บัญชามังกรเดือด บทที่ 811 เป็นเพื่อนกับผู้สูงส่งจากเมืองหลวง
เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อบ้านอะฝู หยางซงทั้งดีใจและตื่นเต้นมาก
นี่คือเส้นทางของบุคคลที่มีครอบครัวตระกูลที่ร่ำรวยสินะ！
ภายด้านใน มีข้อห้าม หากเอ่ยผิดไป อาจจะทำให้เกิดภัยได้ นี่มันเหมือนกับเหตุผลที่ว่าจะโดนฆ่าตอนไหนก็ได้นะเนี่ย
ทันใด หยางซงแอบหวาดกลัวอยู่พักหนึ่ง อยากที่จะเดินหนีไป
ชีวิตที่เขามีดีมากพอแล้ว เกิดมาเป็นลูกเศรษฐี กินดื่มไม่ต้องกังวล มีสาวสวยอยู่ข้างกายมากมาย ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย
แต่ว่า คนต่างก็โลภ หากไม่ระวัง ก็อาจจะกลายเป็นภัยร้ายต่อตนเอง จะโดนฆ่าตอนไหนก็ไม่รู้
เพียงแค่อยากที่จะทำให้พระองค์มีความสุข ดังผลประโยชน์ต่างๆ ก็ไม่อาจจะที่จะนึกถึงได้เลย
แค่คำพูดของพระองค์ ก็สามารถทำให้โชคชะตาทั้งตระกูลทั้งรุ่งโรจน์ขึ้น ตั้งแต่นี้เหมือนได้เปลี่ยนแปลงโชคชะตาชีวิตเลย
เขากัดฟัน ก่อนที่จะเดิมพันสักรอบ เขาแอบวิตก และเดินเข้าไปอย่างระมัดระวังตามอะฝู แล้วเดินเข้าไปยังในห้อง
ภายในห้อง บนโต๊ะที่รับประทานอาหารได้มีอาหารขนาดใหญ่มากมายวางอยู่บนโต๊ะ และถ้วยชามสีชาม อีกทั้งอาหารเลิศรสมากมาย
มีอาหารอร่อยมากขนาดนี้ ที่ด้านข้างมีเพียง“คุณชายหลง”คนเดียวที่กำลังทานอาหารอยู่
ภายในระยะเวลาสั้น เขาได้ถอดชุดสูทสีขาวออกจนหมดแล้ว ก่อนที่จะได้เปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมสีม่วงแทน
ในยามว่างๆ ยิ่งทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความมีศักดิ์ศรีที่ร่ำรวยอีกต่างหาก
นี่คือสิ่งที่ที่หยางซงอิจฉามากที่สุด เขาปกติที่ชอบซื้อเสื้อผ้าแบรนด์เนม เพื่อที่จะมาปกคลุมร่างกายตนเองให้มีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง
แต่ว่าก็ยังรู้สึกเหมือนว่าขาดอะไรอยู่
แต่ในทางกลับกันคุณชายหลงที่อยู่ด้านหน้า เสื้อผ้าที่ไม่ได้มีฉลากอะไร หรือว่าโลโก้แบรนด์เนมใดๆ
เพราะตัวตนของคนมีสถานะ ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้แบรนด์เนมเพื่อมาสร้างเอกลักษณ์ให้ตนเอง แต่ในทางตรงกับพวกเขาจะใช้รสนิยม เพราะแบรนด์เนมจะลดรสนิยมของพวกเขาลงแทน
หยางซงอดคิดไม่ได้เลยว่า คงจะมีแค่คนแบบเขานี่แหละ ที่จะใส่แบรนด์เนม โดนเฉพาะแบรนด์โลโก้ ใหญ่ๆที่ได้แปะไว้บนตัว นี่มันช่างไร้รสนิยมสะจริงๆ！
ถึงแม้ว่าคุณชายหลงจะทานอาหารแค่คนเดียว แต่ว่าภายในห้องมีคนยืนอยู่ประมาณสิบกว่าคน
นอกเหนือจากบอดี้การ์ดทั้งสองคนแล้ว ยังมีพวกแม่ครัวสาวที่คอยแนะนำอาหารอย่างเสียงเบาๆ ที่ได้ถืออุปกรณ์ทานอาหารสแตนเลส แล้วคอยคีบอาหารให้กับคุณชายหลง
รวมถึงพวกผ้าคนหนู น้ำยาบ้วนปาก ไวน์แดง และซิการ์ด้วย
และขบวนการเช่นนี้เอง ที่ทำให้หยางซงรู้ว่า นี่สินะถึงจะเรียกว่าผู้ดีคนรวย
คุณชายหลงทีท่าทีที่สุภาพที่เป็นแบบของบรรพบุรุษของชนชั้นสูง เขาหัวเราะแล้วเอ่ยกับหยางซง“สวัสดี”
“ทานอาหารหรือยังล่ะ？”
“หากยังไม่ได้ทานล่ะก็ มานั่งลงทานอาหารด้วยกันสิ”
หยางซงถึงแม้ว่าเขาจะชอบประจบเอาใจ แต่ว่าเขาจะกล้าไปนั่งทานอาหารกับ คุณชายหลงได้ยังไง อีกทั้งยังรีบก้มพยักหน้าแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คุณชายหลง ผมทานอาหารแล้วครับ”
“ท่านค่อยๆทานเถอะ มีเรื่องอะไรล่ะก็ เรียกผมได้ตลอดเวลาเลยครับ”
เมื่อเอ่ยแล้ว เขาก็รู้ตัวดี ก่อนที่จะไปยืนทางด้านฝั่งของคนรับใช้ๆ
“งั้นก็ได้”คุณชายหลงเลยตอบไป ก่อนที่จะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วไม่ได้หันไปมองที่หยางซงอีก ก่อนที่จะตั้งใจทานอาหารต่อไป
เขาหรี่ตา ก่อนที่จะยิ้มแล้วฟังที่แม่ครัวตักอาหารและแนะนำอาหารให้ตนเอง เมื่อได้เจออันที่ตนเองสนใจ ก่อนที่จะใช้ตะเกียบชี้ๆไป
ส่วนสาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านข้างๆ ก็รีบเข้ามายังอย่างระมัดระวัง แล้วค่อยๆเอาที่คีบสแตนเลส มาวางไว้อยู่ที่หน้าจานของคุณชายหลง
คุณชายหลงทานไปหนึ่งคำ ก่อนที่จะเช็ดปาก แล้วกินไวน์คำไปหนึ่งคำ
การทานอาหารที่ประณีตเช่นนี้ ผ่านไปทั้งหมดหนึ่งชั่วโมงกว่า และไม่มีใครพูดคุยกันในระยะเวลานี้
ไม่ง่ายเลย ที่คุณชายหลงในที่สุดจะพอใจก่อนที่จะถอนหายใจ แล้วหันมาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อาหารมื้อนี้ทานไปไม่น้อยเลย ก็ตามนี้แล้วกันนะ”
“พ่อบ้าน มาจัดการของพวกนี้เถอะ อาหารตั้งเยอะ ไม่อยากให้เสียมันไปเปล่าๆ”
“ยกออกไป เอาไปให้ทุกคนทานกันเถอะ”
พ่อบ้านรีบเอ่ยตอบ“ขอบคุณอาหารของคุณชายมากครับ”
ก่อนที่จะสะบัดมือ แล้วได้มีพ่อบ้านที่ได้ถูกฝึกมาแต่ละคน ต่างก็ได้รีบยกจานอาหารเลิศรสบนโต๊ะออกไปอย่างรวดเร็ว
ภายในห้อง ตอนนี้เหลือแค่ คุณชายหลง พ่อบ้าน อีกทั้งบอดี้การ์ดที่กระตือรือร้นทั้งสองคน คุณชายหลงได้สูบซิการ์เข้าไปหนึ่งที ก่อนที่ในที่สุดสายตาจะหันไปมองที่หยางซง
หยางซงแอบตัวสั้น ก่อนที่จะรีบเอ่ย “ตามสบายเลยครับคุณชาย！”
คุณชายหลงยิ้มๆแล้วเอ่ย“รอบนี้ผมได้ออกจากเมืองหลวงอย่างลับๆ เพราะตัวตนที่ค่อนข้างจะพิเศษ เลยยากที่จะหลบจากสายตาได้”
“ขอบคุณนะที่ต้อนรับเป็นอย่างดี มีเรื่องอะไร ก็นั่งแล้วค่อยเอ่ยเถอะ”
ภายในใจหยางซงตอนนี้ได้เต้นรัวขึ้นอีกครั้ง
เขาจับคำพูดคำว่า “ออกจากเมืองหลวง”ของคุณชายหลงได้อย่างชัดเจน แล้วยิ่งรู้สึกว่าคุณชายหลงเป็นผู้สูงส่งจากเมืองหลวง
เขาพยายามควบคุมความตื่นเต้นในใจ ก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟาอย่างระมัดระวัง แล้วนั่งไปเพียงแค่ครึ่งตูดเท่านั้น
เป็นเพราะว่าตื่นเต้น ดังกล้ามเนื้อได้แข็งเกร็งไปหมดแล้ว
“ผมไม่ได้มีเรื่องอะไร เพียงแค่หลังจากได้ยินเรื่องที่พ่อบ้านเอ่ย อยากจากที่จะมาหาโอกาสทำงานกับคุณชายหลงบ้างครับ”
“หากจะเอ่ยอย่างไม่ค่อยสุภาพล่ะก็ ที่เมืองเฮยหลง ตระกูลของพวกเรานับว่ามีพละกำลังอยู่บ้างครับ”
“ไม่ทราบว่าคุณชายหลงจากเมืองหลวงเพื่อมาทำอะไรที่นี่ครับ？”
“ถ้าหากผมพอที่จะสามารถทำอะไรได้บ้าง คงจะต้องเป็นเกียรติอย่างมากครับ！”
คุณชายหลงคิดไปมา ก่อนที่จะอดไม่ได้แล้วหัวเราะออกมา
“จริงๆก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก บอกแกไปก็ไม่ได้มีอะไร”
“ได้ยินมาว่ามวยใต้ดินของเมืองเฮยหลง ตอนนี้กำลังดังๆเลยนะ？”
อือ？
หยางซงตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเอ่ยอย่างระมัดระวัง “คุณชายหลง ท่านอยากที่จะตรวจสอบเกี่ยวกับมวยใต้ดินหรอครับ ？”
“แกคิดเยอะเกินไปแล้ว！”คุณชายหลงหัวเราะเอ่ย“ไม่กี่วันมานี้พักอยู่ที่เมืองหลวงมันค่อนข้างน่าเบื่อ เลยอยากจะมาหาอะไรที่มันครึกครื้นนะ”
“พอดีเลย ผมมีเพื่อนที่อยากจะแนะนำ เป็นบอดี้การ์ดที่รับเข้ามาใหม่ทั้งสองคน—— คุณก็เห็นแล้วล่ะ ก็คือพวกเขาเอง”
“ผมคิดว่า หากมีโอกาสล่ะก็ อยากให้พวกเขาลองลงสนาม ไปต่อสู้กับพวกนักมวยบ้าง”
“ท่านอยากชกมวย？”เมื่อได้ยินคำพูดของคุณชายหลงหยางซงก็ตื่นเต้นจนแทบจะลุกขึ้นยืนในทันใด
เดิมทีเขาไม่รู้ความหมายในการมาของคุณชายหลง แล้วค่อนข้างเกรงใจ ไม่กล้าที่จะเดา แต่ว่าตอนนี้ เขาทราบแล้วว่าคุณชายหลงมาที่นี่เพื่อเล่นสนุก
อีกทั้งยังอยากที่จะไปเล่นที่มวยใต้ดินอีก
โอ้โห๊ ในด้านนี้นี่มันเป็นทางที่เขาถนัดเลยนะเนี่ย！
เขาตื่นเต้นจนดวงตาของเขาเปล่งประกายขึ้นมา
คุณชายหลงเอยยิ้มพร้อมพยักหน้า “ในด้านนี้ แกรู้จักเส้นทางไหม？”
“หากแกคุ้นเคยล่ะก็ งั้นขอร้องให้แกช่วยชี้นำให้พวกเราทีก็แล้วกัน”
“เพียงแค่ฉันเล่นจนพอใจ พวกเราต่างก็เป็นคนหนุ่มนะ สามารถที่จะเป็นเพื่อนกันได้”
“หลังจากนี้หากแกอยากที่จะมาทำธุรกิจที่เมืองหลวงหรือสถานที่อื่น ฉันจะช่วยแนะนำให้แกเอง”
พระเจ้า！
หยางซงตื่นเต้นจนหัวของเขาแทบจะลุกเป็นไฟแล้ว
คำพูดของคุณชายหลง นี่มันมีผลประโยชน์ขนาดใหญ่สำหรับเขาเลยนะเนี่ย！
ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยเสียงห้องโห่ดีใจ พ่อครับ พวกเราเดิมพันถูกแล้ว！ลูกชายทำได้แล้ว！
สามารถที่จะเป็นเพื่อนกับผู้สูงส่งจากเมืองหลวงได้ ！
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า！
เขาเกือบที่จะดีใจจนหัวเราะบ้าไปแล้ว
ในที่สุดเขาก็ได้เห็นสถานการณ์ในตอนนี้ ยังควบคุมสติได้ และไม่ได้ดีใจจนเสียสติอาการไป เขากลืนน้ำลาย ก่อนที่จะตบที่หน้าอกเพื่อรับประกัน
เพื่อที่จะได้รับความไว้ใจจากคุณชายหลง เขาพ่นลมจากปาก ก่อนที่จะเริ่มแนะนำเกี่ยวกับมวยใต้ดิน
ทั้งหมดมีไม่กี่สนาม สนามไหนที่มีชื่อเสียงที่สุด และนักมวยที่พบเห็นกันบ่อยคือใคร และกฎเกณฑ์เป็นยังไง
อีกทั้งยังอธิบายได้อย่างเชี่ยวชาญมาก
คุณชายหลงเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น“นี่มันช่างยอดเยี่ยมเลยจริงๆ！”
“ฉันไม่ค่อยคุ้นชินกับที่นี่ ไม่มีใครแนะนำ แล้วก็ไม่รู้จักสถานที่ด้วย”
“น้องหยาง แกออกไปรอก่อนเถอะ ฉันจะขอเปลี่ยนชุดสะก่อน พวกเราจะรีบออกไปกันเดี๋ยวนี้！”
หยางซงคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องจะง่ายดายอะไรขนาดนี้ ว่าคนที่มีตัวตนร่ำรวยเช่นคุณชายหลง จะมาเริ่มเป็นเพื่อนกับเขา
เขาจากด้วยความตื่นเต้น ก่อนที่จะยืนรออยู่ที่ด้านนอกด้วยความตื่นเต้น