ตอนที่ 588: การต่อสู้เหนือเมืองเมฆา
บนท้องฟ้าของเมืองเมฆา เซียนสวรรค์ 2 คนจากอาณาจักรวายุครามลอยอยู่บนอากาศราวกับพระเจ้าสององค์ที่คอยเฝ้ามองอาณาจักรมนุษย์
และบนท้องถนนด้านล่าง ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างแหงนหน้าขึ้นมอง สำหรับทั้งสองเซียนสวรรค์ ทุกคนได้แต่มองดูพวกเขาด้วยความชื่นชมอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ขอบเขตเซียนสวรรค์คือขอบเขตที่ทหารรับจ้างได้แต่มองดูได้ในความปรารถนา การพูดถึงเรื่องนี้เป็นแค่การพูดคุยเท่านั้น ผู้คนนับล้านในอาณาจักรวายุครามนั้นยังมีเซียนสวรรค์ไม่ถึง 10 คนด้วยซ้ำ
ทันใดนั้นแสงสีฟ้าพุ่งเข้าสู่ท้องฟ้า ในพริบตาแสงได้พุ่งสูงขึ้นมา 500 เมตรเข้าใกล้ 2 เซียนสวรรค์ ความเร็วของแสงนี้รวดเร็วจนคนที่ยืนอยู่บนถนนไม่ได้เห็นมันชัดเจนหรือเห็นว่ามันมาจากที่ไหน
ทุกคนดูสิ ! มีเซียนสวรรค์ปรากฏตัวอีกท่าน คิดว่าเขาเป็นหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีหรือไม่ ?
เขาน่าจะใช่ ข้าไม่คิดว่าจะมีเซียนสวรรค์คนอื่นมาที่นี่
ดูความเร็วที่หัวหน้าใช้สิ ! ข้ามองไม่ทันเลยว่าเขามาจากไหน เขาจะต้องทรงพลังมาก !
อืม คราวนี้มีเซียนสวรรค์ 2 คนจากอาณาจักรของเรามาทักทายเขา ไม่ว่าหัวหน้าผู้นี้จะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ไม่มีทางใดที่เขาจะเป็นคู่มือของเซียนสวรรค์สองคนได้
ตอนนี้สายตาของทุกคนในเมืองติดหนึบอยู่กับในท้องฟ้า ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไรก็ตาม ทุกคนคงจะจ้องมองที่ภาพอันงดงามนี้และพูดคุยกันอย่างคึกคัก ไม่ว่าที่ใดที่หนึ่งไปในเมืองบนถนนต่างเต็มไปด้วยผู้คนที่ยืนปักหลัก
ภายในจวนเจ้าเมือง เจ้าเมืองของเมืองเมฆาได้ใจจดใจจ่ออยู่กับเซียนสวรรค์คนที่สาม เช่นนั้นกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีมีเซียนสวรรค์เป็นหัวหน้า ! เขาพึมพำ
เจ้าเมืองยืนมองทั้งสามคนที่อยู่บนท้องฟ้า ทุกคนล้วนปรารถนาที่จะได้เห็นว่าการต่อสู้ของสามเซียนสวรรค์ด้วยสายตาของพวกเขา
ขึ้นไปบนท้องฟ้าข้างต้น เจี้ยนเฉินและเซียนสวรรค์อีก 2 คนยืนอยู่ห่างกัน 20 เมตร
ข้าเป็นหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี เจ้าต้องการสอบถามอะไรอีกไม่ ? เจี้ยนเฉินถามด้วยตาที่หรี่แคบลง
เซียนสวรรค์ 2 คนจากอาณาจักรวายุครามได้จ้องมองด้วยสายตาแข็งกร้าวไปยังใบหน้าที่คุ้นเคยอย่างน่ากลัวของเจี้ยนเฉิน ใบหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวเล็กน้อย – พวกเขาเริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมา
หัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีคือเจ้า ? เซียนสวรรค์คนหนึ่งเอ่ยถามออกมาหลังจากที่หาเสียงเจอ
เจี้ยนเฉินหัวเราะอย่างเย็นชา ถูกต้อง มันเป็นแบบนี้ ในเมื่อเจ้ายืนกรานที่จะเรียกข้าออกมา มีอะไรบางอย่างที่เจ้าอยากบอกหรือไม่ ? ดวงตาบนใบหน้าของเจี้ยนเฉินแผ่จิตสังหารออกมา
รู้สึกถึงจิตสังหารจากสายตาของเจี้ยนเฉิน ทั้งสองเซียนสวรรค์รู้สึกว่าหัวใจของพวกเขาเคร่งเครียดในการเฝ้าระวัง พวกเขาเห็นพบกันครั้งแรกในการต่อสู้กับอาณาจักรเกอซุน และที่นั่นพวกเขาเห็นเด็กหนุ่มคนนี้ฆ่าเซียนสวรรค์จากอาณาจักรฉินกานและอาณาจักรวายุคราม ในตอนท้ายมีเพียง 4 ใน 8 เซียนสวรรค์จากอาณาจักรวายุครามเท่านั้นที่รอดชีวิต
แม้จะเจี้ยนเฉินจะยังอายุน้อย แต่เซียนสวรรค์ทั้งสองคนก็รู้ดีเกินกว่าที่จะดูถูกเขาเพราะอายุของเขา ไม่มีทางเป็นไปได้ที่พวกเขาสามารถเอาชนะเด็กหนุ่มผู้นี้ได้
นี่เป็นสถานการณ์ที่เสียเปรียบ เราไปกันเถิด ! เซียนสวรรค์สองคนได้ตัดสินใจออกจากพื้นที่ทันทีที่รู้สึกว่าจิตสังหารของเจี้ยนเฉินนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าควรจะอยู่ที่นี่ท้องฟ้าเหนืออาณาจักรวายุครามจะกลายเป็นสนามรบไม่ช้าก็เร็ว และภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ทั้งสองไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการสู้รบกับชายคนหนึ่งที่สามารถฆ่าเซียนสวรรค์คนแล้วคนเล่าอย่างต่อเนื่อง
“จากไป ? อะไรที่ทำให้เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถจากไปได้อย่างง่ายดาย ? เจี้ยนเฉินหัวเราะ เขาไม่มีแผนที่จะปล่อยให้ทั้งสองออกไปอย่างง่ายดาย เขาสร้างกระบี่ 2 เล่มที่ทำจากไฟออกมาจากอากาศบาง ๆ และยิงไปทางที่ทั้งสองหลบหนี
การตรวจสอบความผิดปกติเบื้องหลังพวกเขาทั้งสองนักบุญเจ้านายสวรรค์คิดว่าตัวเอง ดูเหมือนว่าการต่อสู้จะหลีกเลี่ยงไม่ได้
ทั้งสองคนมีปฏิกิริยาตอบสนองได้อย่างรวดเร็วต่อการโจมตีและด้วยความนึกคิด คลื่นของแผ่นดินและน้ำก็รวมตัวกันอยู่ในมือของพวกเขา ชั่วพริบตาพวกเขา 2 คนได้สร้างมังกรที่ทำจากดินและน้ำขึ้นมา
เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนดูเหมือนจะแข่งขันกับเขาในการต่อสู้กับธาตุ เจี้ยนเฉินได้กล่าวเย้ยหยันออกมาว่า ไฟเป็นสิ่งที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดา 6 ธาตุ; แม้แต่ธาตุแสงและความมืดก็ไม่สามารถเปรียบเทียบได้ ถ้าเจ้าต้องการที่จะต่อสู้กับข้าในเรื่องธาตุ เจ้าก็จะเป็นคนที่พ่ายแพ้
เซียนสวรรค์ผู้ควบคุมมังกรปฐพีไม่ได้พูดอะไร และแทนที่จะผลักดันมือของเขาออกไป ด้วยการกระทำดังกล่าวมังกรปฐพีจึงบินออกมาพร้อมกับเสียงคำรามพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉิน
ไฟเป็นองค์ประกอบที่แข็งแกร่งที่สุดของทั้งหก แต่น้ำของข้าจะดับไฟของเจ้า ! เซียนสวรรค์อีกคนก็ตะโกนออกมา มังกรวารีเปล่งเสียงคำรามก่อนที่จะบินไปทางใบมีดเพื่อกินมัน
ปัง !
มังกรปฐพีได้เข้าปะทะกับกระบี่ไฟและเกิดระเบิดขึ้นมา ในไม่ช้ามังกรก็กลายเป็นฝุ่นก่อนที่จะจางหายไปในท้องฟ้า ในขณะที่กระบี่ยังคงพุ่งต่อไปแม้ว่าจะเล็กกว่าก่อนก็ตาม ก่อนที่จะปะทะ กระบี่มีความยาว 5 เมตรและตอนนี้มันลดลงเหลือเพียง 1 เมตร
การระเบิดอีกครั้งส่งเสียงผ่านท้องฟ้าหลังจากนั้นไม่นานเมื่อกระบี่ไฟเล่มที่ 2 ปะทะกับมังกรวารี ผลลัพธ์คือมังกรวารีระเบิดออกมาเพื่อเปลี่ยนเป็นลูกทรงกลมของน้ำเพื่อพยายามกลบกระบี่ไฟภายในตัวเอง
“ฟฟฟฟฟู่ … ..”
น้ำและไฟอยู่ในธรรมชาติที่ตรงข้ามกัน ดังนั้นเมื่อทั้งสองธาตุพัวพันกันและกัน เสียงที่ร้อนจะได้ยินในขณะที่ไอลอยลุกขึ้นจากทรงกลมเพื่อปกปิดทัศนวิสัยของสามคู่ต่อสู้ด้วยควัน จากด้านใดด้านหนึ่งของสนามรบทั้งสองคนไม่สามารถมองเห็นได้
เมืองเมฆามีเสียงดังจากการปะทุขึ้นด้วยวิธีนี้และทั่วทั้งเมือง แต่ตอนนี้เมืองได้กลายเป็นเมืองร้างโดยไม่มีชีวิตเพียงนิดที่จะได้เห็น ไม่มีคนใดคนหนึ่งพูดคำใด ๆ ในขณะที่พวกเขาเฝ้าดูภาพที่ปรากฏเหนือพวกเขา แม้หลังคาของอาคารก็มีคนยืนอยู่ด้านบนของมัน แต่ทุกคนถึงกับเฝ้าดูการต่อสู้จนลืมหายใจ
หมิงตง ตู่กูเฟิงและคนอื่น ๆ ยืนอยู่บนหลังคาของโรงเตี้ยมเพื่อมองขึ้นไปที่สนามรบ ไม่มีใครเป็นห่วงเจี้ยนเฉิน อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องอันตรายใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นกับเจี้ยนเฉินเพราะพวกเขามั่นใจในความแข็งแกร่งของเขา เซียนสวรรค์ 2 คนไม่อาจทำร้ายเขาได้ และแม้ว่าจำนวนเพิ่มขึ้น เจี้ยนเฉินก็ยังไม่ได้รับอันตราย
มีแต่ไป๋เหลียนที่รู้สึกกังวลเกี่ยวกับเจี้ยนเฉิน เนื่องจากนางไม่ทราบถึงพลังของเขา นางรู้ว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอเป็นเซียนสวรรค์เช่นกัน แต่ความจริงที่ว่าเขากำลังจะรับมือกับเซียนสวรรค์ 2 คน ทำให้นางกังวลเกี่ยวกับชีวิตของเจี้ยนเฉิน
เช่นเดียวกับไป๋เหลียน เถี่ยต้าก็เป็นห่วงเจี้ยนเฉินเช่นกัน
ปัง !
การระเบิดที่สั่นคลอนได้พัดกระหน่ำออกมาอีกครั้งหนึ่งเนื่องจากอาวุธเซียนซึ่งอยู่ในความควบคุมของมังกรปฐพีปะทะกับกระบี่ไฟ คราวนี้กระบี่หายไปในเปลวไฟก่อนที่จะหายตัวไปจากโลก
ในเวลาเดียวกันการต่อสู้ระหว่างไฟและน้ำได้สิ้นสุดลงเช่นกัน ไอน้ำจากการต่อสู้เริ่มจางลง แต่ไม่มีเสียงให้ได้ยินอีกต่อไป ในที่สุดเซียนสวรรค์ 3 คนจะได้เห็นว่ามังกรวารีหายไป ขณะที่กระบี่ไฟลดลงครึ่งหนึ่ง
ช่างเป็นไฟที่ร้อนแรงอะไรเช่นนี้ ! เซียนสวรรค์ได้แต่อุทานออกมา แต่แม้กระทั่งก่อนที่เขาจะจบคำพูดของเขาได้ เปลวไฟได้พุ่งตรงเข้าหาเขาด้วยความเร็วที่เร็วกว่าก่อน
ไม่กล้าที่จะเสี่ยงภัยใด ๆ อีกต่อไป เซียนสวรรค์ได้นำอาวุธเซียนออกมาและป้องกันกระบี่ไฟด้วยดวงตาที่หรี่แคบลง หากท่านต้องการโจมตีจนถึงที่สุดแล้ว อย่าโทษพวกเราทั้งสองคนไม่สุภาพ ! กู่หยวน ประสานทักษะการต่อสู้ของเราด้วยกัน !
กู่หยุนพยักหน้า เขารู้ดีว่าการต่อสู้ในวันนี้เขาจะต้องสู้สุดความสามารถเพื่อเอาชีวิตรอดให้ได้
และตอนนี้ทั้งสองคนตกที่นั่งเดียวกัน ทั้งสองไม่ลังเลที่จะเริ่มใช้ทักษะการต่อสู้ของพวกเขา เมื่อเซียนสวรรค์ใช้ทักษะการต่อสู้ระดับปฐพีนั้น พวกเขาสามารถทำได้อย่างง่ายดายและไม่จำเป็นต้องใช้เวลาเพิ่มเติมในการรวบรวมพลังให้กับมัน
ทักษะระดับปฐพี – ค้อนปฐพี !
ทักษะระดับปฐพี – มิติปราณดาบ !
ขณะที่ทั้งสองคนได้ใช้ทักษะการต่อสู้ของพวกเขาแล้ว ค้อนขนาดใหญ่อันยาวถึง 10 เมตรที่สร้างมาจากธาตดินที่สร้างขึ้นเหนือกู่หยุน ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวของเขา ค้อนกระแทกลงสู่เจี้ยนเฉิน ชายอีกคนหนึ่งได้ปลดปล่อยละอองหมอกของปราณดาบพุ่งตรงมายังเจี้ยนเฉิน
ดวงตาของเจี้ยนเฉินปรากฎแสงสีฟ้าและสีม่วงขึ้นมา ขณะที่ดวงตาของเขาส่องแสงเป็นประกายระยิบระยับ ราวกับไฟสองดวงกำลังร่ายรำด้วยพลังงานของโลกที่แตกต่างกัน
ทันใดนั้นหินก้อน อิฐ กระเบื้องและแม้แต่เหล็กก็เริ่มลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า จากวัตถุแต่ละตัวที่บินขึ้น แสงสีฟ้าและสีม่วงจะส่องออกมาจากวัตถุ
ในเวลาเดียวกันพลังงานดั้งเดิมของจิตวิญญาณกระบี่สีฟ้าและสีม่วงได้รวมกันเป็นกระบี่เดียว คว้ามันไว้ในมือขวาของเขา เจี้ยนเฉินดูเหมือนจะกลายเป็นคนที่แตกต่างออกไป ด้วยกระบี่ที่อยู่ในมือของเขา รัศมีรอบตัวเขาก็เปลี่ยนไปเป็นอาวุธของเขา
ด้วยแสงสีฟ้าและสีม่วง สะท้อนภาพของเจี้ยนเฉินขณะที่เขาพุ่งผ่านท้องฟ้า ใช้พลังงานดั้งเดิม เจี้ยนเฉินชูกระบี่ของเขาและหั่นค้อนยักษ์ราวกับว่ามันทำจากเต้าหู้มากกว่าธาตุดิน และด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว ค้อนก็ถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน
ด้วยค้อนที่ถูกทำลาย ความสามารถในการสู้รบของกู่หยุนก็ถูกทำลายด้วยเช่นกัน ซึ่งหมายความว่าธาตุดินที่ได้รับการหล่อหลอมได้กลับคืนสู่สภาพเดิม
“ไม่ ! เป็นไปไม่ได้ ! กู่หยุนร้องออกมาด้วยความตกใจและตกใจเพราะทักษะการสู้รบระดับปฐพีของเขาแพ้อย่างง่ายดายเพียงใด ? แต่เจี้ยนเฉินยังคงใช้กระบี่พลังงานดั้งเดิมของเขาพุ่งไปด้วยความเร็วที่ไม่มีใครมองทันโดยไม่หยุดชะงัก ด้วยการระเบิดพลังที่ไม่ด้อยไปกว่าพลังของอาวุธเซียนในอดีตของเขา พลังงานดั้งเดิมสีฟ้าและสีม่วงก็แทงเข้าไปในหน้าอกของกู่หยุนและพุ่งทะลุออกไปอีกทาง