บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 807
น้ำเสียงที่ดังขึ้นมากะทันหันของเขาทำให้เธอสะดุ้งตกใจและหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
มือของเธอสั่นเทาขณะที่ลูกบอลกระดาษซึ่งควรจะอยู่ในถังขยะกลับตกลงสู่พื้นแทน
เธอรีบไปตะครุบเก็บมันขึ้นมา เพียงแต่ว่าเธอช้ากว่าเจเรมี่
เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้เธอและใบหน้าของเขาเฉียดแก้มเธอไปเล็กน้อย
ลมหายใจของพวกเขาประสานกันอยู่ชั่วขณะหนึ่ง
เจเรมี่หยิบกระดาษก้อนนั้นขึ้นมาและกำลังจะโยนมันทิ้งไป ในตอนที่เขาสังเกตเห็นว่าเมเดลีนมีท่าทีผิดแปลกไป
เมื่อเมเดลีนเห็นว่าเจเรมี่กำลังจะเปิดกระดาษก้อนนั้นออก เธอก็รีบเอื้อมมือไปคว้ามันกลับคืนมา แต่เธอช้าไปเพียงหนึ่งวินาที
เมื่อเจอเรมี่เห็นผลลัพธ์ที่อยู่ในกระดาษนั้น ดวงตาของเขามืดมนลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าที่ คมคายและหล่อเหลาของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาในทันที
เมเดลีนสังเกตเห็นได้ถึงความเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของเจเรมี่ เธอจึงเอื้อมมือออกไปอีกครั้ง คว้าผลการตรวจนั้นและยัดมันลงไปในถังขยะ
เธอรู้สึกหัวเสียเป็นอย่างมาก เธอไม่รู้เลยว่าเจเรมี่จะเข้าใจความหมายที่อยู่ในกระดาษนั่นหรือไม่ ขณะที่เธอครุ่นคิดอยู่สักพักว่าเธอจะเดินไปจากตรงนี้เลยดีไหม เธอก็ได้ยินเสียงเจเรมี่หัวเราะเบา ๆ ขึ้นมาอย่างเย็นชา “คุณกำลังตั้งท้องลูกของเขา”
“…”
ในตอนนี้ใบหน้าของเมเดลีนแข็งทื่อยิ่งกว่าก้อนหิน เมื่อได้ยินดังนั้นหัวใจของเธอก็เต้นผิดจังหวะอีกครั้ง
‘เขาพูดว่าไงนะ?’
เธอไม่แน่ใจว่าเธอได้ยินอะไรไปเมื่อสักครู่นี้ แต่ไม่กี่วินาทีต่อมาเสียงที่กดต่ำและเย็นชาของเจเรมี่ก็พูดซ้ำขึ้นมาอีกครั้ง “เธอกำลังตั้งท้องลูกของหมอนั่น”
เมเดลีนจ้องไปที่ชายคนนั้นซึ่งใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา
นี่เขากำลังคิดว่าเธอตั้งท้องลูกของเฟลิเป้เหรอ?
เมเดลีนรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องและทำอะไรไม่ถูก แต่เธอก็ไม่สามารถตำหนิเจเรมี่เรื่องนี้ได้
มันสมเหตุสมผลที่เค้าจะคิดแบบนั้น
ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาเธอได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับเฟลิเป้มาโดยตลอด ถ้าหากเธอคิดจากมุมมองของเจเรมี่แล้วก็จะเห็นได้ว่าเธอใช้ค่ำคืนอยู่กับเฟลิเป้ไปจำนวนนับไม่ถ้วน
ถึงต่อให้ความจริงเธอไม่เคยยอมให้เฟลิเป้แตะต้องเธอแม้สักครั้งเดียวก็ตาม
แม้แต่ในคืนที่เฟลิเป้คิดว่าพวกเขาได้มีอะไรกันแล้ว ก็ไม่มีอะไรพิเศษไปมากกว่าภาพลวงตาที่เธอสร้างขึ้นให้เขาด้วยน้ำหอมพิเศษที่เธอปรุงมันขึ้นมาเอง
เมื่อเจเรมี่เห็นว่าเมเดลีนเงียบไป เขาก็คิดเอาว่าเธอยอมรับมันไปโดยปริยาย
ดวงตาของเขาดูคล้ายกับยมทูตในขณะที่เขาเอื้อมมือไปจับข้อมือของเธอเอาไว้และดึงเธอให้เดินไปข้างหน้า
เมเดลีนไม่สามารถสลัดให้หลุดพ้นจากเขาได้และทำได้เพียงตามเขาไป “เจเรมี่ คุณกำลังทำอะไร? ปล่อยฉันนะ”
เมื่อบอดี้การ์ดของเฟลิเป้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาก็ได้ติดตามไปในทันทีและโทรรายงานเฟลิเป้ไปด้วย
“เจเรมี่ ปล่อยนะ!” ในตอนนี้เมเดลีนอยากจะหนีไปจากเจเรมี่จริง ๆ แต่เขากำลังก้าวเท้าไปข้างหน้าด้วยความร้อนใจ เธอเองกังวลว่าตัวเองจะล้มลงหากเดินตามเขาไม่ทัน เธอไม่ต้องการให้เด็กในครรภ์ได้รับบาดเจ็บ
ขณะที่เธอพยายามดิ้นให้หลุด เจเรมี่ก็ได้พาเธอไปยังทางหนีไฟ
เมเดลีนอยากจะหนีจากเขา แต่เขาได้ดันเธอแนบชิดกับกำแพง ใบหน้าหล่อเหลาสมชายชาตรีของเขาเข้าใกล้เมเดลีนมากขึ้น พลางเขาได้กักขังเธอไว้ด้วยกำแพงและตัวของเขาเอง
ดวงตาล้ำลึกคู่นั้นเผยให้เห็นถึงความไม่พอใจรุนแรง
เมเดลีนหายใจหอบขณะที่หัวใจของเธอเต้นแรง “เจเรมี่ คุณพยายามจะทำอะไร?”
“นี่แค่สามเดือนเองนะ” เขากระซิบ สายตาของเขาพลันเปลี่ยนไปในทันทีทันใด “เพิ่งจะผ่านมาแค่สามเดือนเธอก็ตั้งท้องลูกของเขาแล้ว”
เมเดลีนรับรู้ได้ว่าเขากำลังไม่พอใจเป็นอย่างมาก เธอเหลือบมองไปยังประตูทางหนีไฟและเห็นใครบางคนกำลังแอบฟังอยู่ข้างนอก เธอหัวเราะเยาะใส่เขาด้วยความเหยียดหยาม “ฉันกำลังตั้งท้องลูกของใครแล้วมันมีอะไรเกี่ยวกับคุณล่ะ? ทำไม? หรือว่าคุณยังรักฉันอยู่?”
เจเรมี่ขมวดคิ้วคมของเขาและจ้องเมเดลีนอย่างตรงไปตรงมา ริมฝีปากบางของเขาขยับเบา ๆ ในขณะที่เขากำลังพูด “เฟลิเป้ไม่ใช่คนดี”
“ถ้าเฟลิเป้ไม่ใช่คนดี แปลว่าคุณเป็นคนดีงั้นสิ?” เมเดลีนหัวเราะอย่างไม่เห็นด้วย “ ในสายตาของฉันแล้ว คุณเองก็เป็นคนที่เลวทรามต่ำช้าคนหนึ่งเท่านั้นแหละ เจเรมี่ หยุดมาวุ่นวายกับฉันสักที ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณจริง ๆ”
เมเดลีนผลักเจเรมี่ออกไปให้พ้นทางและรีบเดินหนีออกไป
คนของเฟลิเป้กำลังแอบฟังอยู่ที่ประตูตามที่เธอคาดไว้