บทที่ 1191 ฉันก็ตกใจมากเหมือนกัน
กงซวี่เอ่ยขึ้นว่า “ตาเฒ่าเฉินต้องกินเหล้าปลอมเข้าไปแน่เลย…”
ถังซิงหั่วแย้ง “หรือไม่ก็พวกเรานั่นแหละที่กินเหล้าปลอม…”
ลั่วเฉินพูดไม่ออก
ขณะที่ในห้องโถงใหญ่เต็มไปด้วยเสียงฮือฮา เจียงเยียนหรานกลับมาจากเข้าห้องน้ำ
เมื่อกครู่เธอรู้สึกมึนเล็กน้อยเพราะดื่มเหล้า จึงไปเข้าห้องน้ำมา
“หวันหวั่น…?”
แวบแรกที่เจียงเยียนหรานเห็นเยี่ยหวันหวั่นแต่งตัวเป็นผู้หญิง ก็พลันอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นโพล่งออกมาโดยจิตใต้สำนึก “เธอ…เธอกลับมาแต่งเป็นผู้หญิงแล้วเหรอ?”
เยี่ยหวันหวั่นตอบ “อืม”
เจียงเยียนหรานพึมพำอย่างเสียดาย “ฉันนึกว่าคืนนี้จะได้อยู่กับเทพบุตรเยี่ยไป๋ของฉันต่ออีกสักหน่อย…”
เยี่ยหวันหวั่นหลุดขำ “ต่อไปก็มีโอกาสเอง”
เจียงเยียนหรานค่อยดีใจขึ้นมา “ก็จริงเนอะ! ตอนนี้ฉันเดบิวต์แล้ว มาทำงานกับเธอได้แล้ว!”
ตอนนี้เธอเป็นนักแสดงในความดูแลของเทพบุตรอย่างเป็นทางการแล้ว
เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเยียนหราน นักแสดงพวกนั้นที่กำลังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งอึ้งไปทันที
พลันมีนักแสดงหญิงหลายคนตรงเข้ามาถามข้างเจียงเยียนหราน หานชิงหลิงกระซิบถามด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ “ราชินีจอเงินเจียง เยี่ยไป๋…เป็นผู้หญิงจริงเหรอ?”
เจียงเยียนหรานพยักหน้า “ใช่แล้ว เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน เราเรียนม.ปลายที่เดียวกัน อยู่หอด้วยกัน”
ใบหน้าเล็กๆ ของหานชิงหลิงอึ้งค้างไป
ให้ตาย…จู่ๆ เทพบุตรกลายเป็นเทพธิดา นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?
เมื่อครู่เธอเองก็รู้สึกว่าผู้หญิงชื่อเยี่ยหวันหวั่นดูคุ้นตา ยังเดาว่าแซ่เยี่ยเหมือนเยี่ยไป๋ อาจจะเกี่ยวข้องอะไรกันทางสายเลือดหรือเปล่า
แต่นึกไม่ถึงว่าผลจะกลายเป็นอย่างนี้!
ท่าทางเหล่าหญิงสาวในงานต่างทำหน้าใจสลาย ไม่ต่างกับหานชิงหลิงเลย
เหลียงซือหานหน้าซีด “เจียงเยียนหราน เธอพูดจาเหลวไหลน่า! เยี่ยหวันหวั่น…เยี่ยหวันหวั่นจะเป็นเยี่ยไป๋ได้ยังไง? เพ้อเจ้อเกินไปแล้ว!”
ไม่ใช่แค่เหลียงซือหาน สีหน้าของเยี่ยอีอีในตอนนี้ย่ำแย่ยิ่งกว่า
เยี่ยไป๋!
ขยะอย่างเยี่ยหวันหวั่น จะกลายเป็นเยี่ยไป๋ไปได้ยังไง!
เยี่ยไป๋ที่คาดเดาความคิดยาก ฝีมือร้ายกาจ สามารถปั้นราชาจอเงินสองคนและราชินีจอเงินอีกหนึ่งคนได้ภายในคืนเดียวคนนั้น…คือเยี่ยหวันหวั่น?
ความรู้สึกหวาดกลัวที่ยากจะอธิบายแผ่ปกคลุมไปทั้งใจเธอ
ภายในพริบตาเดียว แผนการ…แผนการทั้งหมดราวกับถูกพายุพัดผ่าน หายไปจากวงโคจรของเธอจนหมดสิ้น!
เจียงเยียนหรานเหลือบมองเหลียงซือหาน “หวันหวั่นเป็นผู้จัดการส่วนตัวของฉัน ตอนที่ฉันไปออดิชัน หวันหวั่นก็ไปด้วย ตอนนั้นคุณหนูเหลียงอยู่ด้วยเหมือนกัน คุณเองก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ฉัน…” เหลียงซือหานลองนึกย้อนไป ตอนนั้นเยี่ยหวันหวั่นไปกับเจียงเยียนหรานจริงๆ
แต่ว่า…เป็นไปได้ยังไง!
คนไม่ได้เรื่องอย่างเยี่ยหวันหวั่น เหมาะจะเป็นแค่ผู้ช่วยงานจิปาถะคนหนึ่ง เหมาะจะเป็นแค่ผู้หญิงที่ล่อลวงผู้ชายด้วยหน้าตา จะกลายเป็นเยี่ยไป๋ได้ยังไง จะกลายเป็นเยี่ยไป๋ผู้จัดการมือทองที่ดังไปทั่ววงการบันเทิงได้ยังไงกัน!
แต่ไม่ว่าพวกเธอจะไม่อยากเชื่ออีกแค่ไหน ประธานเฉินก็ออกหน้าอธิบายเองแล้ว เรื่องจริงปรากฏอยู่ตรงหน้า ไม่อยากเชื่อก็คงไม่ได้
กงซวี่ยืนเหม่ออยู่กับที่ จ้องมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน ฟังเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของคนรอบข้าง หน้าซีดขาวขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นก็รู้สึกขาอ่อน
ลั่วเฉินกับถังซิงหั่วรีบประคองเขาไว้
ถังซิงหั่วกระแอมเบาๆ “ไม่เป็นไรใช่ไหมเจ้าโง่?”
กงซวี่โวยวาย “ถ้าเป็นนาย นายจะไม่เป็นไรเหรอ! ฉันเหมือนคนไม่เป็นไรหรือไง หา?”
ถังซิงหั่วปาดฟองน้ำลายบนหน้า “นายไม่ต้องมาตะคอกฉัน! ฉันก็ตกใจมากเหมือนกันเหอะ?”
————————————————————————————-
บทที่ 1192 กลัวมากพอแล้ว
กงซวี่ยังคงอยู่ในสภาวะสะเทือนอารมณ์จากเหตุการณ์ที่พลิกผัน
ถึงแม้เขามีจินตนาการล้ำเลิศขนาดไหน ก็ไม่คาดคิดว่าเสี่ยวมี่เจี้ยนกับพี่เยี่ยจะเป็นคนคนเดียวกัน!
ในตอนที่กงซวี่จับต้นชนปลายไม่ถูกแล้ว จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างหลัง
ไม่รู้ว่าหานเซี่ยนอวี่เดินมาทางข้างหลังตั้งแต่เมื่อไร
กงซวี่เห็นคนมา เขาทำท่าทางเหมือนเห็นดาวช่วยชีวิต รีบคว้าหานเซี่ยนอวี่ไว้ “พี่เซี่ยนอวี่! พี่ได้ยินไหม คนพวกนี้บ้าไปแล้ว พวกเขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ! พวกเขาบอกว่าพี่เยี่ยเป็นผู้หญิง!”
หานเซี่ยนอวี่เหลือบมองกงซวี่แวบหนึ่ง พูดนิ่งๆ ว่า “เยี่ยไป๋…เป็นผู้หญิงจริงๆ”
กงซวี่อึ้งงัน
ขณะมองสีหน้าของหานเซี่ยนอวี่ กงซวี่นิ่งค้าง “พี่เซี่ยนอวี่ พี่รู้นานแล้วเหรอ”
หานเซี่ยนอวี่มองผ่านฝูงชนไปยังหญิงสาวที่กำลังถูกรายล้อม “ก็ไม่นานมาก”
กงซวี่เอ่ย “ไม่นานก็แปลว่ารู้แล้ว! ให้ตาย! นี่มีแค่ผมคนเดียวที่ไม่รู้เหรอ?”
ถังซิงหั่วยกมือขึ้น “ฉันด้วยคน…”
กงซวี่ไม่สนใจถังซิงหั่ว หันไปมองลั่วเฉิน “เจ้าทึ่ม ทำไมนายไม่พูดอะไรเลย ตกใจจนแข็งทื่อไปแล้วเหรอ?”
ลั่วเฉินมองเขาอย่างไม่ยินดียินร้าย “พี่เยี่ยจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายสำคัญด้วยเหรอ?”
เขารู้สึกคุ้นกับเยี่ยหวันหวั่นตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว ความรู้สึกชวนให้สบายใจที่อธิบายไม่ถูกนั่น…
โดยเฉพาะตอนที่เธอคุยกับเยี่ยมู่ฝาน วินาทีนั้น เขาแทบจะมั่นใจแล้วว่าเธอก็คือพี่เยี่ย
กงซวี่แทบสติหลุด “นายบอกว่าเป็นหญิงหรือชายก็ไม่สำคัญ? งั้นถ้าตอนนี้ฉันบอกนายว่าฉันเป็นผู้หญิง นายก็จะไม่สะทกสะท้านงั้นเหรอ?”
ถังซิงหั่วตัวสั่น รีบยกมือลูบแขนตัวเอง “อย่าพูดอะไรน่ากลัวอย่างนั้นได้ไหม แค่นี้ฉันก็กลัวมากพอแล้ว…”
……
ขณะเดียวกัน เยี่ยเส่าอันที่เอาแต่พูดยุแยงเยี่ยหงเหวยอึ้งค้างไปทั้งตัวแล้ว
อย่างไรเขาก็ไม่คาดคิดว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้ “นี่มัน…”
เป็นไปได้ยังไง!
เยี่ยไป๋ก็คือยัยเด็กเยี่ยหวันหวั่น?
บ้าไปแล้วชัดๆ!
หลังจากได้ยินเฉินเยี่ยนเฟิงแนะนำจบ ทุกคนโดยรอบทยอยกันไปทักทายเยี่ยหงเหวย
“ประธานเยี่ย ยินดีด้วยๆ! มีหลานสาวเก่งขนาดนี้ ไม่เป็นรองผู้ชายเลย!”
“สมแล้วที่เป็นหลานสาวของประธานเยี่ย! คนรุ่นหลังนี่เก่งกว่าคนรุ่นเก่าจริงๆ!”
“เฮ้อ เมื่อกี้พวกผมยังสืบข่าวอยู่เลยว่าเยี่ยไป๋เป็นใครกันแน่ ตั้งใจจะทาบทามมาทำงานด้วยสักหน่อย นึกไม่ถึงว่าจะเป็นหลานสาวของเหล่าเยี่ยเอง!”
“ฮ่าๆๆๆ นั่นน่ะสิ! อย่างนี้จะทาบทามได้ยังไง?”
เยี่ยหงเหวยเองก็นึกไม่ถึงว่าคนหนุ่มที่ตนชื่นชมขนาดนั้น กลับกลายเป็นหลานสาวตัวเอง เป็นลูกหลานตระกูลเยี่ยของเขา ความรู้สึกที่เหมือนนั่งรถไฟเหาะนี้ ค่อนข้างยากจะอธิบายจริงๆ
เยี่ยหงเหวยอารมณ์ดีขึ้นทันตา “ทุกท่านชมเกินไปแล้ว เด็กคนนี้ทำได้ดีขนาดนี้ ผมก็แปลกใจมากเหมือนกัน…”
“ประธานเยี่ย คุณอย่าถ่อมตัวเลย!”
“เหอะๆ ดูเหมือนตระกูลเยี่ยจะมีผู้สืบทอดแล้ว!”
เยี่ยเส่าอันด้านข้างได้ยินคำว่า ‘ผู้สืบทอด’ ก็โกรธจนขบกรามแน่น
เขาประมาทเกินไปเอง มัวแต่ระวังเยี่ยมู่ฝาน กลับมองข้ามยัยเด็กเยี่ยหวันหวั่นไปเลย
ใครจะไปรู้ว่ายัยเด็กคนนี้จะปลอมตัวเป็นหมูเพื่อรอกินเสือมาตั้งแต่แรก แอบทำอะไรอยู่ลับหลังมากมายอย่างนี้
ไม่น่าล่ะ…ไม่น่าล่ะจู่ๆ เพลย์บอยไม่เอาไหนอย่างเยี่ยมู่ฝานถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ ฉลาดขึ้นขนาดนี้
ที่แท้เจ้าหมอนี่ไม่ได้เปลี่ยนไป แต่มียัยเด็กนั่นคอยบงการอยู่เบื้องหลังมาตลอดต่างหาก?
………………………….