กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 906
วิลเลียมรอมาทิลด้าตั้งแต่เขามาถึงคลับเมื่อเธออยู่ที่นี่ สายตาของเขาก็จ้องมองมาที่เธอ
เขาตกใจเมื่อเห็นว่ามาทิลด้ายังคงสวยไร้ที่ติและมีเสน่ห์ในอายุ 50! เขายิ่งแน่ใจขึ้นไปอีกว่าเขาจะพยายามไล่ตามเธอจนสุดความสามารถ!
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่ามาทิลด้าแสนสวยคนนี้จะหายตัวไปในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา แล้วจะเดินเข้ามาพร้อมกับจาค็อบ คนขี้ขลาดที่หักหัวใจของเธอ
เขาตื่นเต้นกับการปรากฏตัวของพวกเขาด้วยกันและยืนขึ้นอย่างโกรธเคือง “จาค็อบ วิลสัน! กล้าดียังไงมากับมาทิลด้า! นายอาจจำไม่ได้ว่านายทำอะไรกับมาทิลด้า แต่เราทุกคนจำได้! ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ไอ้คนขี้ขลาด เธอคงไม่ได้บินไปอเมริกาและอยู่ที่นั่นหลายปี! นายควรละอายใจบ้าง! ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะไม่กล้ามาเลย!”
จาค็อบโกรธเคืองกับการดูถูก เขาตะโกนว่า “นี่ วิลเลียม เพียร์สัน ระวังปากของนายด้วย! คนที่มีสามัญสำนึกจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น ฉันบริสุทธิ์!”
หลังจากนั้น เขาก็พูดต่อ “นายคิดว่าฉันใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดสองทศวรรษที่ผ่านมาเหรอ? ไม่! ฉันเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและรู้สึกผิดกับเธอทุกนาทีที่ฉันมีชีวิตอยู่!”
วิลเลียมพูดหนักแน่น “ดีที่นายเสียใจ! ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่นายจะออกไป นายไม่ควรเข้าร่วมการรวมตัวกันในครั้งนี้ด้วยซ้ำ”
มาทิลด้าเดินไปข้างหน้าและพยายามทำให้อารมณ์ดีขึ้น “ได้โปรด หยุดพูดถึงอดีตซะที เราไม่ได้เด็กขนาดที่ต้องมาต่อล้อต่อเถียงกัน มีอะไรจะพูดกับกลุ่มคนวัยห้าสิบไหม?”
เธอมองไปรอบ ๆ และพูดว่า “วันนี้ฉันได้เชิญพวกนายทุกคนมา ดังนั้นฉันหวังว่าจะไม่มีการโต้แย้งกันระหว่างพวกนายทั้งหมด”
จาค็อบยิ้มอย่างมีชัยและพูดว่า “นี่ วิลเลียม นายได้ยินไหม? นายคิดว่านายเป็นใครที่จะไล่ฉันออกจากที่นี่?”
จากนั้นเขาก็จับที่หน้าผากและพูดว่า “อ้อ จริงสิ ฉันลืมบอกนาย ฉันไม่ได้มาที่นี้กับมาทิลด้า ฉันมารับเธอจากโรงแรมที่เธอพักแต่เช้า แล้วพาเธอไปที่มหาวิทยาลัยของเราเพื่อเดินเล่น หวนคิดถึงความทรงจำในวัยเยาว์ของเราที่นั่น ก่อนที่จะมาที่นี่เพื่อพบนาย ทำไมเหรอ? นายมีปัญหาอะไรไหม”
วิลเลียมรู้สึกผิดหวังอย่างยิ่งกับการเยาะเย้ยของจาค็อบ
อย่างไรก็ตาม จาค็อบ เขาเคยมีความรักมาทิลด้ามาโดยตลอด แต่เขาไม่สมหวัง ในขณะที่มาทิลด้าและจาค็อบคบกันมาหลายปี ในความเป็นจริง ย้อนกลับไปในสมัยนั้น พวกเขาได้รับตำแหน่งเป็นคู่ที่ฟ้าประทาน ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าอิจฉาและน่าชื่นชมในวิทยาลัย
พวกเขามีความทรงจำร่วมกันมากมายจนกลายเป็นเรื่องคลุมเครือ เมื่อจาค็อบบอกว่าพวกเขากลับไปโรงเรียนเพื่อรำลึกถึงอดีตของพวกเขา
เมื่อวิลเลียมกัดฟันด้วยความตกใจ พอลหนุ่มรูปงามเดินเข้าไปในห้องชุดและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “แม่ครับ ผมคุยกับลุงออสการ์ พ่อบ้านของตระกูลมัวร์แล้ว เขามีทุกอย่างที่อยู่ภายใต้การดูแล สำหรับการนัดพบกันของแม่ในวันนี้ ดังนั้นไม่ต้องเป็นห่วง นั่งลงและเพลิดเพลินกับงานรวมตัวกัน”
ทุกคนอ้าปากค้างเมื่อเห็นพอล ผู้หญิงคนหนึ่งโพล่งออกมา “โอ้ มาทิลด้า นี่คือลูกชายของเธอเหรอ? หล่อมาก!”
มาทิลด้าพยักหน้าและพูดว่า “มาเถอะ ให้ฉันแนะนำพวกนายให้รู้จักกับลูกชายของฉัน เขาชื่อพอล สมิท”
คนอื่นอุทานว่า “โอ้ มาทิลด้า ลูกชายของเธอเป็นลูกครึ่ง เขาเป็นลูกชายที่เธอมีกับสามีชาวอเมริกันของเธอใช่ไหม?”
มาทิลด้าหัวเราะเสียงดัง “แน่นอน! ฉันจะมีลูกกับใครได้อีกล่ะ”
เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วห้องชุด
จากนั้น วิลเลี่ยมก็ถามว่า “อ้อ พอลมีชื่อกลางหรือเปล่า?”
มาทิลด้าพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “แน่นอน มีสิ”
ทุกคนถามด้วยความสงสัย “คืออะไรเหรอ?”
พอลยิ้มอย่างสุภาพและเริ่มต้น “ชื่อกลางของผม คือ จา…”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ มาทิลด้าก็รีบพูดแทรกอย่างรวดเร็วว่า “วันนี้เป็นวันรวมตัวกันของเรา ไม่ใช่ของลูกชายฉัน ฉันไม่คิดว่าเขาจะสนใจการพูดคุยของพวกเรา ปล่อยเขาออกไปก่อน!”