แรงระเบิดส่งผลกระทบวงกว้างเนื่องจากชูฮันสูญเสียการควบคุมเพราะใช้ขวานด้วยมือเดียวในตอนแรก ทำให้ชูฮันไม่สามารถปรามผลกระทบของระเบิดได้ดีเท่าเหมือนทุกครั้ง
”ปัง~”
แทบจะทันทีความมืดสนิทเข้าปกคลุม คลื่นพลังงานอัดแน่นแผ่กระจายเป็นวงกว้าง หวังไคที่ถูกเขวี้ยงตัวออกไปไกลก็นอนนิ่งเพราะลุกไม่ขึ้น
ศูนย์กลางของระเบิดคือร่างของลูกผสมบังเอิญที่ซอมบี้วิ่งเข้าไปหาลูกผสมก่อนจะเกิดระเบิดพอดี ชูฮันจึงสามารถกำจัดศัตรูทั้งสองตัวไปได้ในคราวเดียว
”ปั่ก!”
แขนลอยตกลงกระทบพื้นจนเกิดเสียงเลือดเหนียวๆกระจายอยู่ที่พื้น ในอากาศเต็มไปด้วยละอองของเม็ดเลืิดและกลิ่นคาวคลุ้ง
ก่อนจะตายลูกผสมยังคงดิ้นรน สีหน้าอับอายและเคียดแค้น มันไม่เข้าใจว่าทั้งหมดแล้วเรื่องที่ชูฮันมาพูดก่อนหน้านี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่
และในช่วงเวลาที่มันกำลังดิ้นรนอย่างหงุดหงิดใจตอนนั้นซอมบี้ที่โดนกันเอาไว้ไม่ให้เข้ามาก็เข้ามาถึงตัวมันได้ในที่สุด ทั้งๆที่คิดว่าจะรอดแล้วแต่แล้วมันก็เกิดแรงอัดระเบิดขึ้น
นี้มันเป็นการโจมตีหรือใช้อาวุธแบบไหนกัน?
อย่างไรก็ตามอารมณ์ทั้งหลายก็ถูกฝังไปพร้อมกับร่างของมันทันทีที่เกิดแสงสว่างวาบ ชูฮันไม่แม้แต่จะมองหรือแสดงอารมณ์อะไรออกมาเลย ชูฮันนใจอยู่แต่กับการวิ่งหนีออกไปจากรัศมีเพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บ
แต่ไม่ว่าชูฮันจะหนีออกไปไกลแค่ไหนแรงระเบิดมันก็ใหญ่และแผ่เป็นวงกว้างไล่ตามไปได้ทัน ตัวหวังไคเปื้อนเศษเถ้าถ่านเต็มตัวและยังช็อคค้างไม่หาย
ตัวชูฮันเองก็อาบไปด้วยน้ำเลือดมีเลือดหยดไหลย้อยลงมาตามแผนที่แขนข้างขวา แรงอัดที่เกิดจากแรงระเบิดนั้นมีขนาดใหญ่พอสมควร ทำให้แผลเขาเปิดกว้างและเจ็บหนักกว่าเดิม
นี้เป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่ชูฮันกลับชาติมาเกิดที่เขาได้รับบาดเจ็บรุนแรงมากถึงขนาดนี้แม้แต่ตอนสงครามกลางภูเขาเขาก็ยังไม่เจ็บจนมีแผลเปิดถึงกระดูกแบบนี้
ทั้งๆที่ลูกผสมตัวนี้เป็นถึงระยะ6 และซอมบี้ที่ตามรับใช้ก็ยังเป็นถึงซอมบี้ระยะ 6 เหมือนกัน
ซอมบี้ระยะ6 ไม่มีเวลาที่มันจะได้แสดงพลังที่แท้จริงของตัวเองออกมาด้วยซ้ำ แต่มีหรือที่ชูฮันที่มองซอมบี้ทะลุทุกอย่างจะไม่ล่วงรู้ถึงพลังเจาะจงของอีกฝ่าย?
ศัตรูระยะสูงสองตัวเผชิญหน้ากับเขาถ้าไม่ใช่เพราะลูกผสมที่ไขว้เขวและเขาสามารถแยกซอมบี้ออกไปได้ทันเวลา เกรงว่าผลลัพธ์คงจะไม่ได้ออกมาเป็นแบบนี้
หลังจากใช้พลังเฮือกสุดท้ายไปด้วยความเหนื่อยจนแทบหมดแรงชูฮันก็เก็บขวานซิ่วโหลไว้ที่หลังเหมือนเดิม ไม่สนใจความเจ็บที่แผลตัวเอง เขาสูดหายใจลึกและผันแผลที่แขนข้างขวาตัวเองเพื่อห้ามเลือด
หวังไคมองไปที่ชูฮันที่กำลังบาดเจ็บอย่างเห็นได้ชัดด้วยแววตาหวาดกลัว”ฉันว่า เรารีบไปหาที่ทำแผลกันดีกว่ามั้ย?”
ลูกผสมตายไปทั้งหมด5 ตัวแล้ว ตามข้อมูลที่ชูฮันพึ่งได้มา แสดงว่ามันยังมีลูกผสมระดับสูงที่มีพลังมากเหลืออีกสามตัว ถ้าครั้งนี้ชูฮันไม่รีบหาที่พักฟื้นพลังและความแข็งแกร่งกลับมา หวังไคเกรงว่าชูฮันจะถึงวิกฤตจริงก็คราวนี้ novel-lucky
ชูฮันถอนหายใจเงียบๆทันใดนั้นก็เอื้อมมือไปกุมขวานซิ่วโหลที่อยู่ด้านหลัง “มันเสียเวลา”
”อะไรนะ?”หวังไคก็ตกใจ และในตอนนั้นเอง——-
”ปัง!”
เกิดเสียงดังติดกันสองครั้งมาจากที่ไกลท่ามกลางความมืดมีร่างในชุดคลุมสีดำสองร่างปรากฏขึ้น
แววตาแดงก่ำสีเลือดจ้องเขม็งมาที่ชูฮันท่ามกลางความมืดแสดงให้เห็นชัดถึงตัวตนของอีกฝ่าย การปรากฏตัวอย่างกระทันภายในชั่วพริบตาโดยที่ชูฮันไม่ทันรู้ตัวบ่งบอกถึงความสามารถของพวกมันได้เป็นอย่างดี
หวังไครู้สึกกลัวในใจนี้เป็นครั้งนี้ที่มันตกอยู่ในสถานการณ์ที่มันรู้สึกหวาดกลัวจริงๅ ชูฮันแข็งแกร่งมากก็จริง สามารถผ่านวิกฤตและเอาชนะทุกอย่างมาได้เสมอ ไม่มีครั้งไหนที่ชูฮันจะทำการตัดสินใจไม่ได้
แต่ในช่วงเวลานี้ภายในเวลาแค่ไม่กี่วันในเมืองหนานตู้ สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นทำให้หวังไคเข้าใจแล้วว่าอะไรคือความหมายของลูกผสม
ทุกการเคลื่อนไหวของชูฮันอยู่ภายใต้การคำนวณของอีกฝ่ายไว้อย่างสมบูร์แบบหมดแล้วทุกครั้งที่ชูฮันไปยังจุดไหน เขาจะได้พบกับศัตรูทันที หรือฝูงซอมบี้ที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหันเต็มถนนและขวางกั้นชูฮัน ทำให้เกิดการต่อสู้ขึ้นทันที พวกมันต้องการให้ชูฮันเหนื่อยล้าจนหมดแรง
และตอนนี้ก็เช่นกันพวกมันปรากฏตัวขึ้นต่อทันทีหลังจากการต่อสู้ในสภาพที่ชูฮันได้รับบาดเจ็บรุนแรงลูกผสมสองตัวปรากฏตัวเป็นเวลาต่อเนื่องทันที
ดูเหมือนว่าพวกมันจะวางแผนมาเป็นอย่างดีแล้ว!
ชูฮันกระตุกด้ามจับขวานซิ่วโหลเงียบๆขณะที่พยายามห้ามความเจ็บปวดบนแผลข้างขวาของตัวเองเอาไว้
หวังไคช็อคจนไม่กล้าพูดอะไรออกมาามันประชิดตัวติดชูฮันอยู่เงียบๆ มันรู้ว่าการต่อสู้กำลังจะเกิดขึ้น และรู้ว่าครั้งนี้จะเป็นวิกฤตสำหรับชูฮัน
จะไม่ให้มันกลัวได้อย่างไร? มันห้ามตัวเองไม่ได้!
ลูกผสมสองตัวยืนประกบทั้งสองฝั่งของถนนนัยน์ตาสีเลือดอันน่าหวาดกลัวจ้องมาที่ชูฮันไม่วางตา
พวกมันคือลูกผสมที่เกลียดชังคนที่มีพรสวรรค์ติดตัวเพราะพวกมันไม่มีมันจึงต้องกินเนื้อมนุษย์และกลายเป็นลูกผสมเพื่อความอยู่รอด!
”ที่แกพูดกับลูกผสมที่ตายไปในห้องมืดนั่นพวกเราได้ยินหมดแล้ว” ไม่ได้เปิดการโจมตีเลยทันนที หากลูกผสมเลือกที่จะพูดส่ิงที่สงสัยและหัวเราะเยาะใส่ชูฮัน “เป็นเหตุผลที่น่าสนใจดี”
แววตาของชูฮันเป็นประกายจางๆไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากเขา
”เพราะฉันได้ยินแบบนั้นเราเลยเลือกที่แสดงตัวออกมาเจอนายล่วงหน้าก่อน” ลูกผสมอีกตัวเอ่ยขึ้น มันยิ้มกระหย่อง อ้าปากกว้างเผยให้เห็นเขี้ยวฟันที่เรียงแถวสองชั้นอันน่าขยะแขยง “พูดตามตรง ฉันเห็นด้วยกับนายสุดๆ ตามแผนการของท่านราชาลูกผสม พวกเราจะต้องเจอนายในอีกสองวันข้างหน้า”
”แต่พวกแกตัดสินใจที่จะฆ่าฉันล่วงหน้าเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเสียเวลาอยู่ที่เมืองหนานตู้ต่อ?น่าสนใจดีนี่!” น้ำเสียงของชูฮันมีความเย้ยหยันแฝงอยู่ “ที่จริง ถ้าแกเชื่อ มันคือเรื่องจริงอย่างที่ฉันพูดไป แต่ถ้าแกไม่เชื่อ มันก็เป็นความผิดพลาดของแกเอง”
”คิดจะหาทางถ่วงเวลาต่อสู้เหรอ?”ลูกผสมแสยะยิ้ม “ชูฮัน ชูฮัน พวกเราคือลูกผสม ก็แค่ลูกผสมที่นายเจอก่อนหน้านี้โง่เกินกว่าจะรู้ว่าพวกมันจะต้องตายถ้าต้องเผชิญหน้ากับนายตัวต่อตัว แต่มันก็ยังเลือกที่จะคิดว่าตัวเองเหนือกว่า”
”ดังนั้นครั้งนี้…”ลูกผสมอีกตัวพูดแทรกขึ้นมา “แกเองก็ต้องตายก่อนกำหนด!”