ตอนที่ 157: ร้ายกาจ โดย Ink Stone_Romance
ใบหน้าอวี๋เหวยหมินมัวหมองไปหมด ถึงแม้ว่าเขาจะคุยกับเฉินเวยแล้ว แต่ตอนที่ได้ยินเฉินเวยสาบานว่าไม่เคยรักเขามาก่อน เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขาและเฉินเวยกลับชาติมาเกิด ในใจยังถือว่าให้ความเคารพกับผีสางเทวดาอยู่บ้าง แต่เฉินเวยกลับสาบานรุนแรง นี่หมายความว่าเฉินเวยก็ปลอบเวยหลายชุนเหมือนที่ปลอบตัวเองไม่ใช่หรือ? อวี่เหวยหมินเริ่มเกิดความสงสัยขึ้นในใจ
เห็นอวี๋เหวยหมินเข้ามาจริงๆ เฉินเวยเข่าอ่อน ยืนไม่มั่นคงพิงไปกับตัวเวยหลายชุน
การกระทำนี้ของเฉินเวยทำให้สีหน้าอวี๋เหวยหมินยิ่งเคร่งเครียด ทำไมผู้หญิงของเขาถึงได้ไปพิงกับคนอื่น! เฉินเวยไม่เคยยอมมอบตัวให้เขาเลย เขาสงสัยมาหลายครั้งว่าเฉินเวยนอกใจหรือเปล่า วันนี้เขาอยู่ที่บ้านพอดี มีคนเรียกเขา บอกว่ามีผู้ชายมาที่บ้านหาเฉินเวย ต้องแต่งงานกับเฉินเวยให้ได้ ให้เขาไปดูที่บ้านเฉิน
เขารู้ น่าจะเป็นเฉินเยี่ยนที่ส่งคนมาบอกเขา แต่เขาทนไม่ไหว สุดท้ายก็มา เขาอยากจะเห็นว่าเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ถึงแม้ว่าเฉินเวยจะบอกเขาเรื่องเวยหลายชุน แต่เฉินเวยบอกว่าไม่มีอะไรกับเวยหลายชุนเลย แม้แต่มือยังไม่ให้เวยหลายชุนจับ บอกว่านอกจากเขาแล้ว เธอไม่ยอมให้ผู้ชายคนอื่นมาดูถูกเธอ แล้วยังบอกว่าจะสั่งสอนเฉินเยี่ยน
แต่นี่คือการสั่งสอนเฉินเยี่ยนหรือ? นี่คือมีชายอื่นลับหลังเขามากกว่า! บอกว่าไม่มีอะไรกับเวยหลายชุน ไม่มีอะไรเธอจะไปซบกับตัวเวยหลายชุนหรือ? ไม่มีเวยหลายชุนจะปกป้องเธออย่างนี้ จะต้องแต่งงานกับเธอให้ได้หรอกหรือ? เธอสาบานว่าไม่เคยรักตัวเองมาก่อน แล้วเรื่องที่เธอเคยพูดกับตัวเองนั่นก็คือเรื่องโกหกทั้งหมด!
อวี๋เหวยหมินกลับไปคิด คิดถึงเขาและเฉินเวยเริ่มต้นกันยังไง
เขาจำได้ว่าเฉินเยี่ยนเพิ่งรับเฉินเวยมาอยู่ด้วย เฉินเยี่ยนและเฉินเวยคุยเล่นกันว่าให้เฉินเวยเรียกเขาว่าสามี เฉินเวยก็หน้าแดงเรียกเขา ท่าทางแบบนั้นช่างมีเสน่ห์ ตอนแรกเขาไม่ได้คิดมาก เฉินเยี่ยนบอกเขาแล้วว่าจะหาคนที่ดีให้เฉินเวย แล้วยังให้เขาช่วยแนะนำด้วย
แต่เฉินเยี่ยนออกไปซื้อกับข้าว เฉินเวยตาแดงระบายทุกข์กับเขา ตอนที่กินข้าวเฉินเวยยังเอาขามาเกี่ยวขาเขา ตอนที่นั่งดูหนังอยู่ด้วยกัน เฉินเวยก็มองตัวเองด้วยความเขินอาย
จะมีผู้ชายสักกี่คนที่สามารถทนต่อการยั่วยวนแบบนี้ได้? อีกอย่างเฉินเวยมาถึงก็มาอยู่กับเฉินเยี่ยนเลย ตัวเขาอยู่อีกห้อง ใจคิดถึงภรรยา ย่อมทุกข์ทรมานอยู่แล้ว
มีคืนหนึ่งกลางดึกเขากำลังดูหนังสำหรับผู้ใหญ่อยู่ เฉินเวยตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงก็ยืนมองเขาอยู่หน้าประตู ตอนนั้นเขารู้สึกเขินมาก เดินมาคุยกับเธอหน้าประตู เธอกลับทำเหมือนเขินอายยืนไม่อยู่ทำท่าจะล้ม ตัวเองประคองเธอไว้ เธอก็ซบลงไปกับอกตัวเอง จากนั้นพวกเขากอดกัน แล้วจูบกัน
แน่นอน คืนนั้นพวกเขาไม่ได้มีอะไรกัน เพราะเฉินเยี่ยนกำลังหลับอยู่อีกห้อง
แต่คืนนั้นเขานอนไม่หลับ เขาอดนอน เขาคิดถึงเฉินเวยที่บอบบาง เขารู้สึกพลุ่งพล่านอย่างบอกไม่ถูก
วันรุ่งขึ้นเฉินเยี่ยนตื่นไปซื้อกับข้าว เขารู้ว่าเฉินเยี่ยนไปตลาดเช้า ไปกลับต้องใช้เวลาเกือบชั่วโมง เขาได้ยินเสียงประตูก็รีบลงจากเตียง จากนั้นเขาใจกล้าขึ้นไปบนเตียงเฉินเวย เขากอดเฉินเวย เฉินเวยยังขัดขืนเล็กน้อย แต่ท่าทางเธอที่ทั้งขัดขืนและยินยอมนั้นทำให้เขาอดใจไม่อยู่ จนทั้งสองคนได้มีอะไรกัน เขาถึงรู้ว่าเฉินเวยตอนอยู่บนเตียงนั้นเด็ดแค่ไหน
มีครั้งแรกก็ย่อมมีครั้งที่สอง มีครั้งที่สองก็มีครั้งที่สาม เขาและเฉินเวยเหมือนแมวที่ขโมยกิน ถือโอกาสทุกครั้งที่เฉินเยี่ยนออกจากบ้านไม่อยู่บ้านออกกำลังกายที่พวกเขาชอบกันบนเตียง
ช่วงนั้นเขาบ้าเฉินเวยหนักมาก ตั้งแต่มีอะไรกับเฉินเวย เขาก็ไม่ได้แตะต้องเฉินเยี่ยนเลย เพราะเขาคิดว่าเฉินเวยต่างหากที่เป็นของดีชั้นเลิศ
เฉินเวยบอกว่าเธอไม่สนใจชื่อเสียง เพราะว่ารักเขามาก เลยยอมหักหลังความเป็นพี่น้องกับเฉินเยี่ยน บอกว่าเธอยอมเป็นน้อย ขอแค่ตัวเองทำดีกับเธอก็พอแล้ว เธอยอมติดตามเขาไปตลอดชีวิต
อยู่ด้วยกันทั้งหลวงทั้งน้อย เขายินดีแน่นอนอยู่แล้ว มีเฉินเยี่ยนที่ฉลาดและสวยเป็นภรรยา คอยปรนนิบัติเขา มีเฉินเวยที่ยั่วยวนเป็นทั้งคนรักและคอยปรนนิบัติเขา เขาช่างเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลก
น่าเสียดายความสุขนี้ช่างสั้นนัก เฉินเยี่ยนมาพบความสัมพันธ์ของเขา จากนั้นพวกเขาก็มาเกิดใหม่ที่นี่
เขาคิดมาตลอดว่าเฉินเวยรักเขาด้วยใจจริง เขาหลงเฉินเวย คิดว่าให้ทำอะไรก็คุ้มทั้งนั้น แต่ถ้าเฉินเวยแค่หลอกเขาล่ะ?
ในหัวอวี๋เหวยหมินมีความคิดนี้ผุดขึ้นมา เขารีบส่ายหัว ไม่มีทาง! เขาเก่งขนาดนั้น เฉินเวยจะไม่รักเขาได้ยังไง? เฉินเวยรู้ว่าเขาเกิดใหม่ รู้ว่าอีกหน่อยเขาจะต้องเป็นใหญ่เป็นโต เขาคือความภาคภูมิใจของสวรรค์ เฉินเวยจะมาทิ้งตัวเองเพื่อไปอยู่กับคนงานได้ยังไง!
“เฉินเวย”
อวี๋เหวยหมินตะโกนเรียก
เฉินเวยยืดตัวตรง เธอส่งสายตาให้อวี๋เหวยหมิน ตอนนี้เขาจะมาก่อเรื่องวุ่นวายอะไร!
“พี่เหวยหมิน ครั้งที่แล้วพี่บอกฉันว่าพี่ทำผิดต่อพี่สาว ดังนั้นพี่ฉันขอร้องให้พี่ช่วยเธอ พี่ตกลงแล้ว ครั้งนี้พี่เลยมาช่วยพี่สาวฉันใช่ไหม? ได้ ฉันผิด ฉันยอมรับ ฉันไม่ใช่คนดี เป็นความผิดของฉันเอง พวกพี่ด่าฉันเถอะ ฉันเป็นผู้หญิงหน้าไม่อาย ฉันอ่อยยั่วผู้ชายไปทั่ว ฉันไร้ศีลธรรม ไม่ว่าจะเอาโถใส่ขี้มาเทใส่หัวฉัน ไม่ว่าพวกพี่จะว่าฉันยังไง ฉันยอมรับหมด ขอแค่พี่สาวดีใจก็พอแล้ว”
เฉินเวยรีบคิดคำพูด แล้วก้มหน้าลง ทำท่าทางน่าสงสาร
เวยหลายชุนรักเฉินเวยจริง เขาจ้องเฉินเยี่ยน เป็นเพราะเฉินเยี่ยน เป็นเพราะแผนการของเฉินเยี่ยน อยากจะให้ตัวเองเข้าใจเฉินเวยผิด ตัวเองไม่โดนหลอกหรอก เขามองไปที่อวี๋เหวยหมินอีกครั้ง ผู้ชายคนนี้ก็ดูธรรมดา เทียบกับผู้ชายคนนั้นที่บอกชอบเฉินเยี่ยนไม่ได้เลย เฉินเยี่ยนไปชอบเขาได้ยังไง?
ถือว่าเฉินเวยตอบโต้ได้เร็ว พูดแบบนี้ คนอื่นพูดอะไรอีก เฉินเวยก็ยอมรับ คิดว่าเธอถูกบังคับจนหมดทาง
แต่เธอไม่จำเป็นต้องพูดอะไร วันนี้ให้อวี๋เหวยหมินมา ก็แค่เพื่อให้อวี๋เหวยหมินมีหนามทิ่มอยู่ในใจ สร้างความสงสัยขึ้นมา เธอไม่คิดจะให้พวกเขาทะเลาะกันที่นี่ ถือว่าเฉินเวยยังมีความสามารถในการจัดการผู้ชายอยู่ อวี๋เหวยหมินไม่มีทางเลิกกับเฉินเวยเพราะเรื่องเล็กแค่นี้แน่
ส่วนเวยหลายชุน เขาเป็นแค่ของสังเวย ต้องโดนเฉินเวยทิ้งอยู่แล้ว ที่เธอเรียกอวี๋เหวยหมินมา เธอแค่อยากจะให้เวยหลายชุนรู้ว่าเฉินเวยไม่ต้องการเขา ไม่ใช่เพราะว่าตัวเอง
“เฉินเวย เธอจะแต่งงานกับเขาจริงหรือ?”
อวี๋เหวยหมินกลับไม่โดนคำหลอกของเฉินเวย เขาถามเฉินเวยตรงๆ
“ไม่ ฉันไม่…”
เฉินเวยตอบโต้กลับ ตอนนี้เธอยังทิ้งอวี๋เหวยหมินไม่ได้ ดังนั้นเธอไม่กล้ายอมรับต่อหน้าอวี๋เหวยหมิน
สีหน้าเวยหลายชุนเปลี่ยนไปแล้ว แต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไร หวางนิวไม่สนใจแล้ว เรื่องวันนี้วุ่นวายเหลือเกิน นี่มันอะไรกัน
“อวี๋เหวยหมิน ใครให้เธอเข้ามาบ้านฉัน เสี่ยวเวยจะแต่งงานกับใครเธอไม่เกี่ยว ยังไงก็ไม่มีทางแต่งงานกับเธอ ไม่ว่าจะยังไงต้าชุนก็ดีกว่าเธอ เธอรีบไปซะ อย่ามาก่อความวุ่นวายที่นี่”
หวางนิวไล่เขาออกไป
เวยหลายชุนถอนหายใจ ดูเหมือนแม่เฉินจะเริ่มชอบตัวเองขึ้นมา
อวี๋เหวยหมินไม่สนใจหวางนิว แต่มองเฉินเวย สายตาดูน่ากลัว
“พี่”
เฉินเวยกลับตะโกนเรียกเฉินเยี่ยน เธอรู้ว่าเฉินเยี่ยนอยากจะให้เธอขายหน้า เลยเรียกอวี๋เหวยหมินมา เฉินเยี่ยนคิดจะแฉเธอ เฉินเยี่ยนร้ายกาจจริง
————–