ตอนที่ 150 เทพมังกรปรากฏกาย
ถังเฉียนอดตำหนิไม่ได้ แต่ครั้งนี้ต้าฝูไม่หยุด มันงับแขนถังเฉียนแล้วเลียกินเลือดอย่างบ้าคลั่ง
“ต้าฝู จะฆ่าข้าหรือ…”
ฉู่จิ่งเหยาเห็นสภาพเช่นนี้ ก็ยื่นมือไปคว้าจุดเจ็ดนิ้วบนตัวต้าฝู มันถูกบีบตรงจุดชีพจรชีวิต มันจึงอ้าปากออกทันที แล้วหันมาจะโจมตีฉู่จิ่งเหยา แต่เขาขว้างต้าฝูออกไปแล้ว
ระยะนี้สุขภาพถังเฉียนยังไม่ถือว่าดีนัก ครั้งนี้กรีดแขนยังไม่เป็นไร แต่เมื่อครู่ถูกต้าฝูกัดทำให้นางรู้สึกเวียนหัว ร่างโงนเงนเล็กน้อย แล้วมองเห็นตัวต้าฝูเปล่งแสงออกมา จากนั้นก็มุดเข้าไปในพงหญ้า
“แย่แล้ว ต้าฝูหนีไปแล้ว”
ถังเฉียนและฉู่จิ่งเหยาจึงลุกขึ้นยืนทันที ถังเฉียนวิ่งออกมาตะโกนบอกอาจารย์ซึ่งอยู่บนแท่นบวงสรวง อาจารย์บอกให้นางตามไปทันที จากนั้นคนชุดขาวซึ่งอยู่ข้างๆ ก็ปล่อยอินทรีเงินออกไป อินทรีเงินบินวนบนท้องฟ้าแล้วตามต้าฝูเข้าไปในป่าทึบ
เมื่อครู่ถังเฉียนเห็นสภาพที่แท่นบวงสรวงบนเขา นอกจากอาจารย์แล้ว หมอผีอื่นๆ ที่มาร่วมพิธีล้วนนอนหมดสติอยู่บนพื้น
“เกิดอะไรขึ้นหรือ”
ถังเฉียนไม่กล้าเชื่อภาพที่เห็นตรงหน้า แล้วเห็นถงถงเอ๋อร์ซึ่งอยู่ข้างๆ รีบวิ่งผละไปจากนางทันที พลางร้องบอกว่า
“ตามไปเร็ว เป็นผลงานของเผ่าหมอผีเรา จะปล่อยให้เผ่าอินทรีชิงไปไม่ได้”
ถังเฉียนเห็นเจิ้งจยาเฉิงรวมทั้งคนชุดแดงแห่งเผ่าพีส่าวิ่งออกมาจากจุดต่างๆ แล้ววิ่งตามต้าฝูไป นางหันไปมองแท่นพิธีแวบหนึ่ง แล้วตามคนเหล่านั้นไป ต้าฝูนั้นเคลื่อนไหวเร็วมาก หากไม่มีอินทรีเงินพวกเขาคงตามไม่ทันแน่ มันเลื้อยคดเคี้ยวไปมาในป่า แล้วมุ่งไปยังป่าทึบที่เขาด้านหลัง จนเจอบ่อน้ำพุใสใต้ต้นไม้ใบสีเขียวแซมแดง แล้วเลื้อยลงไป
“ที่นี่เป็นสระน้ำ ไม่ใช่ทั้งสมุนไพรและไม่ใช่ต้นไม้ แล้วเป็นอะไร เป็นอะไรกันแน่”
ถงถงเอ๋อร์มองสำรวจรอบๆ แล้วพูดขึ้น คนอื่นเริ่มขุดคุ้ยเปลือกไม้และรากหญ้าบริเวณรอบๆ ถังเฉียนมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด จึงรู้แล้วว่าเดิมทีล้วนแต่เป็นการเตรียมการกันอย่างลับๆ ไว้แล้ว เพียงแต่นางนึกไปเองว่าทุกอย่างสงบเรียบร้อยดี
“เผ่าหมอผีเราเป็นผู้ค้นพบ พวกเจ้าห้ามวุ่นวายเด็ดขาด”
ถงถงเอ๋อร์กับถังเฉียนมีกันเพียงสองคน คนที่เหลืออยู่บนแท่นบวงสรวง ถังเฉียนเห็นรอบๆ มีคนล้อมวงเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ เจิ้งจยาเฉิงร้องหึแล้วพูดว่า
“ตกลงกันล่วงหน้าแล้วว่าเมื่อพบสิ่งที่พวกเจ้าได้มา จวนจินซิงอ๋องก็สามารถใช้ได้ ท่านหมอจะฮุบไว้เองหรือ”
ถงถงเอ๋อร์มองดูเผ่าอินทรีข้างๆ คนพวกนี้สวมชุดขาว สวมเกราะที่ทำจากโซ่เหล็ก เขาคืออิ๋นหลานผู้อาวุโสใหญ่แห่งเผ่าอินทรีเงิน เขามองดูสายตาถงถงเอ๋อร์ เดินเข้ามาใกล้ แล้วพูดว่า
“เรื่องของเผ่าม้ง เราตัดสินใจกันด้วยตนเอง จวนจินซิวอ๋อง…”
“ทุกคนไม่ต้องพูดแล้ว เวลานี้ยังไม่รู้เลยว่าอะไรคือสิ่งที่เทพประทานมาให้เพื่อรักษาไข้ป่า พวกเจ้าแย่งชิงกันจะมีประโยชน์อันใด”
เจิ้งจยาเฉิงกับอิ๋นหลานต่างผงะ ข้างหลังมีกลุ่มคนเคลื่อนไหวอยู่
“เวลานี้เราต้องร่วมกันต่อต้านภายนอก ใต้เท้าอิ๋นหลาน ใต้เท้าเจิ้ง เผ่าหมอผีเราวางตัวเป็นกลางตลอดมา อาจารย์กับเหล่าผู้อาวุโสยังอยู่บนแท่นบวงสรวง ทุกอย่างที่นี่ ทางที่ดีรักษาให้คงสภาพเดิมไว้ ท่านอ๋องกับผู้อาวุโสของทุกฝ่ายคงตกลงกันไว้แล้ว เราก็แค่เฝ้าที่นี้ไว้ ทุกท่านมีความเห็นอย่างไร”
ตอนที่ 151 สามฝ่ายรักษาสมดุล
ถงถงเอ๋อร์คิดอยากจะช่วงชิง แต่ถังเฉียนไม่ยอมให้นางมายืนข้างหน้าได้
“ดี อาหรูน่าเจ้าเป็นฮูหยินผู้บวงสรวงแห่งเผ่าพีส่าในอนาคต เราเผ่าอินทรีเชื่อคำพูดเจ้า”
“ใต้เท้าเจิ้งล่ะ”
เจิ้งจยาเฉิงมองดูข้างหลังแล้วบอกว่า
“ท่านอ๋องสั่งไว้ ทุกอย่างให้ฟังท่านหมอ สิ่งที่ยกเอามาพูดเปิดเผยไม่ได้ เดี๋ยวไม่นานก็จะถูกสะสางจนหมดสิ้น”
ถังเฉียนพยักหน้ากับคนทั้งสอง จากนั้นก็หันไปมองดูรอบๆ ถงถงเอ๋อร์พูดว่า
“เมื่อครู่หากเราชิงลงมือเลย ต้องเขี่ยคนของจินซิวอ๋องออกไปได้แน่”
ถังเฉียนไม่เห็นด้วยกับความคิดของถงถงเอ๋อร์ ที่นี่เผ่าหมอผีไม่ได้อยู่ในสถานะได้เปรียบอย่างชัดเจน หากพวกเขาเป็นฝ่ายทำลายข้อตกลงก่อน ต่อให้พวกเขาเอาชนะเจิ้งจยาเฉิงได้ แต่เผ่าอินทรีเงินก็สามารถทำลายข้อตกลงแล้วหันมาเล่นงานทั้งสองคนได้ แค่หระทบเพียงจุดหนึ่งก็ส่งสามารถผลต่อสถานการณ์ทั้งหมด แรกเริ่มอาจารย์เลือกให้ทั้งสามฝ่ายเข้าร่วม จุดมุ่งหมายก็เพื่อทำให้เวลานี้มั่นคง ทั้งให้เผ่าอินทรีเงินกับจวนจินซิวอ๋องต่างควบคุมกันเอง
ก่อนหน้านี้ถังเฉียนไม่เข้าใจ จนกระทั่งเมื่อครู่นางจึงเข้าใจแล้ว เจตนาที่อาจารย์ให้นางตามมา เพราะที่นี่นอกจากอาจารย์แล้ว มีเพียงนางที่คุมสามฝ่ายไว้ก่อนได้
นางรู้สึกว่าอันตรายมาก ถ้าหากนางไม่ได้ตามมา ถ้านางไม่เข้าใจเจตนาของอาจารย์ บางทีที่นี่อาจกลายเป็นสนามรบไปแล้วก็เป็นได้
“ข้าลองตักน้ำก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง”
ถงถงเอ๋อร์เตรียมลงน้ำ ถังเฉียนคิดว่าไม่ค่อยเหมาะ แต่ถงถงเอ๋อร์รู้สึกว่าเมื่อครู่นางจงใจแย่งการเป็นผู้นำและผลงานไปจากนาง เวลานี้ถ้าถังเฉียนขวางนาง เกรงว่าจะทำให้นางโกรธขึ้นมาจริงๆ
“โอ๊ย ไอ้เดรัจฉานตัวนี้บังอาจกัดข้า อยากตายหรืออย่างไร”
เสียงหวีดร้องของถงถงเอ๋อร์ทำให้คนรอบข้างหันมา ถังเฉียนรีบยื่นมือออกไปช่วยดึงนาง
“ศิษย์พี่ กินยาก่อน พิษของเทพมังกรไม่ใช่เรื่องล้อเล่น”
ถงถงเอ๋อร์ผลักมือถังเฉียนออกไป เดินขึ้นมาบนฝั่งเองแล้วพูดว่า
“หึ เจ้าไม่ต้องพูดข้าก็รู้ เจ้าไปเอาน้ำมา เดรัจฉานตัวนี้มันคุ้นเคยกับเจ้า”
ถังเฉียนเข้าใจความหมายในคำพูดนาง นางพบว่าตนเองดูเหมือนจะฉลาดขึ้นบ้าง มองออกแล้วว่าใครจริงใจ ใครมีเจตนาดี ย่อมแยะแยะความรู้สึกอื่นได้ เช่นความเกลียดชัง
“ได้ ศิษย์พี่”
ถังเฉียนตักน้ำขึ้นมา แล้วให้คนป่วยไข้ป่าที่พวกเขาเตรียมไว้ดื่มกิน ถงถงเอ๋อร์มองดูการกระทำของนางแล้วมีสายตาดูแคลน
“หลายปีมานี้ที่เผ่าม้งเคยมีการใช้น้ำรักษาโรคหรือ นอกจากที่เจ้าใช้เลือดตัวเองกับเลือดของเทพธิดาแล้ว ไม่เคยได้ผล เจ้านี่ช่างไม่ประสีประสาเอาเสียเลย”
ถงถงเอ๋อร์เห็นที่ถังเฉียนทำก็อดตำหนิไม่ได้ แต่นางคิดว่าในเมื่อต้าฝูเลื้อยลงไปในน้ำ น้ำในสระเป็นสิ่งที่เห็นได้โดยตรง เหตุใดจึงไม่ลองดูเล่า
ถังเฉียนได้ยินที่นางพูดแต่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ นางกรีดปลายนิ้วแล้วจุ่มลงไปในสระน้ำ กวนน้ำเบาๆ มีคลื่นน้ำกระเพื่อมขึ้น ริ้วคลื่นกระจายออกไป ห่างออกไปดูเหมือนมีบางอย่างกำลังเคลื่อนเข้ามา
“ต้าฝู?” ถังเฉียนเห็นต้าฝูค่อยๆ เลื้อยมาหานาง นางลูบหัวมันเบาๆ ต้าฝูขยับเข้ามาใกล้มือถังเฉียนอย่างเชื่อง แล้วเลื้อยขึ้นพันแขนนาง ผละไปจากสระน้ำพร้อมนาง
“มันสนิทกับเจ้าจริงนะ”
ถงถงเอ๋อร์นึกอิจฉา แต่ก็ไม่ได้กระทบที่ต้าฝูใกล้ชิดกับนาง
เถิงเสวี่ยมาจากแท่นบวงสรวง แล้วออกคำสั่งทันทีให้นำน้ำในบ่อไปให้คนป่วยไข้ป่าเจ็ดคนลองดื่ม ถังเฉียนยังไม่ทันพูด ถงถงเอ๋อร์พูดขึ้นว่า
“อาจารย์ ข้ารวบรวมสมุนไพรแถวนี้ทั้งหมดแล้ว ท่านลองดูว่าชนิดไหนที่เราใช้ประโยชน์ได้ ผู้อาวุโสเผ่าอินทรีเงินบอกว่านี่เป็นสมุนไพรที่เทพมังกรผ่านเป็นที่แรกสุดและหยุดอยู่นาน…”