1921 vs 1922 โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1921
ใกล้จะเจอหน้ากันแล้ว 3
“สไตล์ของ Z คุณหมายความว่าการที่เขาลงมืออย่างไม่กลัวอะไรเหรอ?” อีริกรู้สึกอย่างนี้จริงๆ Z ทำเหมือนสถานีตำรวจของพวกเขาเป็นบ้านตัวเองเลย อยากมาก็มา อยากไปก็ไป กระทั่งบางครั้งยังส่งของขวัญให้พวกเขาด้วย! ส่งของขวัญคริสมาตร์มาให้เชียวนะ! เขาเคยเห็นผู้ร้ายก็จริง แต่ไม่เคยเห็นผู้ร้ายที่โอหังอย่างนี้มาก่อนเลย!
อีริกไม่มีวันลืมการ์ดคริสมาสต์ที่ Z ส่งให้พวกเขา เขียนข้อความไว้ว่า ‘กินลูกอมแล้วก็พยายามเข้าล่ะ ไม่งั้นจะจับฉันได้ยังไง’
มันกวนมาก มันกวนจริงๆ!
ฉินมั่วมองดูท่าทีขัดเคืองใจของคนข้างตัว เลิกคิ้วขึ้น “สไตล์ของ Z ที่ผมพูดถึงก็คือ ทุกครั้งที่ Z เอาตัวคนร้ายมาส่งให้คุณ จะต้องเป็นพวกที่ควรเข้าคุก แต่กลับรอดออกมาได้เพราะอาศัยช่องโหว่ หมดปัญญาจะลงโทษพวกมันต่างหาก”
“เป็นอย่างนั้นจริงๆ” ชายผมทองถอนหายใจยาว “เขาถึงได้รับความชื่นชอบจากผู้คนยังไงล่ะ คุณไม่รู้หรอก ตอนที่เขาปรากฏตัวใหม่ๆ นะ มีคนให้สัมภาษณ์เลยล่ะว่าจะแต่งงานกับเขาให้ได้! แถมยังบอกว่าการที่เขาเอาคนร้ายกับหลักฐานส่งมอบถึงหน้าสถานีตำรวจเนี่ย เท่มาก เขาเท่ แล้วพวกเราล่ะ? พวกเราทำคดีมามากมาย ไม่เห็นจะมีใครชมอย่างนี้บ้างเลย”
ฉินมั่วเสมองอีกทาง ชายผมทองรู้ตัวว่าตัวเองเลยไปเรื่องอื่นแล้ว กำลังจะกลับมาพูดเรื่องเดิม แต่ได้ยินอีกฝ่ายว่า “หน้าตาคุณหล่อไม่พอจริงๆ”
อีริก… โปรดหาคู่หูคนใหม่ให้ท่านเทพได้ไหม!
“สำหรับเรื่องอื่น เช่นการ์ดกับของขวัญคริสมาสต์แล้ว ถ้าดูจากรูปการณ์ Z…” ฉินมั่วพูดมาถึงตรงนี้ นิ้วเรียวพลันก็ชะงัก
อีริกใจร้อน “ทำไมเหรอ?”
ฉินมั่วเหมือนจะกลับมาได้สติ แววตาผุดบางสิ่งออกมา น้ำเสียงยังคงเรียบเฉย “ออกจะทะเล้นไปหน่อย”
“เขาไม่ได้แค่ทะเล้นนะ” อีริกทุกข์ตรมมาก เขาพูดไปเรื่อยๆ จนทึ้งผมตัวเอง แสดงให้เห็นว่าเจ็บปวดเหลือเกิน “ยังดีที่ Z ไม่ได้ฆ่าใคร ไม่ ไม่สิ เขาน่าจะเคยฆ่าคน เคยมีคดีหนึ่งที่เกิดขึ้นมานานแล้ว ฝ่ายตรงข้ามเป็นอาจารย์ในโรงเรียนดัง อันนี้เป็นสิ่งที่เราสืบเจอ แต่คดีนี้ไม่ได้อยู่ในท้องที่เรา มันเกิดขึ้นในมลรัฐเล็กๆ ที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก ตอนนั้นพวกเราเช็คการโจมตีโลกออนไลน์ขนาดใหญ่ แล้วบังเอิญไปเจอคดีนี้ขึ้นมา แต่รายละเอียดไม่ชัด บ้างก็บอกว่าอาจารย์ทนรับแรงกดดันไม่ไหว เดินพลัดตกตึกไป ตอนที่พวกเราไปตรวจสอบแล้วทำการจำลองสถานการณ์ขึ้น ซึ่งก็เหมือนอย่างที่ว่าจริงๆ คือพลัดตกตึก แต่…ตอนนั้น Z ต้องอยู่ในที่เกิดเหตุแน่”
ฉินมั่วได้ยินแล้ว ดวงตาฉายแววสงสัย “แน่ใจไหมว่านี่เป็นครั้งแรกที่ Z โจมตีทางอินเทอร์เน็ต?”
“ไม่น่าจะบอกว่าเป็นครั้งแรกที่โจมตีทางอินเทอร์เน็ตหรอก น่าจะปรากฏตัวออกมามากกว่า” อีริกสรุปข้อมูลที่ตัวเองได้มา “ก่อนหน้านี้เหมือนจะเป็นการต่อสู้กันเล็กน้อย มันเหมือน… จะว่ายังไงดีล่ะ ในฐานะที่เป็นหน่วยสืบสวน ผมคิดว่ามันเป็นจุดหัวเลี้ยวหัวต่อของเขา ไม่งั้นเขาไม่น่าจะเปลี่ยนสไตล์การเล่นงานเป้าหมายมาเป็นแบบนี้ จะบอกว่ายังไงดีล่ะ มันบังเอิญมั้ง”
ฉินมั่วกลับเอ่ยปากในเวลานี้ แม่นยำไร้ข้อผิดพลาด “นับจากที่ยังไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง จนมาถึงรู้แล้วว่าต้องทำอะไร”
“ใช่!” ชายผมทองดีดนิ้ว “ประมาณนี้เลย”
ฉินมั่วช้อนสายตาขึ้น เอ่ยเสียงเรียบ “งั้นก็ตรวจสอบเถอะ”
“ตรวจสอบอะไร?” ชายผมทองกะพริบตาอย่างไม่เข้าใจ
………………………………………….
ตอนที่ 1922
จิ่วโคตรเท่
เดิมทีนัยน์ตาของฉินมั่วค่อนข้างใสกระจ่าง แต่เวลานี้กลับเข้มขึ้นมา “ตรวจสอบดูว่า อาจารย์โรงเรียนนั้นเคยทำอะไรมา คนเรามีจุดพลิกผลันได้ ก็ล้วนแต่มาจากการลงมือกับคนใกล้ตัว ตามหาคนที่มีความสัมพันธ์กับอาจารย์คนนั้นได้ ก็จะเจอ Z”
อีริกเป็นใบ้ไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ย “นี่คือวิธีไขคดีวิธีไหนเหรอ?”
“จิตวิทยา” ฉินมั่วเอ่ยปากช้าๆ “เวลาที่ทุกคนจะทำอะไร มักจะหนีสิ่งแวดล้อมไม่พ้น จิตใจของผู้ร้ายฆ่าคนต้องผูกพันธ์กับสถานที่เกิดเหตุแน่ สภาพจิตในพฤติกรรมของ Z ก็ต้องผูกอยู่กับที่นั่น”
อีริกคิดว่าท่านเทพที่พวกตนไปเชิญมาโคตรเทพเลยจริงๆ “แต่ตอนนี้ไม่ทันแล้ว”
“โทรไปขอความร่วมมือจากทางนั้น” ในระหว่างที่พูดเช่นนั้น ฉินมั่วก็มองไปที่ถนน “อีกอย่าง ผมขอแผนที่แบบ 3D ของ The Fifth Avenue ด้วย”
อีริกรับคำ “คุณจะเอาแผนที่ไปทำอะไร?”
“ตามหาคน” ฉินมั่วตอบสั้นๆ จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก
อีริกยุ่งมาก ทั้งติดต่อผู้คน ทั้งยื่นความจำนง จนท้ายที่สุดก็ยังต้องขับรถตามไอ้ชั่ว เพราะ Z ต้องจับมันแน่นอน
หากเด็กมัธยมปลายคนนี้ประเมินไม่พลาด เจ้า Z นั่นน่าจะอยู่ใกล้ตัวสมิธ
ต้องบอกว่าครั้งนี้อีริกฉลาดกว่าเดิมมาก ใครว่าเจ้านั่นจะไม่ปรากฏตัวออกมาล่ะ คนอย่างสมิธมันบ้าผู้หญิง ชอบสาวเอ๊าะๆ หลังจากที่ถูกขังมาหนึ่งอาทิตย์ มีอยู่ที่หนึ่งที่มันต้องไปแน่ๆ คือไนต์คลับแบดดิ่งสตรีทอันเลื่องชื่อใน The Fifth Avenue
สมิธชอบสาวเอเชีย ภายใต้แสงไฟสลัวที่นี่จะได้เจอกับชาวเอเชียได้ง่ายๆ วัยรุ่นมาที่นี่เยอะมาก เขาย่อมต้องไปที่นั่นแน่นอน ในเมื่ออยากจะล้างคราบเสนียด ต้องมาดื่มให้สนุก แถมวันนี้ยังเป็นวันเทศกาล บรรยากาศฉลองได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ฟ้ายังไม่มืดมิด
ด้านข้างไนต์คลับเป็นโรงละคร ว่ากันว่าวันนี้จะเล่นเรื่องโรมิโอกับจูเลียตซึ่งเป็นบทประพันธ์ของเชคสเปียร์ ทั้งนี้การตกแต่งของไนต์คลับแห่งนี้เป็นสไตล์งานปาร์ตี้หน้ากาก ดังนั้นทุกคนจึงแต่งตัวประหลาดมาก
ที่นั่งด้านขวาสุดของร้าน เด็กผมดำสวมแจ็กเก็ตกำลังเขย่าขวดใส่ลูกเต๋า ปลายนิ้วเหมือนจะเปล่งแสงได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงแสงแวววับดำจากติ่งหูซ้าย คนนั่งด้านข้างเป็นนักเรียนผมแดง สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เด็กผมดำยิ้มพลางเอ่ยเป็นภาษาอังกฤษว่า “เดาสิว่าเท่าไร?”
“เดาไม่ออก” เป็นใครก็เดาออก เพราะทุกครั้งที่เด็กคนนี้ทอยลูกเต๋าออกมา ลูกเต๋าหกลูกนั่นหากไม่ใช่ 0 ถ้วนก็ต้องเป็น 1 ล้วน
“ท่าทางมันจะยากไปสำหรับพวกเธอ” ป๋อจิ่วลุกขึ้นมา ชายเสื้อสะบัดจนเห็นเอว ผิวบริเวณนั้นยังมีรอยสีดำ แต่ไม่มีใครสังเกตเห็น เพราะเป็นตัวอักษรขนาดเล็กมาก ทั้งยังมีดอกกุหลาบประดับบนผิวขาวเนียน
Z ชื่อที่ก่อความวุ่นวายได้มากกำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืด เด็กคนนั้นไปหยิบกีตาร์ที่อยู่ด้านข้าง ด้วยความที่สวมแหวนสีดำไว้ถึงสามวง จึงมักทำให้คนอยากรู้กับเพศสภาพที่แท้จริงของเจ้าตัว เด็กคนนี้เป็นคนเดียวที่เท่จนเรียกเสียงกรี๊ดได้
ผู้คนว่ากันว่านักร้องประจำร้านคนนี้ต่างจากคนอื่น เพราะกล้าที่จะร้องเพลงภาษาจีน ทั้งยังสามารถสร้างบรรยากาศเร้าใจได้
……………………………………………..