อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 606 ร่วงตกเหวไปทั้งคู่
“ข้าโยนมุกมังกรไปแล้ว หากว่าเจ้าไม่ปล่อยคนจะทำอย่างไร?”
“เจ้าไม่โยนมา ข้าก็จะฆ่าพวกเจ้าเช่นกัน แล้วค่อยเอามังกรมา”
“เจ้าสังหารพวกข้ากลับเป็นเรื่องที่ง่ายดาย แต่ก่อนที่เจ้าจะฆ่าพวกเรา ข้าก็ยังมีความสามารถที่จะทำลายมุกมังกรได้อยู่สินะ แม้ว่าข้าจะไม่มีความสามารถที่จะทำลายมุกมังกรได้ แต่ข้าก็สามารถโยนมันลงไปในหุบเหวน้ำแข็งที่ลึกเป็นหมื่นจั้งได้อยู่”
กู้ชูหน่วนปุ้ยปากไปที่หุบเหวน้ำแข็งที่อยู่ไม่ไกลด้านหลัง ที่นั่นทะเลเมฆกว้างไกลไม่มีที่สิ้นสุด และไม่รู้ว่าลึกแค่ไหนกันแน่
ดวงตาของกู้ชูหน่วนดุดัน ยกเสียงสูง “ข้านับถึงสาม ถ้าเจ้าไม่โยนมา พวกเราก็สู้กันให้ตายไปข้างหนึ่ง”
“หนึ่ง”
ท่าทางของนางแน่วแน่ ไม่ได้ดูเหมือนล้อเล่นเลยสักนิด รองหัวหน้าเผ่าซือคงโกรธจนหน้าเขียว
ทั้งสองฝ่ายต่างชะงักงัน ฝ่ายใดก็ไม่ยินยอมอ่อนข้อ
ทว่าการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป เย่จิ่งหานยังพยายามต้านทานแรงสังหารของวังวนอย่างสุดชีวิต
รองหัวหน้าเผ่าซือคงก็ไม่ได้อยู่ดี เขาถูกมังกรน้ำระดับเจ็ดทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสเกินไป หากว่าตอนนี้ยังสิ้นเปลืองลมปราณต่อกรกับเย่จิ่งหาน หลังจากที่การต่อสู้นี้ผ่านไป แม้ว่าจะสังหารเย่จิ่งหานได้ ก็จะสูญสิ้นพลังของตัวเองไปมาก
สุดยอดผู้อาวุโสเสวี่ยเย่สมควรตายนัก
หากไม่ใช่เพราะเขารักตัวกลัวตาย ทิ้งเขาให้ต่อสู้กับมังกรน้ำระดับเจ็ดนั่นเพียงลำพัง เขาก็คงไม่ถูกมังกรน้ำทำร้ายบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้
“สอง”
กู้ชูหน่วนจ้องมองรองหัวหน้าเผ่าอย่างเย็นชา พร้อมที่จะตะโกนสามออกมาได้ทุกเมื่อ
กู้ชูหน่วนร้อนใจ
สีหน้าของรองหัวหน้าเผ่าซือคงก็เป็นกังวลใจเช่นกัน
ทั้งสองต่อสู้กันด้วยสงครามจิตวิทยา เดิมพันว่าอีกฝ่ายจะยอมแพ้
กู้ชูหน่วนหัวเราะอย่างกะทันหัน หัวเราะอย่างสดใส “ตาแก่รองหัวหน้าเผ่าซือคง คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะใส่ใจพวกเรามากเช่นนี้ เห็นพวกเราสำคัญซะยิ่งกว่ามุกมังกรซะอีก ก็ช่างเถอะ งั้นมุกมังกรก็โยนทิ้งไปซะ ยังไงซะสิ่งของที่ข้าไม่ได้ ก็จะไม่ให้คนอื่นได้ไปเช่นกัน”
กู้ชูหน่วนถือมุกมังกรไว้แน่น หมุนวนกำลังภายในทั้งหมดไปยังมุกมังกรโดยไม่รู้ตัว
นางกำลังจะตะโกนออกมาว่าสาม
รองหัวหน้าเผ่าซือคงเก็บพลังกระแสวนกลับมาก่อนหน้านางก้าวหนึ่ง
มาถึงเบื้องหน้าของกู้ชูหน่วนทันทีด้วยความรวดเร็วดั่งเสือชีตาห์เช่นนั้น ยกมือขึ้นคิดจะแย่งมุกมังกรในมือของกู้ชูหน่วนไปดื้อๆ
แทบจะในขณะเดียวกัน แสงสว่างของมุกมังกรก็พลุ่งพล่านขึ้น ล่อมังกรน้ำมา
ได้ยินเสียงคำรามของมังกรอย่างฉับพลัน มังกรยักษ์ยาวหลายสิบเมตรพุ่งคดเคี้ยวเข้ามา ปากมังกรขนาดใหญ่เปิดกว้าง ทันทีที่ดูดกำลังภายใน ก็ต้องการจะดูดมุกมังกรกลับเข้าไปในปากด้วย
กู้ชูหน่วนเห็นมุกมังกรสำคัญมากกว่าชีวิตของตัวเอง จะปล่อยให้ผู้อื่นแย่งมุกมังกรไปได้ยังไงกัน
นางเก็บมุกมังกรไว้ในแหวนมิติเป็นอย่างแรก ต่อมาก็คือการต่อต้าน
มังกรน้ำมีความเร็วมาก แรงสังหารก็หนักหนาอย่างยิ่งยวด มังกรฟาดหางครั้งหนึ่ง ถ้ำน้ำแข็งก็พังทลายลงมาแล้ว
กระบวนท่าสังหารอันมหึมาอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนกวาดมาทางกู้ชูหน่วน
ม่านตาของเย่จิ่งหานหดลงทันที
มังกรน้ำระดับเจ็ดใช้กำลังมังกรฟาดหางทั้งหมดโจมตีทันที แม้จะเป็นระดับหก ไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัส นางจะสามารถหลบหนีไปได้อย่างไร
ในภาวะคับขัน เย่จิ่งหานรีบเหาะเข้าไปอยู่เบื้องหน้าของนางทันที ขวางกั้นมังกรฟาดหางที่ถึงแก่ชีวิตนั่นไว้แทนกู้ชูหน่วน
“ฟู่ว……”
“ฟู่ว……”
เย่จิ่งหานกระอักเลือด กู้ชูหน่วนก็ถูกลูกหลงได้รับบาดเจ็บสาหัส พลังอันมหาศาลเหวี่ยงเขาและกู้ชูหน่วนที่อยู่ด้านหลังออกไปอย่างรุนแรง
“อ้าก……”
ไม่ไกลจากด้านหลังของทั้งสองก็คือหุบเหวน้ำแข็ง
หุบเหวน้ำแข็งลึกมาก ราวกับหน้าผาสูงหมื่นจั้ง ทั้งสองถูกพลังอันยิ่งใหญ่หนักแน่นเหวี่ยงไปทางก้นบึ้งของหุบเหวน้ำแข็ง
“โฮก……”
มังกรน้ำคำรามอีกครั้งทันที เปล่งเสียงอย่างบ้าคลั่ง
คิดจะพุ่งลงไปแย่งมุกมังกร แต่จู่ๆก็หยุดโดยไม่ทราบสาเหตุ และเปลี่ยนไปโจมตีรองหัวหน้าเผ่าซือคง
รองหัวหน้าเผ่าซือคงตกใจ
เขาล้วงลงไปในแขนเสื้อ เห็นไข่มุกที่เหมือนกับมุกมังกรเม็ดหนึ่งตามที่คิดไว้จริง ด้านบนยังมีกลิ่นอายของมุกมังกรหลงเหลืออยู่
สมควรตาย……
คิดไม่ถึงว่าก่อนหน้าที่หญิงสารเลวนั่นจะตกเหวน้ำแข็งไป ยังจะยัดมุกมังกรปลอมให้เขาอีกเม็ดหนึ่ง
ที่น่าแค้นคือถูกยัดมุกมังกรปลอมไว้เมื่อไหร่ เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ