บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 847
เมเดลีนเบือนหน้าหนีและแสดงให้เจเรมี่เห็นถึงด้านที่เย็นชาของเธอ
“เฟลิเป้จะกลับมาในเร็ว ๆ นี้ ถ้าคุณไม่ออกไปตอนนี้ งั้นคุณก็คงหมดโอกาสแล้ว” เมเดลีนเตือนเขาอย่างเยือกเย็น
“คุณห่วงผมด้วยเหรอ? ภรรยาเก่าของผมห่วงผมด้วย?” เสียงของเจเรมี่ถูกผสมกับนัยของความขบขัน อย่างไรก็ตาม มันเต็มไปด้วยการเสียดสีด้วยเช่นกัน
นิ้วที่อบอุ่นของเขาบีบไปที่คางของเมเดลีน บังคับให้เธอจ้องหน้าเขา
เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดในหัวใจในตอนที่เขาเห็นดวงตาที่แดงและเต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ
“เอวลีน ผมเป็นผู้ชายที่เลือดเย็นและไร้หัวใจในหัวใจของคุณจริง ๆ ใช่ไหม? คุณขอให้ผมเชื่อคุณ แต่คุณเคยเชื่อผมบ้างไหม?”
หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น เมเดลีนก็รู้สึกใจสั่น
ในตอนนี้ พวกเขาได้ยินเสียงของรถที่ชั้นล่าง เฟลิเป้กลับมาแล้ว
เจเรมี่เดินไปที่หน้าต่างและสังเกตดู อย่างไรก็ตาม เขาไม่ตื่นตระหนกเลย “ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้นในตอนนี้ ผมจะอยู่ที่นี่”
“เจเรมี่ คุณเป็นบ้ารึไง?”
“ใช่ ผมบ้า ผมได้สูญเสียเหตุผลทั้งหมดไปแล้วในตอนที่คุณบอกกับผมว่าคุณไม่รักผม”
“…” เมเดลีนอยากจะร้องไห้และหัวเราะในตอนที่เธอได้ยินสิ่งที่เขาพูด “ถ้าคุณรักฉันมาก ๆ จริง ๆ คุณคงจะไม่ฆ่าลูกของฉันอย่างโหดร้ายหรอก!”
หลังจากที่เจเรมี่ได้ยินสิ่งที่เมเดลีนกล่าวและมองดูท่าทีที่เจ็บปวดของเธอ เขาก็ทนเรื่องนี้ไม่ได้อีกต่อไป
ในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเมเดลีนไม่รู้ว่าหลังจากที่เธอถูกอุ้มขึ้นโต๊ะผ่าตัด เจเรมี่ก็เริ่มเสียใจกับการตัดสินใจของเขาในตอนที่เธอสลบไป
เขาจึงพุ่งเข้าไปในห้องผ่าตัดและพาเธอออกไปในขณะที่เธอหมดสติ
เขาไม่รู้ว่ามันถูกหรือผิดที่เขาทำแบบนั้น แต่เขารู้ว่าถ้าเขาไม่หยุดกระบวนการนั้น เขาคงจะเสียใจไปตลอดชีวิต
เขาไม่สามารถรับมือกับผมที่ตามมาของการสูญเสียเธอได้อีกแล้ว
อีกแง่หนึ่ง เขาไม่อยากทำให้เธอร้องไห้
อย่างไรก็ตาม มันเป็นหลักฐานว่าเมเดลีนเสียใจมากที่เธอไม่รู้ว่าตัวเองสบายดี เธอไม่รู้ด้วยว่าเด็กคนนั้นยังคงเติบโตในท้องของเธอ
ทว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ที่เมเดลีนจะไม่รู้เรื่องนี้ไปตลอดกาล
เธออาจะสังเกตเห็นได้ในเร็ว ๆ นี้
อย่าลืมว่า ชีวิตหนึ่งอยู่ในตัวของเธอ
ถึงอย่างนั้น เด็กคนนี้ก็ไม่ควรอยู่
เขาทนมองเธอป่วยเหมือนกับที่เธอเป็นเมื่อก่อนโดยไม่ทำอะไรเลยไม่ได้
แกร๊ก
ลูกบิดประตูหมุน จากนั้นเสียงเคาะก็ดังมาจากประตู
“เอวลีน ผมเอง”
เสียงของเฟลิเป้ดังมาจากอีกฟากของประตู
เจเรมี่เดินตามหลังเธอและกอดเธอไว้ จากนั้นเขาพึมพำในหูของเธอ
“บอกเขาให้ออกไป”
เมเดลีนทำหน้าบึ้งใส่เจเรมี่อย่างเยือกเย็น “คุณคือคนที่ควรออกไป”
ชายคนนั้นหัวเราะคิกคักเบา ๆ “ผมจะอยู่กับคุณถึงแม้ว่าผมจะตาย”
ก๊อก ก๊อก
เฟลิเป้เคาะประตูอีกครั้ง
“เอวลีน ถ้าคุณไม่เปิดประตูนี่ตอนนี้ ผมจะเปิดมันด้วยกุญแจของผมนะ”
จากนั้น เมเดลีนก็ได้ยินเสียงของกุญแจดังกริ๊ง ๆ หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น
เธอไม่มีทางเลือกอื่น เธอจึงจับเจเรมี่และดึงเขาเข้ามาในห้องน้ำก่อนจะเปิดฝักบัว
เฟลิเป้เข้ามาในห้องและได้ยินเสียงจากห้องน้ำ เขาคิดว่าบางทีเมเดลีนอาจจะไม่ได้ยินเขาเพราะเธออาบน้ำอยู่ เขาคิดมากเกินไป อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาหลุบตาลงมอง สายตาของเขาก็หยุดที่พื้นอยู่ชั่วขณะ
เฟลิเป้เดินไปที่ประตูห้องน้ำ “เอวลีน ผมเองนะ ผมมีบางอย่างจะบอกคุณหลังจากที่คุณอาบเสร็จ ผมจะรอคุณข้างนอกนี่นะ”
“เข้าใจแล้ว” เมเดลีนตอบกลับ