เมื่อต้องเผชิญหน้ากับยอดฝีมือที่แข็งแกร่งเช่นนี้ แต่ราชาแห่งพิษกลับไม่ยอมรับในชะตากรรม ถึงอย่างไรเสียเขาก็เป็นถึงนักพิษผู้หนึ่ง
นักพิษย่อมมีวิธีของตนเองในการรับมือกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าตนเองอยู่แล้ว
ตะขาบนับไม่ถ้วนได้ทำลายตัวเองอยู่ข้างกายราชาแห่งพิษ พลังวิญญาณของเขาโคจรไปทั่วร่าง ตะขาบเหล่านั้นก็ได้พ่นไอพิษออกมา
“ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นยอดฝีมือขั้นมหาจักรพรรดิระดับห้า แต่ข้าก็มีกำลังมากพอที่จะจัดการกับเจ้าได้”
ตะขาบพิษของราชาแห่งพิษนั้นเป็นพิษเฉพาะ และเป็นพิษที่รุนแรงมาก การกัดกร่อนของพิษนั้นมีฤทธิ์ที่ร้ายแรงมาก อย่างน้อยก็ทำให้หลิงไม่อาจเข้าใกล้เขาได้
ขวดยาหลายขวดถูกมู่เฉียนซีโยนออกไป และเสียงเย็นยะเยือกของนางก็ดังขึ้น “ผนึกมังกรวารี!”
เพล้ง เพล้ง เพล้ง! ขวดยาแตกกระจาย ยาได้สาดลงมาราวกับสายฝน และพิษอันรุนแรงของตะขาบเหล่านั้นก็ได้สลายหายไปทั้งหมด
สีหน้าของราชาแห่งพิษพลันเปลี่ยนไปทันที “สาวน้อย นี่เจ้าสาดสิ่งใดลงมา บัดซบยิ่งนัก!”
ขณะที่เขาจ้องไปที่มู่เฉียนซีด้วยความโกรธเกรี้ยว กระบี่ยักษ์ก็ได้ทาบลงที่คอของเขาแล้ว และแทบจะทำให้เขาแหลกเป็นเสี่ยง ๆ
“เจ้าดุเช่นนี้ มันจะทำให้ซีเอ๋อร์ของข้าตกใจเอาได้” พิษที่ปกป้องชีวิตของเขาได้สลายหายไปแล้ว ตอนนี้เขาไม่อาจตอบโต้หลิงได้เลย ทำได้เพียงแค่ยอมรับให้เขากดขี่
เขายื่นมือออกมาจับกระบี่ยักษ์นั่น คิดจะใช้พิษของตัวเองกัดกร่อนกระบี่ยักษ์เล่มนั้นให้สิ้น แต่ผลลัพธ์ก็คือ…
พิษของเขาไม่อาจทำร้ายกระบี่ยักษ์เล่มนี้ได้เลยแม้แต่น้อย
“กระบี่เล่มนี้เป็นกระบี่ระดับใดกันแน่! เหตุใดพิษของข้าถึงทำอะไรมันไม่ได้เลย ?”
ราชาแห่งพิษถูกสองอาหลานคู่นี้ทำให้ตกใจหวาดกลัวเป็นอย่างมาก มู่เฉียนซีกล่าว “พิษของเจ้ามันกระจอกนัก อย่าได้ขัดขืนอะไรที่มันไร้ประโยชน์เลย”
ราชาแห่งพิษถูกปราบอย่างสมบูรณ์แล้ว แม้คิดจะต่อสู้ แต่เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลิง คิดจะเล่นงานด้วยพิษ แต่ก็โดนมู่เฉียนซีแก้พิษได้อย่างง่ายดาย
ในตอนนี้เอง อาจารย์ใหญ่ก็ถูกพยุงตัวออกมาแล้ว ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวว่า “สาวน้อย ตอนนี้อาจารย์ใหญ่ถูกพิษอันตรายมาก เจ้ารีบมาดูเร็วเข้า”
ราชาแห่งพิษได้ทีก็กล่าวขึ้นว่า “พิษของข้า นอกจากข้าแล้วก็ไม่มีผู้ใดแก้ได้ หากเจ้าอยากจะแก้พิษให้ตาเฒ่าหวงฝู่ก็ปล่อยข้าซะ”
“ข้าสามารถแก้พิษของเจ้าได้อย่างง่ายดาย พิษในร่างของอาจารย์ใหญ่ เจ้าคิดว่ามันจะยากสำหรับคนอย่างข้างั้นเหรอ ?” มู่เฉียนซีเลิกคิ้วพลางกล่าว
“นี่ เป็นไปไม่ได้…” หากไพ่ปกป้องชีวิตของตัวเองใบสุดท้ายใช้ไม่ได้ผล เช่นนั้นก็ถึงคราซวยแล้ว
มู่เฉียนซีกล่าว “อารอง ดูเจ้าหมอนี่เอาไว้ ข้าจะไปดูอาจารย์ใหญ่หวงฝู่สักหน่อย”
“ได้!”
อาจารย์ใหญ่หวงฝู่ดูเหมือนจะเป็นคนอ่อนโยน อัธยาศัยดี แต่ตอนนี้เป็นเพราะโดนพิษของราชาแห่งพิษเข้าไป สีหน้าจึงเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำแล้ว
พิษนี้รุนแรงมาก มู่เฉียนซีหยิบขวดยาออกมาหลายขวดและได้เริ่มปรุงยาแก้พิษ เข็มยาสามเข็มได้เจาะเข้าที่แขนของอาจารย์ใหญ่
นี่เป็นครั้งแรกที่ราชาแห่งพิษได้เห็นคนใช้วิธีแก้พิษที่แปลกประหลาดเช่นนี้ ใบหน้าก็เผยให้เห็นถึงความเหลือเชื่อออกมา
ในขณะที่สีหน้าของอาจารย์ใหญ่ค่อย ๆ ดีขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็ยิ่งตกใจมากขึ้นเช่นกัน นางแก้พิษของเขาได้แล้ว
เขาแต่งตั้งตนเองว่าเป็นราชาแห่งพิษ คิดมาโดยตลอดว่าในเสียโจวเขาเป็นอันดับหนึ่งในการใช้พิษ ไม่มีผู้ใดเทียบเขาได้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพิษของเขาจะถูกแม่สาวน้อยผู้นี้แก้ได้อย่างง่ายดาย เขาได้รับการโจมตีอย่างรุนแรง
มู่เฉียนซีกล่าว “อาจารย์ใหญ่ไม่เป็นอะไรแล้ว พาไปพักฟื้นร่างกายเถอะ ส่วนราชาแห่งพิษก็เอาตัวไปด้วย ข้ามีเรื่องบางอย่างจะคุยกับเขา”
พวกเขาต่างก็ถอยหนี เดิมทีคนของสำนักปีศาจดำได้ยึดครองเมืองเถียนจื่อเอาไว้ทั้งเมือง แต่เมื่อได้ยินข่าวนี้แพร่สะพัดออกไปก็ไม่กล้าที่จะมายั่วยุมู่เฉียนซีและพวกอีกต่อไปแล้ว
สำนักศึกษาซวนเสียได้รับความช่วยเหลือจากคนนอกที่มีความแข็งแกร่งอันทรงพลังจริง ๆ การลงมือในครั้งนี้ไม่มีทางสำเร็จได้แล้ว
ผู้อาวุโสทั้งห้าต้องดูแลอาจารย์ใหญ่ ราชาแห่งพิษจึงอยู่กับมู่เฉียนซี และหลิงตามลำพัง ราชาแห่งพิษกล่าวว่า “นี่เจ้าคิดจะทำสิ่งใดกันแน่ ?”
มู่เฉียนซีกล่าว “ข้าคิดว่าเจ้าเป็นผู้ที่มีความสามารถ ข้าก็เลยไม่ฆ่าเจ้า อีกทั้งยังอยากจะมอบของขวัญให้เจ้าด้วย”
มู่เฉียนซีปรุงยาต่อหน้าเขา วัตถุดิบที่หยิบออกมานั้นล้วนแต่เป็นพิษที่ร้ายแรงทั้งสิ้น เขาเป็นนักพิษคนหนึ่ง รู้เรื่องพิษเป็นส่วนใหญ่
“หญ้างูพิษห้าก้าว รากเจ็ดฤทัยมรณะ…”
ของเช่นนี้แค่เอาออกมาก็สามารถทำให้คนตายแบบไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดกันเลยทีเดียว และตอนนี้นางได้เอามาปรุงเป็นยาพิษ ช่างให้ความรู้สึกที่อันตรายเป็นอย่างมาก
หลังจากที่มู่เฉียนซีปรุงยาเสร็จ นางก็ได้ฉีดยาเข็มหนึ่งเข้าที่หัวใจของราชาแห่งพิษ ในตอนนี้ราชาแห่งพิษรู้สึกว่าตนเองต้องตายเป็นแน่แท้แล้ว
เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเขาไม่ได้ตายง่ายเช่นนั้น แต่กลับตายทั้งเป็น!
อ๊า อ๊า อ๊า! เขากรีดร้องออกมาอย่างเสียดแทงหัวใจ หลิงรู้สึกว่าเขาเสียงดังเกินไปแล้วจึงได้ปิดปากของเขาไว้
“เสียงดังเกินไปแล้ว” หลิงกล่าวอย่างเย็นชา
มู่เฉียนซีกล่าว “เจ้าชื่นชอบพิษไม่ใช่เหรอ ลิ้มรสชาติของพิษนี้ดูสักหน่อยสิ! พิษนี้จะเปลี่ยนไปในเวลาครึ่งชั่วยาม เจ้าจะได้เพลิดเพลินกับมันตลอดทั้งคืนแน่”
หลิงกล่าว “ซีเอ๋อร์อย่าเสียเวลาพูดไร้สาระกับเจ้าหมอนี่เลย วันนี้เจ้าก็เหนื่อยมากแล้ว รีบไปพักผ่อนเถอะ”
“อืม ข้าเชื่อฟังอารองอยู่แล้ว” มู่เฉียนซีกล่าว
ฮือ ฮือ ฮือ! ราชาแห่งพิษคิดจะร้องขอชีวิต แต่ก็พูดอะไรไม่ออก
ในคืนนี้ เป็นค่ำคืนที่เขายากจะลืมได้ในชีวิตนี้
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เขาภาคภูมิใจกับความสามารถในการใช้พิษของตนเองมาโดยตลอด แต่เขากลับถูกทรมานทั้งคืนด้วยพิษร้ายที่เขาไม่รู้เลยว่าเป็นพิษใด เขารู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น ราวกับมาเยือนแดนนรกก็มิปาน
วันต่อมา ราชาแห่งพิษก็น้ำลายฟูมปากแล้ว ในที่สุดมู่เฉียนซีก็ทำให้เขาปริปากพูดได้แล้ว เขากล่าว “เจ้าจะให้ข้าทำสิ่งใดกันแน่ ?”
“หอหมอปีศาจขาดหัวหน้านักพิษ ถึงแม้ว่าคุณสมบัติของเจ้าจะไม่ค่อยดีนัก แต่เมื่อวานข้าก็ทำให้เจ้าได้ลิ้มรสกับรสชาติอาหารอันโอชะมื้อใหญ่ไปแล้ว หวังว่าเจ้าจะไม่กล้าคิดไม่ซื่ออะไรอีก” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเชื่องช้า
“หอหมอปีศาจ เจ้าคือหมอปีศาจ…”
“ไม่ใช่สิ หมอปีศาจเป็นชายหนุ่ม เจ้า…”
ราชาแห่งพิษจ้องมองมู่เฉียนซีจนดวงตาแทบจะถลนออกมา
“เจ้ารีบตอบมาว่าจะตกลงหรือไม่ แต่ต่อให้เจ้าปฏิเสธ ข้าก็ไม่ฆ่าเจ้า” มู่เฉียนซีกล่าวเบา ๆ
การที่เจ้าทำให้ข้าตายทั้งเป็น มันเจ็บปวดทรมานมากกว่ายิ่งนัก ราชาแห่งพิษแอบบ่นอยู่ในใจ
“ถึงแม้เจ้าจะน่ากลัวมาก แต่ทักษะพิษของเจ้าก็ทำให้ข้าเลื่อมใสเจ้าได้ หากข้าเข้าร่วมกับหอหมอปีศาจ เจ้าจะ…”
ขวั่บ! มู่เฉียนซีโยนตำราเล่มหนึ่งให้กับเขา
“นี่นับว่าเป็นค่าตอบแทนล่วงหน้าหนึ่งปีของเจ้า เป็นอย่างไร ?” จ้างนักปรุงยาก็ต้องล่อด้วยสูตรยา จ้างนักพิษ แน่นอนว่าต้องจ้างด้วยตำราพิษ
ราชาแห่งพิษเปิดอ่านตำราพิษนั้น ใบหน้าก็พลันเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นขึ้นมาทันใด “ได้โปรดเจ้ารับข้าด้วย! จะให้ข้าทำสิ่งใดข้ายอมทั้งนั้น ตำราพิษโบราณเช่นนี้เจ้าก็ให้ข้าได้ ได้ช่วยเจ้าดีกว่าช่วยสำนักปีศาจดำนั่นมาก ๆ เลย” ราชาแห่งพิษตื่นเต้นอย่างมิอาจเทียบได้ ตื่นเต้นจนลืมความตายทั้งเป็นที่ผ่านมาเมื่อคืนไปหมดแล้ว
ถึงแม้ว่าเขาจะเลวร้ายและกระทำเรื่องที่ต่ำทราม แต่เขาก็หลงใหลในพิษเป็นอย่างมาก
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ตกลงตามนั้น หากเจ้ากล้าคิดร้ายต่อข้าหรือหอหมอปีศาจแล้วล่ะก็ พิษในร่างกายเจ้าก็จะกำเริบขึ้น และมันต้องสวยงามมากเป็นแน่” มู่เฉียนซียิ้มมุมปาก
“นายท่าน อะ เอ่อ พี่ใหญ่ เอ่อ หัวหน้า ในเมื่อต่อจากนี้ข้าเข้าร่วมกับเจ้าแล้ว ข้าก็อยากจะบอกข่าวข่าวหนึ่งกับเจ้า” ตอนนี้ราชาแห่งพิษกล่าวอย่างเป็นสุนัขรับใช้
“ข่าวอะไร ?” มู่เฉียนซีกล่าวถาม
“เดิมทีแล้วการลงมือในครั้งนี้ สำนักปีศาจดำไม่ได้ใช้ข้า แต่เจ้าอ้วนของหน่วยสำนักปรุงยาผู้นั้นได้หลอกล่อข้าด้วยของล้ำค่ามากมาย ข้าก็เลยทำ เจ้านั่นเป็นหนอนบ่อนไส้ที่สำนักปีศาจดำวางแผนมา คิดจะฆ่าตาเฒ่าหวงฝู่แล้วตัวเองจะได้เป็นอาจารย์ใหญ่ของหน่วยสำนักปรุงยา ควบคุมสำนักปรุงยาของสำนักศึกษาซวนเสีย” ราชาแห่งพิษกล่าว
รองอาจารย์ใหญ่นึกไม่ถึงแม้แต่น้อยว่าราชาแห่งพิษจะถูกปราบและยอมจำนนเช่นนี้ อีกทั้งยังเปิดโปงเรื่องราวของเขาอีกด้วย “เจ้าว่าอะไรนะ ?” ประตูถูกผลักออก ตอนนี้ผู้อาวุโสทั้งห้าและอาจารย์ใหญ่อยู่ด้านนอกพอดี
.
.
.