ตอนที่ 124: ใครเป็นคนที่ดูตัวกันแน่? โดย Ink Stone_Romance
รอจนเฉินหู่ไปแล้ว หวางนิวลากเฉินเยี่ยนเข้าไปในครัว ปรึกษากันว่าตอนบ่ายจะทำอะไร มีแขกมาที่บ้าน ต้องต้อนรับอย่างดี ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่พอใจเอาได้
เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าหวางนิวกระตือรือร้นเกินไป ถึงขนาดจะฆ่าแม่ไก่ที่ออกไข่ตัวหนึ่งเลย เฉินเยี่ยนห้ามไว้ แต่เธอเข้าใจความคิดของหวางนิว อยากจะต้องรับอีกฝ่ายให้ดี ให้ลูกสาวมีหน้ามีตา แต่ในใจพ่อแม่ ถ้าให้หวางนิวรู้ว่าตัวเองคิดว่าได้ก็ไม่ได้ก็ไม่ได้ จะต้องด่าเธอแน่นอน
คิดถึงหวางนิว เห็นหน้าเธอเอาแค่ยิ้มดูตื่นเต้น เฉินเยี่ยนตัดสินใจว่าจะต้อนรับอย่างอบอุ่น ไม่ว่าจะยังไง เขาก็เป็นแขกมาที่บ้าน เฉินเยี่ยนยังคงตั้งใจทำอาหารหลายจานตามมาตรฐานเธอเหมือนเดิม
จนตอนใกล้เที่ยงเวยหลายชุนหิ้วอาหารกระป๋องมาสองกระป๋อง ขนมอีกสองถุง เฉินเยี่ยนก็เตรียมอาหารใกล้เสร็จแล้ว
ได้ยินหวางนิวชมว่าเวยหลายชุนรู้เรื่อง เฉินเยี่ยนยิ้ม ไม่ว่าจะยังไง เวยหลายชุนคนนี้ก็ให้ความสำคัญมากกว่าหลิวอี้นั่น มาเยี่ยมไม่มามือเปล่า ยุคนี้มาเยี่ยมแล้วเอาอาหารกระป๋อง ขนมมาให้ก็ถือว่าให้เกียรติมากแล้ว หวางนิวไม่ดีใจสิถึงจะแปลก
อาหารถูกจัดเรียงอยู่บนโต๊ะ กลิ่นไข่เจียวหอมฉุย เต้าหู้ผัดเผ็ดสีแดง ผัดผักสามอย่างที่น่าทาน แล้วยังมีฟองเต้าหู้ผัดพริกหยวก อาหารมังสวิรัติสี่อย่างที่เป็นเอกลักษณ์
ส่วนอาหารที่มีเนื้อสัตว์เฉินเยี่ยนทำหมูแผ่นทอด หมูแผ่นซอสกระเทียม กระดูกหมูตุ๋น แล้วยังมีผัดเผ็ดวุ้นเส้นใส่หมูสับ เนื้อพวกนี้เป็นเนื้อชิ้นใหญ่ หวางนิวเสียดายเหลือเกิน แต่เพื่อจะให้ได้ลูกเขยที่ดี เธอเลยยอมถึงแม้ของจะแพงมาก
เวยหลายชุนเห็นอาหารบนโต๊ะก็อึ้งไป อาหารเต็มโต๊ะจริงๆ ตอนที่เขาคิดว่าเขามาบ้านเฉิน บ้านเฉินเตรียมแป้งก๋วยเตี๋ยวขาวให้เขากินก็ไม่แย่แล้ว คนในหมู่บ้านเกษตรกร จะได้กินอะไรอร่อย
แต่อาหารบนโต๊ะนี้ ที่บ้านเขาฉลองปีใหม่ยังไม่เยอะเท่านี้เลย ไม่เพียงแต่สีสันครบครัน เนื้อและซี่โครงมาเต็ม นี่ต้องใช้ตั๋วเนื้อและเงินเท่าไรนี่
ฐานะที่บ้านเฉินดีมาก? แต่ดูจากบ้านที่พุพังของพวกเขา ในหมู่บ้านนี่ถือว่าล้าหลังมาก ไม่น่าจะมีฐานะความเป็นอยู่ที่ดีมาก ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า บ้านเฉินให้ความสำคัญกับเขาเป็นพิเศษ ทำอาหารเต็มโต๊ะให้เขาวันนี้ อาจจะรัดเข็มขัดใช้เงินต่อแน่
ไม่ว่าจะยังไง ได้รับการให้ความสำคัญ เวยหลายชุนก็รู้สึกดีใจเหมือนกัน ใจที่เดิมทีรู้สึกตื่นเต้นที่ได้มาเจอคนบ้านเฉิน พอได้เห็นอาหารบนโต๊ะแล้วค่อยผ่อนคลายลงเยอะเลย
ตอนกินข้าว เห็นมีแค่เฉินจงและเฉินกุ้ยนั่งเป็นเพื่อนกินข้าวกับเขาเท่านั้น เวยหลายชุนเลยรู้สึกไม่สบายใจ สุดท้ายเขายืนยันให้หวางนิว เฉินเยี่ยน เฉินเวย หวางจวนและเฉินหู่ที่เลิกเรียนกลับมาแล้วมานั่งที่โต๊ะกินข้างด้วยกัน
เฉินเยี่ยนกินอาหารที่ตัวเองทำ รู้สึกสบายใจมาก ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คนที่กินเก่งมาก แต่เรื่องอาหารนี่เธอก็ยังชอบอยู่ อยู่ในยุคที่ได้ได้ให้ความสำคัญกับอาหาร ได้ทำของที่ชอบกิน ได้กินอยู่ในปากถือเป็นความสุขอย่างหนึ่ง
เฉินเยี่ยนยังเป็นแบบนี้เลย ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น ถึงแม้เฉินจงและหวางนิวจะเกนงใจให้เวยหลายชุน แต่อาหารมีมาก เพียงพอกับการกิน พวกเขาก็กินไปไม่น้อย
สายตาเฉินเวยมองมาที่เวยหลายชุนตลอด ตั้งแต่เวยหลายชุนเข้ามาในบ้านเธอก็ประเมินดูอยู่ตลอดเวลา พูดตามจริงหน้าตาเวยหลายชุนถือว่าพอใช้ได้เท่านั้น ไม่ถือว่าหล่อเหลา เขายังไม่หล่อเท่าอวี๋เหวยหมิน แต่เวยหลายชุนใจดี เจอใครก็ยิ้มหัวเราะ รอยยิ้มแบบนั้นไม่ได้เสแสร้ง ทำให้คนรู้สึกสบายใจ
อีกทั้งเวยหลายชุนไม่ได้หลบสายตาใคร เห็นเธอก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร สายตาที่มองเธอตอนแรกดูประหลาดใจเล็กน้อย คงคิดไม่ถึงที่เธอจะหน้าตาดูอ่อนโยนมีเสน่ห์ขนาดนี้ แต่ก็กลับมาเป็นปกติ ไม่ได้มองเธอมากมาย สายตากลับมองไปที่เฉินเยี่ยนบ่อยๆ นี่ยิ่งทำให้เฉินเวยอึดอัดมาก เธอคิดว่าเธอสวยกว่าเฉินเยี่ยนเยอะเลย ตอนนี้เธอไม่ใช่จุดสนใจ ไม่ได้รับการให้ความสำคัญ เธอไม่พอใจ
“พี่เวย พี่กินนี่สิ ซี่โครงนี้อร่อยมาก”
เฉินเวยคิด ยื่นตะเกียบออกไปคีบซี่โครงตุ๋นชิ้นหนึ่งให้เวยหลายชุน เวยหลายชุนรีบรับแล้วขอบคุณเฉินเวย เฉินเวยหน้าแดงก้มหน้าลง แต่แล้วก็เหลือบตามองเวยหลายชุนแวบหนึ่ง สายตาเธอสดใสแวววาว เต็มไปด้วยความรักและความคาดหวัง แล้วยังหน้าตาที่สวยงาม ทำให้คนรู้สึกยากที่จะอธิบาย
ตอนแรกเวยหลายชุนไม่ได้สังเกต จนกระทั่งมาเจอสายตาของเฉินเวยทำเขาอึ้งไป รีบก้มหน้าลง เขาแปลกใจ เห็นอยู่ว่าเฉินเวยดูอายุน้อยมาก เป็นแค่เด็กผู้หญิง แต่ทำไมสายตาเธอถึงทำให้คนเห็นแล้วหัวใจเต้นนะ?
เวยหลายชุนมองไปทางเฉินเยี่ยนอีกครั้ง เฉินเยี่ยนกำลังคีบเนื้อหมูซอสกระเทียมกินอยู่พอดี เธอคนนี้ชอบกินเนื้อติดมัน ดังนั้นเธอเลยกินเนื้อหมูซอสกระเทียมนี้อย่างเอร็ดอร่อย เธอกินของเธอ ไม่มองใคร ไม่ได้สังเกตสายตาของเวยหลายชุนที่มองเธอ ถึงแม้จะสังเกตก็ไม่สนใจ หรือว่าคนอื่นมองเธอ เธอก็จะไม่กิน? เธอไม่ใช่เฉินเวย เธอไม่โง่
เวยหลายชุนเห็นเฉินเยี่ยนไม่มองเขา คิดว่าเฉินเยี่ยนอาย เธออยากจะคีบอาหารให้เฉินเยี่ยน แต่คิดว่าที่นี่เป็นบ้านเฉิน เลยดึงตะเกียบกลับ
หวางนิวก็คีบอาหารให้เวยหลายชุน เวยหลายชุนขอบคุณ ตอนที่มองไปไม่ตั้งใจมองไปเจอเฉินเวยอีกครั้ง ใบหน้าเฉินเวยแดงระเรื่อ เหมือนอายก้มหน้าลง แต่กลับใช้สายตาเป็นประกายแอบเหลือบมองเขา เหมือนเฉินเวยเป็นผู้หญิงคนที่มาดูตัวกับเขาแล้วเขินอายเลย
เวยหลายชุนประหลาดใจ วันนี้คนที่มาดูตัวกับตัวเองคือเฉินเยี่ยนต่างหากไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมนอกจากกินแล้วเฉินเยี่ยนถึงไม่มีทีท่าอย่างอื่นเลย เอาแต่กินกินกิน
เฉินเยี่ยน…
ส่วนเฉินเวยกลับเหมือนคนที่มาดูตัวเลย สังเกตเขาอยู่บ่อยๆ ใบหน้าแดงมองมาที่เขา แอบมองเขา แล้วยังสายตาแบบนั้นอีก เหมือน เหมือนมีความรัก มีความชอบ มีความคาดหวังและรอคอย ทำเอาใจเขาเต้น ไม่รู้ว่าควรจะมองเฉินเวยดีหรือไม่
ไม่มอง ก็เหมือนไม่มีมารยาท มอง ก็ดูไม่ควร ชั่วขณะเวยหลายชุนไม่รู้ควรจะทำตัวยังไง ได้แต่ก้มหน้าตักข้าว
อันที่จริงท่าทีของเวยหลายชุนและเฉินเวยอยู่ในสายตาของเฉินเยี่ยนทั้งหมด เฉินเวยเข้าใจผู้ชายเป็นอย่างดี เข้าถึงอารมณ์ได้เป็นอย่างดี การยั่วอย่างเขินอายนั้น ท่าทางของเธอ พูดตามตรงมีผู้ชายน้อยคนที่จะไม่หวั่นไหว โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ชายในยุคนี้ ยังซื่ออยู่มาก
แต่เฉินเยี่ยนไม่ได้แฉ และไม่ได้พูดอะไร เฉินเวยชอบเล่นละคร ก็ให้เธอเล่นไป เพื่อจะมองเวยหลายชุน เฉินเวยเล่นหูเล่นตากับเวยหลายชุน นี่แม้แต่ข้าวยังกินไปไม่เท่าไร ดีเลย เธอจะได้กินมากหน่อย คิดมาถึงตรงนี้ เฉินเยี่ยนก็คีบอาหารให้เฉินหู่และหวางจวน
จนกินเสร็จแล้ว เก็บโต๊ะเฉินเวยถึงค่อยรู้ตัว มื้อนี้เธอเอาแต่สนใจเล่นหูเล่นตากับเวยหลายชุนจนเธอแทบไม่ได้กินอะไรเลย เพราะเธอไม่อยากให้เวยหลายชุนคิดว่าเธอกินเยอะ ดังนั้นเธอเลยสงวนท่าทีเขินอายเอาไว้ ทุกครั้งที่เวยหลายชุนมองเธอ เธอก็จะทำท่าทางแบบนั้น ถ้ากินเยอะก็จะดูไม่ดี
ตอนนี้กินกันเสร็จแล้ว เธอยังไม่อิ่มเลย เฉินเยี่ยนทุเรศ กินของหมดเลย แล้วนี่เฉินหู่ หวางจวนเป็นหมูหรือไง จานเกลี้ยงหมด ทำไมไม่เหลือให้เธอบ้าน เธอไปหาอะไรกินในครัวก็ได้
เฉินเวยแอบกัดฟัน แต่แสดงออกมาไม่ได้ ยังคงต้องยิ้มอย่างเขินอายอยู่ แล้วรินน้ำให้เวยหลายชุนดื่ม
—————-