คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 897
‘เจ้านายคนสุดท้ายของเจดีย์คือเจ้าพระราชวังฟูเหยาลำดับที่ 25 งั้นเหรอ?’ แดร์ริลงงงวยเล็กน้อยกับเรื่องนี้
ซินดี้มองไปที่เจดีย์และขมวดคิ้วขณะที่เธอกล่าวออกมาด้วยนำ้เสียงเลิกลั่ก “เมื่อห้าร้อยปีก่อน เจ้าพระราชวังฟูเหยาลำดับที่ 25 ท่านแอมเบอร์ สเลเตอร์ได้สะดุดเจอเข้ากับเจดีย์นี้พร้อมกับชายผู้เป็นที่รักของเธอ”
เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ซินดี้ก็ถอนหายใจ
‘ชายผู้เป็นที่รัก?’ แดร์ริลหน้านิ่วคิ้วขมวดโดยไม่รู้ตัว ‘ฉันคิดว่าผู้ชายไม่มีสิทธิสถานะอะไรในพระราชวังฟูเหยาซะอีก?’
เมื่อความคิดนี้ผ่านเข้ามาในหัวของแดร์ริล เขาก็ได้ยินซินดี้เล่าต่อ “ท่านแอมเบอร์รักผู้ชายคนนั้นมาก แต่ก็ไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะนอกใจเธอไปหาผู้หญิงคนอื่น และกระทั่งมีลูกกับผู้หญิงคนนั้นหลังจากคบหากันยังไม่ถึงหนึ่งปีเต็ม ท่านแอมเบอร์ทั้งโกรธทั้งคับแค้นใจ เธอจึงจับเขาขังไว้ในเจดีย์”
ซินดี้ชะงักไปชั่วครู่ในระหว่างที่ใบหน้าอันงดงามของเธอเปี่ยมไปด้วยความตะขิดตะขวงใจ “หลังจากเหตุการณ์นั้น ท่านแอมเบอร์ก็รู้สึกโศกเศร้าและไม่เคยไว้ใจผู้ชายคนไหนอีกเลย เพราะเหตุนี้เองเธอจึงสรุปว่าผู้ชายที่ดีไม่มีในโลก และตั้งกฏใหม่ให้กับพระราชวังฟูเหยาว่าไม่ให้รับสาวกเป็นผู้ชาย”
‘ไม่สงสัยเลยว่าทำไมไม่มีที่ยืนให้กับผู้ชายในพระราชวังฟูเหยา มันเป็นเพราะแบบนี้เอง’
แดร์ริลพยักหน้าตอบรับอย่างตระหนักรู้เมื่อได้ยินเรื่องเล่าของซินดี้ก่อนจะจ้องมองไปที่เธอและซักถามอย่างสงสัย “แล้วยังไงต่อ?”
“เฮ้อ…” ซินดี้ถอนหายใจและกล่าว “หลังจากนั้น อภินิหารเจดีย์เจ็ดยอดก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยเหลือไว้แค่เพียงบันทึกในประวัติศาสตร์พระราชวังฟูเหยา เจ้าพระราชวังที่ขึ้นครองตำแหน่งต่อจากท่านแอมเบอร์ก็คิดว่าท่านแอมเบอร์ทำลายเจดีย์ทิ้งไปแล้ว แต่ใครจะไปรู้ว่ามันถูกฝังอยู่ใต้ห้องโถงบุปผาหลวงมาตลอด”
ซินดี้รู้สึกสลดใจขึ้นมาทันที “ท่านแอมเบอร์เกลียดผู้ชายที่นอกใจเธอเข้าไส้ แต่ถึงอย่างไรท่านก็รับไม่ได้ที่จะต้องฆ่าเขาตายเพื่อให้หายไปจากก้นบึ้งของหัวใจ คงเป็นเพราะแบบนั้นท่านจึงฝังเจดีย์ไว้ตรงนี้แทน”
ไอรีนและบรรดาเทพธิดาที่เหลือต่างก็พากันถอนหายใจด้วยเมื่อได้ยินเรื่องเล่า
แดร์ริลนิ่งเงียบไปสักพักในระหว่างที่เขาเกาหัวและบ่นพึมพัมกับตัวเอง “จะซึ้งอะไรขนาดนั้น? เรื่องมันก็ผ่านไปเป็นร้อยกว่าปีแล้ว… เดี๋ยวก่อน!”
ทันใดนั้น แดร์ริลก็มีความคิด เขาจ้องมองซินดี้และกล่าว “เธอบอกว่าเจดีย์นี้ขังคนไว้ข้างในได้ใช่ไหม?”
ซินดี้พยักหน้า “แน่นอน อภินิหารเจดีย์เจ็ดยอดคืออาวุธมหาประลัยที่มีพลังศักดิ์สิทธิ์ไร้ขีดจำกัด เอาไว้บำราบสิ่งมีชีวิต ทั้งปีศาจร้ายและบรรดาอสุรกายทั้งหมด มันยังเป็นที่รู้จักกันในชื่อ เจดีย์ดักจับอสูร”
ซินดี้จ้องมองแดร์ริลด้วยสายตาเลิกลั่กเล็กน้อย “พวกคำที่นายเพิ่งอ่านออกเสียงไป ‘อภิมหาพลังวิเศษของข้า’ คงจะเป็นคาถาของเจดีย์ที่จะทำให้มันจดจำเจ้านาย ฉะนั้นตอนนี้เจดีย์เป็นของนายแล้ว”
ซินดี้หัวเราะร่าเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น เจดีย์นี้เคยเป็นของพระราชวังฟูเหยาแต่ในเมื่อมันจดจำว่าแดร์ริลเป็นเจ้านายของมันแล้ว ต่อให้เธออยากจะได้มันกลับคืนมา มันก็คงจะเป็นไปไม่ได้ อีกอย่างเธอเองก็เป็นหนี้บุญคุณแดร์ริล แล้วเธอจะมีหน้าไปขอมันคืนมาได้อย่างไร?
‘ฮ่าฮ่า มันสามารถเอาชนะสิ่งมีชีวิตทุกอย่างได้เลยเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็คงจะไร้เทียมทานใช่ไหม? ฮ่าฮ่า!’ แดร์ริลคิด
อย่างไรก็ตาม เขานั้นก็ดีใจเป็นลิงโลดอยู่สักพักก่อนที่จะได้ยินซินดี้อธิบาย “อีกอย่าง เท่าที่ฉันรู้เจดีย์สามารถขังคนไว้ได้แค่พันคนเท่านั้น สำหรับหลายพันปีที่ผ่านมาเจดีย์ก็มีเจ้านายมาแล้วหลายคน มันคงจะมีคนถูกขังไว้ข้างในเยอะแล้วพอสมควร ถ้าหากฉันจำไม่ผิด ผู้ชายเจ้าชู้ที่ท่านแอมเบอร์จับขังไว้คือคนที่พันพอดีและคงจะเป็นคนสุดท้ายด้วย ฉะนั้นเจดีย์นี้คงจับใครขังไว้ไม่ได้อีกแล้ว”
‘อะไร?’ แดร์ริลถึงกับยิ้มหน้าตาย
‘เฮงซวย! ตอนนี้เจดีย์ขังคนไว้เต็มหมดแล้ว ฉันจะไปจับใครมาใส่ไว้ไม่ได้อีกงั้นเหรอ? แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร? ให้มาเป็นเครื่องประดับรึไง?’
ซินดี้หัวเราะชอบใจเมื่อเห็นสีหน้าที่ผิดหวังของแดร์ริล “ถึงแม้ว่าเจดีย์จะจับใครขังเพิ่มอีกไม่ได้ แต่มันก็มีคนถูกขังอยู่ข้างในเป็นพันคน ในเมื่อเจดีย์จดจำนายว่าเป็นเจ้านายของมัน…”
ซินดี้จ้องมองแดร์ริลและหัวเราะลั่นก่อนจะกล่าวต่อ “ฉะนั้น ชีวิตของคนนับพันคนก็ตกอยู่ในมือของนายแล้ว และนายสามารถจะตัดสินชะตากรรมของพวกเขาได้ด้วยดุลยพินิจเพียงเสี้ยววินาที มันเลยทำให้พันคนที่ถูกขังอยู่ในนั้นต้องเชื่อฟังคำสั่งนาย
สำหรับสองสามพันปีที่ผ่านมา คนที่ถูกจับอยู่ข้างในก็ไม่ใช่คนธรรมดาสามัญที่ไหน ถ้าหากนายปล่อยพวกเขาออกมาและทำให้พวกเขาเชื่อฟังนาย มันคงจะกลายเป็นกองกำลังที่ทรงพลังน่าเกรงขาม”
“ยิ่งไปกว่านั้น เจดีย์ก็ผ่านมือเจ้านายมาแล้วมากมาย” ซินดี้หัวเราะ “มันใช้เวลาถึงสองสามพันปีนับตั้งแต่สมัยโลกบาลหลี่ผู้ถือเจดีย์ จนมาถึงมือของเจ้าพระราชวังลำดับที่ 25 ของเรา เพราะฉะนั้นแล้ว คนที่ถูกขังอยู่ข้างในเจดีย์ก็คงจะเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากมายตลอดช่วงยุคสมัยราชวงศ์ต่าง ๆ ที่ผ่านมา!”
แดร์ริลรู้สึกดีใจมากกับคำบอกเล่าของเธอ แต่เขาก็รีบกล่าวสวนขึ้นมาทันควัน “เดี๋ยวก่อน มันแปลก ๆ ถ้าเป็นแบบนั้นคนในเจดีย์ไม่ตายไปหมดแล้วเหรอ?”
ตามที่เธอเล่า เจ้านายคนสุดท้ายของเจดีย์นี้ก็ครอบครองมันมาแล้วเกือบ 500 ปี
หลังจากเวลาผ่านมานานขนาดนี้ คนที่ถูกขังอยู่ในเจดีย์คงจะกลายเป็นปุ๋ยผงกันหมดแล้ว
ซินดี้ส่ายหัว “เจดีย์เจ็ดชั้นคืออาวุธมหาประลัยที่ภายในเต็มไปด้วยพลังวิญญาณและวนเวียนอยู่แค่ในนั้น คนที่ติดอยู่ข้างในจะไม่มีวันตาย”
ฮ่าฮ่า!
แดร์ริลรู้สึกปลื้มปริ่มกับคำกล่าวของเธอ ซึ่งมันหมายความว่าเขาจะสามารถใช้คนนับพันคนที่ติดอยู่ข้างในเจดีย์นี้ได้?!