น่าหลานเยว่ก็จับความผิดปกติได้เช่นกัน เขาค้นคว้าเรื่องหอคอยโยวหลิงมานาน ไม่มีใครรู้ถึงอันตรายของหอคอยโยวหลิงได้มากไปกว่าเขาแล้ว
จากการสืบสวนของน่าหลานเยว่ เมื่อพลังวิญญาณเพิ่มขึ้นถึงจุดสูงสุด คนผู้นั้นจะหายตัวไป มีความเป็นไปได้สูงมากว่าวิญญาณที่หายตัวไปนั้นได้กลายเป็นเหยื่อสังเวยให้กับไฟวิญญาณขนาดมหึมาในชั้นที่สิบสองไปแล้ว
ดูจากพลังของเจียงอวิ๋นหลงในวันนี้ น่าหลานเยว่คาดว่าเวลาที่เจียงอวิ๋นหลงจะ “หายตัวไป” อยู่อีกไม่ไกลแล้ว
หอคอยโยวหลิงไม่ใช่สถานที่ฝึกฝนแต่เป็นโรงเชือดต่างหาก วิญญาณมนุษย์ที่ฝึกฝนอยู่ในนั้นก็เหมือนลูกหมูที่เลี้ยงไว้ในหอคอยโยวหลิง รอจนพวกเขาแข็งแกร่งมากพอ ก็จะกลายเป็น “อาหาร” ของไฟวิญญาณ
น่าหลานเยว่ไม่เข้าใจว่าอูจิ่วอยากจะสร้างหอคอยโยวหลิงไปทำไม
เพราะวิญญาณมนุษย์ที่หายไปจากหอคอยโยวหลิงล้วนเป็นวิญญาณที่ทรงพลังซึ่งครั้งหนึ่งเคยอยู่ในฐานะศิษย์เอกของอูจิ่ว สิ่งที่อูจิ่วกำลังทำอยู่นั้นก็เท่ากับว่าเขากำลังลดทอนอำนาจของตัวเอง.novel-lucky
ทั้งหมดนี้เป็นแค่การคาดคะเนของน่าหลานเยว่ จะถูกหรือผิดก็ยังไม่รู้ แต่ไม่ว่ายังไง หอคอยโยวหลิงก็ยังเป็นสถานที่ที่อันตรายมากอยู่ดี
“หอคอยโยวหลิงแห่งที่สี่อยู่ไหน?” จวินอู๋เสียเอ่ยถาม สภาพที่อ่อนแอของเจ้าแมวดำเกิดจากหอคอยโยวหลิง แต่จวินอู๋เสียไม่สามารถเข้าไปตรวจดูในหอคอยโยวหลิงได้อีกแล้ว แต่หอคอยโยวหลิงที่ยังสร้างไม่เสร็จอาจเป็นสิ่งที่นางสามารถเข้าไปตรวจสอบได้อย่างใกล้ชิด
“อยู่ในป่าทางเหนือ” เสือชีตาห์ตอบ
“สร้างไปได้แค่ไหนแล้ว?” จวินอู๋เสียถามต่อ
“ครึ่งหนึ่งแล้ว ความคืบหน้าดูเหมือนจะหยุดชะงักไปเมื่อเร็วๆนี้ หลังจากที่เราช่วยหมีวิญญาณออกมาได้ การก่อสร้างหอคอยโยวหลิงก็ช้าลงทันที” เสือชีตาห์ตอบตามความจริง
จวินอู๋เสียหรี่ตา นางต้องไปดูสถานการณ์ในหอคอยโยวหลิงให้ได้
“พวกเจ้ามีที่ไปรึเปล่า? ถ้าไม่มี ทำไมไม่ไปพักที่บ้านข้าชั่วคราวก่อนล่ะ?” น่าหลานเยว่มองไปเสือชีตาห์
เสือชีตาห์คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า
“ข้าคิดว่าช่วงนี้ท่านกลับไปที่ป่าโยวเมิ่งไม่ได้หรอก” จวินอู๋เสียพูด
“ทำไม?” น่าหลานเยว่งงเล็กน้อย
จวินอู๋เสียกล่าวว่า “ก็พวกเจียงอวิ๋นหลงรู้จักท่าน พวกเขาย่อมรู้ว่าท่านอาศัยอยู่ที่ไหน จงจงหลุดมือพวกเขาไปได้ พวกเขาต้องไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆแน่ ในเมื่อหาจงจงไม่เจอ พวกเขาก็ต้องมาสร้างปัญหาให้ท่านแน่”
คำพูดของจวินอู๋เสียทำให้น่าหลานเยว่ตื่นจากฝัน ความปรารถนาของอูจิ่วที่จะครอบครองหมีวิญญาณนั้นรุนแรงมาก เขาไม่ปล่อยโอกาสในการตามหาหมีวิญญาณไปอย่างแน่นอน
“ทำไมพวกเจ้าไม่ไปหามังกรเพลิงล่ะ?” เฉียวฉู่ที่ฟังอยู่ด้านข้างอดสงสัยไม่ได้ แม้ว่าเขาจะไม่เคยพบมังกรเพลิง แต่ของวิเศษของเขาก็คือถุงมือมังกรเพลิง ของวิเศษที่หลอมจากเกล็ดมังกรเพลิงยังทรงพลังขนาดนั้น ตัวมังกรเพลิงเองก็ย่อมแข็งแกร่งกว่ามาก
เสือชีตาห์ส่ายหัว “ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากไปหาท่านมังกรเพลิง แต่อูจิ่วให้คนของเขาดักซุ่มอยู่ที่นอกถ้ำของท่านมังกรเพลิง หากพวกเราเข้าไปใกล้ เกรงว่าเราจะถูกจับก่อนที่จะได้เจอกับท่านมังกรเพลิง”
เนื่องจากอูจิ่วได้รับความโปรดปรานจากจ้าววิญญาณมากขึ้น อำนาจที่มีอยู่ในมือเขาก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ จนเหนือกว่าวิญญาณเผ่านพันธุ์อื่นไปแล้ว
“ทำถูกแล้วที่ไม่ไปหามังกรเพลิง” จวินอู๋เสียพูดขึ้น นางไม่เชื่อว่าจ้าววิญญาณจะไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับหมีวิญญาณเลย เกรงว่าการที่อูจิ่วกล้าออกมาจับหมีวิญญาณอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ หมายความว่าจ้าววิญญาณจะแอบเห็นดีเห็นงามด้วย