มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 767
“พวกเราอยู่ที่ไหนกันตอนนี้?” ยูนัสถาม ใบหน้าของเขาซีดเซียวเหมือนกับกระดาษแผ่นหนึ่ง
“ผมก็ไม่มั่นใจมากนักเหมือนกันครับ…แม้พวกเราจะสามารถหนีจากคนของเจอรัลด์ ตอนพวกเราบังเอิญพบกับพวกเขาในถนนหลักมาได้ แต่พวกเราก็หลงทางออกมาไกลมากเกินไป และมันเป็นเพียงดินแดนแห้งแล้งรอบ ๆ ตัวเราเท่านั้นครับตอนนี้!” คนขับรถตอบกลับ เสียงของเขาเขาสั่นด้วยความกลัว
แม้ก่อนหน้านี้พวกเขาคาดเดาไว้ว่าพวกเขาจะหนีรอดไปได้โดยไม่เป็นไร แต่พวกเขาก็ไม่คาดคิดว่าคนของเจอรัลด์จะขัดขวางพวกเขาอย่างฉับพลันในถนนหลักที่นำไปสู่เมืองเมย์เบอร์รี่!
ขอบคุณยามคำ่คืนได้คืบคลานเข้ามาแล้วในตอนนั้น และเนื่องจากคนขับรถก็เป็นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่ง เขาจึงจะสลัดพวกเขาออกไปได้ในท้ายที่สุด
แม้พวกเขาหนีคนของเจอรัลด์ได้สำเร็จในขณะนี้ แต่ตอนนี้พวกเขาก็หลงทางเช่นกัน
“ทำไมฉันถึงจะยังจ่ายให้นายด้วยนะ ถ้างั้น?! ไอ้โง่เอ้ย!” ยูนัสตะคอกใส่
พวกเขาอยู่ไกลจากตัวเมือง และความมืดมนของบริเวณรอบ ๆ ก็เพียงแต่จะทำให้ยูนัสยิ่งหดหู่ใจมากขึ้นเท่านั้น
เป็นตอนนั้นเองที่ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ในระยะไกล ลมยามค่ำคืนที่หนาวเย็นก็ยิ่งทำให้พวกเขาเย็นสันหลังวาบด้วยความกลัว
ครู่ต่อมา ก็สามารถเห็นไฟกระพริบได้จากกระจกมองหลัง
พวกเขาไม่รู้ว่ารถมากมายแค่ไหนที่อยู่ข้างหลังพวกเขาในเวลานี้ แต่เมื่อยูนัสเห็นรถที่กำลังไล่ตามมาให้ทันอย่างรวดเร็วนั้น เขาก็ตะโกนขึ้นมาทันที “เร็ว ๆ หน่อยสิ!”
จากนั้นยูนัสก็หยิบโทรของเขาออกมา และเริ่มโทรหาแม่ของเขา
“ตอนนี้ลูกกำลังเดินทางกลับมาใช่ไหม? พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของแม่ดังนั้นก็อย่าลืมกลับมาให้ทันเวลาด้วยล่ะ!”
“แม่! ช่วยผมด้วย! บางคนกำลังพยายามขัดขวางไม่ให้ผมเข้าเมืองเมย์เบอร์รี่!”
“มันคืออะไรกัน ลูก? สัญญาณที่นั่นไม่ดีหรือเปล่า? แม่ไม่ได้ยินลูกเลย!” แม่ของยูนัสตอบกลับ
“แม่! ได้ยินผมไหมตอนนี้? ช่วยผมด้วย! เฮลโล?เฮลโล?!” ยูนัสตะคอกอย่างบ้าคลั่งก่อนสุดท้ายจะตระหนักได้ว่าไม่มีสัญญาณโทรศัพท์อีกต่อไปแล้ว!
“คุณหลง ทำไมพวกเราไม่หยุดรถกันก่อนครับตอนนี้? ที่ตรงนั้นมันมืดสนิท และพวกเราก็ไม่คุ้นกับสภาพของถนนด้วยเหมือนกัน!” คนขับรถที่รู้สึกกลัวมาโดยตลอดเวลา ขณะที่เอ่ยออกมา
เขารู้ว่าไม่ว่าพวกเขาพยายามที่จะหนีกันมากแค่ไหน แต่พวกเขาจะยังคงถูกจับได้ในท้ายที่สุดอยู่ดี การหลบหนีไม่ใช่ทางเลือกอีกต่อไปแล้ว
“นายห้ามหยุดรถเด็ดขาด! ถ้าเจอรัลด์เข้าถึงตัวฉันได้ในคราวนี้ล่ะก็ ฉันจะจบเห่อย่างแน่นอน! ไปข้างหน้าต่อไป! พวกเราจำเป็นต้องออกจากถนนฉิบหายนี้ และไปรวมกับคนของเราโดยเร็วที่สุด!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น คนขับรถจึงเหยียบคันเร่งแต่ทันทีทันใดนั้น ตัวรถก็เริ่มสั่นขึ้นมาอย่างรุนแรง!
เมื่อยูนัสจัดการสงบจิตใจของเขาจากความช็อกได้แล้ว เขาก็ตระหนักว่ารถทั้งคันดูเหมือนจะกำลังตกลงอย่างรวดเร็ว
ในที่สุดตอนนี้ก็เข้าใจแล้วว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น ทั้งยูนัสและคนขับรถร้องออกมาด้วยความสยองขวัญ! ช้า ๆ แต่แน่นอน เสียงร้องของพวกเขากลายเป็นเสียงอู้อี้ ขณะที่พวกเขาตกลงไปไกลเรื่อย ๆ จนกระทั่ง…
เสียงปะทะที่น่าคลื่นเหียนก็ได้ยินขึ้นมา ตามด้วยเสียงการระเบิดขณะที่เปลวไฟพุ่งออกมาจากที่ลึก! อย่างไรก็ตาม ไม่นานหลังจากนั้น ความเงียบก็กลับมาอีกครั้งพร้อมด้วยเสียงอึกทึกที่ได้ยินไม่ชัดเป็นครั้งคราวจากกองไฟด้านล่าง
มันไม่นานก่อนที่ขบวนรถที่กำลังไล่ตามพวกเขามาถึงจุดเกิดเหตุ ตอนนี้ด้วยความสว่างไสวของไฟหน้ารถทุกคัน เห็นได้ชัดว่ายูนัสและคนขับรถของเขาเร่งเครื่องตกลงหน้าผาไป!
หลังจากนั้น ยามดึกในคฤหาสน์ตระกูลหลงในยานเคน เมื่อผู้หญิงสวยคนหนึ่งกล่าวขึ้นมา “ฉันอดที่จะวิตกกังวลไม่ได้ นายท่าน ยูนัสฟังดูประหม่าและกลัวอย่างมากเมื่อเขาโทรหาฉันก่อนหน้านี้ คุณคิดว่าเขาจะไม่เป็นไรในจังหวัดซอลฟอร์ดใช่ไหม?”
“ฮึ่ม! ทำไมเขาจะเป็นอะไรล่ะ? ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลชุยเลอร์ก็อยู่ที่นั่นเหมือนกัน! เธอวางใจเถอะว่าเขาจะสบายดีอย่างแน่นอน!” ชายวัยกลางคนตอบกลับด้วยสีหน้าที่เย็นชาบนใบหน้าของเขา
“แต่ฉันไม่สามารถติดต่อเขาได้อีกต่อไปด้วยซ้ำ! ฉันมั่นใจว่าคุณรู้ว่ามีผู้คนมากมายแค่ไหนที่ยูนัสได้ทำให้ขุ่นเคืองใจในช่วงสองปีที่ผ่านมานี้!” ผู้หญิงคนนั้นกล่าว ความกังวลของเธอสะท้อนในอยู่น้ำเสียง
“เอาล่ะ เอาล่ะ ผมจะโทรหาตระกูลชุยเลอร์ในภายหลังและถามพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้! แม้ว่ายูนัสทำให้ผู้คนมากมายขุ่นเคืองใจจริง ๆ แต่มันก็มักจะเป็นสมาชิกของตระกูลหลงที่กล้าลงมือกับคนอื่น ๆ อยู่เสมอ! ใครจะไปกล้าแตะต้องพวกเราล่ะ! ฮึ่ม! ในขณะที่พี่น้องตระกูลคลอฟอร์ดทั้งคู่ก็โอหังมากในตอนนี้ พวกเขาสามารถมั่นใจได้เลยว่าฉันจะทำให้พวกเขาชดใช้กับสิ่งที่พวกเขาทำกับพวกเราทั้งหมด!”
จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็เปล่งเสียงทางจมูก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาเพื่อโทรหาตระกูลชุยเลอร์