Chapter 160 : Let”s spend some cash
เดฟ ได้ตื่นขึ้นมาจากการหลับใหลอันยาวนานทั้งคืน วันนี้เขาจะออกจากโรงบาลแล้ว เขาจะได้หนีจากหมอและอาหารแย่ๆของที่นี่ได้สักที หลังจากที่กินอาหารที่ไม่มีรสชาติแต่เต็มไปด้วยสารอาหารของโรงบาลมื้อสุดท้ายแล้วพยาบาลก็ได้มาบอกเขาว่ามีคนมาเยี่ยมแต่ก่อนที่เขาจะได้ออกจากโรงบาลนั้นเขาต้องทำการเปลี่ยนผ้าพันแผลด้วย
พยาบาลได้เอาผ้าพันแผลอันเก่าออกเผยให้เห็นผิวหนังสีชมพู จากนั้นเธอก็ได้เอาผ้าพันแผลอันใหม่มาใส่ที่ขากับมือเขา
เดฟ ได้ขยับมือไปมาเพื่อตรวจสอบนิ้วของเขาและพบว่าการเคลื่อนไหวนั้นสบายมากกว่าเดิมและที่สำคัญแล้วมันไม่เจ็บ ขาของเขาก็ดูดีขึ้นเช่นกัน เขาถึงกับงอนิ้วโป้งเท้าได้โดยไม่รู้สึกอึดอัดแล้ว
เดฟ ใส่เสื้อผ้าก่อนจะลุกขึ้นยืน เขาเดินไปรอบๆห้องและพบว่าเขาขยับได้ง่ายกว่าเดิม ขาที่หายไปของเขาตอนนี้ได้กลับมาเป็นปกติแล้ว เขายิ้มออกมาก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อไปพบกับคนที่มาเยี่ยมเขา
โซว์ เดินไปมาในห้องรอ เดฟ อยู่ เธอใส่กางเกงยีนส์และเสื้อสีฟ้า
ตอนที่เธอเห็น เดฟ เธอก็ยิ้มออกมาทันที
” เดฟฟฟ ! ” – โซว์ ตื่นเต้นอย่างมากเมื่อเห็นเขาจนไม่รู้ตัวตอนที่กรี๊ดออกมา
” เฮ้ ใจเย็นๆหน่อย ! นี่โรงบาลนะ ! ” – เดฟ แหย่เธอ
” โอ้ ขอโทษที ขอโทษ ! ” – เธอมองไปรอบๆแล้วทำการขอโทษ จากนั้นก็มองมาที่เขา – ” นายดูดีกว่าเดิมเยอะเลย ! ออกจากที่นี่กันเถอะแต่เราควรไปไหนก่อน? “
” ฉันคิดว่าจะหาที่อยู่ใหม่ บางทีคงต้องไปคุยกับตัวแทนหาบ้าน “
” คนเพิ่งรวยแล้วอยากใช้เงินสินะ เข้าใจแล้ว ” – เธอหยอก เดฟ
เดฟ ยักไหล่ – ” ก็จริง ฉันไม่อยากหมกตัวอยู่ในอพาทเมนต์เก่าๆนั่นนี่นาโดยเฉพาะเมื่อฉันซื้อบ้านที่อยู่สบายกว่านี้ได้ “
” พ่อเดฟคนรวย ฉันหวังว่านายจะไม่ลืมเพื่อนเก่าแบบฉันนะ ” – เธอเดินนำหน้าเขาไปที่รถของเธอ
ตอนที่ เดฟ ขึ้นรถมานั้น โซว์ ก็ได้เร่งเครื่องก่อนจะขับเข้าไปในตัวเมืองทันที
” บ้าเอ้ย โซว์ ช้าลงหน่อย ! ที่ฉันอยู่ในสภาพนั้นก็เพราะรถนี่แหละ ! “
” ไม่ต้องคิดมากหรอก ฉันรู้ว่าฉันทำอะไร เดฟ นายได้เงินจากเกมเยอะเลย ฉันมั่นใจว่ามันคงพอที่นายจะใช้ชีวิตสบายไปอีกนาน นายจะทำอะไร ? นายจะหยุดเล่นเกมมั้ย? “
” ฉันไม่หยุดเล่นหรอก มันเป็นเกมที่ดีและฉันรู้สึกเหมือนมีชีวิตมากว่าการดูมันเฉยๆ ! ! “
โซว์ ตัดหน้ารถซีดานสีดแดงก่อนจะชูนิ้วกลางให้กับอีกฝ่ายก่อนจะด่าออกมาอยู่หลายครั้งว่าอีกฝ่ายขับช้าเกินไป
” เหี้ย โซว์ ! ทำไมเธอถึงขับเอง ! ใช้ขับแบบอัตโนมัติสิ ! “
” อย่าเยี่ยวราดล่ะ เดฟ ขับแบบอัตโนมัติมันช้าเกินไป “
” ฉันดีใจนะที่นายจะเล่นต่อ 100 ล้านน่ะเป็นเงินก้อนโตเลยนะ….” – โซว์ พูดขึ้นหลังจากที่เงียบไปสักพัก
” เงินไม่ใช่ทุกอย่าง นายก็รู้นิ ” – โซว์ กำพวงมาลัยแน่นขึ้น – ” ถ้าคนรวยกับคนจนไปตกอยู่ในทะเลทรายแต่ไม่มีอาหารรึน้ำ พวกเขาก็มีปัญหาเหมือนกัน “
” เธอพูดถึงเรื่องอะไร ? ” – เดฟ สับสน นี่ไม่เหมือนกับตัว โซว์ เลย เธอไม่ใช่คนที่ซีเรียสแบบนี้และแน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องเปรียบเปรยแน่
” ที่ฉันจะสื่อคือเงินน่ะเป็นแค่ของที่หาที่อยู่และอาหารให้นาย มันก็แค่ของ ฉันโตมาพร้อมกับทุกอย่างที่ฉันต้องการแต่บางครั้งฉันก็ตระหนักได้ว่ามันก็แค่สิ่งของ ฉันมองหาอย่างอื่น บางอย่างที่ทำให้ชีวิตฉันมีค่ามากกว่าเดิม “
‘ ขับเร็ว 120 ไมล์/ชม.ในเมืองนี้ไม่ตื่นเต้นพอสำหรับเธอรึไง ? ‘ เดฟ คิดในใจ
” สิ่งที่นายสร้างมาในเกม ดินแดนอันเดตและทั้งหมด นั่นเป็นบางอย่างที่ฉันพยายามทำ ฉันแค่ต้องการทำบางอย่างที่มันใหม่แล้วก็สนุก “
” ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูด รถบรรทุก รถบรรทุก ! ” – เดฟ ตะโกนออกมา
โซว์ หักหลบรถบรรทุกตรงหน้าได้อย่างง่ายดาย
” ที่ฉันจะสื่อคือเงินน่ะเป็นสิ่งที่ซื้อสิ่งของได้ซึ่งทำให้มันไร้ค่า ถ้านายใช้เงินในการทำให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้นนั้นมันก็เป็นเรื่องดีแต่ถ้านายเปลี่ยนไปเป็นคนละคนที่เป็นพวกบ้าเงินเหมือนกับพวกผู้หญิงที่เราเจอที่ผับ งั้นมันจะดีกว่าถ้านายไม่มีเงิน “
‘ ฉันไม่รู้เลยว่า โซว์ จะคิดแบบนี้ เธอคิดว่าฉันจะเป็นพวกหลงในเงินรึไง ‘
” พ่ออยากให้นายไปกินมื้อเย็นตอนวันศุกร์ ” – เสียงของ โซว์ ดูประหม่าขึ้นมาอีกครั้ง
” วันศุกร์ กี่โมง ? “
จากนั้นเขาก็จำได้ว่าวันศุกร์เป็นวันที่จัดงานรวมรุ่น
” นายคงไม่ติดธุระอะไรใช่มั้ย ? ” – โซว์ เลี้ยวก่อนที่จะหยุดรถทันที
” จริงๆแล้วฉันมีบางอย่างต้องไปทำในคืนนั้น “
โซว์ โยนกุญแจให้กับคนรับรถก่อนจะเดินเข้าไปในตึก
” ได้ ฉันว่าก็น่าจะพอได้นะ “
” นี่ออฟฟิศของ คาเรน เธอเป็นเพื่อนกับครอบครัวเราและสามารถหาที่พักดีๆในเมืองได้ “
” ดี “
ทั้งสองเดินเข้าไปในออฟฟิศ พวกเขาได้พบกับ คาเรน และ เดฟ ก็ต้องแปลกใจกับความเป็นมิตรของผู้หญิงคนนี้
เธอให้พวกเขาดูแบบบ้านต่างๆ
โซว์ พบเพนท์เฮาส์แห่งหนึ่งที่มีวิวที่สวยงาม
บ้านที่ราคา 10 ล้านน่ะเป็นบ้านที่โคตรจะแพงเลย
” มันไม่ใหญ่เกินไปหน่อยรึไง ? ” – เดฟ ถาม
” ไม่ มันน่าจะพอได้อยู่ เราจะได้เพิ่มห้องออกกำลังกายแล้วก็บาร์เล็กๆเอาไว้ ห้องนั่งเล่นก็น่าจะมี…”
โซว์ เริ่มพูดความคิดในการตกแต่งบ้านออกมา
คาเรน มองทั้งสองคนพร้อมรอยยิ้มกว้าง เธอชอบเห็นคู่รักที่คอยออกแบบบ้านของตัวเองบวกกับเธอยังได้รับค่าคอมในส่วนนี้ด้วย
” มันเป็นที่ที่ดีที่จะได้อยู่ร่วมกัน ” – คาเรน พูดขึ้น
โซว์ หน้าแดงขึ้นมาเมื่อรู้ว่าพวกเขาเหมือนกับคู่รักที่กำลังจะซื้อบ้านใหม่
เดฟ กระแอมออกมาแล้วถาม คาเรน ว่าพวกเขาไปดูบ้านได้รึเปล่า
คาเรน ขับรถพา เดฟ ไปยังตึกแห่งหนึ่งโดยมี โซว์ ขับตามมา หลังจากที่จอดรถที่โรงรถแล้วพวกเขาก็ได้ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 60 ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปเพื่อให้ทั้งสองคนได้ชมห้อง
นี่คือส่วนที่กำลังทำการตกแต่งใหม่ซึ่งเสร็จไปแค่ครึ่งเดียว กระป๋องสีและเครื่องมืออื่นๆยังวางอยู่เต็มไปหมดแต่หน้าต่างขนาดใหญ่นั้นทำให้ทั้งสองได้เห็นวิวที่งดงามของเมือง
” วิวตอนกลางคืนน่ะสวยมาก คุณสามารถเห็นทั้งแมนฮัตตันจากที่นี่ได้ ” – คาเรน บอกคุณสมบัติของบ้านออกมาซึ่งไม่ได้พูดเกินจริงไปเลย
โซว์ นั้นไม่อาจจะปิดความตื่นเต้นที่มีได้
” ดูนั่นสิ ” – โซว์ ชี้ไปที่ตึกหลังหนึ่ง – ” นั่นน่ะคือที่ที่ฉันอยู่ ถ้านายมีกล้องส่องทางไกลนะ นายน่ะเห็นห้องฉันด้วย ” – โซว์ พูดขึ้น
” นี่อ่อยฉันรึไง ? ” – เดฟ หยอก
” ไม่ ! ห้ามแอบดู ! ” – เธอหน้าแดงขึ้นมาทันที
” งั้น พวกคุณคิดว่าไง ? ” – คาเรน ถามขึ้นมาซึ่งแน่นอนว่านี่ทำให้ โซว์ หน้าแดงยิ่งกว่าเดิมและ เดฟ ก็ถึงกับต้องกระแอมออกมา
” ฉันคิดว่าฉันจะซื้อมัน ” – สุดท้ายเขาก็พูดออกมา
เดฟ ได้ทำสัญญาและปิดการซื้อ เขาบอกเจ้าของห้องว่าตั้งใจจะซื้อด้วยเงินสดแต่เขาจำเป็นต้องเปลี่ยนเงินในเกมให้เป็นเงินจริงก่อน
” สีและงานอื่นๆจะเสร็จภายในอาทิตย์นี้ ฉันแนะนำคนออกแบบตกแต่งภายในได้ถ้าคุณสนใจ “- คาเรน พูดต่อ
” ฉันจะจำไว้ ” – เดฟ มั่นใจว่า โซว์ คงจะช่วยในเรื่องนี้
” แล้วอาทิตย์นี้นายคิดจะไปอยู่ที่ไหน ? ฉันไม่คิดว่านายควรจะกลับไปที่อพาทเมนต์เดิม แม้ว่าจะมีคนของพ่อคอยเฝ้าให้ก็ตาม” – โซว์ พูดขึ้นมา
” ไม่ ฉันว่าฉันจะไปพักที่โรงแรม “
” งั้นฉันก็รู้จักโรงแรมดีๆที่อยู่ใกล้ๆ นายจะได้ห้องที่มีแคปซูลเกมให้ด้วย “
” ดี เราน่าจะไปด้วยกัน คาเรน ขอบคุณ ฉันจะมาพบคุณตอนที่ทุกอย่างใกล้เสร็จละกัน ” – เขากับ โซว์ ได้ลงลิฟต์ไปที่ชั้นจอดรถ จากนั้นก็ได้มุ่งหน้าไปที่โรงแรม เขาต้องการที่จะกลับเข้าไปในเกมให้เร็วที่สุด เขามีเรื่องมากมายที่ต้องไปทำในเกม