ลูกผสมดีใจจนตัวโล่งมันอยากจะกู่ร้องเสียงดัง…ชูฮันมาถึงจุดจบแล้ว การเผชิญหน้ากับลูกผสมระยะ 6 สองตัวติดต่อกัน ชูฮันจะมีชีวิตรอดไปได้ยังไง?
มันกลัวว่าแม้แต่ตอนนี้ชูฮันอาจจะยืนไม่ขึ้นแล้วด้วยซ้ำสภาพในตอนนี้อาจจะแขนหรือขาขาด สภาพตงจะน่าเวทนาจนดูไม่ได้ไปแล้ว!
ด้วยความคิดเช่นนี้ที่ผุดขึ้นในหัวของลูกผสมแถมยังเชื่อใจว่าตัวเองคิดถูก มันมั่นใจสุดๆว่าสภาพของชูฮันตอนนี้จะต้องย่ำแย่อย่างมากแน่ๆ
และทันทีที่ลูกผสมพุ่งตัวไปหลังถังขยะด้านหลังด้วยความเร็วสูงกรงเล็บแหลมคมยืดกางออก—–
”ตึง!”
มันตวัดกรงเล็บฟาดลงมาเต็มแรง! ทว่าไม่มีใครอยู่ตรงนี้เลย!
ตาของลูกผสมเบิกกว้างจ้องไปที่ภาพว่างเปล่าตรงหน้าปริบๆ ก่อนหน้านี้มันสัมผัสได้ถึงกลิ่นเลือดมนุษย์หอมๆอยู่ แล้วทำไมถึงไม่มีชูฮัน?
ความวิตกและหวาดกลัวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของลูกผสมทันทีความรู้สึกของการไร้การควบคุมก่อตัวขึ้นมา นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?!
แต่ตอนนี้ด้านหลังของลูกผสม ทันใดนั้นก็มีเงาดำโผล่ขึ้นมากระทันหัน
”ปัง!”
ขวานยักษ์ถูกกระชากออกมาตวัดเข้าใส่จากด้านหลังของลูกผสมทันที!
”ปึง!”
เกิดดังขึ้นสะท้อนไปทั่วถนนตามมาด้วยเสียงกระฉูด ของเหลวในสมองของลูกผสมพุ่งกระเซ็นในอากาศ ตามมาด้วยเสียงแตกของกระดูก
ผลกระทบขนาดใหญ่ได้สร้างความตกใจให้กับลูกผสมหากตอนนี้สมองของมันไม่สามารถคิดอะไรได้เลย มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนจบ มันทำได้แค่หมุนตัวกลับมาตามสัญชาตญาณ แววตาเต็มไปด้วยความสับสนและไม่พอใจ
มันต้องการโจมตีชูฮันแต่กลายเป็นมันที่โดนชูฮันโจมตีแทน!
ในเวลานี้ตรงหน้าของมัน ชูฮันที่ได้รับบาดเจ็บรุนแรง แขนของชูฮันกำลังสั่นเทิ้มอย่างแรง หากแม้จะสั่นแต่ชูฮันก็ยังใช้แขนยกขวานซิ่วโหลขึ้นตั้งในอากาศ จิตสังหารที่อัดแน่นในแววตาไร้ซึ่งความกลัวทำให้ลูกผสมรู้ถึงชะตาตัวเอง
เหมือนกับหมาป่าผู้หิวโหยที่ดุดัน และบ้าคลั่ง!
”ชั้วะ!”
อีกครั้ง!
”ฉึก~”
ปลายด้านคมของขวานตวัดตัดด้วยแรงมหาศาลขณะที่ลูกผสมยืนตะลึงค้างโดยไม่รู้เลยว่ามันถูกตัดคอไปแล้ว!
”ฉูด~”
เลือดจำนวนมากพุ่งกระฉูดราวกับน้ำพุเปรอะเปื้อนเต็มหน้าชูฮัน
”ตึก!ตึก!”
หัวของลูกผสมกลิ้งหลุนๆไปกับพื้นตาของมันยังเบิกค้าง แววตาเต็มไปด้วยความสับสนก่อนจะตาย ปากอ้าค้างกว้างสุดขีด ส่วนลำตัวและคอที่เหลืออยู่ก็ล้มลงพื้นตามมาทันที
”หึ!”ชูฮันแสยะยิ้ม ในที่สุดแขนของเขาก็หมดพลังอย่างสมบูรณ์แบบ
”เกร้ง!”
ขวานซิ่วโหลกระแทกพื้นตามแรงโน้มถ่วงทันทีแม้ว่าเขาจะหมดแรงหมดกำลังแค่ไหนเขาก็จะไม่ปล่อยมือจากขวานซิ่วโหล แต่ใช้มันเป็นที่ค้ำยืนแทน ไอลีนโนเวล
ชูฮันยืนมองศพลูกผสมตรงหน้าทันใดนั้นก็เผยรอยยิ้มปีศาจออกมา “โง่”
นี้มันแค่กลิ่นเลือดล่อซอมบี้เท่านั้นเอง!
แกเป็นถึงลูกผสมเป็นถึงระดับสูงมีพลังมหาศาล แต่กลับผยองตัวคิดว่าเหนือกว่าใคร ทั้งๆที่ไม่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างเลือดได้ ไม่ต่างอะไรกับจากซอมบี้
เมื่อกลายเป็นลูกผสมแล้วพันธุกรรมก็จะเปลี่ยนไปทันที สัมผัสการรับรู้ทุกอย่างก็เช่นกัน
การฆ่าศัตรูใครบอกว่าจะต้องพึ่งที่พลังการต่อสู้อย่างเดียว?
แน่นอนว่าเขากำลังจนมุมแถมยังได้รับบาดเจ็บร้ายแรงอีก แม้แต่จะยกขวานซิ่วโหลขึ้นแต่ละครั้งก็ยังช้ากว่าปกติที่ผ่านมา แถมพลังที่มีตอนนี้ก็แทบไม่ได้กับเมื่อก่อนแล้ว เรื่องจะสร้างระเบิดฟ้าผ่าในตอนนี้ไม่ต้องนึกถึง
ทว่า
ชูฮันเลือกที่จะใช้ประโยชน์จากตัวแปรทั้งหมดการโจมตีที่เหนือความคาดหมายทั้งสองครั้งก่อนจะตัดเข้าเส้นเลือดใหญ่ที่คอมันขาดจนตายคาที่ทันที
อยากจะเล่นกับเขาแบบไม่คาดคิด?
ไปนอนรอในหลุมศพยันชาติหน้าเถอะ!
สภาพของชูฮันในตอนนี้เต็มไปด้วยเศษเนื้อและเลือดของลูกผสมตัวแรกที่โดนระเบิดฟ้าผ่าเขาใช้มันละเลงทั้งตัวเพื่อกลบกลิ่นและเลือดของตัวเอง แต่ตอนนี้เขาไม่มีกำลังที่จะทำความสะอาดตัวเองในตอนนี้
”เฮือก!”
ในตอนนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าวิ่งมาอย่างรวดเร็วดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง
มันคือหวังไคที่กลับเข้าสู่ร่างเดิมของมันมันวิ่งมาหยุดอยู่หน้าชูฮัน มองชูฮันด้วยแววตาหวาดกลัว จากนั้นก็หวาดตามองไปรอบๆอย่างตกใจ
หวังไคต้องกลับเข้าสู่ร่างยักษ์อีกครั้งเพื่อแบกร่างของชูฮันและขวานซิ่วโหลเอาไว้บนหลังก่อนหน้านี้มันพยายามหาทางที่จะหลีกหนีฝูงซอมบี้มหาศาลที่เข้ามารุมล้อม มันจึงคิดได้แค่ต้องกลับเข้าสู่ร่างเดิมและมุดรอดหนีออกมา มันพยายามรีบสุดตัวแล้ว แต่ทันทีที่มาถึงชูฮันก็จัดการลูกผสมไปแล้วเรียบร้อย
แล้วหวังไคจะไม่ทั้งกลัวและช็อคได้ยังไง?
มันยังมีลูกผสมเหลืออีกตัวแต่สภาพของชูฮันไม่อยู่ในจุดที่จะสู้กับลูกผสมสองตัวติดกันได้ แถมยังมีบาดแผลรุนแรงอีก?
สมแล้วที่กลายเป็นเจ้าของร่างของระบบล่มสลาย!
ตอนนี้จากลูกผสมทั้งหมด8 ตัว ชูฮันฆ่าไปแล้ว 7!
แต่มันยังเหลือลูกผสมที่ไม่รู้ว่าซ่อนอยู่ที่ไหนอีกหนึ่งตัวไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีพลังมากขนาดไหน แถมตอนนี้สภาพของชูฮันไม่มีแม้แต่แรงจะพูดด้วยซ้ำ
”ชูฮัน!ทางไหน?” หวังไคที่กำลังวิ่งอยู่เอ่ยถามชูฮันในใจ นี้เป็นครั้งแรกที่มันเห็นชูฮันได้รับบาดเจ็บขนาดนี้ และยังเป็นครั้งแรกที่มันสัมผัสว่านี้คือวิกฤตจริงๆ
สถานการณ์ในตอนนี้ไม่ดีเลยพวกเขาอาจจะตายอยู่ที่เมืองหนานตู้นี่ก็เป็นได้!
ส่วนชูฮันในตอนนี้ไม่มีแรงเหลือแม้แต่จะนึกเส้นทางได้ออกหัวของเขาหมุนติ้วหลังจากใช้พลังต่อสู้อย่างหนักสามรอบติดต่อกันโดยไม่ได้พัก ตอนนี้เขาแทบไม่เหลือสติแล้วด้วยซ้ำ
ดังนั้นเมื่อตอนที่หวังไคเอ่ยถามชูฮันที่เหนื่อนล้าสุดขีดก็อยากจะเตะมันให้กระเด็น มันตามติดเขาไปทุกที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา แต่ไอ้กระต่ายโง่นี่กลับไม่คิดจะใช้หัวมันจำเส้นทางเลยอะไรเลย
เป็นเพื่อนร่วมทีมที่มีประโยชน์เหลือเกิน!
”จะให้ฉันหาทางเอง?”หวังไคตกใจอย่างมากกับความอ่อนแอของชูฮันในตอนนี้ มันรีบวิ่งไปตามทางอย่างมั่วๆจนเกือบจะปะทะเข้ากับฝูงซอมบี้อยู่หลายครั้ง ”ทางนั้น”ชูฮันใช้แรงเฮือกสุดท้ายที่มีบอกเส้นทางกับหวังไค ตาที่แทบจะปิดของชูฮันพยายามหรี่จ้องไปที่ประตูที่ซ่อนอยู่ไม่ไกลออกไป
”ปัง!”
หวังไคกระแทกประตูเข้าไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นทันทีที่เข้ามาด้านในฝุ่นมากมายก็ตลบอบอวลในอากาศ และภาพร้านขายยาร้างก็ปรากฏสู่สายตาของทั้งสอง