ThornyRose รู้สึกโกรธ เมื่อเธอเห็น FrozenBlood โอบกอดเย่ฉาง โดยเฉพาะเมื่อเย่ฉางเรียกเธอว่า ‘ที่รัก’
ThornyRose เดินเข้าไปดึง FrozenBlood ออกไปทันที “หึ ระวังตัวไว้เถอะ!”
จากนั้นเธอก็ทำให้ FrozenBlood นั่งลงข้างเธอ
ทุกคนต่างก็พูดคุยกันรอบกองไฟ บรรยากาศล้วนเต็มไปด้วยความกลมกลืน
“มากินอาหารเย็นกันเถอะ” คำพูดของเย่ฉางได้ทำลายบรรยากาศอันยอดเยี่ยมลงไปทันที
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อย่าเสียวัตถุดิบที่มีค่าของนายเลย เรายังคงมีบัฟอยู่!”
“ใช่แล้ว ใช่แล้ว”
ทุกคนปฏิเสธข้อเสนอของเขาอย่างรวดเร็ว เย่ฉางคิดว่าทุกคนสุภาพและเกรงใจมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงยักไหล่ “ก็ได้ ถ้างั้น…”
เย่ฉางยังไม่ทันพูดจบ เขาก็ขมวดคิ้วทันที เขายืนขึ้นและจ้องมองไปที่ถ้ำ จากนั้นเขาก็เรียกเจ้าฟ้าน้อย และเชื่อมต่อวิสัยทัศน์เข้าด้วยกัน ลึกเข้าไปในถ้ำที่มืดสนิท มีพื้นดินสูงและมีดวงตาที่เบิกกว้าง มันส่องแสงสีแดงเลือดราวกับว่าเป็นประภาคาร
“โฮกก!!”
เมื่อเสียงคำรามที่ราวกับฟ้าร้องดังขึ้นมา เย่ฉางก็รู้สึกมึนหัว เขารีบยกเลิกการเชื่อมต่อวิสัยทัศน์อย่างรวดเร็ว และตะโกน “เตรียมตัวต่อสู้! พวกมันกำลังจะโจมตีเรา! ตอนนี้ไอ้ตัวที่ส่งเสียงคำรามกำลังพุ่งออกมาแล้ว!”
ThornyRose ส่งคำสั่งลงไปข้างล่างทันที
ทั้งค่ายเข้าสู่สถานะฉุกเฉิน จางเจิ้งเฉียง, LordAsked, VastSea, ThornyRose และตัวแท้งค์คนอื่นๆไปยืนอยู่หน้าทางเข้าเพื่อเฝ้ารอศัตรู
LordAsked ตะโกน ขณะที่เขารู้สึกว่าพื้นดินสั่นไหว “เตรียมตัว! เร็วเข้า! ซัพพอตร์รีบเปิดใช้บัฟเสริมค่าสถานะทันที! เราจะต้องไม่แพ้ให้กับมอนเตอร์เวฟระลอกแรก!”
“ผู้ใช้พืช! ผู้ใช้ดอกไม้! ซัมมอนเนอร์! นักเวท! อัญเชิญอะไรก็ได้ที่พวกนายสามารถอัญเชิญได้ออกมา!” บนยอดเขาสูงด้านหลังกองทหาร NalanPureSoul ผู้นำทีมนักเวทออกคำสั่ง ในขณะที่อัญเชิญอสูรเพลิงของเขาออกมา
ทางปีกขวา หลินหลี่และทีมเล็กๆของเขาเตรียมพร้อมที่จะสร้างทะเลเพลิง เพื่อปิดกั้นเส้นทางของมอนเตอร์
ในทางตรงกันข้ามเย่เทียนได้ร่ายบัฟให้กับจางเจิ้งเฉียงและคนอื่นๆ เธออยู่กับทีมที่สอง และเตรียมพร้อมที่จะเปิดใช้งาน [Tide of Moon] ในขณะเดียวกันเย่ฉางกำลังยืนอยู่ท่ามกลางกองทหารและยกมือขึ้นสูง เพื่อเตรียมพร้อมที่จะเปิดใช้สกิล [Tactics]
เสาหินแหลมจำนวนหนึ่งถูกยิงออกมาจากถ้ำ จางเจิ้งเฉียงคำราม และกระแทกเสาหินแหลมอันหนึ่งออกไปด้วยแขนของเขา แต่ถึงอย่างนั้นเสาหินแท่งนั้นก็บินไปหา ThornyRose ซึ่งทำให้เธอถูกฆ่าตายทันที แอสซาซินและนักเวทที่เหลืออยู่ต่างพากันอ้าปากค้าง ‘เขาสามารถป้องกันการโจมตีดังกล่าวได้ยังไง? เขาแข็งแกร่งมากแค่ไหนกัน?!’ อย่างไรก็ตาม LordAsked และ VastSea ก็กำลังหลบหลีกเสาหินแหลมอันอื่น โดยโยกหลบไปทางซ้ายและขวา หรือป้องกันด้วยสกิล
“พวกมันมากันแล้ว!” LordAsked เลิกคิ้วขึ้น เมื่อพูดจบออร์คตาเดียวชั้นสูงที่มีความสูงประมาณสิบเมตรพุ่งเข้ามาในพื้นที่ระดมยิง
“ปาระเบิดเพลิง!” หลินหลี่โยนทุกอย่างไปที่ปากทางเข้าเหมือนกับผู้ก่อการร้าย ทันใดนั้นไฟก็ลุกโชนท่วมทางเข้าทั้งหมด เมื่อมองไปยังหลินหลี่ที่กำลังแอบซ่อนตัวอยู่บนเสาหิน LordAsked ก็คิดกับตัวเอง ‘สามพี่น้องไม่มีใครที่สามารถดูถูกได้เลย ระเบิดที่ทำขึ้นโดยไอ้หมอนี้มีประโยชน์มากจริงๆ’
แม้จะมีไฟลุกโชน แต่ออร์คตาเดียวก็ยังคงถาโถมออกมาอย่างบ้าคลั่ง เพียงแค่ไม่นานพวกมันก็มาถึงบริเวณกองทัพ
“ยันมันไว้! เราจะต้องไม่ปล่อยให้พวกมันทำลายการป้องกันของเรา และเข้าไปฆ่าคนที่อยู่ข้างหลัง! อย่าให้ฉันรู้ว่ามีไอ้บ้าตัวไหนที่คิดจะก้าวถอยหลัง!” LordAsked ตะโกน ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าพร้อมกับโล่ของเขา เขาก้าวไปด้านข้างแล้วหลบมือยักษ์ที่โจมตีเข้ามา ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขาหมุนไปรอบๆแล้วกระแทกเข่า ทันใดนั้นออร์คตาเดียวก็เซถลา และ LordAsked ก็กระโดดไปที่ด้านหลัง เขาเล็งไปที่สมองของมัน และแทงดาบที่อัดแน่นไปด้วยพลังฉีเจาะเข้าไปในนั้น
“ปัง!” จางเจิ้งเฉียงปะทะกับออร์คตาเดียวด้วยการใช้หัวโขกอย่างส่งเสียงดัง จนทำให้มอนเตอร์ตัวนั้นล้มลงไปบนพื้น จางเจิ้งเฉียงสะบัดศีรษะของเขาไปมา หลังจากถอยหลังออกไปไม่กี่ก้าว จากนั้นเขาก็คอยปิดกั้นเส้นทางของออร์คตาเดียวตัวอื่นๆ
“[Tactics] – [Pursuit] – [Powerful Attack]!” เย่ฉางเปิดใช้งานสกิลกลยุทธของเขา จางเจิ้งเฉียง, LordAsked, CloudDragon และคนอื่นๆรู้สึกแข็งแกร่งขึ้นมาทันที
“[Tide of Moon]!” เย่เทียนเสร็จสิ้นการร่ายเช่นกัน
เมฆบนท้องฟ้ากระจัดกระจาย และมีดวงจันทร์ที่ใสกระจ่างปรากฏขึ้น แสงจันทร์ส่องสว่างมายังพวกเขา และเสียงหยดน้ำก็ดังขึ้น ค่าสถานะทั้งหมดของพวกเขาเพิ่มขึ้น! การโจมตีครั้งต่อไปเป็นการโจมตีคริติคอล 100%!
ทันใดนั้นสิ่งมีชีวิตที่ถูกอัญเชิญมาเป็นตัวแท้งค์ กลายเป็นมีประโยชน์ขึ้นมาทันที โกเลมของ OldWang สกัดกั้นออร์คตาเดียวไม่กี่ตัวด้วยสกิลโคลนของมัน ในขณะที่เถาวัลย์ต้นไม้คอยทำหน้าที่ป้องกัน และปิดกั้นเส้นทางหลบหนีของพวกออร์คตาเดียว
ในอีกด้านหนึ่ง หลินหลี่ และ YellowSpring มองหน้ากัน พวกเขาทั้งคู่ร่วมกันนำทีมจู่โจม และเข้าสู่สนามรบจากปีกขวา หลินหลี่ก้าวกระโดดไปบนไหล่ของออร์คตาเดียวแล้วเหวี่ยงดาบยักษ์ของเขา [Finishing Strike]! ประสบความสำเร็จ! ด้วยการโจมตีคริติคอลจากสกิลบัฟ [Tide of Moon] เขาได้ตัดหัวของออร์คตาเดียวออกทันที YellowSpring ได้แต่ยืนมองอย่างตกตะลึง ‘เชี่ยไรเนี่ย! นั่นมันความเสียหายห่าเหวอะไรกัน?! FrozenBlood, SpyingBlade และแอสซาซินคนอื่นๆเข้ามายังแนวป้องกันที่สอง และเตรียมที่จะปิดกั้นมอนเตอร์ที่สามารถผ่านด่านป้องกันแรกมาได้ เพื่อให้หน่วยโจมตีระยะไกลสามารถจู่โจมหน้าทางเข้าได้ตลอดเวลา
เย่ฉางกำลังเฝ้าสังเกตสถานการณ์ ‘ดูเหมือนว่าเราจำเป็นต้องหยุดการโจมตีของพวกออร์คตาเดียวจากทางเข้า เพื่อให้เราสามารถกวาดล้างมอนเตอร์เวฟระลอกแรกนี้ออกไป และเตรียมพร้อมสำหรับมอนเตอร์เวฟระลอกต่อไป “นานะ และ Black อะไรสักอย่าง ไปหาทีมนักเวทน้ำแข็งที่มีสกิลการสร้างภูมิทัศน์ นำพวกเขามาสร้างเสาน้ำแข็งและกำแพงน้ำแข็งเพื่อชะลอการโจมตี FrozenCloud ไปนำทีมเข้ามาป้องกันพวกเขา นอกจากนี้น้องชาย PureSoul…”
เมื่อพวกเขามองหน้ากัน มันก็เหมือนกับคลื่นของกระแสไฟฟ้าส่องประกายระหว่างพวกเขาทั้งสอง พวกเขามองหน้ากันอย่างลึกซึ้ง อูนาที่อยู่ด้านข้างรู้สึกแปลกๆ เมื่อเธอมองดูพวกเขาทั้งสอง BlackIce อยากจะเยาะเย้ยอูนา แต่เมื่อเธอเห็นพวกเขาสองคนจ้องมองกันอย่างลึกซึ้งและน่ารัก เธอก็สั่นเทา “ไปกันเถอะ อย่าเสียเวลากันอีกเลย!”
อูนาเดินตามไป
ภายใต้คำสั่งของ NalanPureSoul เหล่านักเวทจึงทำการยิงลูกไฟไปที่ทางเข้า เขาเอื้อมมือออกไปและกำมือ เสี้ยววินาทีต่อมาก็เกิดการระเบิดลูกใหญ่ขึ้น และได้ยินเสียงกรีดร้องดังระงมมากมาย ในขณะเดียวกันเสาน้ำแข็งและกำแพงน้ำแข็งของนักเวท ก็โผล่ขึ้นมาปิดกั้นเส้นทางหนีของพวกมัน ในขณะที่พายุหิมะถูกปลดปล่อยออกมา เย่ฉางก็กำมือในอากาศเบาๆ น้ำแข็งก็ระเบิดออกมาเหมือนกับดอกไม้น้ำแข็งขนาดมหึมา มันสวยงามและชวนให้หลงใหล
ถึงแม้ว่าสกิลนี้จะทรงพลัง แต่มานาที่ต้องใช้ก็ขึ้นอยู่กับขนาดของการโจมตีด้วยเช่นกัน ยิ่งโจมตีครอบคลุมพื้นที่มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งใช้มานามากขึ้นเท่านั้น พวกเขาทั้งสองคนสูญเสียมานาส่วนใหญ่ไปในทันที จากนั้นพวกเขาก็นั่งลง และเริ่มดื่มน้ำยาฟื้นฟูในขณะที่พูดคุยกัน
เมื่อเห็นการผสานของระเบิดเพลิงและน้ำแข็ง CloudDragon ก็แทงมือของเขาเข้าไปในดวงตาของออร์คตาเดียว ราวกับว่ามือของเขาเป็นดาบ จากนั้นเขาเห็นเย่ฉาง และ NalanPureSoul กำลังฟื้นฟูมานา ‘ดูเหมือนว่าสกิลทั้งสองนี้จะกินมานามหาศาล’
“น้องชายไขว้ดาบ บอกความจริงกับฉันหน่อยสิ” เย่ฉางวางโทเท็มกำเนิดน้ำยาฟื้นฟูลง และดื่มน้ำยาฟื้นฟูของเขาต่อไป
“ความจริงอะไร?” NalanPureSoul เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และดื่มน้ำยาฟื้นฟูต่อไปเช่นกัน
“จู๋ของนายใหญ่แค่ไหน?” คำพูดของเย่ฉางเกือบทำให้ NalanPureSoul พ่นน้ำออกมา “แค่ก แค่ก”
“มันไม่ใช่กงการอะไรของนาย” NalanPureSoul ตอบอย่างหงุดหงิด
“ เรายังต้องไขว้ดาบกันอีกในอนาคต ดังนั้นจึงเป็นการดีที่จะได้รู้จักกันมากขึ้น เพราะมันจะเป็นประโยชน์กับเราในอนาคต นายได้เห็นอาวุธยาวหนึ่งเมตรของฉันแล้ว แต่นายยังคงทำตัวลึกลับอยู่ได้ ฉันอดไม่ได้ที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้เลย” เย่ฉางพูดราวกับว่าเขาเป็นคนชอบธรรม
“……” ปากของ NalanPureSoul เปิดกว้าง เพราะเขาไม่รู้จะตอบอะไรอีกแล้ว จากนั้นเขาก็ตัดสินใจที่จะอยู่เงียบๆ “เราข้ามหัวข้อนี้ไปได้ไหม?”
“ไม่” เย่ฉางส่ายหัวของเขา
‘นายช่างดื้อด้านจริงๆ?’ NalanPureSoul กลอกตาของเขา ถึงอย่างนั้นเขาก็รู้สึกเขินอาย เมื่อนึกถึงร่างกายของเย่ฉาง “โอเค โอเค ไม่พูดถึงเรื่องนี้แล้วก็ได้ แถวที่หนึ่งและแถวที่สองกำลังทำการต่อสู้ ผู้คนที่อยู่เบื้องหลังก็รู้สึกเหนื่อยล้า ขณะที่พวกเขาทำการฟื้นฟู นายจะไม่ออกไปช่วยพวกเขางั้นเหรอ?”
“อย่าพยายามเปลี่ยนหัวข้อเลย” เย่ฉางชี้ไปที่เป้าของ NalanPureSoul
“… เอ่อ…” NalanPureSoul