ตอนที่ 725 มรดกอักษร ‘ปฐม’ แห่งค่ายกลลายมรรค โดย ProjectZyphon
ตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน ข่าวเกี่ยวกับศึกนองเลือดในป่าต้นหม่อนทยอยถูกสายสืบของจักรวรรดิในแต่ละพื้นที่ส่งข่าวกลับมา
เพียงแต่ข่าวที่ส่งมาเช้านี้กลับเห็นได้ว่าไม่ธรรมดายิ่งนัก
“คุณชายหลินสือเอ้อร์ง้างธนูสังหารราชันกึ่งระดับสี่คน สยบศัตรูทั้งมวล! ประกาศศักดาจักรวรรดิเรา!”
“นายน้อยราชนิกุลสายคนเถื่อนมืดอิ๋งเชวี่ยถูกคุณชายหลินสือเอ้อร์สังหาร คนทรยศหลิ่วเหวินรับโทษถูกตัดหัว!”
“ศึกป่าต้นหม่อน คุณชายหลินผงาดกร้าวฆ่าสังหาร ใช้ฝีมืออันเยี่ยมยอดฆ่าฟันศัตรู ทำเอาผู้แข็งแกร่งพ่อมดเถื่อนแค่ได้ยินก็กลัวหัวหด!”
ข่าวเกี่ยวกับการต่อสู้ของหลินสวินด้านแล้วด้านเล่าโปรยปรายทั่วค่ายหมายเลขเจ็ดราวเกล็ดหิมะ ก่อเกิดความฮือฮาในหมู่ผู้ฝึกปราณโดยพลัน
“คุณชายหลินดุจเทพเซียนเกินไปแล้ว!”
เหล่าหวงหัวหน้าทหารยามประจำค่ายตื่นเต้นจนตบเข่าฉาด ทั่วหน้าเปล่งประกาย
“เจ้าเด็กนี่… ทำข้ากังวลแทนเขา ใครเล่าจะคาดคิดว่าเขากลับป่าเถื่อนเช่นนี้…”
กองพลาธิการ หลูเหวินถิงซึ่งกำลังจัดการงานหลวงตกใจแทบสะดุ้งโหยง แต่จากนั้นก็เป็นสุขอย่างยิ่ง สบายอกสบายใจหาใดเปรียบ
ผู้ฝึกปราณซึ่งมาแลกเปลี่ยนเหรียญกล้าหาญที่กองพลาธิการวันนี้ต่างพบเจอเรื่องเกินคาด ด้วยหลูเหวินถิงผู้มีชื่อว่าหน้าเหล็กเคร่งขรึม ไม่มีรอยยิ้มมาตลอดในอดีต วันนี้กลับกระตือรือร้นและเป็นกันเองผิดปกติ
ทุกครั้งที่เห็นผู้ฝึกปราณคนหนึ่ง เขาก็ยิ้มกล่าวคราหนึ่ง “ไอ๊หยา คืนนี้จะต้องไปดื่มเหล้ากับคุณชายหลิน ในฐานะสหายต้องแสดงความยินดีกับเขาให้เต็มที่!”
ดังนั้นจึงนำมาซึ่งสายตาอิจฉา อย่าว่าแต่เป็นเพื่อนกับคุณชายหลินสือเอ้อร์เลย แค่ร่ำสุรากับเขาเพียงคราเดียวก็เป็นเกียรติพิเศษอย่างหนึ่งแล้ว
“ปฐมาจารย์หลินไม่เพียงมีความรู้ลึกซึ้งเป็นเลิศบนวิถีสลักวิญญาณจนใครๆ ต่างแหงนมอง แม้แต่บนวิถียุทธ์วิถีปราณก็เรียกได้ว่าเป็นผู้กล้าไร้เทียมทาน!”
กองยุทโธปกรณ์ นักสลักวิญญาณทั้งหมดเบิกบานภาคภูมิ ฮึกเหิมและภูมิใจ แม้แต่ปรมาจารย์อิงยังลูบหนวดเคราผงกศีรษะเห็นด้วยไม่หยุด
“หลิ่วเหวินกลายเป็นผู้ทรยศ…”
หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างหยาดน้ำค้างดาราหูทงในใจสับสนยิ่ง คาดไม่ถึงสักนิด หลิ่วเหวินที่เขาคิดว่าตายไปแล้วไม่เพียงมีชีวิตรอด ยังทรยศจักรวรรดิไปพึ่งพาเศษสวะพ่อมดเถื่อน
“คนพรรค์นี้สมควรลงพันมีดหมื่นแล่ ไม่ให้ตายดี!”
อาปี้ที่อยู่ด้านข้างสีหน้าเคียดแค้นชิงชังและรังเกียจ “ข้าบอกได้แค่ คุณชายหลินสังหารได้ดี!”
พูดถึงตอนท้ายสุด นางนึกถึงผลงานอันเกริกก้องลือกระฉ่อนเกี่ยวกับหลินสวินที่ป่าต้นหม่อนวันนี้ ในใจเกิดความรู้สึกเหลือจะเอ่ยวูบหนึ่ง
เด็กหนุ่มที่ถูกนางเห็นเป็นเจ้าหน้ามนในตอนแรก ถึงกับเป็นผู้กล้าที่เรียกได้ว่าพลิกฟ้าคนหนึ่ง ตอนนั้นนางยังประกาศศักดาหมาย ‘คุ้มกะลาหัว’ ฝ่ายตรงข้ามอยู่เลย!
ระหว่างกลุ่มผู้ฝึกปราณสี่ห้ากลุ่ม ทั้งในโรงเตี๊ยม บนท้องถนน ต่างกำลังวิพากษ์วิจารณ์ ผลงานเจิดจรัสครานี้ของหลินสวินพาให้พวกเขาไม่อาจไม่พอใจ ไม่อาจไม่อัศจรรย์ใจ
อย่างไรเสียเด็กหนุ่มระดับหยั่งสัจจะคนหนึ่ง นับจากปรากฏตัวที่สมรภูมิกระหายเลือดกลับจู่โจมสังหารราชันกึ่งระดับมากมายต่อเนื่อง นี่เห็นได้ว่าไม่อาจจินตนาการเกินไปแล้ว!
โครม!
โต๊ะทำงานเบื้องหน้าจ่างซุนเลี่ยถูกซัดละเอียดอีกครั้ง ครานี้เขาหน้าตาพิลึกพิลั่น ปากบ่นอุบอิบไม่หยุด “ไอ้เฒ่าระยำราชันกระหายเลือดนี่ไปหาสัตว์ประหลาดเช่นนี้จากไหนกัน นี่มันเทพชัดๆ! ข้ามีชีวิตอยู่จนป่านนี้ มีอัจฉริยะแบบใดที่ไม่เคยเห็นบ้าง แต่ยังไม่เคยพบใครเย้ยฟ้าเยี่ยงเจ้าเด็กนี่…”
นอกประตูได้ยินเสียงโต๊ะทำงานแตกละเอียด ทหารยามมุมปากกระตุกหนักหน่วงไม่หยุด เขาพลันปวดหัว ช่วงนี้เพราะหลินสือเอ้อร์คนเดียวทำท่านแม่ทัพตบโต๊ะพังไปหลายตัว คราวนี้เยี่ยมเลย ต้องเปลี่ยนโต๊ะใหม่อีกแล้ว…
‘ดูท่า ช่วงนี้คงต้องทำโต๊ะเตรียมไว้เยอะหน่อย…’
ทหารยามตัดสินใจกันไว้ดีกว่าแก้ เพราะเขารู้สึกว่าจากนี้ขอแค่หลินสือเอ้อร์ยังอยู่ในค่ายหมายเลขเจ็ด เหตุการณ์คล้ายคลึงกันคงต้องเกิดขึ้นต่อเนื่อง เตรียมโต๊ะทำงานไว้เยอะหน่อยคงไม่เลว
ไม่เพียงแต่ค่ายหมายเลขเจ็ด ในค่ายอื่นของจักรวรรดิ เมื่อข่าวของหลินสวินแพร่ไปถึงก็ประหนึ่งเป็ฯระเบิดลูกใหญ่ เปิดฉากเสียงอึกทึกและวิพากษ์วิจารณ์นับไม่ถ้วน
“คุณชายหลินสือเอ้อร์ ผู้กล้าไม่เป็นสองรองใคร!”
นี่คือคำประเมินอันเป็นเอกฉันท์ของผู้ฝึกปราณส่วนมาก
…
ภายในห้อง สายตาหลินสวินถูกดึงดูดแน่นหนา
วิ้ง…
ดาบหักกำลังเปล่งประกาย หมุนคว้างกลางอากาศติ้วๆ บนพื้นเต็มไปด้วยเศษหินหยกอัศจรรย์ที่แหลกละเอียด
ดาบหักแปรเปลี่ยนแล้ว!
ตัวดาบที่ดำสนิทดุจรัตติกาลนิรันดร์เปลี่ยนเป็นขาวบริสุทธิ์ดุจหิมะ แทบจะโปร่งแสง กระจ่างเป็นประกายราวเจียระไนจากหยกมันแพะ
ประกายดาราเพริศแพร้วเป็นสายๆ ดั่งฝันเสมือนภาพลวงตา ทำให้ดาบหักเปล่งพลานุภาพที่ไม่เคยมีมาก่อน
มันไม่อำมหิตชวนประหวั่นเหมือนก่อนหน้านี้อีก กลับมีกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์อย่างหนึ่ง แวววาวเปล่งประกาย ระลอกคลื่นปริศนาไหลเวียน
หลินสวินในขณะนี้รู้สึกตกตะลึง
ช่างดั่งมายาและเจิดจ้าเหลือเกิน เสมือนผลงานชิ้นเอกแห่งสรวงสวรรค์!
ชิ้ง!
หลินสวินกุมมันไว้ในมือ มันมีน้ำหนักเบาราวว่างเปล่า ประดุจหยิบยกขนนกหนึ่ง คมดาบแผ่ประกายดาราดั่งหยาดพิรุณ ส่องสว่างห้องอันหมองหม่น ย้อมกลิ่นอายบริสุทธิ์ผุดผ่อง
หลินสวินเลื่อนสายตาไปยังผิวดาบ ตรงนั้นมีลายมรรคหนาแน่นแต่ชัดเจนปรากฏอยู่ภายในตัวดาบหักที่คล้ายโปร่งแสง
เพียงแค่มองปราดเดียวก็ทำให้หลินสวินใจสะท้าน สัมผัสถึงพลังไพศาล เร้นลับ ไร้สิ้นสุดอย่างหนึ่ง
นี่คือการเปลี่ยนแปลงซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยมีมาก่อน!
หลินสวินใช้จิตรับรู้ไปสำรวจลายมรรคปริศนานั่นอย่างอดไม่อยู่
สวบ!
เหตุไม่คาดฝันพลันปรากฏ ดาบหักจู่ๆ ก็หายไป ขณะเดียวกันในห้วงนิมิตของหลินสวินก็สั่นไหว สะเทือนอย่างพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน เสมือนถูกสิ่งแปลกปลอมหนึ่งแทรกเข้าไป
‘นี่มัน…’
ทันใดนั้นหลินสวินค้นพบอย่างน่าตะลึงว่า ดาบหักถึงกับปรากฏอยู่ในห้วงนิมิตของตน ขาวบริสุทธิ์ดุจหิมะ ใสจนแทบจะโปร่งแสง ละอองแสงแผ่พลิ้วออกมา ใสเย็นดุจภาพฝัน
เมื่อหลินสวินโคจรพลังจิต แค่พริบตาพลันเกิดการขานรับอันน่าอัศจรรย์กับดาบหักในห้วงนิมิต
ราวดาบหักได้เปลี่ยนเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายตน กลายเป็นผู้คุ้มกันพลังจิต มีความรู้สึกดุจเป็นสายเลือดเดียวกันอย่างหนึ่ง
อีกทั้งตัวดาบหักเองก็ได้รับการหล่อเลี้ยงอย่างไร้รูปจากพลังจิต เปล่งเสียงขับขานยินดี ฉวัดเฉวียนเริงระบำรอบพลังจิตไม่หยุด
พรึ่บ!
เมื่อหลินสวินขับเคลื่อนความคิด ดาบหักก็โฉบออกมาโดยพลัน แหวกอากาศออกมาดุจสายฟ้าแลบสีขาวหิมะเจิดจ้า เสียงดาบครวญกู่ก้อง ทำเอาเครื่องเรือนภายในห้องกลายเป็นจุณ สั่นสะเทือนจนกลายเป็นฝุ่นผง
หลินสวินอ้าปากค้าง อานุภาพแข็งแกร่งมาก!
สวบ…
ต่อจากนั้นดาบหักก็โฉบอยู่กลางห้วงอากาศตามเจตจำนงของหลินสวิน คล้ายปลาน้อยแคล่วคล่องตัวหนึ่ง สะบัดหางละอองแสงประกายดาราเป็นสายๆ เริงระบำส่องประกายตามอำเภอใจในห้องเล็กแคบ
ครืน ครืน…
แต่อานุภาพที่ดาบหักปล่อยออกมา กลับทำห้วงอากาศกระเพื่อมไหวรุนแรงดั่งกระแสน้ำ ส่งเสียงอึกทึกสนั่นหู
บ้านทั้งหลังส่ายไหว สั่นระรัวรุนแรงขึ้นมา
เห็นดังนี้ในใจหลินสวินผงะไปชั่วขณะ ขับเคลื่อนความคิดทันใด ดาบหักพลันกลายเป็นแสงกระจ่างสายหนึ่งหายไปในห้วงนิมิต
ภายในห้องจึงสงบลง
แต่จิตใจหลินสวินกลับไม่อาจนิ่งสงบเนิ่นนาน ค่อนข้างตื่นเต้นพอควร
เขาฉุกนึกได้ว่าก่อนหน้านี้ตนใช้ดาบหักผิดแต่แรก สมบัติชิ้นนี้สามารถเรียกได้ว่า ‘ดาบคมศาสตราจิต’ ที่แท้จริงอย่างสมบูรณ์
เหตุใดจึงเรียกว่าศาสตราจิต
นั่นก็คือสมบัติที่อาศัย ‘จิต’ ควบคุมบังคับ!
ก็เหมือนดั่งกระบี่เทพเมื่อครั้งบรรพกาลในตำนาน กระบี่บินเล่มหนึ่งฟาดฟันภูตผีเทวดา ตัดสะบั้นฟ้าดิน ปั่นป่วนหยินหยาง!
สรุปง่ายๆ ก็คือเป็นสมบัติที่สามารถอาศัยจิตรับรู้บังคับ เรียกว่า ‘ศาสตราจิต’ โดย ‘จิต’ นี้ก็คือการเรียกขานของพลังจิต
สมบัติล้ำค่าเช่นนี้ บนโลกในปัจจุบันน้อยนักที่จะพบเห็น ช่างหาได้ยากเกินไปแล้ว แม้แต่ในมือสัตว์ประหลาดเฒ่าอย่างราชันระดับสังสารวัฏยังไม่มี!
หลินสวินมีฐานะเป็นปฐมาจารย์สลักวิญญาณ ยิ่งรู้ดีถึงความยากพบเห็นของศาสตราจิต เนื่องจากวัตถุดิบวิญญาณที่ใช้หลอมศาสตราจิตหายากเกินไป เป็นสิ่งล้ำค่าอัศจรรย์ซึ่งอยู่ในระดับที่ไม่อาจร้องขอ
อย่างหลินสวินฝึกปราณจวบจนตอนนี้ แม้เคยได้รับของแปลกพิสดาร วัตถุดิบวิญญาณล้ำค่าหาใดเปรียบนานัปการ แต่กลับไม่เคยเจอวัตถุดิบวิญญาณที่สามารถนำมาหลอมศาสตราจิตได้
วัตถุดิบวิญญาณประเภทนี้มักถูกนักสลักวิญญาณเรียกว่า ‘เจตวัตถุ’
ฟู่…
สูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง หลินสวินควบคุมความตื่นเต้นภายในใจเต็มกำลัง เริ่มนั่งสมาธิสงบจิต หวนนึกถึงดาบหักซึ่งลอยเคว้งกลางห้วงนิมิต
ดาบหักแปรสภาพครานี้ ลายมรรคบนพื้นผิวซึ่งแต่เดิมเลือนรางเปลี่ยนเป็นคมชัดขึ้นมา เห็นชัดถึงความวิเศษอัศจรรย์
ตูม!
ทันทีที่จิตรับรู้ของหลินสวินสัมผัสลายมรรคปริศนานั่น ทั้งจิตวิญญาณพลันประสบแรงปะทะน่าหวาดกลัว เกิดความรู้สึกราวแหลกสลาย
เขาส่งเสียงอึดอัดในคอคราหนึ่ง พลังจิตสั่นระรัว
‘ตะวันจรัสแสง!’ หลินสวินโคจรเคล็ดเวทบริกรรมโดยไม่ลังเล กลางห้วงนิมิตตะวันดวงใหญ่ทะยานกลางฟ้า รัศมีแสงโชติช่วงชัชวาล เจิดจรัสแรงกล้า ยิ่งใหญ่ร้อนแรง
ทันใดนั้นพลังจิตซึ่งเดิมประหนึ่งถูกแหวกผ่าจนสั่นระรัวกลับมามั่นคงใหม่อีกครั้ง นี่ทำให้ในใจหลินสวินเกิดความหวาดผวา การจู่โจมเมื่อครู่เกรงว่าแม้แต่มหายุทธ์ชั้นยอดระดับกระบวนแปรจุติก็ยังต้านทานไม่อยู่
หากไม่ใช่เพราะความอัศจรรย์ของเคล็ดเวทบริกรรม หลินสวินก็สงสัยนักว่าพลังจิตของตนคงพังทลายสิ้น!
จากนั้นหลินสวินก็ไม่อาจใส่ใจเรื่องพวกนี้ได้อีก ด้วยจิตใจของเขาถูกค่ายกลเรียบง่ายหาใดเปรียบหนึ่งดึงดูด
นั่นคือค่ายกลที่สะท้อนลายมรรคปริศนาบนผิวดาบหัก เก่าแก่และไพศาล ร่างอักษร ‘ปฐม’ ออกมา
ทุกขีดทุกเส้นล้วนประหนึ่งร่องรอยแห่งมหามรรค ประทับพลังมหามรรคอันเร้นลับ มีพลังเกินคาดเดาปานดึงจิตวิญญาณผู้คนให้จมดิ่งลึกถลำอย่างหนึ่ง
ครืน!
รอเมื่อหลินสวินลองหยั่งสัมผัส พลังมรดกดุจห้วงมหาสมุทรพลันโถมซัดเข้าสู่พลังจิตของหลินสวิน
นี่กลับเป็นมรดกวิชาหนึ่ง มาจากลายมรรคปริศนาซึ่งสลักบนดาบหัก!
แค่พริบตาเท่านั้น ในก้นบึ้งจิตใจหลินสวินเกิดการหยั่งรู้มากมายไม่อาจจินตนาการ ประดุจความรู้แจ้งทั้งมวลประทับสู่จิตอย่างชัดเจน
‘ที่แท้มรดกที่ค่ายกลลายมรรคหลงเหลือไว้ ก็กล่าวถึงวิชาในการใช้ดาบหัก…’
ครู่ใหญ่หลินสวินก็หยั่งถึงโดยสมบูรณ์ ในใจพบทางสว่างฉับพลัน
นี่ทำให้เขาไหวหวั่นคือ ภายในดาบหักถึงกับมีวิชาลับจิตขับเคลื่อนที่เสริมส่งกันและกัน นี่ก็เห็นได้ว่าไม่อาจคาดฝันเกินไปแล้ว
หลินสวินรู้ชัดว่าหากคิดหมายอยากได้มรดกวิชานี้ช่างยากเย็นเหลือเกิน ถ้าไม่ใช่เพราะครั้งนี้ดาบหักเกิดการเปลี่ยนแปลง เขาก็คงไม่มีโอกาสได้เลิกม่านปริศนาที่ปกคลุมดาบหักออก
ในขณะเดียวกัน ถ้าไม่ใช่ว่าพลังจิตวิญญาณของเขาเปลี่ยนเป็นทรงพลังหาใดเปรียบจนควบรวมพลังจิตออกมาได้ ทั้งยังครอบครองเคล็ดเวทบริกรรม คงไม่อาจได้รับมรดกเช่นนี้เหมือนกัน!
กระทั่งครู่ใหญ่หลินสวินสงบลงแล้ว ก็พลันเห็นว่า ใกล้ๆ อักษร ‘ปฐม’ บนค่ายกลลายมรรค ยังมีค่ายกลปริศนาอีกสามภาพ
เพียงแต่พวกมันช่างเลือนรางแทบจะไร้รูป ได้แค่มองเห็น แต่ปริศนาภายในกลับไม่อาจถูกหยั่งถึงโดยสิ้นเชิง
‘ดูท่า มรดกวิชาของดาบหักคงแบ่งเป็นสี่ส่วน ตอนนี้ข้ามีแค่วิชาลับส่วนแรกที่เป็นการใช้จิตขับเคลื่อนดาบหัก’
‘และหากหมายจะได้มรดกวิชาลับส่วนที่สอง เกรงว่าคงได้แต่รอเวลาที่ดาบหักจะแปรสภาพครั้งที่สองแล้ว…’
หลินสวินใคร่ครวญ
………………