มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 796
คลื่นรุนแรงได้ซัดเข้าที่ด้านข้างของเรือ และเมื่อดูแล้ว คลื่นมากมายก็กำลังมาในไม่ช้านี้ คลื่นที่รุนแรงนั้นสูงมากจนพวกมันขนาดใหญ่เท่าทั้งเรือได้อย่างง่ายดาย ทุกคลื่นที่ผ่านไปตอนนี้จึงทำให้ดาดฟ้าเปีกชุ่มไปหมด
ทุกคนที่อยู่บนเรือเริ่มกรีดร้องกัน ขณะที่เรือเดินมหาสมุทรค่อย ๆ เริ่มจมลงไปในกระแสน้ำวนนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าพวกเขาจะกรีดร้องกันมากแค่ไหน คลื่นที่ปั่นป่วนก็ดูเหมือนจะกลบเสียงของพวกเขาทั้งหมด
ค่ำคืนนั้นมืด แต่มหาสมุทรยิ่งมืดกว่า…
เมื่อในที่สุดทะเลกลับมาสงบอีกครั้ง วัตถุขนาดใหญ่ยักษ์ก็เห็นได้ว่าจมลงไปในความลึกนั้นแล้ว แม้มันจะเลือนลาง แต่สัญลักษณ์บนจี้ก็ปรากฏขึ้นชั่วครู่สั้น ๆ ก่อนจะหายไป ก็เหมือนกับที่มีเรือเดินมหาสมุทร
“คุณคลอฟอร์ดตื่นหรือยัง?” ฟินน์ถาม ขณะที่เขารีบร้อนไปที่ห้องของเจอรัลด์พร้อมกับเอกสารไม่กี่อย่างในมือ
มันเป็นวันถัดมาแล้วและในเวลานี้เจอรัลด์ก็อยู่ในบ้านบนเกาะที่เจสสิก้าได้เช่าไว้
“คุณคลอฟอร์ดตื่นแล้วค่ะ และเขาก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีในวันนี้ เขายังขอให้จัดเตรียมเรือเพื่อที่เขาจะได้ออกไปยังทะเลและสนุกด้วยซ้ำ!” สาวใช้กล่าวอย่างเคารพ
และในขณะที่คำตอบของสาวใช้สิ้นสุดลง ประตูห้องของเจอรัลด์ก็เปิดออก
“อ่า สวัสดีตอนเช้า ฟินน์! ผมวางแผนที่จะออกไปทะเลในวันนี้และสนุกกับตัวเอง! แน่นอน ผมยังวางแผนที่จะได้พบกับมีล่าเช่นกัน ถ้าพวกเราหาเธอเจอได้! พวกเราจะกลับมาที่นอร์ทเบย์วันพรุ่งนี้ ถ้าคุณว่าง ทำไมไม่มาร่วมกันกับผมล่ะ?”
เนื่องจากเจอรัลด์ล้มเหลวที่จะได้พบกับมีล่าในวันก่อน เขาจึงตัดสินใจว่าเขาจะตามเธอไปให้ทัน และให้คำอธิบายอย่างเหมาะสมกับเธอตามที่เธอต้องการ เขาคิดว่าพวกเธอเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางที่พิเศษนี้ จึงไม่น่าจะยากเกินไปที่จะตามหาพวกเธอ
“คุณไม่สามารถไปตามหาเธอได้แน่ครับ คุณคลอฟอร์ด!” ฟินน์ตอบกลับ ด้วยสีหน้าเป็นกังวลบนใบหน้าของเขา
“แล้วทำไมเป็นงั้นล่ะ?”
“มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเรือเดินสมุทรหมายเลขสองเมื่อคืนนี้ครับ! ในเวลานี้ บริเวณนั้นถูกปิดกั้นไว้ในขณะที่การค้นหาร่องรอยของเรือนั้นยังคงดำเนินต่อไป!”
“เรือเดินสมุทรหมายเลขสองเหรอ?” เจอรัลด์กล่าวซ้ำ รู้สึกตะลึงงัน
“มันเป็นเรือที่คุณสมิธอยู่ครับ…ดูเหมือนว่าเรือนั้นถูกกระหน่ำโดยสิ่งที่พวกเราคาดเดาได้ว่าเป็นสึนามึเมื่อคืนที่แล้ว! เนื่องจากยังหามันไม่พบ สมมุติฐานปัจจุบันก็คือมันจมลงสู่มหาสมุทรไปแล้ว!” ฟินน์อธิบายด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างหมดหนทาง
“นี่…นี่เป็นไปได้ยังไง…? เกิดอะไรขึ้นกับลูกเรือ…?” เจอรัลด์ถาม รู้สึกเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและวิตกกังวล
“อย่างที่ผมพูดไป พวกเราได้ตามหาเรือมานานแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ พวกเราก็ยังไม่พบแม้แต่ร่องรอยใด ๆ ของเรือที่จมเลยครับ!”
“นี่ไม่พอ! ผมจะมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อตามหาเธอด้วยตัวเอง!” เจอรัลด์ประกาศ ขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังทางออกทันที
เมื่อเห็นแบบนั้น ฟินน์จึงทำได้เพียงแค่ส่ายหัวของเขาเท่านั้น ขณะที่เขานำโทรศัพท์ของเขาออกมา
“จัดกำลังการช่วยเหลือทางทะเลพิเศษของเรา! ฉันบอกพวกนายทุกคนแล้วว่าให้เตรียมพร้อมตั้งแต่เช้าตรู่ ใช่ไหม? จะต้องลงมือเดี๋ยวนี้ทันที!” ฟินน์สั่งก่อนจะวางสายไป และตามเจอรัลด์ไปให้ทัน
ฟินน์เฝ้ามองเจอรัลด์เติบโตมาตั้งแต่ที่เจอรัลด์ยังคงเป็นเด็กน้อยแล้ว เขารู้ว่าบุคลิกของเขาเป็นอย่างดี
เจอรัลด์เป็นคนที่ซื่อสัตย์อย่างมากที่ปฏิบัติต่อทุกคนที่เขาคบด้วย ด้วยความสำคัญอย่างสุดขีด ฟินน์ได้เห็นสิ่งนี้แสดงออกมากับทั้งซาเวียแฟนเก่าของเขา และมีล่าแฟนคนปัจจุบันของเขา
เนื่องจากตอนนี้โดยหลักการแล้วมีล่าหายตัวไป ความจริงที่ว่าเจอรัลด์ไม่ได้สติแตกก็เป็นสัญญาณที่ดีแล้วสำหรับฟินน์
เขากลัวว่าบางอย่างจะเกิดขึ้นกับเจอรัลด์ หากเขาทำตัวบุ่มบ่ามเมื่อได้ยินข่าวนี้ เพื่อป้องกันเรื่องนั้น ทันทีที่ฟินน์ได้รับแจ้งถึงเหตุการณ์ เขาจึงสั่งให้ค้นหาเรือเดินสมุทรนั้นทันทีโดยใช้กำลังคนของตระกูล
กลับมายังปัจจุบัน เจอรัลด์อยู่บนเรือตลอดทั้งวันมานี้ โดยทำให้มั่นใจว่าไม่มีจุดไหนในนอร์เบย์ที่ยังไม่ได้ถูกตรวจสอบ แต่อย่างไรก็ตาม แม้กระทั้งเมื่อตอนค่ำมาถึง ก็ไม่มีร่องรอยของเรือสามารถค้นหาได้ไม่ว่าพวกเขาจะค้นหากันอย่างหนักมากแค่ไหนก็ตาม
เจอรัลด์จึงทำได้เพียงนั่งอยู่บนท่าเรือด้วยความงุนงง รู้สึกเต็มไปด้วยความเศร้าโศก ขณะที่เขาเฝ้ามองเค้าโครงลาง ๆ ของเรือหลายลำที่ยังคงออกไปทะเลด้วยความพยายามตามหาเรือเดินสมุทรหมายเลขสองกัน
“…ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉัน…ถ้าเพียงฉันไม่ให้เธอกลับมาฮ่องกงในตอนนั้น…ถ้าเธอไม่ได้มาที่นี่ ก็คงไม่มีอะไรเกิดขึ้น! ถ้าฉันไม่ได้ผิดสัญญาเมื่อวาน ฉันก็คงจะไม่พลาดโอกาสที่จะได้พบเธอเป็นครั้งสุดท้าย!” เจอรัลด์พูดออกมาเสียงดัง ทุก ๆ คำของเขาเต็มไปด้วยการตำหนิตัวเอง
ตอนนั้นทั้งเควต้าและเซร่าก็มาถึงแล้ว และพวกเธอทั้งคู่ก็ยืนเงียบ ๆ อยู่ด้านข้างของเจอรัลด์ ในมือของเควต้าคืออาหารของเจอรัลด์ซึ่งยังคงไม่ได้แตะจนกระทั่งถึงตอนนี้
เควต้าเองก็เศร้าใจอย่างรับรู้ได้เนื่องจากเจอรัลด์ไม่ได้ทานอะไรมาตลอดทั้งวัน และในขณะที่เควต้ากำลังจะโน้มน้าวเจอรัลด์ให้ทานอาหารบ้างเป็นอย่างน้อย ก็ได้ยินเสียงตะโกนหนึ่งดังมาจากด้านหลังของพวกเขา
“เธอคิดว่าเธอจะทำอะไรที่นี่? ไปให้พ้น!”
ไม่นานหลังจากนั้นก่อนที่บอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำจะวิ่งมาหาเจอรัลด์และพูดขึ้นมา “คุณคลอฟอร์ด มีผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากจะพบคุณไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เธออ้างว่าเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณสมิธครับ…”