“ผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหม” เซียวเหยาเข้าไปยืนข้างๆ เฮ่อหว่านอี และจ้องหน้าเธอ เป็นเพราะดื่มไวน์มากเกินไปใบหน้าเธอจึงแดงเรื่อ ดวงตาหวานฉ่ำเล็กน้อย ทำให้เธอดูเซ็กซี่มาก เมื่อเห็นใบหน้าเธอเซียวเหยาก็ชะงัก
เฮ่อหว่านอีจ้องมองเขาอยู่สองสามวินาที ขณะที่เซียวเหยาคิดว่าเธอกำลังจะละสายตาจากไป จู่ๆ เธอก็ยกมือขึ้นเท้าคางมองเซียวเหยาด้วยสายตางุนงงพร้อมกับหัวเราะคิกคัก “ถ้าฉันบอกว่าไม่ให้คุณนั่งตรงนี้ คุณก็จะไม่นั่งตรงนี้เหรอ”
เซียวเหยาชะงัก ใช่ ถ้าเธอไม่อนุญาตให้เขานั่งตรงนี้ เขาก็จะไม่นั่ง เธอจะได้ไม่รู้สึกอึดอัด หลังจากหยุดนิ่งไปครู่หนึ่งเซียวเหยาก็พยักหน้า เฮ่อหว่านอียิ้ม ชี้ไปที่เก้าอี้ข้างๆ เธอ “นั่งลง”
เซียวเหยามองหน้าเธอด้วยความประหลาดใจ หลังจากเขานั่งลง จู่ๆ เธอก็เอนศีรษะซบไหล่เซียวเหยาและหัวเราะเบาๆ “ฉันรู้ว่าคุณจะมา จริงๆ แล้วฉันอยากลากตัวคุณมานั่งข้างๆ ฉันตั้งนานแล้ว และตอนนี้ฉันก็ทำได้” ทันใดนั้นเธอก็กอดแขนเซียวเหยาไว้แน่น
เมื่อเห็นทั้งสองเป็นแบบนี้ คนอื่นๆ ที่เมื่อกี้ไม่ได้สนใจคนทั้งคู่ ในตอนนี้ต่างก็อ้าปากค้าง เฮ่อหว่านโจวชี้ไปที่คนทั้งสอง แล้วตะโกนด้วยความตกใจ “นี่พวกเธอทำอะไรกัน!”
เซียวเจี่ยนเลิกคิ้วมองเซียวเหยาที่นั่งตัวแข็ง จากนั้นก็เลื่อนสายตาไปที่เฮ่อหว่านอีซึ่งเกาะติดเซียวเหยาแน่นหนาราวกับปลาหมึก เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นจิบแล้วยิ้ม “ดูเซียวเหยาสิ ตัวแข็งทื่อขนาดนั้น เห็นชัดๆ ว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน”
เฮ่อหว่านโจวหรี่ตา ลุกขึ้นเดินไปหาคนทั้งคู่ พยายามลากเฮ่อหว่านอีออกจากเซียวเหยา น้องสาวเขาจะเริ่มจีบผู้ชายก่อนได้อย่างไร! มีผู้ชายต่อคิวยาวเหยียดรอให้เฮ่อหว่านอีเลือก เซียวเหยาปฏิบัติต่อน้องสาวเขาแบบนี้ได้อย่างไร บ้าบอที่สุด
เมื่อเห็นเฮ่อหว่านโจวโกรธ คนอื่นๆ ก็เฝ้ามองเขาด้วยความสนใจ อย่างไรก็ตามเฉียวเหลียงซึ่งนั่งอยู่ตรงมุมลุกขึ้นยืนขวางเฮ่อหว่านโจวไว้ เฮ่อหว่านโจวขมวดคิ้ว จ้องหน้าเฉียวเหลียง “นี่คุณทำอะไร” เขาเอื้อมมือไปผลักเฉียวเหลียง “หลีกทางให้ผม”
เฉียวเหลียงไม่ขยับ ได้แต่มองเขาโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ “กลับไปนั่งที่ของคุณ แล้วมาดื่มกันเถอะ”
เฮ่อหว่านโจวเมาเล็กน้อย เมื่อเฉียวเหลียงห้ามไม่ให้เดินไป เขาก็ชี้ไปที่เฮ่อหว่านอีกับเซียวเหยาและตะโกนลั่นด้วยความโกรธ “คุณไม่เห็นหรือว่าน้องสาวผมกำลังทำอะไรอยู่ เธอทิ้งศักดิ์ศรีไปจีบผู้ชายก่อนได้ยังไง! นี่เป็นการสร้างความเสื่อมเสียให้กับตระกูลเรา”
เฉียวเหลียงอึ้ง “…” แต่ยังคงไม่แสดงสีหน้าใดๆ
เฮ่อหว่านโจวรู้สึกรำคาญ จึงผลักเฉียวเหลียงอย่างแรง…
บ้าชะมัด เขาไม่ขยับ!
ท่อนแขนนี้ทำมาจากแท่งเหล็กหรือยังไง!
เฮ่อหว่านโจวผลักแรงยิ่งขึ้น!
เขาก็ยังไม่ขยับ!
ทันใดนั้นเฮ่อหว่านโจวก็หันมาสนใจลำแขนของเฉียวเหลียงในทันที เขาเริ่มพิจารณาดู จากนั้นก็กวักมือเรียกน้องชาย “หว่านหนิงมานี่สิ มาดูแขนเฉียวเหลียง!”
เฮ่อหว่านหนิงงุนงง “…” เขามองคนอื่นๆ ด้วยท่าทางอับอาย “ผมไม่รู้จักคนติ๊งต๊องคนนี้นะ เขาไม่ใช่พี่ชายผม”
“ฮ่า ฮ่า…” เซียวจิ่งยกนิ้วให้เฮ่อหว่านหนิง “เฮ่อหว่านหนิงยินดีต้อนรับเข้ากลุ่มเรา ฉันคิดว่านายดูฉลาดกว่าเฮ่อหว่านโจวเยอะ พี่ชายฉันเป็นชายในฝันที่ผู้หญิงหลายคนอยากได้เป็นคนรัก เขาจะมาห้ามไม่ให้น้องสาวเขาจีบพี่ชายฉันได้ยังไง โง่จริงๆ”
เฮ่อหว่านหนิงยักไหล่และเลิกคิ้ว “ผมคิดว่าน้องสาวผมไม่ได้เริ่มก่อนนะ ผมจำได้ว่าเมื่อกี้เธอนั่งดื่มอยู่ตรงนั้นคนเดียว”
เขาหมายความว่า ถ้าเซียวเหยาไม่เดินเข้าไปหาเฮ่อหว่านอี เธอก็คงไม่ทำแบบนี้กับเซียวเหยาหรอก เซียวเหยาต่างหากพยายามโปรยเสน่ห์ใส่น้องสาวเขา!
“แต่นายปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าน้องสาวนายรักพี่ชายฉันมาหลายปีแล้ว!” เซียวจิ่งเชิดคางขึ้น กล่าวอย่างภาคภูมิใจ
เฮ่อหว่านหนิงพูดไม่ออก ได้แต่ใช้นิ้วชี้ขยับแว่นกรอบทองเบาๆ แล้วหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ…
เฉียวเหลียงมองหน้าเฮ่อหว่านโจวที่ทำตัวเหมือนเด็ก หางตาเขาหรี่ลงนิดหนึ่ง แล้วหันกลับไปที่นั่งของเขาและนั่งลง เฮ่อหว่านโจวรีบจับตัวเขาไว้ “เฉียวเหลียง บอกหน่อยสิว่าคุณออกกำลังกายที่โรงยิมไหน!”
เฉียวเหลียงไม่สนใจเขา และไม่ใส่ใจจะตอบ เฮ่อหว่านโจวส่ายศีรษะร้องอุทาน “สมบูรณ์แบบ สมบูรณ์แบบจริงๆ แขนคุณทรงพลังมาก สวยงามมีกล้ามเนื้อ แต่ไม่ได้ใหญ่โตจนเกินงาม โอ ผมอยากได้แขนแบบนี้! บอกผมทีว่าคุณออกกำลังกายที่โรงยิมไหน!”
เซียวจิ่งมองเฮ่อหว่านโจวที่หน้าไม่อาย และคำรามใส่ขณะเดินไปลากเฮ่อหว่านโจวออกมา “มันไม่เกี่ยวกับโรงยิม แต่เกี่ยวกับงานของเขา! ถ้านายทำงานแบบเขา นายก็จะมีแขนแบบนี้!”
เขาได้ทำหน้าที่เป็นคู่ฝึกของเฉียวเหลียงเมื่อเร็วๆ นี้ ทำให้ร่างกายเขาแข็งแกร่งขึ้นมาก เขาจินตนาการได้เลยว่าเฉียวเหลียงได้รับการฝึกมาแบบไหน!
ถังซีซึ่งนั่งข้างๆ หนิงเหยี่ยนหรี่ตาลงมองเซียวจิ่ง เซียวจิ่งรู้ทันทีว่าเขาทำความลับรั่วไหลเสียแล้ว จึงรีบอธิบาย “เอ้อ ฉันหมายความว่าเขาฝึกการต่อสู้ระยะประชิด ในฐานะคู่ฝึก ความแข็งแกร่งทางร่างกายของฉันก็พัฒนาขึ้นมากเช่นกัน!”
ถังซีละสายตากลับมาและคิดถึงเรื่องบางเรื่อง เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนก่อน เธอเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว!
“ผู้กำกับหนิง คุณจัดการเรื่องที่เกิดขึ้นที่ปารีสเรียบร้อยแล้วหรือยังคะ” ถังซีไม่ได้ต้องการสอดรู้สอดเห็นเรื่องส่วนตัวของหนิงเหยี่ยน แต่ด้วยความกังวลว่าเรื่องนี้อาจส่งผลกระทบต่อภาพยนตร์ที่เธอจะร่วมงานกับเขา จึงได้ถาม
หนิงเหยี่ยนไม่คิดว่าถังซีจะยังจำเรื่องนี้ได้ เขาเลิกคิ้วมองหน้าถังซี “ฉันส่งหลักฐานเกี่ยวกับการกระทำสกปรกที่หวังปั๋วทำ ไปยังสมาคมภาพยนตร์และคณะกรรมการเทศกาลภาพยนตร์แล้ว คิดว่าหนังของเขาต้องถูกแบน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะปล่อยเขาหรอกนะ เพียงแค่ว่ายังไม่ถึงเวลาอันเหมาะสม…”
ก่อนที่เขาจะพูดจบก็มีคนโทรมาหาเขา ถังซีส่งสัญญาณว่าไม่เป็นไรให้เขารับสาย แล้วหันไปสนทนากับคนอื่นๆ หลังจากรับสายหนิงเหยี่ยนก็ลุกขึ้น หันไปมองรอบๆ อย่างอารมณ์ดี “ไปสนุกกันต่อที่คลับอื่นไหม”
เฮ่อหว่านโจวไม่ชอบใจ ถามว่า “ทำไมล่ะ นายอยากไปที่ไหน”
หนิงเหยี่ยนยิ้มมุมปาก กล่าวเน้นทีละคำว่า “คลับชาร์มมิงไนต์”
เมื่อได้ยินชื่อนี้คนอื่นๆ ก็ขมวดคิ้ว เซียวเจี่ยนส่ายศีรษะ “ไม่เอาหรอก วุ่นวายเกินไป ไม่เหมาะกับโหรวโหรวและหว่านอี เราแค่ดื่มไวน์กันที่นี่แล้วกลับบ้านกันดีกว่า”
ถังซีกล่าวขึ้นทันที “แต่เรามีพี่ๆ คอยคุ้มครองนะคะ!”