EG บทที่ 698 เครื่องบินเช่าเหมาลำ
เพื่อแสดงให้เห็นว่าเขารวยมากขนาดไหน เฝิงหยู่ต้องใส่ใจรายละเอียดมากมาย ตัวอย่างเช่น นักธุรกิจที่ร่ำรวยและมีอำนาจมากจะไม่นั่งเครื่องบินร่วมกับผู้อื่น
นักธุรกิจที่ร่ำรวยและมีอำนาจหลายคนในสหรัฐอเมริกามีเครื่องบินส่วนตัวเป็นของตัวเอง แต่เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้ในประเทศจีน ตระกูลฟู่และตระกูลกลี่ก็มีเครื่องบินส่วนตัวเหมือนกัน แต่เครื่องบินของพวกเขาไม่เหมาะที่จะบินระยะทางไกล
ดังนั้น เฝิงหยู่จึงตัดสินใจเช่าเครื่องบินเหมาลำ!
……
“คุณกำลังคิดบ้าอะไรอยู่? แม้ว่าคุณจะเดินทางไปสหรัฐอเมริกาก็ตาม แต่คุณจำเป็นต้องเช่าเครื่องบินเหมาลำด้วยหรอ? คุณมีเงินมากเกินไปจนไม่รู้ว่าจะเอาเงินไปใช้ทำอะไรแล้วหรือไง?” โฮ่วไห่ถาวบ่น
“แค่บอกผมมาว่าคุณช่วยผมได้หรือเปล่า เรื่องนี้สำคัญมาก ผมจะไปพบลูกค้าคนสำคัญ ในสหรัฐอเมริกาภาพลักษณ์ต่อสาธารณชนเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ที่ผมทำไปก็เพื่อแสดงให้พวกเขาเห็นถึงความแข็งแกร่งทางการเงินของเราด้วย” เฝิงหยู่ตอบ
“งั้นก็เช่าเครื่องบินเหมาลำเองสิ ทำไมต้องมาหาผมด้วย? คุณจะขอให้ผมช่วยให้คุณได้รับส่วนลดงั้นหรอ?” โฮ่วไห่ถาวมองหน้าเฝิงหยู่ คุณจะพาคนไปที่สหรัฐอเมริกากี่คนกัน? คุณจะเช่าเครื่องบินเหมาลำจริงๆ เหรอ?
“คุณรู้ได้ยังไงเนี่ย? ผมต้องการเครื่องบินที่มีบริเวณระดับเฟิร์สคลาสที่ใหญ่ที่สุด แล้วผมก็ต้องการเจอลูกเรือทั้งหมดก่อนด้วย ผมต้องสั่งบางอย่างกับพวกเขาไว้ก่อน”
โฮ่วไห่ถาวมองเฝิงหยู่อย่างระมัดระวัง “คุณคิดจะทำอะไรที่ไม่ดีหรือเปล่า? คุณจะสั่งอะไรพวกเขา? เครื่องบินขับยังไงคุณยังไม่รู้เลย!”
“มันเป็นเรื่องของธุรกิจ ผมไม่สามารถบอกคุณได้ทุกอย่าง ชาวต่างชาติพวกนั้นก็หยิ่งยโสกันทุกคน พวกเขาอาจพบข้อผิดพลาดในรายละเอียดเล็กน้อยมากและเรียกร้องเงื่อนไขที่ร้ายแรงก็ได้ หรือบางทีการสนทนาของเราบนเครื่องบินนั้นอาจจะรั่วไหลออกไปโดยลูกเรือก็ได้จริงมั้ยครับ?” เฝิงหยู่เริ่มพูดไร้สาระไปเรื่อย เขาเพียงต้องการขอให้ลูกเรือช่วยเป็นแสดงเป็นหน้าม้าให้เขาก็เท่านั้นเอง
“คุณมีเหตุผลทุกอย่างอยู่เสมอนั่นแหละ ผมจะช่วยถามให้คุณละกัน”
“ไม่ใช่แค่ถามเพียงอย่างเดียวสิครับ คุณต้องแน่ใจว่าเรื่องนี้ได้รับการจัดการเรียบร้อย นี่เป็นเรื่องสำคัญสำหรับผมมากนะครับ! มันเกี่ยวกับการ “มีหน้ามีตา” ของผมด้วย”
โฮ่วไห่ถาวจ้องหน้าเฝิงหยู่อย่างโมโห “ผมรู้ สิ่งที่คุณพูดทั้งหมดมันไร้สาระสิ้นดี! คุณต้องการที่จะดูดีต่อหน้าคนอื่นก็แค่นั้น!”
“รีบหน่อยนะครับ ผมรออยู่ จะดีมากเลยครับถ้ามีเที่ยวบินพรุ่งนี้เช้าเลย”
โฮ่วไห่ถาวติดต่อผู้นำของสายการบินปักกิ่งแคปิตอลและบอกเขาเกี่ยวกับความต้องการของเฝิงหยู่ เฝิงหยู่ต้องการเช่าเหมาลำเครื่องบินที่มีที่นั่งระดับเฟิร์สคลาสจำนวนมากโดยบินจากปักกิ่งไปยังนิวยอร์ก และก็ต้องการเที่ยวบินที่บินพรุ่งนี้เช้าเลย
ห้ะ? เหมาเที่ยวบินหรอ?
ผู้นำของสายการบินปักกิ่งแคปิตอลถึงกับอึ้ง เจ้าหน้าที่ระดับสูงของจีนมีเครื่องบินส่วนตัวเมื่อพวกเขาปฏิบัติหน้าที่ราชการ บริษัททัวร์บางแห่งทำการจองที่นั่งชั้นประหยัดทั้งหมดให้ลูกค้าของพวกเขา แต่เขาไม่เคยได้ยินใครเหมาเที่ยวบินทั้งลำสำหรับการเดินทางเพื่อธุรกิจมาก่อนเลย! และเขายังขอเครื่องบินที่มีที่นั่งระดับเฟิร์สคลาสจำนวนมากที่สุดด้วย!
“ตาเฒ่าเฮา ถ้าต้องการเหมาทั้งลำ เราต้องรวมราคาตั๋วสำหรับทุกที่นั่งบนเครื่องบินเลยนะ ยอดรวมจะมหาศาลมาก”
โฮ่วไห่ถาวเหลือบมองไปที่เฝิงหยู่แล้วพูดว่า “เลิกโม้ได้ล่ะ ทำยังกับว่าตั๋วเครื่องบินจากปักกิ่งไปนิวยอร์กของคุณขายดีมากอย่างนั้นแหละ? ลดให้ผมหน่อยสิ ผมจะได้บอกให้เขาใช้สายการบินของคุณเวลาที่พนักงานจากบริษัทของเขาต้องเดินทางไปทำธุรกิจ”
ตอนนี้บริษัทสายการบินได้ดำเนินธุรกิจในฐานะบริษัทเอกชนแล้ว ตั๋วถูกลดราคาไปแล้วเนื่องจากที่นั่งบนเครื่องบินมักจะไม่เต็ม แม้ว่าโฮ่วไห่ถาวจะคอยบอกเฝิงหยู่ว่าเขากำลังใช้เงินเปลืองโดยใช่เหตุ แต่เขาก็ยังพยายามช่วยให้เฝิงหยู่ได้รับส่วนลด
“โอเค ถ้างั้นผมจะให้ส่วนลดคุณ 15% ว่าแต่นี่มันบริษัทอะไรหรอ? ทำไมเขาต้องเช่าเครื่องบินเหมาลำด้วย?”
“บริษัทของเฝิงหยู่”
“เฝิงหยู่? เฝิงหยู่ไหนอ่ะ?”
“คุณซื้อเครื่องบินของสหภาพโซเวียตมาจากใครล่ะ?” โฮ่วไห่ถาวพูดให้เขานึกได้
“เฝิงหยู่คนนั้นจากบริษัทการค้าไท่หัวนะหรอ?”
“ก็ใช่นะสิ นอกจากเฝิงหยู่แล้ว จะมีใครกล้าสั่งให้ผมโทรหาคุณได้ล่ะ? โอเคนะ ผมจะฝากเรื่องนี้ให้คุณจัดการทั้งหมดล่ะกัน เรามาเจอกันบ่ายนี้นะ ผมยังมีเรื่องอื่นที่จะต้องคุยกับคุณ”
……
“คุณเฝิงว่าไงนะครับ? คุณเช่าเครื่องบินเหมาลำไปนิวยอร์กหรอ?” วิกเตอร์ตกใจมาก เฝิงหยู่รวยมากแค่ไหนเนี่ย? จำเป็นต้องเช่าเครื่องบินเหมาลำเวลาที่ไปต่างประเทศด้วยหรอ?
“การรักษาความปลอดภัยในการบินของเราที่นี่ค่อนข้างเข้มงวดครับ ผมต้องการซื้อเครื่องบินส่วนตัวเพราะผมไม่ชอบเดินทางกับคนแปลกหน้า นี่คือเหตุผลที่ผมเช่าเครื่องบินเหมาลำทุกครั้งที่ผมเดินทาง อีกอย่างมันก็ไม่ได้แพงมากเท่าไหร่” เฝิงหยู่จงใจตอบแบบนี้
เช่าเครื่องบินเหมาลำเนี่ยนะไม่แพง? แม้ว่าค่าครองชีพในประเทศจีนจะต่ำกว่าสหรัฐอเมริกามาก แต่ตั๋วเครื่องบินก็แพงกว่ามากเมื่อเทียบกับสหรัฐอเมริกา ช่างเป็นพฤติกรรมที่ฟุ่มเฟือยจริงๆ และแถมยังเป็นเที่ยวบินระยะไกลด้วย!
“คุณเฝิงค่ะ กรุณาใช้ทางเข้าพิเศษตรงนี้ได้เลยค่ะ” แอร์โฮสเตสสาวพาพวกเขาไปยังทางเข้าพิเศษที่สนามบิน
บอดี้การ์ดเดินมาเป็นแถวและขึ้นเครื่องบินไปก่อนเพื่อตรวจสอบความปลอดภัยก่อนที่จะให้เฝิงหยู่และวิกเตอร์เข้าไปในเครื่องบิน คนอีกกลุ่มหนึ่งเดินขึ้นเครื่องและไปนั่งที่ด้านหลัง
“คุณวิกเตอร์ครับ มีทั้งกาแฟ ซิการ์ ไวน์ และบุหรี่อยู่บนเครื่อง ถ้าคุณต้องการอะไรเพิ่มเติม ก็แจ้งแอร์โอสเตสได้เลยนะครับ”
“โอ้ โอเคครับ” วิกเตอร์พยักหน้า
“คุณเฝิงครับ ทุกคนขึ้นมาบนเครื่องหมดแล้ว และเราพร้อมออกเดินทางได้ทุกเมื่อครับ” ชายในชุดนักบินเดินมาแจ้งเฝิงหยู่
“งั้นออกเดินทางเลยครับ” เฝิงหยู่พยักหน้า เขาแกล้งทำเป็นคุ้นเคยกับขั้นตอนการดำเนินการทั้งหมดนี้
เครื่องบินบินขึ้นสู่ท้องฟ้าและแอร์โฮสเตสก็เดินมา “คุณเฝิงค่ะ เหมือนเดิมใช่มั้ยค่ะ?”
เฝิงหยู่พยักหน้า แอร์โฮสเตสรินชาหนึ่งถ้วยสำหรับเฝิงหยู่แล้วหันไปหาวิกเตอร์ “รับอะไรดีคะ?”
“ขอกาแฟครับ”
เรื่องนี้ทำให้วิกเตอร์ได้เปิดหูเปิดตามาก นี่คือนักธุรกิจร่ำรวยและมีอิทธิพลอย่างแท้จริง เฝิงหยู่ต้องเช่าเครื่องบินเหมาลำทุกครั้งที่เขาเดินทางแน่ๆ ขนาดแอร์โฮสเตสก็ไม่จำเป็นต้องถามและรู้ว่าเขาต้องการอะไร นอกจากนี้ เฝิงหยู่ก็สามารถจัดการเรื่องหนังสือเดินทางให้คนจำนวนมากได้ภายในระยะเวลาอันสั้น นี่แสดงให้เห็นว่าเฝิงหยู่มีอิทธิพลมากขนาดไหน
เป็นเวลาหลายปีที่วิกเตอร์รู้สึกภาคภูมิใจเวลาที่อยู่ในประเทศจีนเพราะเขาเป็นชาวอเมริกัน ประเทศของเขาแข็งแกร่งและเขาร่ำรวย แต่หลังจากวันนี้ไป เขาไม่กล้าหยิ่งและภูมิใจเวลาที่อยู่ในประเทศจีนอีกแล้ว จีนเป็นประเทศที่ลึกลับ ใครจะไปรู้ว่ามีบางคนที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลมากขนาดนี้ในประเทศจีน
“คุณวิกเตอร์ครับ น่าเบื่อจังเลย เราจะเล่นโป๊กเกอร์กันดีมั้ยครับ?” เฝิงหยู่ถาม
“เล่นโป๊กเกอร์หรอครับ? กติกาของเราน่าจะแตกต่างจากประเทศจีนนะครับ” วิกเตอร์ลังเล แต่เที่ยวบินนั้นใช้เวลานานกว่า 10 ชั่วโมงและเขาก็ไม่มีอะไรทำด้วย
“แล้วแบล็กแจ็กล่ะครับ? กติกาน่าจะเหมือนกันนะ” เฝิงหยู่หัวเราะและโบกมือ ชายคนหนึ่งสวมเครื่องแบบของผู้แจกไพ่เดินเข้ามา คุณสมบัติของชุดผู้แจกไพ่คือต้องไม่มีกระเป๋า
วิกเตอร์ขมวดคิ้ว ใครที่ไหนกันพาผู้แจกไพ่ร่วมเดินทางไปด้วย? เฝิงหยู่คนนี้ชอบเล่นการพนันหรอ?
“คุณวิกเตอร์ครับ มันน่าเบื่อนะถ้าเราเล่นแบล็กแจ็กโดยที่ไม่มีการเดิมพัน” เฝิงหยู่ยิ้มและมองไปที่วิกเตอร์
วิกเตอร์เคยไปที่ลาสเวกัสสองสามครั้งและชอบเล่นการพนัน แต่เขารู้ว่าการเดิมพันของเขานั้นแทบไม่มีค่าอะไรเลยเมื่อเทียบกับเฝิงหยู่
“คุณเฝิงครับ ผมพกเงินมาไม่เยอะนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ เราแค่เล่นกันสนุกๆ เท่านั้น งั้นเรามาพนันกันที่ 400 ดอลลาร์สหรัฐดีมั้ยครับ? ผมจะเป็นเจ้ามือเอง ถ้าลูกน้องคุณสนใจ ให้พวกเขามาเล่นด้วยกันก็ได้นะครับ” เฝิงหยู่พูด ที่เขาแนะนำจำนวนเงิน 400 ดอลลาร์สหรัฐต่อการเดิมพันหนึ่งครั้งก็เพราะว่าจ่ายเงินของแบล็กแจ็กมีแบบ 1.25 เท่า 1.5 เท่าและ 2 เท่า ซึ่งจะง่ายกว่าถ้าคำนวณด้วยเงิน 400 ดอลลาร์สหรัฐ
400 ดอลลาร์สหรัฐ? เป็นจำนวนเงินที่ไม่ถือว่าเยอะมากนักและวิกเตอร์ก็จ่ายไหว เขาพยักหน้า แต่เขาไม่ได้บอกให้ผู้ช่วยของเขามาร่วมเล่นด้วย เขารู้สึกว่าที่เฝิงหยู่พูดแบบนั้นเพราะเชิญตามมารยาทเท่านั้น เขาไม่ได้หมายความว่าจะให้ชวนผู้ช่วยของวิกเตอร์เข้าร่วมเล่นด้วยจริงๆ หรอก
“ตกลงครับ งั้นเรามาเล่นสนุกๆ กันสักสองสามตาก็ได้ครับ”