บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 849
เมเดลีนตะโกนชื่อของเจเรมี่ด้วยความโหยหวน
เมื่อเธอมองไปที่เลือดซึ่งสาดกระเซ็น เธอรู้สึกราวกับว่าเลือดในร่างกายของเธอทั้งหมดถูกแช่แข็ง
เธอกดแผลถูกยิงของเจเรมี่อย่างเร่งรีบด้วยมือของเธอ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล มือสวย ๆ ของเธอเปื้อนไปด้วยสีแดงอย่างรวดเร็วและเลือดสีแดงเข้มกำลังทำร้ายสายตาของเธอ
“เจเรมี่ เจเรมี่” หัวใจของเมเดลีนกำลังเต้นผิดทาง มือที่เปื้อนเลือดของเธอจับที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเจเรมี่ขณะที่น้ำตาคลอเบ้า
เจเรมี่ขมวดคิ้วและอดทนต่อความเจ็บปวดรวดร้าวจากบาดแผลถูกยิง จากนั้นเขายกมือของเขาขึ้นอย่างช้า ๆ เพื่อจับใบหน้าที่เปียกน้ำตาของเมเดลีน “เอวลีน อย่าร้องไห้สิ อย่าร้องไห้ให้กับคนขี้ขลาดอย่างผมเลย”
หัวใจของเขากำลังแตกสลายขณะที่เขาหรี่ตาลง พวกมันเต็มไปด้วยความรักที่ลึกซึ้งเช่นเดิมที่เขามีให้กับเธอ
“ผมจะไม่ตายก่อนที่คุณกลับมาหาผม”
แม้ว่าเขาจะพูดอย่างอ่อนแอ มันก็ไม่ได้ขัดขวางความกระตือรือร้นในสายตาของเขาเลย
เฟลิเป้วางปืนพกของเขาและเดินไปด้านหลังของเจเรมี่ “วิดีโออยู่ไหน?” เขาถามอย่างตรงไปตรงมา
เจเรมี่เพ่งไปที่เขาและยิ้มเยาะ “ถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับฉัน วิดีโอจะถูกเปิดเผยต่อสาธารณะในโลกออนไลน์ เฟลิเป้ แกอยากจะเสี่ยงเรื่องนี้ใช่ไหม?”
เฟลิเป้ขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเขากระวนกระวาย
เขาไม่ชอบการถูกข่มขู่
เมื่อเขาเห็นเมเดลีนกำลังร้องไห้ขณะที่กอดเจเรมี่ เฟลิเป้ก็ยกปืนพกของเขาขึ้นอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นเช่นนี้ เมเดลีนวิ่งไปอยู่ตรงหน้าของเฟลิเป้และฉวยปืนพกไปจากเขา
มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไปจนเฟลิเป้ช้าเกินไปที่จะตอบสนอง
เมื่อเขาได้สติ เมเดลีนก็กำลังเล็งปืนพกไปที่เขาด้วยท่าทางที่น่าเกรงขาม
“บอกให้ใครสักคนส่งเจเรมี่ไปที่โรงพยาบาล!”
เธอกำลังสั่งเขาและไม่นั่นใช่การวิงวอน
ตาของเธอเป็นสีแดงจากการร้องไห้และกำลังเป็นประกายวาวไปด้วยความเฉียบคม
“ได้ยินฉันไหม? ส่งเจเรมี่ไปที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!”
บอดี้การ์ดทั้งหมดวิ่งเข้ามาหลังจากที่พวกเขาได้ยินเสียงปืน เมื่อพวกเขาเห็นเช่นนี้ พวกเขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไร พวกเขาไม่กล้าแตะต้องเมเดลีน
สายตาของเฟลิเป้มืดมน แต่เขายังคงอดทนกับเมเดลีน “เอวลีน วางปืนลง เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเขาเคยทำกับเธอยังไง? เธอลืมได้จริง ๆ เหรอกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ?”
เมเดลีนกำปืนพกแน่นขึ้นอย่างใจเย็น สายตาของเธอกำลังจับจ้อง “อย่ามาบอกกับฉันแบบนั้น ส่งเขาไปที่โรงพยาบาล!”
เฟลิเป้เห็นถึงความกังวลในแววตาของเมเดลีน และในตอนนี้ เขาก็ทำได้แค่ประนีประนอม
เจเรมี่ถูกส่งไปยังโรงพยาบาลรอยัล การผ่าตัดใช้เวลาอย่างยาวนานและเมเดลีนก็กระวนกระวายอย่างหนัก
แม้ว่าเธอจะเปลี่ยนชุดและล้างมือของเธอแล้ว แต่ก็ยังคงมีเลือดบางส่วนติดอยู่ที่ฝ่ามือของเธอ
เมเดลีนกุมท้องและรู้สึกถึงความอบอุ่นกำลังมาจากสิ่งนั้น ในที่สุด ร่างกายเธอก็ไม่รู้สึกหนาวอีกต่อไป
‘เจเรมี่ คุณอย่าปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับคุณนะ ฉันกำลังรอคุณเพื่อที่จะได้เลี้ยงดูลูกในท้องกับฉันอยู่นะคะ’
‘ในตอนที่ฉันให้กำเนิดแจ็คและลิลลี่ คุณไม่อยู่กับฉัน ฉันอยากให้คุณอยู่กับฉันในตอนที่ฉันให้กำเนิดเด็กคนนี้ ไม่ว่ายังก็ตาม…’
เธอคิดเรื่องนั้นขณะที่หัวใจของเธอเต้นรัว เมื่อประตูของห้องผ่าตัดเปิดออกเธอก็รีบเข้าไปดู จากนั้นเธอเห็นหมอกำลังเดินไปหาเฟลิเป้และพูดอย่างให้ความเคารพว่า “ท่านครับ แม้ว่ากระสุนถูกนำออกมาแล้ว แต่เขาเสียเลือดมาก ผมเกรงว่าเขาอาจจะไม่รอดพ้นคืนนี้ครับ”
เฟลิเป้ไม่ใส่ใจหลังจากได้ยินสิ่งที่หมอกล่าว
เขาเพ่งพินิจไปยังเมเดลีน ถ้าไม่ใช่เพราะน้ำตาที่อยู่ในตาของเมเดลีน เขาคงจะคิดว่าเธอได้กลายเป็นหินไปแล้ว
เฟลิเป้เดินเข้าไปและยกมือเช็ดน้ำตาออกจากตาของเธอ “คุณคงจะใจสลายถ้าเขาตาย ใช่ไหม?”
แปลกดี เมเดลีนหัวเราะคิกคักอย่างใจเย็นหลังจากที่เธอได้ยินเช่นนี้ จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมอง “เฟลิเป้ ฟังนะ ฉันไม่อยากให้เขาตาย คุณเข้าใจไหม?”
เฟลิเป้ขมวดคิ้ว “ทำไมคุณถึงยังห่วงเขามากอีกล่ะ?”
“ฉันก็อยากรู้ด้วยเหมือนกันว่าทำไมผู้หญิงดี ๆ อย่างเคธี่ถึงรักผู้ชายอย่างคุณจนหมดใจ?”