ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 800
เดิมทีโดยพื้นฐานนิสัยของฮาร์วีย์แล้ว เขาจะทำให้อมีเลียทำตามสัญญาของเธออย่างแน่นอน
แต่ตอนนี้แมนดี้บอกให้เขาปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป เขาก็จะปล่อยมันไป สุดท้ายแล้วยังไงเรื่องนี้มันก็แค่เรื่องเล็กน้อย
“ไม่อยากไปช้อปปิ้งต่อแล้ว กลับบ้านกันเถอะ!”
สีหน้าของอมีเลียหม่นหมอง ท่าทางของเธอแข็งกระด้างราวกับเหล็กกล้า เธอไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าฮาร์วีย์และแมนดี้เลยด้วยซ้ำ เธอได้แค่หันหลังเดินจากไป
ออทัมน์พูดว่า “แมนดี้ สามีของเธอไม่มีมารยาทเลย ถ้าเธอยังต้องการเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเรา เธอควรจะเลิกกับเขาให้เร็วที่สุด!”
หลัจากนั้นออทัมน์ก็เดินจากไปเช่นกัน
เฟลิกซ์อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์นิ่งสงบเพียงใด เขาก็ไม่สามารถพูดออกมาได้
ทุกสิ่งที่ฮาร์วีย์ทำในวันนี้ทำให้เฟลิกซ์รู้สึกว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน แต่เฟลิกซ์ก็ยังคาดเดาไม่ได้ว่าฮาร์วีย์จะมีความพิเศษเพียงใด
จนกว่าเขาจะแน่ใจในสถานะของฮาร์วีย์ เขาไม่ต้องการที่จะต่อต้านฮาร์วีย์อีกต่อไป
ไม่นานเขาก็เดินจากไปเช่นกัน
หลังจากที่ทั้งสามคนจากไป แมนดี้ก็หันไปหาฮาร์วีย์และถาม “ฉันขอถามคุณ เอาเงินมาจากไหน?”
“อย่าบอกนะว่ายืมเพื่อนมา!”
ฮาร์วีย์พร้อมแล้วที่จะสารภาพทุกอย่างกับแมนดี้ในงานพิธีที่จะเกิดขึ้นอีกสามวันข้างหน้า
ตอนนี้เขายังไม่บอกอะไรเธอก่อน เขากลับเพียงแค่หัวเราะ “คุณยังจำครั้งสุดท้ายที่ซีนเธียร์ถูกรังแกที่ตลาดของโบราณได้ไหม?”
“ฉันจำได้ แต่มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้?”
แมนดี้อยากรู้
ไซม่อนและลิเลียนก็หันมาสนใจเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ไม่สามารถเดาได้ว่าสองเรื่องนี้จะเชื่อมโยงกันได้อย่างไร
“ในตอนนั้น เจ้าหน้าที่ได้ชดเชยเงินจำนวนมหาศาลให้กับเรา เมื่อสองวันก่อนผมโอนเงินไปที่บัตรของผม”
ฮาร์วีย์ยักไหล่ในขณะที่เขาตอบออกมาแบบนั้นดูไม่ได้ใส่ใจอะไร
เขาคิดว่าเหตุผลนี้เหมาะสมแล้วและแมนดี้ก็ไม่สงสัยอะไร
“อะไรนะ?! เงินชดเชยของซีนเธียร์?! นั่นมัน 1.5 ล้านดอลลาร์!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น ลิเลียนแทบจะเป็นลม
เงินชดเชยมากถึง 1.5 ล้านดอลลาร์ถูกใช้เพื่อซื้อกระเป๋าพวกนี้งั้นหรือ? โดยไม่เหลือแม้แต่สตางค์เดียว?
ลิเลียนรับไม่ได้อีกแล้ว
ไซม่อนปรารถนาอย่างยิ่งที่จะตบขยะชิ้นนี้ให้ตาย!
เขาไม่รู้หรือไงว่าเงิน 1.5 ล้านดอลลาร์สามารถทำอะไรที่ยอดเยี่ยมได้มากแค่ไหน?
ฮาร์วีย์กลับใช้มันทั้งหมดเพื่อซื้อกระเป๋า…
ไซม่อนโกรธจนพูดไม่ออก เขาทำได้เพียงชี้นิ้วโกรธ ๆ ไปที่ฮาร์วีย์ ในที่สุดเขาก็ทำได้แค่กระทืบเท้าปึงปังออกไปอย่างโกรธจัด
แมนดี้ไม่สนใจเรื่องเงิน เธอยังคงจ้องมองฮาร์วีย์และพูดว่า “แม้ว่าเงินนี้จะเป็นเงินที่คนอื่นชดใช้ค่าเสียหายให้คุณ แต่คุณไม่ควรใช้มันอย่างสิ้นเปลืองแบบนี้ คุณไม่รูhวิธีเก็บรักษาเงินใช่ไหม?”
“มันก็แค่เงินค่าขนม ไม่เป็นไร” ฮาร์วีย์หัวเราะ
แมนดี้คิดว่าฮาร์วีย์กำลังจะพูดเยินยอตัวเองอีกครั้ง เธอจึงเปลี่ยนเรื่อง “แล้วคุณจะส่งกระเป๋ามากมายพวกนี้กลับบ้านวันนี้ได้ยังไง?”
“ขอให้ใครสักคนในร้านช่วยเรา” ฮาร์วีย์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
การส่งสินค้าถึงบ้านเป็นบริการเสริม
การซื้อของมากมายที่นี่ เจ้าของร้านยินดีที่จะส่งของทั้งหมดไปยังที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่ แม้ว่าจะอยู่อีกฟากของโลกก็ตาม
หลังจากให้ที่อยู่กับเจ้าของร้านแล้ว ฮาร์วีย์และแมนดี้ก็ออกจากร้านไป
…
กลับมาที่โรงแรมฮาล์ฟมูนเบย์
ภายในห้อง ออทัมน์และครอบครัวของเธอนั่งอยู่กับไซม่อนและลิเลียน
หลังจากได้ยินสิ่งที่ลิเลียนพูด ออทัมน์ก็เยาะเย้ย “นั่นคือที่มาของเงินสินะ และฉันคิดว่าลูกเขยมีความสามารถบางอย่าง!”
“เขาเพิ่งเอาเงิน 1.5 ล้านดอลลาร์ที่เขาจ่ายค่าเสียหายให้ซีนเธียร์มาแสร้งทำเหมือนว่าเขารวย!”
“ผู้ชายคนนี้ไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่จริง ๆ ! ถ้าเธอไม่ไล่เขาออกจากบ้านเร็ว ๆ นี้ ฉันกังวลว่าเขาจะทำให้เธอไม่เหลือแม้แต่สตางค์แดงเดียว!”