บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 839
เมเดลีนไม่ทันตั้งตัวและจมูกของเธอก็แตะเข้ากับหน้าอกที่แข็งแรงของชายคนนั้น
เธอเบิกตากว้างและมองไปยังชายหนุ่มรูปงามที่อาบน้ำอยู่ตรงหน้าด้วยความตกตะลึง ในขณะนั้น เธอรู้สึกได้ถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นที่ปลายจมูกของเธอ
หยดน้ำตกลงมาจากหัวของเธอ ทำให้การมองเห็นของเธอพร่ามัว เธอต้องการยกมือขึ้นเพื่อเช็ดหยดน้ำบนขนตาของเธอ แต่เจเรมี่คว้าข้อมือของเธอไว้ทันที จากนั้นเขาก็ใช้มือขวาที่ผูกไว้กับเชือกเพื่อจับที่หน้าของเธอ ทันใดนั้นเอง เขาก็จุมพิตบนริมฝีปากของเธออย่างเร่าร้อน
เมเดลีนตกใจมาก เธอจำได้เพียงว่าจะผลักเขาออกไปในตอนที่ร่างกายของเธอเปียกโชก อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอสัมผัสเนื้อตัวที่เปลือยเปล่าของเขา เธอสามารถรู้สึกได้ว่าปลายนิ้วของเธอร้อนผ่าว
เธอกังวลว่าชายคนนั้นจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงพยายามดึงข้อมือของเขาออกอย่างแรง แต่ว่าการขัดขืนของเธอทำให้เกิดความต้องการที่เขาอยากจะทำต่อไปเรื่อย ๆ
เมเดลีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดเขา
เจเรมี่ขมวดคิ้วและหยุดสิ่งที่เขาทำ
เขาลืมตาที่แดงก่ำด้วยน้ำขึ้น เมื่อเขาเห็นเมเดลีนมองเขาด้วยความโกรธเขาก็เย้ยหยัน “ก่อนหน้านี้คุณไม่เห็นเป็นแบบนี้ ในตอนนั้น คุณมีแค่ผมคนเดียวในหัวใจของคุณ”
“เอวลีน ผมอยู่ในใจคุณมาหลายปีแล้วนะ คุณจะไล่ผมแบบนี้เหรอ?”
เสียงที่ทะลึ่งและลึกล้ำของเขาเล็ดลอดเข้ามาในหูของเธอ ขณะที่มือเปียกของเขาเชยใบหน้าของเธอที่ปกคลุมไปด้วยหยดน้ำขึ้น จากนั้นเขาก็บังคับให้เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขา
“เอวลีน บอกผมทีว่าคุณยังคงรักผมและบอกผมว่าคุณยังมีผมอยู่ในใจ”
ดวงตาสีแดงของเขาเป็นประกายด้วยความคาดหวังอย่างแรงกล้า
เมเดลีนกำหมัดแน่น น้ำเสียงของเธอดูสงบ
“เจเรมี่ ปล่อยฉันนะ คุณควรกลับไปที่เกลนเดล”
นี่ไม่ใช่คำตอบที่ชายคนนั้นกำลังอยากได้ยิน ดวงตาของเขาเย็นชาเมื่อเขากดเมเดลีนไว้กับผนังเพื่อจูบเธออีกครั้ง
เมเดลีนคว้าแขนของชายคนนั้นเมื่อเธอรู้สึกว่าชายผู้นี้มีความคุกคามมากขึ้นเรื่อย ๆ “เจเรมี่ ไม่ คุณไม่…”
“ทำไมจะไม่ล่ะ? หืม? คุณไม่เคยปฏิเสธผมมาก่อน และแม้ว่าคุณจะไม่ต้องการ คุณก็ยังเชื่อฟังผม เป็นเพราะคุณหลงรักเฟลิเป้ที่ช่วยชีวิตคุณ ตอนนี้คุณเลยเกลียดผมมากใช่ไหม?”
เขาฟังดูอิจฉา จากนั้นเขาก็ซบใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาลงมาข้าง ๆ เธอ มีความหลงใหลและความสำนึกผิดอันไม่มีที่สิ้นสุดอยู่ในสายตาของเขา
“เอวลีน คุณรู้ไหมว่าผมเจ็บปวดแค่ไหนเมื่อคุณหมดลมหายใจสุดท้ายในอ้อมแขนของผมในตอนนั้น? ผมรู้สึกราวกับว่าแสงทั้งหมดได้หายไปจากโลกของผม และทุกสิ่งที่อยู่ข้างหน้าของผมเป็นสีดำ ผมอยากแลกชีวิตเพื่อคุณเหลือเกิน”
“แต่ผมไม่มีเวทมนตร์ ดังนั้นผมทำได้แค่มองดูขณะที่คุณนอนอยู่บนเตียงผ่าตัดและหลับตาตลอดไป”
“ในช่วงสามปีที่คุณจากไป ผมไม่สามารถหลับตาได้สนิทเลย ผมคิดถึงคุณมากจนมันยึดครองชีวิตผม เมื่อใดก็ตามที่ผมคิดถึงสิ่งที่ผมทำกับคุณ ผมก็รู้สึกเจ็บปวดมาก”
“เมื่อคุณกลับมาในโลกของผมในฐานะ วีล่า ควินน์ ผมหวังว่าจะเป็นคุณ ผมจะทนต่อความเกลียดชังและการแก้แค้นที่คุณมีต่อผมได้ ตราบเท่าที่คุณยังมีชีวิตอยู่ ”
เขามองเธอด้วยความเจ็บปวดในดวงตาของเขา ขณะที่เขาสะอื้นไห้ จากนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตาของเขา
“ลินนี่ คุณตีผม ตวาดใส่ผม และโกรธเคืองผมได้ แต่ได้โปรดอย่าหยุดรักผมเลย ตกลงไหม?”
เมเดลีนที่สวมหน้ากากน้ำแข็งเป็นผู้หญิงที่เย็นชาตลอดเวลามานี้ เมื่อเธอได้ยินเขาบอกกับเธอว่าเขารู้สึกอย่างไรจริง ๆ ขณะมองเข้ามาในดวงตาที่มีน้ำตาคลอเบ้าของเธอ เธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเจ็บปวด ความเย็นชาในดวงตาของเธอค่อย ๆ หายไป
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เธอก็เห็นบางสิ่งสีแดง ๆ จากหางตาของเธอ
ในที่สุด เมเดลีนก็รู้ว่าแขนของเจเรมี่ถูกพันด้วยผ้าพันแผล และเธอก็ดึงมันออกอย่างแรง ตอนนี้ผ้าก๊อซเปียกน้ำและเลือดก็เริ่มซึมออกมา
เขาได้รับบาดเจ็บจริง ๆ
“เจเรมี่ แขนคุณ…”
“ผมไม่สนใจเกี่ยวกับบาดแผลนี้หรอก ลินนี่ มันเจ็บปวดที่ตรงนี้ต่างหาก”
เขาจับมือของเมเดลีนและวางไว้ที่หัวใจของเขา
นิ้วของเมเดลีนสั่นเมื่อเธอรู้สึกถึงจังหวะการเต้นที่หนักแน่นของหัวใจของเขา จากนั้นใบหน้าของเธอก็เริ่มร้อนขึ้นจากไอน้ำ
เจเรมี่เห็นการเปลี่ยนแปลงในท่าทีของเมเดลีน จากนั้นเขาก็ก้มลงและจุ๊บไปที่มุมริมฝีปากของเธอ