อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 601 ท่านพี่เข้าใจทำ ข้าชอบความผยองของท่าน
กู้ชูหน่วนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า ออกห่างไปพลาง กระซิบไปพลางว่า “ท่านระวังหน่อย หากว่าเอาไม่ได้ก็ไม่ต้องฝืน
มุมปากของเย่จิ่งหานยกขึ้นเล็กน้อยแบบแทบจะสังเกตไม่เห็น บ่งบอกว่าเขาอารมณ์เบิกบานสราญใจ
รองหัวหน้าเผ่าซือคงและสุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่ คนหนึ่งอยู่ซ้ายคนหนึ่งอยู่ขวาล้อมกู้ชูหน่วนไว้ตรงกลาง หาสถานที่อำพรางตัวหลบซ่อนไว้
“ดีที่สุดเจ้าควรจะซื่อสัตย์ ไม่เช่นนั้นข้าก็ไม่รับประกันว่าจะสามารถรักษาชีวิตน้อยๆของนางไว้ได้”
เย่จิ่งหานสูดหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง รวมกำลังภายในของเขาไว้บนฝ่ามือ ในส่วนการทำลายค่ายกล เขาใช้กำลังภายในหยาบๆและเรียบง่ายถล่มไป
แม้ว่าเย่จิ่งหานจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาก็ยังคงเป็นยอดฝีมือ น้ำตกส่งเสียงดังปังปังปังเพราะการโจมตีถล่มของเขา ดังก้องไปทั่วถ้ำน้ำแข็ง
กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะ
เจ้าหมอนี่ กลัวว่าโลกจะไม่วุ่นวายจริงๆ
สีหน้าของสุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่เปลี่ยนไปทันที คำรามด้วยเสียงต่ำ กลัวว่าจะทำให้สัตว์พิทักษ์ที่อยู่ตรงนี้ตกใจ “เย่จิ่งหาน นี่เจ้าอยากให้นางตายหรือไง?”
“ค่ายกลนี้คือค่ายกลหยินหยางอันไร้ขอบเขต คิดต้องการทำลายมัน นอกจากใช้กำลังภายในที่แข็งแกร่งที่สุดถล่มไปที่ตาค่ายกลโดยตรง ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีกระบวนท่าไหนทำลายได้ ไม่ใช่ว่ารองหัวหน้าเผ่าซือคงเชี่ยวชาญเรื่องค่ายกลหรือ เจ้าถามรองหัวหน้าเผ่าซือคงก็รู้แล้วนี่”
สุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่มองไปที่รองหัวหน้าเผ่าซือคง
รองหัวหน้าเผ่าซือคงขมวดคิ้ว
โดยทั่วไปรับมือกับค่ายกลหยินหยางอันไร้ขอบเขต ก็มีเพียงการใช้กำลังภายในอันสูงส่งล้ำลึกถล่มไปที่ตาค่ายกลเท่านั้นจริง
แต่ทำไมเขารู้สึกว่าค่ายกลนี้ ไม่ค่อยเหมือนค่ายกลหยินหยางอันไร้ขอบเขตนะ
รองหัวหน้าเผ่าซือคงมีความสงสัยในใจ แต่เย่จิ่งหานกลับไม่ได้ให้เวลาเขาคิดนานมากนัก เขาก็โจมตีอย่างหนักหน่วงเข้าไปอีกฝ่ามือหนึ่ง
“ตูม……”
ค่ายกลแตก แอ่งน้ำใต้น้ำตกก็เกิดระลอกคลื่นขึ้นมาเป็นวงๆ
ในไม่ช้า ระลอกคลื่นก็เปลี่ยนเป็นกระแสน้ำวน กลิ่นอายอันน่ากลัวก็แผ่ซ่านออกมาจากเบื้องล่างของแอ่งน้ำ
กระแสน้ำวนนั้นราวกับเป็นทางออกของนรก อสุราที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความชั่วร้ายก็ค่อยๆคลานออกมา
แม้จะยังไม่ได้ขึ้นจากน้ำ แต่ก็ทำให้คนน่าขนลุกขนชัน
สีหน้าของทั้งสองเสวี่ยเย่และรองหัวหน้าเผ่าซือคงเปลี่ยนไปมาก
“แรงสังหารรุนแรงยิ่งนัก ศักยภาพของสัตว์พิทักษ์นี่อยู่ในขั้นใดกัน?”
พวกเขาเป็นยอดฝีมือระดับหก
เผชิญหน้ากับสิ่งที่อยู่เบื้องล่างกระแสน้ำวน ซึ่งสามารถทำให้พวกเขาเกิดความกลัวขึ้นในใจกันทั้งหมด เป็นไปได้หรือไม่ว่าสิ่งที่อยู่ด้านใต้นั้นจะเป็นสัตว์ร้ายระดับเจ็ด?
และในขณะที่พวกเขาตกอยู่ในภวังค์ เย่จิ่งหานจรดปลายเท้า คว้ามุกมังกรมาไว้ในมือทันใด
ในขณะเดียวกัน ร่างกายของกู้ชูหน่วนก็แฉลบตัวไปด้านหลังเหมือนปลาไหลเช่นนั้นจริงๆ
เสวี่ยเย่และรองหัวหน้าเผ่าซือคงดึงสติกลับมาได้ในทันที คนหนึ่งไล่จับกู้ชูหน่วน คนหนึ่งไปแย่งมุกมังกร
ทว่า เหตุไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นแล้ว
ได้ยินเพียงเสียงคำรามของมังกรเสียงหนึ่ง มังกรน้ำที่มีน้ำแข็งใสสะอาดทั้งตัวผุดออกมาจากเบื้องล่างของบึงน้ำ เปล่งเสียงคำรามด้วยความโกรธเคือง
มังกรน้ำมีความยาวหลายสิบเมตรเต็มๆ ทั้งตัวมีหนามแตกออกมา มีสี่กรงเล็บ เหมือนมังกรไม่เหมือนงู
เมื่อมังกรน้ำพ่นน้ำ น้ำในน้ำตกเดิมทีก็กลายเป็นพิษในพริบตา พ่นไปทางเย่จิ่งหานและคนอื่นๆ
เย่จิ่งหานโยนมุกมังกรไปให้รองหัวหน้าเผ่าซือคงในทันที
รองหัวหน้าเผ่าซือคงรับไว้ด้วยสัญชาตญาณ
หลังจากรับไว้แล้ว เขาก็เสียใจทันที
เพราะว่ามังกรน้ำเปลี่ยนทิศทางโจมตีมาทางเขาอย่างฉับพลัน
มังกรน้ำตัวใหญ่มหึมา พ่นพิษออกมาก็ทำให้กำแพงน้ำแข็งละลายไปในทันที เกิดฟองพิษผุดขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
มันคว้าเข้าไปทีหนึ่ง ถ้ำน้ำแข็งทั้งถ้ำก็ถล่มลงมาครึ่งหนึ่ง สั่นคลอนไม่หยุด
รองหัวหน้าเผ่าซือคงต้านทานอย่างสุดความสามารถ จึงหลบออกไปได้อย่างหวุดหวิด
เพิ่งจะหลบไปได้ มังกรน้ำก็บินดิ่งเข้ามา อ้าปากอันใหญ่โตที่เต็มไปด้วยเลือดคิดจะเขมือบกินเขา
รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมังกรน้ำ สุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่จึงทำได้เพียงเข้าไปช่วยเหลือ
เย่จิ่งหานแฉลบตัวไปข้างกายของกู้ชูหน่วนด้วยความเร็วเป็นที่สุด โอบเอวของกู้ชูหน่วนไว้ ฉวยโอกาสตอนที่พวกเขากำลังสู้รบครั้งใหญ่วิ่งหนี
“โครม…….”
เสียงธารน้ำแข็งพังถล่ม รวมทั้งเสียงคำรามด้วยความโกรธแค้นของมังกรน้ำ เสียงฆ่าฟัน เสียงการต่อสู้ด้านหลังดังมาไม่หยุด
กู้ชูหน่วนวิ่งไปพลาง ถามไปพลาง “มุกมังกรล่ะ?”
“วางใจเถอะ อยู่ที่ข้านี่แหละ ถูกข้าตัดกลิ่นอายไปแล้ว มังกรน้ำไม่ได้กลิ่น จะได้กลิ่นก็แค่มุกมังกรปลอมที่ย้อมไปด้วยกลิ่นอายของมุกมังกรในมือของรองหัวหน้าเผ่าซือคงเท่านั้น”
กู้ชูหน่วนยิ้มดวงตาโค้งขึ้น
“ท่านพี่เข้าใจทำ ข้าชอบท่าทางท่านหยิ่งผยองมีการเตรียมการไว้ล่วงหน้าเช่นนี้”