เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 681
ณ ตอนนี้
ฝ่ามือของเย่เทียนชุ่มไปด้วยเลือดสีแดง!
แต่ความโกรธแค้นที่มากมายขนาดนี้
เขากลับไม่กล้าแสดงมันออกมา
เย่ชิวตายไปแล้ว
เขาเป็นคนเดียวที่สามารถแก้แค้นให้ได้!
เขาต้องรักษาชีวิตเแก่ๆ นี้ของเขาไว้!
หยางเฟิงหัวเราะยิ้มและพูดว่า: “คุณปู่พูดเล่นอีกแล้ว ผมจะไปตำหนิคุณปู่ได้ยังไง แต่ดูท่าทางคุณปู่ เหมือนจะไม่ค่อยสดชื่นนะครับ!”
“เพื่อช่วยดูแลความปลอดภัยของคุณปู่ วันหลังผมจะส่งคนมาดูแลคุณปู่ตลอด 24 ชั่วโมงเลยครับ!”
“ดีเลย ขอบใจแกมาก!”
เย่เทียนพยักหน้าอย่างไร้เรี่ยวแรง
เขารู้ว่า
ตอนนี้ตัวเขาถูกกักบริเวณแล้ว!
ก่อนหน้านี้ หยางเฟิงก็ใช้วิธีนี้เพื่อกักบริเวณหลันเจิ้น
มาตอนนี้ ก็จะมากักบริเวณเขาอีก…
สีหน้าของเย่เทียน ขาวซีดและหมดแรง!
เขารู้ดีว่า
อนาคตข้างหน้า นอกจากตึกเล็กๆ หลังนี้แล้ว เขาคงไม่สามารถออกไปที่ไหนได้อีก
และเขาก็จะต้องแก่ตายอยู่ที่นี่!
“คุณปู่ ในเมื่อตกลงได้ตามนี้ ผมไม่รบกวนคุณปู่พักผ่อนแล้วนะครับ!”
หยางเฟิงยิ้มและหันหลังเดินจากไป
เดินไปได้เพียงครึ่งทาง
จู่ๆ หยางเฟิงก็หันหน้ากลับมา มองไปที่เย่เทียนและพูดว่า: “คุณปู่ไม่อยากรู้หรือว่าคนผู้นี้ตายอย่างไร? ผมบอกให้ เขาถูกคนของกุ่ยเหมินฆ่าตาย!”
พูดจบ หยางเฟิงก็หันหลังกลับและเดินออกไปที่ประตูใหญ่
สำหรับหยางเฟิงแล้ว
การมาครั้งนี้ เพียงเพื่อแค่จะขู่ให้จิ้งจอกเฒ่าเย่เทียนตกใจกลัว
ให้เขารู้ว่า ควรจะทำตัวดีๆ
มิฉะนั้น หยางเฟิงก็ไม่ถือสาที่จะ
ให้เขาไปอยู่กันพร้อมหน้ากับลูกชายและหลานชายของเขาที่ยมโลก!
ขณะที่มองแผ่นหลังของหยางเฟิงที่กำลังค่อยๆ จากไป
เลือดในฝ่ามือของเย่เทียน ก็ค่อยๆ ตกลงมาทีละหยด
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดแค้น
ใบหน้าของเขาค่อยๆ บิดเบี้ยว!
ถูกกุ่ยเหมินฆ่า?
เอาไปหลอกผีเถอะ!
“หยางเฟิง แกฆ่าลูกชายของฉัน! ฆ่าหลานชายของฉัน! ความแค้นนี้หากไม่ได้รับการสะสาง ฉันก็ไม่ใช่คนแล้ว!”
เย่เทียนย่อตัวลงไป
มองไปที่ศพของเย่ชิว
ในที่สุดหยดน้ำตา ก็ร่วงลงมาอย่างควบคุมไม่ได้
เขากอดศพของเย่ชิว: “หลานปู่! หลานชายที่แสนดีของปู่! หลานไม่ต้องกังวล ปู่จะล้างแค้นให้แกอย่างแน่นอน!”
“ฮ่าๆ! แก้แค้น?”
“อาศัยคนแก่อย่างเจ้าคนเดียว จะแก้แค้นได้ยังไง?”
ทันใดนั้น
มีเสียงหัวเราเยาะดังขึ้น
และหญิงในชุดขาวก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเย่เทียน
เย่เทียนเงยหน้าขึ้น จ้องไปที่ผู้หญิงในชุดขาวที่อยู่ตรงหน้า พร้อมกับกัดฟันพูดว่า “เย่โหรว แกก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันเท่าไหร่หรอกมั้ง?”
“พ่อของแก ก็ตายด้วยน้ำมือของหยางเฟิงไม่ใช่เหรอ! ตระกูลเย่ทั้งหมดในจงโจวไม่ใช่ว่าถูกหยางเฟิงทำลายหรือไง!”
ที่แท้ผู้หญิงชุดขาวนี้ไม่ใช่ใครอื่น
เธอคือเย่โหรวที่หายตัวไปจากเมืองกาสิโนในตอนนั้น!
ต่อหน้าการเย้ยหยันของเย่เทียน
เย่โหรวสีหน้าไร้อารมณ์ และมองไปที่เย่เทียนด้วยความเย็นชา
เย่เทียนก็หุปปากของเขาลงอย่างไม่รู้ตัว พร้อมกับมองไปที่เย่โหรว
เย่โหรวจึงกล่าวเบา ๆ : “ทั้งคุณและฉันต่างก็ตกเป็นเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย เรามีศัตรูคนเดียวกันคือ หยางเฟิง! ฉันหวังว่าเราจะสามารถร่วมือกันจัดการกับหยางเฟิงได้!”
เย่เทียนพูดอย่างสิ้นหวัง: “จะจัดการกับมันยังไง? อาศัยผู้หญิงลำพังคนเดียวอย่างเจ้าน่ะเหรอ?”
หยางเฟิงเป็นใคร?
เขาคือราชาตงไห่นะ!
ความแข็งแกร่งของเขา ลึกล้ำเกินจะคาดเดา!
และข้างกายก็ยังมีระดับปรมาจารย์อย่างเสือขาวอีก
อยากฆ่าเขา ไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆ?
ต่อหน้าลักษณะท่าทีของเย่เทียน
เย่โหรวไม่ได้โกรธอะไร
ตั้งแต่ที่พ่อของเธอเสียชีวิตไป บุคลิกอารมณ์ทั้งหมดของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
หัวใจของเธอเยือกเย็นราวกับก้อนหิน!
ไม่มีใครหรือสิ่งใด สามารถทำให้อารมณ์และสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปได้!
ได้ยินเพียงเย่โหรวพูดขึ้นเบาๆ ว่า “หากรวมตระกูลเย่ที่อยู่ในต่างประเทศด้วยล่ะ?”
เอ๋?
เย่เทียนเงยหน้าขึ้น มองไปที่เย่โหรวด้วยสีหน้าตกใจ!
ตระกูลเย่ในต่างประเทศ?
เย่โหรวสามารถติดต่อกับตระกูลเย่ในต่างประเทศได้!
ในฐานะอดีตหัวหน้าตระกูลเย่ในตงไห่
เย่เทียนเคยอ่านเห็นความลับของตระกูลเย่ในหนังสือลำดับวงศ์ตระกูล
เมื่อร้อยปีก่อน
ตระกูลเย่ของจงโจวประสบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่