ตอนที่ 126: โซ่หลุดแล้ว โดย Ink Stone_Romance
เฉินเยี่ยนไม่สนใจเฉินเวย และไม่ยี่หระกับสายตาร้านตัดเย็บ คนอื่นคิดยังไงไม่เกี่ยวกับเธอ เธอไม่ได้ใช้ชีวิตกับคนอื่น ไม่ว่าคนอื่นจะหาว่าเธอขี้งก เธอก็จะไม่ให้เฉินเวย
นัดวันที่รับชุดเรียบร้อยแล้ว เธอก็ออกจากร้ายตัดเสื้อผ้าไป
เฉินเวยตามเฉินเยี่ยนกลับ เธอไม่ได้หาข้ออ้างอยู่ในอำเภอต่อ และไม่ได้กลับไปหาเวยหลายชุนอีก เพราะเธอรู้ว่าใจร้อนไปไม่ได้ รอเฉินเยี่ยนและเวยหลายชุนตกลงกันได้ ถึงเวลานั้นเธอค่อยทำลาย แบบนี้เฉินเยี่ยนจะยิ่งขายหน้า ยิ่งเสียใจ
พอเข้าบ้าน เฉินเยี่ยนก็ได้ยินหวางนิวกำลังคุยกับเฉินจงและเฉินกุ้ยเรื่องเธอกับเวยหลายชุน เฉินเยี่ยนไม่ได้ตอบรับอะไร เธอรู้สึกเหนื่อย เลยบอกว่าจะเข้าห้องไปพักผ่อน
วันต่อๆ มา เฉินเยี่ยนก็ไม่ได้สนใจเฉินเวย สิ่งที่ทำให้เฉินเยี่ยนคิดไม่ถึงคือ เฉินเวยระงับอารมณ์ไว้ได้นิ่งมาก ไม่ได้แอบไปหาเวยหลายชุน
เวยหลายชุนมาบ้านเฉินหลายครั้ง แต่เขาและเฉินเยี่ยนยังไม่ได้หมั้นหมายกัน เพราะเฉินเยี่ยนบอกว่าอยากจะศึกษากัน ให้เข้าใจกันมากกว่านี้ เวยหลายชุนไม่ได้คัดค้านอะไร เขาก็คิดถือโอกาสนี้ศึกษาเฉินเยี่ยน ยังไงเรื่องแต่งงานเป็นเรื่องของทั้งชีวิต ใครก็อยากจะเจอคนที่ถูกใจ ใช้ชีวิตให้มีความสุข
เวยหลายชุนรู้ว่าเฉินเยี่ยนทำผักดอง กิมจิ แล้วยังห่อบุหรี่ เขาเสนอให้เอาผักดองและกิมจิไปส่งให้สหกรณ์เขาขาย ถึงแม้ว่าราคาจะถูกกว่าในตลาดหน่อย แต่ทำเสร็จแล้วส่งไปเลย สหกรณ์รับแล้วเอาไปขายต่อ บ้านเฉินจะได้ประหยัดเวลา แบบนี้ดีกว่าเฉินเยี่ยนไปขายที่ตลาดหรือที่อื่นเยอะเลย
เฉินเยี่ยนยินดี ตอนแรกเธอไม่เคยคิดว่าจะส่งของมาขายที่สหกรณ์ เพราะราคาสหกรณ์ถูกกว่า อีกอย่างไม่ใช่ว่าส่งไปให้สหกรณ์แล้วเขาจะต้องการ ต้องมีคนรู้จัก มีความสัมพันธ์ ถึงแม้จะรู้จักลุงป่าวเอิน แต่เฉินเยี่ยนไม่ใช่คนที่ชอบขอร้องใคร ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่เอาไปขายที่ตลาด ตอนนี้เวยหลายชุนยินดีช่วยเหลือ เฉินเยี่ยนย่อมดีใจ
ผักดอง กิมจิพวกนี้เธอให้ที่บ้านทำอยู่ตลอด หน้าที่ส่งมอบให้เฉินกุ้ย จะได้ให้เฉินกุ้ยมีรายรับ และมีเงิน อีกหน่อยแต่งภรรยา ชีวิตความเป็นอยู่จะได้ดี
ส่วนเรื่องบุหรี่ เอาไปให้สหกรณ์ขายไม่ได้ บุหรี่ที่สหกรณ์ขายมียี่ห้อหมด ของเฉินเยี่ยนเป็นแบบทำเอง ไม่ถูกกฎหมาย ดังนั้นถ้ากันขายเองยังพอได้ แต่เวยหลายชุนก็ช่วยเฉินเยี่ยนติดต่อให้สองที่ เฉินเยี่ยนให้เฉินจงไปติดต่อ พวกเขาก็ยินดีรับบุหรี่ของบ้านเฉิน
ผ่านเรื่องพวกนี้ ผ่านวันเวลาที่ทำความรู้จักกัน เฉินเยี่ยนคิดว่าเวยหลายชุนไม่แย่เลย เวยหลายชุนเป็นมิตร แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีหลักการ เขาซื่อตรง แต่ก็ฉลาดอยู่ ไม่ใช่ว่ามีแต่แรง โดยสรุปแล้ว เขาดีกว่าหลายๆ คนอยู่
เฉินจง หวางนิวต่างพอใจเวยหลายชุนมาก โดยเฉพาะหวางนิว เร่งเฉินเยี่ยนหลายครั้งแล้ว ให้เฉินเยี่ยนกับเวยหลายชุนรีบจัดการเรื่องแต่งเสียที ไม่อย่างนั้นยืดออกไปคนบ้านเฉินจะมีความคิดเห็น แล้วเรื่องนี้ก็จะเหลวไปอีก
วันนี้เวยหลายชุนมาบ้านเฉินอีกครั้ง เขามาหลังเลิกงาน มาถึงบ้านเฉินฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว มากินข้าวเย็นที่บ้านเฉิน เขาพูดคุยกับเฉินจงและหวางนิว ครั้งนี้เขาเพื่อนัดวันที่จะพาเฉินเยี่ยนไปบ้านเขา
แม่เขาถามหลายรอบแล้ว บอกว่าให้เขาพาเฉินเยี่ยนกลับมาดูบ้าง ถ้าผ่านก็จะได้ตกลงวันกัน ภายในปีนี้ให้เขาและเฉินเยี่ยนแต่งงานกัน ทั้งสองคนไม่เด็กกันแล้ว ให้รีบแต่งงาน คนที่บ้านจะได้สบายใจ
แต่ถ้ากลับกันไม่ผ่าน ก็ต้องรีบคุยให้ชัดเจน จะได้ไม่เสียเวลาทั้งสองฝ่าย แต่คำพูดนี้เวยหลายชุนไม่ได้พูดออกมา
ส่วนเวยหลายชุนช่วงเวลานี้ที่ไปมาหาสู่กับเฉินเยี่ยนเขาก็พอใจมาก เฉินเยี่ยนไม่ใช่คนที่กระตือรือร้นขนาดนั้น แต่ก็ไม่ได้เย็นชา เฉินเยี่ยนเป็นคนนิ่ง ไม่หุนหันพลันแล่น ไม่ว่าเรื่องจะใหญ่แค่ไหนมาถึงตัวเธอ เธอจะไม่รีบเร่ง
เฉินเยี่ยนคนนี้มีความคิดความอ่าน และเข้มแข็งมาก เรื่องอะไรที่มอบหมายให้เธอ สามารถสบายใจได้เลย ไม่ต้องกังวลว่าตัวเธอจะทำไม่สำเร็จ
เวยหลายชุนคิดดีแล้ว เขาจะแต่งเฉินเยี่ยนเข้าบ้าน น้องสะใภ้จ้าวหงทำอะไรเฉินเยี่ยนไม่ได้แน่นอน ผ่านไประยะหนึ่งแล้วค่อยแยกบ้าน แม่กับน้องสาวมาอยู่กับเขาได้ เขาเป็นคนงาน มีเงินประจำทุกเดือน เดือนหนึ่งเฉินเยี่ยนก็หาเงินได้พอๆ กับเขา ชีวิตพวกเขาต้องมีความสุขแน่ๆ
เขามองออกว่าเฉินเยี่ยนก็เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับมิตรภาพ แม่เธอก็ไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผล ขอแค่แม่ทำดีกับเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนก็จะกตัญญูกับแม่สามีตัวเอง ส่วนตัวเขา ถึงเวลาก็จะทำดีกับพ่อตาแม่ยาย บ้านเฉินต้องการอะไร เขาก็จะช่วยออกแรง ทำสิ่งที่ลูกเขยควรทำ
หลังจากจัดการเรื่องงานแต่งของน้องสาว เฉินเยี่ยนค่อยออกลูกให้เขาสองคน ชีวิตแบบนี้ไม่ต้องบอกเลยว่าดีขนาดไหน
เวยหลายชุนยิ่งคิดก็ยิ่งร้อนใจ ทนไม่ไหวอยากจะพาเฉินเยี่ยนกลับบ้านไปตอนนี้เลย พอคิดว่าเฉินเยี่ยนโดนเขาโอบกอด คิดถึงใบหน้าสวยงามของเฉินเยี่ยนยิ้มอยู่ในอ้อมกอดเขา คิดถึงใบหน้าแดงเขินอายของเฉินเยี่ยนอยู่ใต้ร่างเขา เขารู้สึกได้ถึงเลือดสูบฉีดขึ้นมาบนสมอง เขาอยากจะกอดเฉินเยี่ยนเหลือเกิน แต่เขาเห็นข้างกายเฉินเยี่ยนมีคนอยู่ด้วยทุกครั้ง อีกทั้งเฉินเยี่ยนอยู่ต่อหน้าเขามักจะมีท่าทีปกติ ไม่เคยหน้าแดงมาก่อน เขาหวังจะเห็นใบหน้าเขินอายของเฉินเยี่ยน เขาคิดว่าจะต้องสวยมากๆ แน่นอน
รู้ว่าอีกสามวันเวยหลายชุนหยุด บ้านเฉินเลยนัดวันนั้นให้เวยหลายชุนพาเฉินเยี่ยนไปบ้านเวย
เฉินเยี่ยนไม่ได้คัดค้าน ผ่านการรู้จักมาเดือนกว่า เธอก็รู้สึกว่าเวยหลายชุนคนนี้ใช้ได้อยู่ และก็ถึงเวลาที่จะไปดูบ้านเวยแล้ว
เวยหลายชุนขี่จักรยานไปแล้ว เฉินเยี่ยนได้ยินหวางนิวอยู่ตรงนั้นกำลังปรึกษากับเฉินจงว่าจะเอาอะไรไปฝากบ้านเวย บอกว่าไปที่บ้านครั้งแรก เสียมารยาทไม่ได้ และทำให้บ้านเวยดูถูกไม่ได้ ของขวัญต้องเลือกให้ดี
ความคิดเฉินเยี่ยนล่องลอยไป เธอต้องแต่งงานแล้วหรือ? ตอนที่เพิ่งมาพอรู้ว่าอวี๋เหวยหมินเป็นคู่หมั้นตัวเอง เฉินเยี่ยนใจสลาย ดังนั้นเธอเลยยืนยันที่จะถอนหมั้นกับอวี๋เหวยหมิน ตอนนั้นเธอไม่คิดจะแต่งงานอีกครั้งแล้วจริงๆ เธอเสียใจพอแล้วกับผู้ชาย
จนกระทั่งเธอพบซินห้าว หลังจากติดต่อกันหลายครั้งเธอก็มีความหวังขึ้นมา แต่ผู้ชายแบบซินห้าวไม่เหมาะสมกับเธอ
เธอจะหมั้นกับเวยหลายชุนหรือ? หลังหมั้นแล้วไม่นานก็ต้องแต่งงาน เธอจะแต่งงานหรือ? เธอต้องการแต่งงานใช่ไหม? มอบตัวเองให้ผู้ชายคนหนึ่งแบบนี้ แล้วใช้ชีวิตอยู่กับเขาทั้งชีวิตแบบนี้หรือ?
เฉินเยี่ยนใจลอย
เฉินเยี่ยนที่อยู่ฝั่งนี้นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ฝั่งเวยหลายชุนขี่จักรยานผ่านหมู่บ้านเฉินเยี่ยนไปถึงปากทางเข้าหมู่บ้านอีกฝั่ง ทันใดนั้นเขาได้ยินเสียงร้องอุทาน
เป็นเสียงผู้หญิง เวยหลายชุนขนหัวลุกขึ้นมา เขาจำได้ว่าที่ตรงนี้ห่าวจากหมู่บ้านเฉินเยี่ยนหนึ่งกิโลเมตร ตรงนี้เป็นสุสาน แล้วตอนนี้เป็นตอนกลางคืน อยู่ๆ มีเสียงผู้หญิงร้องขึ้นมา แล้วยังมีเสียงขยับเบาๆ อีก แต่ภายใต้แสงจันทร์ เขามองอะไรไม่เห็น ความรู้สึกแบบนี้น่ากลัวยิ่งนัก
เวยหลายชุนรีบถีบจักรยานด้วยความเร็ว ไม่รู้ว่าจักรยานนี่ซื้อมือสองจากคนอื่นมาเก่าเกินไปหรือว่าใจเขาเร่งรีบ เขาถีบไม่ไป เขารู้สึกเหมือนจักรยานตัวเองโซ่หลุด
เวลานี้มาโซ่หลุด เขาคงไม่ได้เจอผีใช่ไหม? เวยหลายชุนรู้สึกกลัวขึ้นมา
“โอ้ย โอ้ย”
เวลานี้เสียงผู้หญิงดังขึ้นมาอีกครั้ง เสียงนี้ฟังดูอ่อนเยาว์มาก ฟังดูไพเราะมาก อีกทั้งยังฟังดูคุ้นหู
————