน มันได้สร้างสีราวกับเลือดของปีศาจให้ปรากฏ
เมเดลีนรู้สึกเหน็บชาที่ดวงตาของเธอด้วยความเจ็บปวด หัวใจของเธออยู่ไม่สุขเป็นอย่างยิ่ง
เธอเดินไปข้างหน้า อยากที่จะช่วยเจเรมี่ แต่ก็ถูกหยุดโดยบอดี้การ์ดในทันที
“มาดาม คุณยังอยากเจอคุณหนูลิเลียนไหม? ถ้าคุณตัดสินใจที่จะช่วยเจเรมี่ในตอนนี้ ผมเกรงว่าคุณหนูลิเลียนจะต้องจากโลกนี้ไปตลอดกาล”
มือของเจเรมี่ได้รับบาดเจ็บ จากนั้นเฟลิเป้จึงผลักเขาออกอย่างง่ายดาย
เมเดลีนกลัวว่าเฟลิเป้จะสั่งให้บอดี้การ์ดทำอย่างอื่นกับเจเรมี่อีก ดังนั้นเธอจึงรีบพูดว่า “เจเรมี่ ถ้าคุณไม่อยากตายอยู่ที่นี่ ออกไปซะ และอย่าให้ฉันเจอคุณอีก!”
เธอแสร้งเป็นใจแข็งขณะที่เตือนเขา แต่หัวใจของเธอกำลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
เจเรมี่เหลือบมองเลือดที่ฝ่ามือของเขา และด้วยดวงตาคู่สวยของเขา เขามองตรงไปที่เมเดลีนซึ่งอยู่ในระยะไกลอย่างเสน่หา
การมองของพวกเขาในครั้งนี้ ราวกับว่ามันจะถูกจดจำไว้เป็นเวลาหมื่นปี ราวกับว่าพวกเขาถูกทำให้พลัดพรากจากกันด้วยภูเขาและแม่น้ำนับพัน
หัวใจของเมเดลีนกำลังเต้นระส่ำอย่างเป็นกังวล เธอห่วงว่าเจเรมี่จะยังคงปฏิเสธที่จะยอมแพ้ และนั่นจะทำให้เขาติดกับดักที่อันตรายอีกครั้งจาการยืนกรานของเขา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอไม่สามารถให้คำใบ้ใด ๆ กับเขาได้ เธอจึงทำได้แต่ไล่เขาออกไปด้วยการไม่แยแสเขามากยิ่งขึ้น
“โอเค ผมจะไป ผมจะไม่รบกวนคุณอีก”
“เอวลีน ไม่ว่าคุณจะเกลียดผมมากแค่ไหน ผมก็จะรอคุณเสมอ”
หลังจากที่เจเรมี่กล่าวคำพูดเช่นนี้กับเมเดลีน ในที่สุดเขาก็หันกลับไป
ด้วยหิมะขาวที่กำลังล่องลอยทั่วท้องฟ้า เมเดลีนมองไปที่แผ่นหลังบางของเจเรมี่และในท้ายที่สุดเธอก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว
เฟลิเป้หันกลับมาและเห็นว่าเมเดลีนกำลังร้องไห้ ร่องรอยของความไม่พอใจเกิดขึ้นในแววตาของเขาอีกครั้ง
เขาออกคำสั่งบอดี้การ์ดด้วยสายตาของเขา หลังจากนั้นก็ดึงเมเดลีนผู้โศกเศร้าเข้าไปในรถ
หลังจากที่เจเรมี่ขึ้นรถ เขาปล่อยให้เลือดไหลลงบนฝ่ามือของเขา เขาไม่สามารถรู้สึกดีขึ้นจากคำพูดของเมเดลีนที่กล่าวกับเข้าแม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน
หัวใจของเขาก็เหมือนกับหิมะขาวที่กำลังล่องลอยอยู่ด้านนอกหน้าต่างรถ แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ขณะที่ร่วงโรย
‘ลินนี่ เธอไม่รักฉันอีกแล้วใช่ไหม?’
‘มันเป็นไปได้ยังไง? วิธีที่เธอมองฉันก่อนหน้านี้ช่างแตกต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด’
‘เธอกำลังโกหกฉัน เธอโกหกฉันแน่ ๆ …’
เขายอมรับตอนจบเช่นนี้ไม่ได้
ในความสิ้นหวังของเขา เขาเพิ่งสังเกตเห็นว่ามีกลุ่มคนกำลังเดินมาหาเขาในตอนนั้น เห็นได้ชัดว่าชายชุดดำร่างกายกำยำห้าหรือหกคนคือบอดี้การ์ดของเฟลิเป้ อีกทั้งพวกเขายังถือปืนอยู่ในมืออีกด้วย
“เจเรมี่ คุณเอวลีนบอกว่าเธอไม่ต้องการเจอคุณอีกแล้วจริง ๆ” พวกเขากล่าวอย่างเย่อหยิ่ง
“ดูเหมือนว่าคุณเอวลีนจะสามารถระบายความโกรธของเธอได้อย่างสมบูรณ์ ด้วยความตายของคุณเท่านั้น”
“เจเรมี่ ดูเหมือนว่าถ้าแกอยากจะออกไป แกคงต้องทิ้งชีวิตของแกไว้ที่นี่!”
บอดี้การ์ดกล่าวขณะที่ถือปืนเก็บเสียงเริ่มยิงไปที่เจเรมี่
ด้วยเสียงดังปัง กระจกหน้าของรถก็แตกออกในทันที
กระสุนพุ่งผ่านกระจกและเฉียดที่หัวไหล่ของเจเรมี่ จากนั้นเลือดสีแดงจึงไหลออกมาจากบาดแผลในทันที
“เข้าไปข้างในเร็ว ฆ่าเจเรมี่ตามคำสั่งของคุณเอวลีน!”