พั้วะ!
เลือดข้นสีดำพุ่งกระเซ็นในอากาศราวกับน้ำพุที่กระจายไปทั่วถนน ตามมาด้วยเสียงแท่งเหล็กในมือของชูฮันที่ฟาดปะทะร่างซอมบี้ทั้งหลายและศพซอมบี้ทั้งหลายที่ล้มลงกระแทกพื้น ซากศพของซอมบี้จำนวนมากนอนกองตายรายราวกับใบไม้ที่ถูกเด็ดทิ้ง
ในตอนที่กระโดดลงมาก่อนที่เท้าจะลงพื้นชูฮันได้กะระยะมุมโจมตีเอาไว้แล้ว ในการฆ่าซอมบี้พวกนี้เขาใช้พละกำลังไม่ถึงหนึ่งเปอร์เซนต์เลยด้วยซ้ำ เขาฆ่าพวกมันทั้งหมดได้ภายในพริบตาเดียว
พ้ะ!
ทันทีที่เท้าแตะพื้นชูฮันยืนตัวตรงอย่างมั่นคงและสง่าผ่าเผยตรงกลางวงล้อมซากศพของซอมบี้
เกาช้าวฮุ่ยที่คอยดูอยู่จากดาดฟ้าและเห็นทุกอย่างได้ช็อคไปแล้วตัวเขาเป็นนายน้อยจากตระกูลลึกลับเกา ไม่ว่าตระกูลไหน ทุกคนในตระกูลลึกลับต่างล้วนเป็นที่สุด พวกเขาได้รับการสั่งสอนการต่อสู้และวิชาต่างๆมาอย่างครบถ้วน
และด้วยวิสัยทัศน์ของเกาช้าวฮุ่ยมีหรือที่เขาจะมองไม่เห็นถึงความสง่างามของพลังอำนาจในตัวชูฮัน
ความตกใจไม่สามารถหยุดยั้งได้ความสงสัยทั้งหลายประดังประเดเข้ามาในหัวไม่หยุด เกาช้าวฮุ่ยมองจ้องชูฮันราวกับกำลังเจอกับสิ่งที่น่าสนใจมากที่สุดในโลก
คนธรรมดาเป็นแค่วิวัฒนาการทั่วไป และก็เป็นแค่ระยะ 5 เท่านั้น สามารถรอดชีวิตจากอาการบาดเจ็บรุนแรงได้ แล้วก็มีพลังการต่อสู้ที่เหนือขั้นขนาดนี้?
ทั้งการกระโดดและการเหวี่ยงแท่งเหล็กกลางอากาศที่น่าเหลือเชื่อของชูฮัน!
คนธรรมดามีความสามารถจนน่าเหลือเชื่อยิ่งกว่าบางคนในตระกูลลึกลับอีกคนจากตระกูลลึกลับมีพลังอำนาจมหาศาล สามารถทำลายตึกทั้งตึกได้ด้วยการออกแรงเพียงครั้งเดียว
แต่ตอนนี้กลับมีคนที่พลังอำนาจเหมือนกับคนในตระกูลลึกลับปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเกาช้าวฮุ่ยแล้วเขาจะไม่ช็อคได้ยังไง?
มันเกิดอะไรขึ้น? novel-lucky
หลังจากความประหลาดใจและตกใจจนหยุดไม่ลงของเกาช้าวฮุ่ยตอนที่เขากำลังอึ้งอยู่ อยู่ๆชูฮันก็พุ่งตัวออกมาคว้าแท่งเหล็กขึ้นและกระโดดลงไป ขณะอยู่กลางอากาศก็ใช้แท่งเหล็กโจมตีใส่ซอมบี้ การฟาดแต่ละทีฆ่าซอมบี้ได้หลายตัวพร้อมกัน
”พัฟ!พัฟ!”
มันการต่อสู้ที่รุนแรงและรวดเร็วราวกับระเบิดและกว่าเกาช้าวฮุ่ยจะได้สติกลับคืนมาซอมบี้นถนนทั้งหมดก็ตายแล้วด้วยฝีมือของชูฮัน
ไม่เหลือรอดสักตัว! อึก!
เกาช้าวฮุ่ยกลืนน้ำลายอึกมองชูฮันด้วยแววตาที่แฝงความอิจฉา มันเป็นการต่อสู้ที่สุดยอด
ครั้งนี้ชูฮันใช้เพียงแค่แท่งเหล็กในมือจัดการซอมบี้ทั้งหลายอย่างแม่นยำและลองนึกถ้าชูฮันมีอาวุธดีๆสักอันผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง
ในเวลาเดียวกันชูฮันก็ทยอยเก็บคริสตัลจากกระโหลกของซอมบี้
พ้ะ!
มีซากมือข้างหนึ่งของซอมบี้ถูกโยนใส่หน้าของเกาช้าวฮุ่ย
”เฮ้ย!เดี๋ยว มันจะโดนหน้าฉันอยู่แล้ว” น้ำเสียงของเกาช้าวฮุ่ยเต็มไปด้วยความรังเกลียด
เกาช้าวฮุ่ยที่เป็นนายน้อยแห่งตระกูลเกามีแต่คนรุมล้อมเอาอกเอาใจตลอด เขาไม่เคยต้องอยู่ในจุดนี้มาก่อน ”หรือนายจะฆ่าซอมบี้แทน?ถ้านายไม่ทำอะไรเลย งั้นนายก็ไม่มีประโยชน์สำหรับฉัน” ชูฮันไม่แม้แต่จะหันหน้ามามองเกาช้าวฮุ่ยตอนพูด
”อี๋”เกาช้าวฮุ่ยรับไม่ได้ “มันไม่สมเหตุสมผลเลย”
”โง่เง่า!”ชูฮันกระซิบกับตัวเอง ไม่คิดจะสนใจเกาช้าวฮุ่ยต่ออีก เขาเลือกที่จะมุ่งมั่นกับการเก็บคริสตัลเพื่อเป็นคะแนนในระบบล่มสลาย
แม่งเพราะตอนนั้นเขาต้องเสียหนึ่งหมื่นคะแนนไปกับไวรัสซอมบี้ ครั้งนี้เขาจะฆ่าซอมบี้ทุกตัวที่เจอไม่ให้เหลือรอด!
————
ตอนนี้ร้านขายยาถูกล้อมไปด้วยซอมบี้เต็มไปหมด หวังไคที่รออยู่ที่มาสองวันแล้ว แววตาของนั้นว่างเปล่าและสิ้นหวัง ร่างของมันเรี่ยวแรงเพราะตื่นตัวและเกร็งเครียดติดต่อกันมานาน ทำไมชูฮันยังไม่มา?
เขาไม่เอาขวานซิ่วโหลแล้วเหรอไง?
อารมณ์ของหวังไคกำลังดำดิ่งหากมันไม่กล้าจะเคลื่อนไหวใดๆเพราะตลอดเวลาสองวันด้านนอกมีซอมบี้รวมตัวอัดแน่นอยู่มหาศาล และตอนนี้ก็ดูมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆไม่หยุด เสียงคำรามดังก้องของซอมบี้สนั่นต่อเนื่องส่งผลต่อสภาพจิตใจของหวังไคอย่างมาก
หวังไคไม่มีทักษะในการต่อสู้
ในขณะที่หวังไคกำลังสิ้นหวังจนหมดกำลังใจและแทบจะหมดหวังไปแล้ว ทันใดนั้นเอง!
”ตึง!”
จู่ๆก็มีเสียงดังลั่นขึ้นมาซึ่งมันแตกต่างไปจากเสียงของซอมบี้ปกติ
หวังไคตาโตเป็นประกายวาวตื่นเต้นจนตัวสั่น มันพยายามส่งเสียงผ่านความคิดไปหาชูฮันทันที “ชูฮัน? นายใช่มั้ย? นายมา—-“ ”ปัง!”
ยังไม่ทันพูดจบหวังไคก็ต้องช็อคค้าง ความกลัวกระแทกเข้าจนตัวแข็งค้างเป็นหิน มือที่เหมือนกับของซอมบี้กำลังถือกระดูกแทะกินอย่างน่าสยดสยอง
เผ่าพันธุ์ปีศาจ!
หวังไคหยุดหายใจทันทีมันกลัวจนจิตแทบหลุด ข้อมูลในหัวไหลเข้ามา
ลูกผสมตัวสุดท้ายแถมยังเป็นกึ่งเผ่าพันธุ์ปีศาจมาที่นี้!
มันต้องรีบบอกชูฮันให้เร็วที่สุด!
ในขณะที่หวังไคกำลังคิดในใจมือขาวซีดขยะแขยงของลูกผสมกึ่งเผ่าพันธุ์ปีศาจก็ก้มลงมาจับด้ามขวานซิ่วโหลที่อยู่ที่พื้น!
ชิบหาย!
หวังไคได้แต่กรีดร้องในใจ…ขวานซิ่วโหลเป็นของชูฮันไม่มีใครสามารถใช้งานได้นอกเหนือจากชูฮัน
ในขณะที่หวังไคกำลังกลัวจนลนลานและเกือบจะเผยตัวตนของตัวเองให้ศัตรูรู้——
”หืม?”ลูกผสมกึ่งเผ่าพันธุ์ปีศาจเริ่มวิตก แขนทั้งสองข้างพยายามจะยกขวานยักษ์สีดำที่พื้นขึ้นสุดกำลัง มันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงงุนงงและสงสัย “ทำไมยกไม่ขึ้น?”