น้ำเสียงของคุณปู่สีสะท้อนอารมณ์หดหู่ของเขา “เข้าใจแล้ว ฉันจะรีบหาทางช่วยเธอ ถ้ามีความคืบหน้าอะไรก็โทรมาหาฉัน”
“ได้ครับ” แคร์นสัญญาก่อนที่จะวางสาย
ตอนที่คุณปู่สีกำลังจะโทรหาประธานาธิบดีก็มีคนโทรเข้ามาหาเขา สายนั้นมาจากโรงพยาบาล หัวใจของคุณปู่สีหยุดเต้น กลัวว่ามันจะเป็นข่าวร้ายของมู่ไป๋ เขากดปุ่มรับสายด้วยมืออันสั่นเทา
น้ำเสียงสดใสของคุณหมอดังเข้ามา “ยินดีด้วยครับคุณปู่สี นายน้อยสีตื่นแล้ว!”
คุณปู่สีลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ “คุณพูดว่าอะไรนะ!”
“นายน้อยสีตื่นแล้วครับ ในที่สุดเขาก็ตื่นแล้ว!”
…
นี่เป็นข่าวดีสำหรับตระกูลสี พวกเขารีบไปที่โรงพยาบาลทันที มู่ไป๋ที่ได้สติกล่าวทักทายพวกเขา
ถึงแม้เขาจะเพิ่งตื่น แต่แววตาของเขาก็คมกริบ เขาเอนตัวอยู่บนเตียง จิตวิญญาณของเขาตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลอันยาวนาน ราวกับว่าอุบัติเหตุในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาไม่ได้เกิดขึ้นกับเขา
คุณนายสีร้องไห้แล้วเข้ามากอดเขา “มู่ไป๋ ในที่สุดลูกก็ตื่นแล้ว! แม่รอเวลานี้มานานเหลือเกิน”
มู่ไป๋กวาดตามองทุกคนอย่างรวดเร็วแต่เขาไม่เห็นซิงเหอ ถึงแม้ว่าซิงเหอจะปลอดภัยจากการระเบิด เขาก็ยังไม่สามารถเลิกกังวลจนกว่าจะได้เห็นเธอกับตาตัวเอง
“ซิงเหออยู่ไหนครับ” มู่ไป๋เปิดปากถาม
คุณปู่สีพูดด้วยความยากลำบาก “ในเมื่อหลานตื่นแล้วก็มีสิทธิ์ที่จะรู้ ก่อนหน้านี้ไม่นานเพิ่งมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ”
ตาของมู่ไป๋เบิกกว้างแล้วเสียงของเขาก็เย็นยะเยือกลงหลายระดับ “คุณปู่พูดว่าอะไรนะครับ”
“มู่ไป๋ มีหลายเรื่องเกิดขึ้นระหว่างที่หลานไม่อยู่…” คุณปู่สีเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ให้มู่ไป๋ฟัง
พอพูดจบเขาก็ถอนหายใจ “พวกเราทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมให้เธอไปเมือง A ตามลำพัง เราไม่คิดว่าเธอจะหายตัวไปแบบนี้ พวกเราสงสัยว่าเธอน่าจะโดนลักพาตัว แต่ไม่ต้องห่วง ปู่ติดต่อประธานาธิบดีแล้ว เขาสัญญาว่าจะส่งคนออกไปตามหาเธอ”
ถึงอย่างนั้นมู่ไป๋ก็ไม่สามารถทำใจให้สงบได้ เขาลุกขึ้นนั่งแล้วดึงผ้าห่มออก
คุณนายสีหยุดเขาทันที “มู่ไป๋ ลูกจะทำอะไร”
“ไปเมือง A!” มู่ไป๋ตอบด้วยความแน่วแน่ มันทำให้ทุกคนตกใจ
“หลานทำแบบนั้นไม่ได้ หลานพึ่งจะตื่นขึ้นมาเอง ตอนนี้หลานไม่ควรกดดันตัวเองมากเกินไป พวกเราจะหาทางแก้ปัญหาของซิงเหอเอง หลานรออยู่เฉยๆ ก็พอ” คุณปู่สีแนะนำเขา
ดวงตาสีเข้มของมู่ไป๋จ้องมองเขาขณะที่พูดออกมาอย่างเด็ดเดี่ยว “คุณปู่ก็บอกเองว่ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอ แล้วคุณปู่จะให้ผมนั่งอยู่เฉยๆ ในโรงพยาบาลได้ยังไงกันครับ ผมต้องไปเมือง A ผมจะไม่ยอมให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ไม่อย่างนั้นการที่มอบชีวิตนี้กลับมาให้ผมก็ไม่มีความหมาย!”
ว่าไงนะ
คุณปู่สีและคนที่เหลือตกตกลึงเกินกว่าจะพูดอะไรได้ ถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับซิงเหอ มู่ไป๋ก็จะยอมเอาชีวิตใหม่ของเขาเข้าแลกเหมือนกัน…?
ในที่สุดพวกเขาก็ยอมรับการตัดสินใจของเขาและไม่ได้ห้ามเขาอีกต่อไป มู่ไป๋โทรเรียกเครื่องบินส่วนตัวและบินไปเมือง A
ซิงเหอไม่รู้ว่าเขากำลังจะมา เธอกำลังดิ้นรนเพื่อหาทางเอาตัวรอดอยู่
ตระกูลหลินก็ไม่รู้ว่าเขากำลังจะมาเช่นกัน
พายุกำลังจะโหมกระหน่ำเข้าใส่เมือง A อย่างไรก็ตามยังไม่สามารถรู้ได้ว่าใครจะอยู่รอดปลอดภัยเมื่อฟ้ากระจ่างและใครจะหายไปกับพายุ…