ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 808
เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์ยังนิ่งเฉย โบรดี้ก็ตะโกนอีกครั้ง “ไอ้ขยะ แกไม่ได้ยินที่ฉันสั่งเหรอ?”
“หรือแกเป็นคนปัญญาอ่อนที่ไม่เข้าใจภาษาคน?”
“ผู้จัดการเจนเนอร์ ลืมมันไปซะเถอะ การให้เขาเลียรองเท้าของคุณยังไม่น่าตื่นเต้นพอ ผมคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะให้เขาคุกเข่าและเห่าหอนออกมาเหมือนสุนัข!”
โรซานน์เข้ามาพร้อมรอยยิ้มเยาะ คำพูดที่มาจากปากที่สวยงามของเธอนั้นโหดเหี้ยมมาก
“ฮาร์วีย์ ฉันจะช่วยทำให้ผู้จัดการฮาวเวิร์ดพอใจ ตราบใดที่คุณคุกเข่าและเห่าหอนออกมาเหมือนสุนัข ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำให้แมนดี้และตระกูลซิมเมอร์ต้องลำบากในอนาคตแน่นอน ว่าไงล่ะ?”
ดวงตาของทุกคนเป็นประกายทันทีด้วยคำพูดของโรซานน์
เรื่องนี้สนุกกว่าให้ฮาร์วีย์เลียพื้นรองเท้าให้เสียอีก
ในตอนนี้ทุกคนต่างหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อรอบันทึกวิดีโอ
“เร็วเข้าสิ! รีบคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”
“ในเมื่อแกเป็นคนชั้นต่ำ มันก็เป็นเรื่องปกติที่จะเห่าหอนออกมาตรงหน้าเราเหมือนหมา!”
“ใครหลาย ๆ คนอยากจะมาเป็นลูกน้องของเรา แต่เราไม่เคยสนใจพวกเขาเลย!”
“ฮาร์วีย์ แกควรรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับใช้เรานะ!”
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว คนพวกนี้น่ารังเกียจมาก
พูดได้แค่ว่าพวกเขาคงเป็นได้แค่สุนัขรับใช้ของควินตันและเครือญาติของเขาที่เลี้ยงเอาไว้เท่านั้น
ในสายตาของโรซานน์และเพื่อน ๆ ของเธอ ฮาร์วีย์ดูเหมือนจะกำลังลังเล
พวกเขาระเบิดสียงหัวเราะเยาะเย้ยออกมาอีกครั้ง
“คุกเข่าสิ! แกยังอยากให้แมนดี้มีชีวิตที่ดีอยู่อีกไหมล่ะ?”
“นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากมากเลยนะ ตราบใดที่แกยอมเห่าเหมือนหมา ในภายภาคหน้าเราจะคอยสนับสนุนแก!”
“ฮาร์วีย์ คุณควรคิได้นะ ถ้าผู้จัดการฮาวเวิร์ดไม่พาคุณมาที่นี่ คุณจะไม่มีโอกาสได้เห่าต่อหน้าเราด้วยซ้ำ!”
โรซานน์คว้าขวดไวน์และเขวี้ยงมันลงบนพื้นด้วยความเกรี้ยวกราดตรงหน้าฮาร์วีย์ แล้วสั่ง “เร็วเข้าสิ คุกเข่าซะ! แกไม่เข้าใจภาษาคนหรือไง?”
ตอนนี้โรซานน์มีความสุขมากที่สุดในชีวิตของเธอ
ยิ่งฮาร์วีย์ต่อต้านมากเท่าไร เธอก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเหยียบย่ำฮาร์วีย์ให้อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอได้ในที่สุด
เธอและเพื่อน ๆ ถือว่าตัวเองเป็นชนชั้นสูง
แต่ความจริงแล้วตลอดในช่วงสามปีที่ผ่านมา พวกเขาเป็นเพียงสุนัขรับใช้ที่ควินตันและตระกูลคอยเรียกใช้
พวกเขาจะปฏิบัติต่อคนที่มีตำแหน่งต่ำต้อยกว่าด้วยแบบเดียวกันกับที่ควินตันและยอร์กทำกับพวกเขา
ฮาร์วีย์สูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อต้องมองดูใบหน้าที่น่าขยะแขยงของพวกเขา เขาพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “เห็นแก่การอุทิศตัวเองทำงานให้องค์กรมูลค่าแสนล้านในอดีต ผมจะให้โอกาสคุณ ถ้าคุณยอมที่จะคุกเข่าและยอมรับความผิดพลาดของคุณ ผมอาจปล่อยให้คุณมีชีวิตอยู่ต่อไป”
ท่าทีเย็นชา พลังอำนาจที่มีอยู่ในตัวฮาร์วีย์แผ่ออกมาจนทำให้โรซานน์และคนอื่น ๆ ชะงักไปอึดใจหนึ่ง แต่วินาทีต่อมาพวกเขากลับหัวเราะออกมา
โรซานน์หัวเราะจนต้องกุมท้องของตัวเองแล้วพูดว่า “ผู้จัดการฮาวเวิร์ด ไอ้ขยะนี่ตลกจริง ๆ ! เขาจะยังพูดแบบนี้ออกมาได้แม้ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ได้ยังไง? ดูเหมือนว่าเขาจะเสียสติไปแล้วหลังจากที่เราทำให้เขาอับอาย…”
“โอเค คืนนี้พอเท่านี้ละกัน เขาช่างเป็นของเล่นที่สนุกมากเหลือเกิน ไว้เรามาเล่นกับเขาอีกครั้งหลังจบพิธีในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้”
“คราวหน้าคุณต้องทำให้เขาเชื่อฟังให้มากกว่านี้นะ ฮ่าฮ่าฮ่า!”
โรซานน์หัวเราะด้วยความสนุก
เธอเปลี่ยนใจที่จะหยุดไว้แค่นี้ ขยะชิ้นนี้ทำให้สนุกมากจริง ๆ ! น่าเสียดายที่จะทำให้เขาจนตรอกไปกว่านี้ในตอนนี้
พวกเขาจะหาของเล่นแสนวิเศษชิ้นอื่นได้ที่ไหนถ้าพวกเขาอยากจะฉลองในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้?
โบรดี้และคนอื่น ๆ มองหน้ากัน จากนั้นพวกเขาก็พยักหน้าและพูดว่า “ใช่ ผู้จัดการเจนเนอร์ เขาเป็นของเล่นที่ยอดเยี่ยมมาก เราจะต้องได้เล่นกับเขาอีกสักสองสามรอบ!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…!”
หนึ่งในนั้นหยิบเงินสดออกจากกระเป๋าแล้วโยนใส่หน้าฮาร์วีย์ จากนั้นเขาก็เยาะเย้ย “อย่าลืมมาคิดเงินทีหลังล่ะ เอาเงินนี่ไปถือซะว่าทำบุญ!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า…!”