ตอนที่ 128: พี่สาวฉันเธอไม่บริสุทธิ์ โดย Ink Stone_Romance
เวยหลายชุนรีบเดินไปข้างหน้าสองก้าวคุกเข่าลงไปดูเฉินเวย ภายใต้แสงจันทร์เขามองเห็นใบหน้าเฉินเวยมีน้ำตาอย่างเลือนราง
“ไม่ ไม่เป็นไร พี่เวยไม่ต้องมาสนใจฉัน รีบกลับไปเถอะ”
เฉินเวยเหมือนเด็กสาวที่กำลังฝืนตัวเองอดทนกับความเจ็บปวด เธอทำแบบนี้ยิ่งทำให้คนสงสารมากกว่าร้องไห้ดังๆ ออกมาอีก
เวยหลายชุนพูดจบก็พยุงเฉินเวยขึ้นมา ให้เธอยืนดู เขาไปเข็นรถจักรยาน แต่โซ่รถจักรยานเสีย ตอนนี้ก็มืดอยู่แล้ว ถ้าเขาจะพาเฉินเวยไปแล้วลื่นเพราะทางไม่ดีอีก เฉินเวยต้องยิ่งอาการหนักแน่นอน
เวยหลายชุนล็อคจักรยาน แล้วเอาไปวางในหลุม แบบนี้คนอื่นจะได้ไม่รู้ และไม่หาย จากนั้นเขาเดินมาข้างเฉินเวยอีกครั้ง ก้มตัวลง เขาจะแบกเฉินเวยกลับไป
ระหว่างทางกลับ เวยหลายชุนถามเฉินเวยว่าทำไมไม่ห่อบุหรี่ ทำผักกับเฉินเยี่ยน เฉินเวยเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่ได้ตอบคำถามเวยหลายชุน แค่บอกว่าคนในครอบครัวดีกับเธอมาก
ถ้าดีกับเธอมากจะปล่อยให้ตอนที่เธอป่วยไปหาเงินมาซื้อยาอยู่คนเดียวหรือ? ปล่อยให้เธอที่เป็นหญิงสาวออกมาเดินตามถนนในเวลาค่ำคืนคนเดียวไม่มีใครสนใจหรือ? นี่เรียกว่าดีหรือ! เวยหลายชุนรู้สึกว่าในนี้ต้องมีเรื่องอะไรอยู่
“พี่เวย พี่อย่าโทษพี่สาวฉันเลย จริงๆ นะ พี่สาวเป็นคนดี ฉันผิดเอง ฉันทำให้พี่โกรธ ฉันทำผิดกับพี่สาว เธอจะทำยังไงกับฉันก็สมควรแล้ว”
เฉินเวยอธิบายเสียงเบาตอนอยู่บนหลังเวยหลายชุน
“เธอทำอะไรผิดต่อพี่สาวเธอหรือ?”
เวยหลยชุนอยากจะรู้เรื่องบ้านเฉิน อยากจะรู้เรื่องระหว่างเฉินเวยและเฉินเยี่ยน
“พี่เวยอย่าถามเลย ฉันไม่ดีเอง”
เฉินเวยไม่ยอมบอก แต่น้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนโดนรังแกทำให้คนฟังรู้สึกว่าไม่ใช่เธอที่ทำผิดต่อพี่สาว แต่เป็นเฉินเยี่ยนรังแกเธอ
“พี่เวย พี่อย่าคิดมาก ฉันทำผิดกับพี่สาวจริงๆ เป็นฉันเองจริงๆ”
เฉินเวยรู้สึกว่าเวยหลายชุนไม่เชื่อเธอ เธอเลยรีบโต้แย้ง พูดแทนเฉินเยี่ยน ความรีบนี้ทำให้เธอพลิกตัวขึ้นมา พลิกไม่ทันระวัง ร่างกายที่ยังไม่โตเต็มที่ของเธอ หน้าอกเล็กๆ นั้นเสียดสีไปกับหลังเวยหลายชุน ความรู้สึกที่แตกต่างจากหลังเวยหลายชุนตรงมาสู่หัวใจเขา ใจเขาร้อนขึ้นมา อีกนิดเดียวเกือบจะโยนเฉินเวยลงแล้ว
แม้เขาจะควบคุมตัวเอง สงบจิตสงบใจ แต่ความรู้สึกเมื่อกี้ยังคงวนเวียนอยู่ในใจเขา
“เอาละ เอาละ อย่าขยับ ฉันไม่เข้าใจผิด”
เวยหลายชุนรีบพูด เขาเป็นผู้ชายธรรมดา เป็นชายหนุ่มที่ยังมีความรู้สึกอยู่ แบกหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะเป็นน้องภรรยาเธอ แต่ก็เป็นหญิงสาวคนหนึ่งเลยนะ เมื่อกี้เฉิยเวยทำแบบนั้น เขาห้ามไม่ให้มีปฏิกิริยาไม่ได้ เพียงแต่เขารู้ว่าเขาไม่สามารถ เขายังแอบด่าตัวเองในใจ คิดว่าตัวเองหน้าด้านมาก
ถ้าตอนนี้แสงไฟ ก็จะเห็นใบหน้าเวยหลายชุนเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ
“พี่เวย พี่สาวฉันเป็นคนดีมากจริงๆ ไม่ใช่ง่ายๆ เลยตอนนั้นที่เกิดเรื่องนั้นขึ้น คนในหมู่บ้านบอกว่าเธอไม่ดี แต่โดนบ้านอวี๋ถอนหมั้นก็ไม่ใช่ว่าพี่สาวฉันจะยอม เป็นเพราะอวี๋ชุนชานนั่นไม่ดี เขาหลอกพี่สาวฉันไปที่สวนผลไม้ ถึงแม้พวกเขาจะนอนอยู่ด้วยกัน แต่พี่สาวฉันไม่ได้ถูกเขารังแก เพราะว่าพี่สาวไม่ยอมเลยได้รับบาดเจ็บ แต่บ้านอวี๋บอกว่าพี่สาวฉันไม่บริสุทธิ์ ต้องถอนหมั้นให้ได้ นี่โทษพี่สาวฉันไม่ได้จริงๆ พี่เวย พี่ดีกับพี่สาวฉัน ฉันดีใจแทนพี่สาวจริงๆ อีกหน่อยพี่ต้องดีกับพี่สาวฉันนะ ได้ไหม?”
เสียงเฉินเวยเบามากและอ่อนโยนมาก แต่มาอยู่ในหูเวยหลายชุนไม่ต่างจากระเบิดลูกหนึ่ง ครั้งนี้เขาวางเฉินเวยลงจริงๆ
“เธอว่าอะไรนะ? พี่สาวเธอถอนหมั้นกับบ้านอวี๋? แล้วยังโดนคนพบว่านอนอยู่ข้างคนอื่นในสวนผลไม้ นี่มันเรื่องอะไรกัน!”
เวยหลายชุนรู้สึกมีเสียงหึ่งๆ ในหัว เขาได้ยินอะไร? เฉินเยี่ยนโดนคนถอนหมั้น โดนคนพบว่านอนอยู่กับชายแปลกหน้าในสวนผลไม้ หมายความว่าแบบนี้เหรอ!
“พี่เวยพี่ไม่รู้เรื่องนี้เหรอคะ? พี่สาวฉันไม่ได้บอกพี่เหรอ? ขอโทษค่ะ ฉันนึกว่าพี่สาวฉันบอกพี่หมดแล้ว พี่ พี่อย่าถามฉัน ฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น”
เฉินเวยแสดงอาการตกใจลนลาน เหมือนกับตกใจเพราะพูดอะไรผิด เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าว แต่ขาเธอแพลง ถอยก้าวนี้ เธอร้องโอ้ยออกมา เวยหลายชุนยื่นมือไปประคองเฉินเวยไว้
“ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ถามแล้ว”
เวยหลายชุนสูดลมหายใจเข้าไป อดกลั้นความโกรธในใจเอาไว้ เฉินเวยยังเป็นคนป่วยอยู่ แล้วเท้าแพลงด้วย ตัวเองทำให้เธอตกใจไม่ได้
“พี่เวยอย่าเสียใจไปเลย เรื่องนี้โทษพี่สาวฉันไม่ได้ โทษฉันเอง ฉันไม่ดี พี่อย่าโกรธ ฉันจะเล่าให้พี่ฟังทั้งหมด”
เฉินเวยทำเหมือนคิดได้แล้ว เลยพูดกับเวยหลายชุนอีก “พ่อฉันให้พี่สาวหมั้นหมายกับบ้านอวี๋นานแล้ว หมั้นกับอวี๋เหวยหมิน พี่อวี๋ก็ดีกับพี่ฉันมาก พวกเราอยู่หมู่บ้านเดียวกัน พี่อวี๋มาที่บ้านบ่อยๆ บางครั้งเขาจะคุยกับฉันอยู่หลายประโยค เขาบอกว่าเขาไม่มีน้องสาว เขาเห็นฉันเป็นน้องสาว ฉันดีใจมาก พี่สะใภ้ก็ไม่ดีกับฉัน ตอนนั้นพี่ชายฉันเชื่อฟังพี่สะใภ้ มีพี่ชายเอ็นดูฉัน ฉันรู้สึกว่าเหมือนมีญาติเพิ่มมาอีกคนหนึ่ง”
“แต่เวลาพี่อวี๋กับฉันคุยกัน พี่สาวจะไม่พอใจ ตอนกลางคืนพี่สาวจะบอกฉันไม่ให้ฉันไปพูดคุยกับพี่อวี๋อีก บอกว่าฉันไม่รู้จักอาย ฉันไม่รู้ว่าฉันผิดตรงไหน หรือว่าฉันพูดคุยกับพี่เขยในอนาคต ฉันก็ผิดแล้วหรือ? ก็คือไม่รู้จักอายงั้นหรือ?”
เฉินเวยเหมือนกำลังถามความเห็นเวยหลายชุน น้ำเสียงฟังดูงุนงง
เวยหลายชุนคิดว่าถ้าเฉินเยี่ยนเป็นแบบนี้จริง เฉินเยี่ยนก็ทำเกินไปหน่อยแล้ว ตอนนั้นเฉินเวยเพิ่งอายุเท่าไรเอง สิบสองสิบสามเอง? อายุน้อยขนาดนี้จะเข้าใจอะไร! ถึงแม้เฉินเยี่ยนจะหึง แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะหึงน้องสาวแท้ๆ ของตัวเอง เหมือนตัวเขา หรือว่าตัวเขาคุยกับเฉินเวย เฉินเยี่ยนก็จะโกรธ! นั่นก็ไม่มีเหตุผลเกินไปแล้ว!
“ตอนหลังฉันเห็นพี่สาวไม่ค่อยสนใจฉันเท่าไรแล้ว ฉันเสียใจเลยพูดกับพี่อวี๋ ให้อีกหน่อยไม่ต้องมาพูดคุยกับฉันแล้ว พี่สาวจะไม่พอใจ พี่อวี๋บอกว่าพี่สาวทำแบบนั้นไม่ถูก บอกว่าเขายังเห็นพี่สาวพูดคุยหัวเราะกับอวี๋ชุนชานอยู่เลย ฉันไม่เชื่อ บอกว่าในใจพี่ฉันมีแต่พี่อวี๋ พี่อวี๋อยากจะลองใจพี่สาว ฉันไม่รู้ว่าเขาลองยังไง ในใจกลัวไปหมด ไม่นานก็เกิดเรื่องนั้นขึ้น พวกเขาบอกว่าพี่อวี๋ไปหาเด็กผู้หญิงในหมู่บ้านบอกว่าพี่สาวอยู่ในสวนผลไม้ ต่อมาอวี๋ชุนชานไปสวนผลไม้ พี่สาวไม่รู้ว่าทำไมก็ไปเหมือนกัน อ้อ พี่สาวบอกว่าเธอจะไปเก็บฟืน ตอนที่พวกเราไปพบพี่สาวกับอวี๋ชุนชานนอนอยู่ด้วยกัน ใบหน้าพี่สาวเต็มไปด้วยเลือด สลบไปแล้ว เสื้อผ้าเธอ… อวี๋ชุนชานก็สลบ คนในหมู่บ้านเห็นกันมากมาย ฉันกลัวมาก แม่พี่อวี๋ คุณป้าเธอด่าพี่สาว บอกว่าพี่สาวหน้าไม่อาย ฉันขอร้องคุณป้า บอกว่าพี่สาวไม่ใช่คนแบบนั้น เธอไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้น เป็นเพราะอวี๋ชุนชาน เป็นเขาที่ขู่เข็ญพี่สาว บีบบังคับพี่สาว แต่คุณป้าไม่เชื่อ ฉันคุกเข่าขอร้องเธอ เธอก็ไม่เชื่อ”
เฉินเวยสะอื้นเบาๆ เหมือนเธอคือคนนั้นที่โดนทำร้าย
ในหัวเวยหลายชุนมีภาพแวบขึ้นมา เฉินเยี่ยนไปสวนผลไม้ ที่สวนผลไม้ยังมีผู้ชายอีกคนหนึ่ง ผู้ชายคนนั้นหื่นกาม ใจกล้ามากอดเฉินเยี่ยน จูบเฉินเยี่ยน แล้วต้องทำอย่างอื่นอีกแน่ เฉินเยี่ยนไม่ยอม ขัดขืน เลยได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่ว่าจะยังไง เฉินเยี่ยนกับผู้ชายคนนั้น… แล้วยังถูกคนในหมู่บ้านมาเจออีก คิดดูแล้ว เวยหลายชุนก็หน้าแดง รู้สึกผิดหวัง
————-