ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 820
ทั้งสามถูกล้อมรอบเอาไว้อย่างแน่นหนา
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งวางมือบนด้ามดาบที่ห้อยอยู่ที่เอวของเขา ราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรู
“ในเมื่อนายกล้าที่จะปลอมการ์ดเชิญ ฉันจะถือว่านายมีแรงจูงใจซ่อนเร้น นายจะถูกส่งตัวไปยังผู้มีอำนาจ!”
เมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าที่เล็ดลอดออกมาจากเจ้าหน้าที่ สแตนลีย์และคนอื่น ๆ แทบจะไม่สามารถควบคุมลำไส้ของพวกเขาเอาไว้ได้ และดูเหมือนว่าชายเหล่านี้ใกล้จะดึงดาบออกมาแล้ว
สแตนลีย์ที่เกิดมาพร้อมกับช้อนเงินช้อนทอง เขาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน
เขาจึงยอมแพ้ในทันที
“มันเป็นความผิดของฉัน มันเป็นความผิดของฉัน! เราจะรีบออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”
เจ้าหน้าที่ทำได้เพียงหัวเราะอย่างตลกขบขัน
“ออกไปเหรอ? นี่คือสถานที่จัดงานหมั้นของเจ้าชายยอร์ก! แน่นอนว่าการรักษาความปลอดภัยที่นี่ย่อมอยู่ในระดับสูงสุด!”
“นายส่งการ์ดคำเชิญปลอม ๆ และก่อให้เกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่ที่นี่ แต่ตอนนี้นายยังกำลังพยายามที่จะหลบหนีอีกเหรอ? ฉันคงจะต้องถามเป้าหมายที่แท้จริงของนายเสียหน่อย!”
“ให้ฉันพูดอย่างตรงไปตรงมา พวกเราทุกคนที่นี่เป็นทหารจากค่ายศัสตราวุธ พันโทอีธานส่งเรามาที่นี่เพื่อช่วยรักษาความปลอดภัย โดยบอกว่าอาจจะมีกลุ่มติดอาวุธจากต่างประเทศมาสร้างความวุ่นวายก่อเหตุ!”
“ตอนนี้เรามีสิทธิ์ที่จะปฏิบัติต่อนายเฉกเช่นเป็นหนึ่งในนั้น”
เมื่อเขาพูดจบ เขาก็เริ่มดึงดาบของเขา
นี่เป็นพิธีสำคัญสำหรับหัวหน้าผู้ฝึกสอน ใครก็ตามที่เริ่มสร้างปัญหาที่นี่ก็เท่ากับว่ากำลังยั่วยุทั้งหัวหน้าผู้ฝึกสอนและทั้งค่ายศัสตราวุธ!
ในตอนนี้สแตนลีย์รู้แล้วว่าเจ้าหน้าที่ทุกคนมาจากค่ายศัสตราวุธ
พวกเขาทั้งหมดเตรียมที่จะดึงดาบออกมา
ด้วยความกลัว สแตนลีย์ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป
เขาไม่สนใจใครอีกแล้ว เขาชี้ไปที่ไซม่อนและลิเลียน ก่อนที่จะตะโกนเสียงดังว่า “ฉันไม่ได้ปลอมการ์ดเชิญนั้น! พวกเขาให้ฉันมา! ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นของปลอมด้วยซ้ำ!”
ไซม่อนและลิเลียนตกตะลึง
ทันทีที่สแตนลีย์สร้างปัญหา เขาก็เปลี่ยนพวกเขาทั้งสองให้กลายมาเป็นแพะรับบาป!
รูปลักษณ์ที่สัตย์ซื่อและคนที่พร้อมจะปรนนิบัติพวกเขาจนวันตายคนก่อนหน้านี้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว?
ลิเลียนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
“สแตนลีย์ ร็อบบินส์ ฉันมองนายผิดไปจริง ๆ! กล้าดียังไงมาใส่ร้ายพวกเรา!”
ไซม่อนตะโกนว่า “สิ่งสำคัญที่สุดเกี่ยวกับการเป็นสุภาพบุรุษอย่างหนึ่งคือเราควรอยู่นิ่ง ๆ! หยุดอวดดีถ้าแกไม่ได้รับคำเชิญ!”
“ทำไมแกถึงมาลากเราลงไปกับแก?!”
แต่สแตนลีย์กลับหัวเราะอย่างเย็นชา “นี่แกสองคนลืมไปแล้วเหรอ? ที่แกสองคนบอกว่าคือคนที่ได้รับคำเชิญมา! แกยังบอกว่าแกจะให้ลูกสาวของแกแต่งงานกับฉัน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมาเข้าร่วมพิธีกับแกอย่างไม่เต็มใจนัก!”
“แต่ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคำเชิญของพวกแกนั้นมันจะเป็นของปลอม!”
“ทำไมแกถึงพยายามลากฉันไปด้วยถ้าพวกแกอยากที่จะตาย?!”
สแตนลีย์แสดงใบหน้าที่เต็มไปด้วยการเรียกร้องความชอบธรรมจากพวกเขา
มีคนจากฝูงชนจำเขาได้และพูดขึ้นว่า “ผู้จัดการสาขาคนนั้นคือร็อบบินส์ไม่ใช่เหรอ? เขาเป็นผู้จัดการสาขาของธนาคารที่มีชื่อเสียง! เขาไม่จำเป็นต้องอับอายด้วยคำเชิญจอมปลอมนี่”
“ใช่ ใช่! เขาเป็นผู้ชายที่มีสถานะสูงส่ง ไม่มีทางที่เขาจะทำแบบนี้!”
“ในทางกลับกัน ชายหญิงคู่นั้น… พวกเขาดูเหมือนคนที่จะใช้คนเพียงเพื่อปีนขึ้นบันไดทางสังคม! จะเกิดอะไรขึ้นหากพวกเขาเพียงแค่ต้องการโอกาสที่จะใช้สแตนลีย์ ร็อบบินส์เป็นตัวไต่เต้า?
“ผู้จัดการสาขาร็อบบินส์โชคดีมาก! ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าหน้าที่เปิดโปงพวกเขา เขาอาจจะถูกหลอกก็เป็นได้!”
“…”
เมื่อได้ยินการซุบซิบนินทารอบ ๆ ตัวเขา สแตนลีย์จึงประกาศออกมาอย่างภาคภูมิใจว่า “คุณได้ยินไหม? ทุกคนรู้ว่าสองคนนี้พยายามหลอกฉันอยู่!”
“แกต้องโทษตัวเองแล้วล่ะที่ดันมาโดนเปิดโปงความชั่ว!”
“ได้โปรดเถอะครับท่าน! เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย จัดการกับพวกเขาทั้งสองเลย!”
การประกาศอย่างไร้ยางอายของสแตนลีย์เกือบที่จะทำให้ลิเลียนหมดสติไป