บทที่391
ผู้แปล : N.
คำพูดของลูชินทำให้แลนสล็อตล็อต วอลเตอร์ และคนอื่นๆที่เป็นชาวอเมริกันต่างก็โกรธอย่างมาก นี่มันเป็นการท้าทายอย่างเห็นได้ชัด!
“ ได้!” แลนสล็อตล็อตได้ลบรอยยิ้มอันแสนสงบของเขาก่อนหน้านี้ทันที เขาได้ตอบกลับไปว่า“ เนื่องจากบริษัทลู่เทคโนโลยีไม่ได้ปฏิบัติตามกฎ และพวกเขายังได้ทำการใส่ร้ายป้ายสีสมาคมไออีอีอีของเราอีกด้วยในครั้งนี้ ดังนั้นตั้งแต่นี้เป็นต้นงานการประชุมซูเปอร์คอมพิวเตอร์ระดับโลก งานการประชุมวิชาการในอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์ที่ทางเราเป็นผู้จัด ฉันของเป็นตัวแทนของสมาชิกทั้งหมดในที่นี้ขอปฏิเสธที่จะเชิญบริษัทลู่เทคโนโลยีเข้าร่วม! “
“สมาคมอเมริกัน คอมพิวเตอร์ แอสโซซิเอชั่น ของฉันเองก็เหมือนกัน!” วอลเตอร์เองก็ได้แสดงท่าทีของเขาเช่นกัน
ผู้แทนจากประเทศต่างๆ และสถาบันต่างๆ มองไปที่ลูชินอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาต่างก็ไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะทำแบบนี้ในการประชุมระดับสากลเช่นนี้!
อาจารย์ใหญ่แพนและตัวแทนจากประเทศจีนคนอื่นๆ ก็มองไปยังลูชินด้วยความวิตกกังวลอย่างปิดไม่มิด แม้ว่าพวกเขาจะโกรธกับการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมเช่นกัน แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าถ้าพวกเขาอยากจะอยู่รอดในอุตสาหกรรมนี้ให้ได้ พวกเขาเองก็จำเป็นจะต้องพึ่งพวกนั้นอย่างหลีกเหลี่ยงไม่ได้
“ฮาฮาฮา! พวกคุณคิดว่าพวกเราจะสนใจเรื่องพวกนั้นอยู่อีกเหรอ?!” ลูชินหยุดไปซักพักแล้วพูดต่อว่า : “อีกไม่นานทางเราเองก็จะทำการจัดการประชุมทางวิชาการในนามของเราขึ้นเช่นกัน และผมยินดีที่จะต้อนรับเพื่อนๆ จากทุกประเทศมาร่วมงานนี้ แต่แน่นอนว่ามันยกเว้นพวกคุณทั้งสองสมาคมนี้! “
ทัศนคติที่ต่อต้านของลูชิน ทำให้พวกเขาตกตะลึง นี่หมายความว่ามันจะไม่มีที่ว่างสำหรับการร่วมมือกันอีกแล้ว!
ก่อนที่ฝูงชนจะมีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรไปมากกว่านี้ ลูชินก็ได้เดินจากไปแล้ว!
“นี่ … เขา … ” ตัวแทนจากสถาบันประเทศจีนที่เหลืออยู่ค่อนข้างล้นหลาม พวกเขาได้มองไปยังอาจารย์ใหญ่แพนเพื่อที่จะการกระทำต่อไป “เฮ้อ! ทางศูนย์วิจัยคอมพิวเตอร์จากประเทศจีนเองก็จะขอถอนตัวออกจากการประชุมครั้งนี้เช่นกัน!”
แลนสล็อตล็อตและคนอื่นๆ ที่ได้ฟังแบบนั้นก็มองดูอย่างเย็นชา และดูพวกเขาจากไปอย่างไม่ห้ามอะไรทั้งสิ้น
“เฮอะ! ปล่อยพวกนั้นไป!” แลนสล็อตล็อตได้พูดจาเย้ยหยันว่า “เดี่ยวพวกนั้นก็ต้องมาข้อร้องพวกเราเองนั้นแหละ!”
….
“ประธานลู! รอด้วย!” อาจารย์ใหญ่แพนได้ตะโกนขึ้นตามหลังมาติดๆ “คุณลู! ฉันรู้สึกดีกับการพูดก่อนหน้านี้ของคุณจริงๆ – แต่ฉันคิดว่าตอนนี้เราควรจะใจเย็นๆลงก่อนดีไหม? ไม่แน่ว่าถ้าเราช่วยกันคิดมันอาจจะมีทางออกอื่นก็ได้ “
ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย “ผมต้องขอขอบคุณสำหรับการสนับสนุนของคุณที่ทำให้ผมก่อนหน้านี้ คุณสามารถมั่นใจได้ว่าหลังจากที่ผมกลับไปถึงจีนแล้ว ผมจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้กับคนดูแลเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ซึ่งมันจะไม่ทำให้คุณลำบากอย่างแน่นอน”
อาจารย์ใหญ่แพนที่ได้ฟังแบบนั้นก็ส่ายหัวออกมาและพูดว่า “ไม่จำเป็นเลย! อันที่จริงฉันมันก็แก่แล้ว การที่จะเกิดอะไรขึ้นกับฉันมันก็ไม่สำคัญแล้วละ “
“แต่สิ่งที่ฉันห่วงตอนนี้ที่สุดคือ หลังจากที่พวกนั้นได้ประกาศเนื้อหาของมาตรฐานใหม่ออกไป มันจะทำให้ประเทศส่วนใหญ่ในโลกเกิดการเปลี่ยนแปลง และหลังจากนั้นก็จะเป็นทีของผู้ผลิตที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมอย่างพวกซัพพลายเออร์เองก็จะเปลี่ยนมาตรฐานตามไปด้วย “
“ซึ่งนี่ถือว่าเป็นสิ่งที่อันตรายต่อการพัฒนาอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์ควอนตัมในประเทศของเราอย่างมาก ดังนั้นฉันจึงคิดว่าทำไมเราถึงไม่ทำการประท้วงด้วยการล่ารายชื่อจากผู้แทนจากประเทศต่างๆที่เข้าประชุมในครั้งนี้ละ ด้วยวิธีนี้มันจะทำให้การลงคะแนนเสียงในครั้งนี้เป็นโมฆะหรือไม่มันก็ยังสามารถทำให้การประกาศผลออกมาล่าช้าได้”
หลังจากที่เขาออกมาจากห้องประชุม เขาก็ได้คิดเรื่องนี้มาด้วยตลอด
ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็ทำเพียงยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นว่า “อาจารย์ใหญ่แพน! คุณต้องเข้าใจว่าสิ่งที่ผมพูดออกมาในตอนนั้นไม่ใช้ความหุนหันพลันแล่นแต่อย่างใด ซึ่งไอ้เรื่องทีเกิดขึ้นนั้นมันก็เป็นอะไรที่ผมเองก็คาดการณ์เอาไว้แล้วเช่นกัน และเมื่อมันเกิดขึ้นจริงๆผมก็ไม่ลังเลเลยที่จะทำแบบนี้ “
“ และเมื่อเทียบกันจริงๆแล้ว ผมมั่นใจว่ามาตรฐานของผมนั้นดีกว่าพวกนั้นอย่างแน่นอน รออีกไม่นาน เมื่อผมทำการปล่อยมาตรฐานออกไป มันจะทำให้สถาบันวิจัยทางวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์ในประเทศอื่นๆเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน “
“ เฮ้อ! พูดนะมันง่าย! ถ้ามันง่ายอย่างที่นายพูดจริงๆแล้วประเทศของเราคงไม่ต้องตามหลังพวกนั้นมาตลอดสามสิบปีหรอก!” อาจารย์ใหญ่แพนที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้ถอนหายใจออกมา ไม่ใช้ว่าเขาไม่เข้าใจความรู้สึกของลูชิน แต่เขารู้ดีว่าการจะทำแบบนั้นได้นั้นมันยากมากขนาดไหน
เพราะนับตั้งแต่การเกิดขึ้นของอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์มา มันก็ถูกควบคุมโดยสถาบันและองค์กรต่างประเทศเหล่านั้นไปแล้ว และการที่พวกเขาจะทำการโค่นล้มพวกมัน มันคงจะไม่ง่ายอย่างแน่นอน?
และถึงแม้ว่าประสิทธิภาพที่คอมพิวเตอร์ควอนตัมของบริษัทลู่เทคโนโลยีทำออกมาได้นั้นจะสูงกว่าคอมพิวเตอร์ทั่วไปก็จริง แต่การที่พวกเขาจะสามารถนำเทคโนโลยีนั้นมาแทนที่ได้นั้นมันก็ยังไม่ใช้เรื่องง่ายเลย
“ลืมมันไปเถอะ! เราจะพูดเรื่องนี้ในภายหลัง ตอนนี้เราควรจะออกไปจากที่นี้ก่อน” อาจารย์ใหญ่แพนรู้ได้ทันทีว่าเขาไม่สามารถพูดโน้มน้าวให้ลูชินเปลี่ยนใจได้ ดังนั้นมันจะเป็นการดีกว่าถ้าเขาจะค่อยกลับไปคิดแผนรับมือเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ให้ดีกว่านี้
ลูชินที่ได้ฟังแบบนั้นก็ได้เห็นด้วยกับความคิดนี้ เพราะเขาเองก็ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่จะต้องจัดการเช่นกัน หลังจากที่เขาออกมาจากสถานที่จัดประชุมเขาก็ได้ทำการติดต่อไปยังซู่จิงทันที
“อะไรนะ! คุณได้ถอนตัวออกมาจากการประชุมครั้งนี้?” เห็นได้ชัดว่าซู่จิงที่ได้ฟังแบบนั้นตกใจอย่างมาก
“โอ้! นี้คุณก็คิดว่าผมนั้นหุนหันพลันแล่นกับเรื่องนี้อีกคนเหรอ?” ลูชินได้ถามกลับไป
“ไม่ใช้แบบนั้น! ฉันแค่แปลกใจเฉยๆ!” ซู่จิงได้พูดออกมาอย่างมั่นคง “นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับเรา! คุณก็เคยทำเรื่องแบบนี้มาแล้วจากสถานการณ์ครั้งก่อน อย่างไรก็ตามมันเป็นเช่นเดียวกับเมื่อทางคณะกรรมการกลางกำกับดูแลกิจการสื่อสารของสหรัฐฯ ได้สั่งห้ามไม่ให้เราใช้เครือข่ายของพวกเขา!”
“ อ่า! ผมก็เกือบลืมเรื่องพวกนั้นไปแล้วเหมือนกัน และผมคิดว่ามันมีความเป็นไปได้ที่พวกนั้นจะทำแบบเดียวกับเราอีกครั้ง” เห็นได้ชัดว่าหลังจากที่เขานำเรื่องนี้มาปรึกษากับซู่จิงแล้ว อารมณ์ของเขาดีขึ้นอย่างมากในทันที
“ฮิฮิ! งั้นอีกเดียวฉันจะจัดการกับเรื่องนี้เอง”
“โอเค! เดียวผมจะรับผิดชอบในต่อการติดต่อกับไปยังประเทศของเราเอง ผมต้องการให้พวกเขาประกาศเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น” ลูชินได้พูดขึ้นมา
ในขณะนี้มีระเบียบในห้องประชุม
บริษัทและสถาบันจากประเทศจีนหลายแห่งได้ออกไปพร้อมกับลูชิน ได้ทำให้สมาชิกที่เหลือนั้นเกิดความสับสนขึ้น
“คุณลู! คุณต้องการออกจากการประชุมครั้งนี้จริงใช้ไหม?” ติ้งฟู่ ประธาน ลิเดียร์ติ้งเกจ ที่ได้เจอกับลูชินระหว่างทางก็ได้เข้ามาสอบถามเรื่องที่เกิดขึ้นทันที
“ใช่! ผมตัดสินใจที่จะลาออกจากการประชุมนี้ และตอนนี้ผมเองก็กำลังจะเตรียมตัวกลับประเทศจีนแล้ว”
“ทำไมคุณถึงรีบตัดสินใจแบบนี้! ถ้าไม่ถือว่าเป็นการทำเกินไป ผมเองก็พอจะมีเส้นสายอยู่ในทั้งสองสมาคมพวกนั้นอยู่บ้าง ไม่แน่ว่าผมอาจจะทำอะไรได้บ้างกับเรื่องที่เกิดขึ้น “ติ้งฟู่ ที่เห็นการแสดงออกของลูชินแบบนั้นก็ได้รีบพูดขึ้น
“ผมต้องขอขอบคุณในความหวังดีของคุณติ้งฟูด้วย แต่มันไม่จำเป็นจริงๆ ” ลูชินได้ตอบกลับมา
“ เฮ้อ! งั้นมันก็แล้วแต่คุณก็แล้วกัน” ติ้งฟูที่ได้ฟังแบบนั้นก็ทำได้เพียงถอนหายใจออกมาได้เท่านั้น