บทที่ 297
ในใจของเซียวเวยเวย ก็ต้องมีไม่พอใจบ้าง
เธออยากจะเป็นคนรักของเซียวอี้เชียนต่อไปมากกว่า ในขณะเดียวกันเซียวอี้เชียนก็จะสามารถแนะนำให้เธอรู้จักคนใหญ่คนโตอื่นๆ
เช่นนี้ ตนเองก็จะได้อาศัยใบบุญของเซียวอี้เชียน แล้วก็จะสามารถบริหารคนของตนเองได้ แล้วค่อยๆ กลายเป็นคนดังของเมืองจินหลิง
พอถึงตอนนั้น ตนเองไม่เพียงได้ผลประโยชน์มากมาย บริษัทเซียวซื่อก็จะได้ผลดีไปด้วย ส่วนตนเอง ก็จะกลายเป็นที่พึ่งของบริษัทเซียวซื่อ กลายเป็นคนควบคุมบริษัทเซียวซื่อ
แต่ที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ เซียวอี้เชียนกลับเอาเธอเป็นเครื่องมือ เพื่อที่จะเอายามาหนึ่งชุด ถึงกับยอมเอาตนเองไปให้กับเว่ยฉางหมิงอย่างนั้นหรือ?
ตนเองอยากเป็นคนรักของเซียวอี้เชียน แล้วเป็นคนดังของสังคมระดับสูง แต่ไม่อยากเป็นของเล่นของคนในสังคมระดับสูง ถ้าเรื่องที่ว่าเป็นของเล่น มันแพร่ออกไป ในชีวิตนี้ก็อย่าได้หวังว่าจะได้ไต่เต้าไปที่สูงได้อีกเลย
ดังนั้น เธอก็ดึงมือของเซียวอี้เชียน แล้วพูดออดอ้อนว่า “อี้เชียน ฉันรักคุณขนาดนี้ ก็อยากอยู่ข้างๆ คุณ ไม่อยากไปไหน…….”
ตอนนี้เซียวอี้เชียนก็เริ่มรำคาญเซียวเวยเวย เพราะว่าเซียวเวยเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่ไม่คู่ควรกับราคา เท่าที่เคยเที่ยวผู้หญิงมาทั้งหมด
ดังนั้น เขาก็เลยอยากจะปล่อยเซียวเวยเวยออกไป เพื่อแลกกับผลประโยชน์สุดท้าย
เขาเอาเธอให้กับเว่ยฉางหมิง จะกลายเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้
ตอนนี้ตนเองไม่มีกำลังทำเรื่องในมุ้งแล้ว เอาเซียวเวยเวยไว้ ก็ได้แต่มอง แต่ทำไม่ได้ แต่ว่า ถ้าเอาเซียวเวยเวยให้ไป แล้วตระกูลเว่ย
สามารถรักษาตนเองจนหายได้ ตนเองยังสามารถไปหาผู้หญิงคนอื่นได้
ดังนั้น เขากูพูดเสียงขรึมกับเซียวเวยเวยว่า “อย่ามาเล่นไม้นี้กับผม ผมให้คุณไปอยู่กับน้องเว่ย ก็ไปเสีย อย่ามาพูดมาก”
น้ำตาของเซียวเวยเวยก็ไหลบาก ร้องไห้พูดว่า “อี้เชียน หรือที่คุณมาอยู่กับ ไม่ได้เป็นเพราะว่าชอบฉันหรอกหรือ? ถ้าชอบฉันจริง จะเอาฉันไปให้คนอื่นได้อย่างไร?”
เว่ยฉางหมิงที่อยู่ด้านข้าง ก็ไม่ค่อยพอใจ เลยพูดว่า “ไอหย๋าประธานเซียว ในเมื่อคุณเวยเวยก็รักคุณมาก ก็อย่าบังคับขืนใจกันเลยครับ！”
เซียวอี้เชียนก็ยกมือตบหน้าเซียวเวยเวย แล้วด่าว่า “คุณก็เป็นแค่ของเล่นของผมเท่านั้น ผมให้คุณทำอะไร คุณก็ไปทำ ยังจะกล้าขัด
ผมหรือ? จะบอกให้ ถ้าวันนี้คุณไม่ไปอยู่กับน้องเว่ยดีๆ ละก็ ผมก็จะถอนทุนออกจากตระกูลเซียวทันที ให้ตระกูลเซียวล้มละลาย แล้วเงินที่ผมให้คุณ คุณก็ต้องคืนมาให้ผม ผมช่วยตระกูลเซียวไปอย่างไร ผมก็สามารถทำให้ตระกูลเซียวตกต่ำดังเดิมได้”
ได้ยินดังนั้น เซียวเวยเวยก็อ้าปากค้าง ความรู้สึกว่าโดนดูถูก ก็พุ่งเข้าไปในใจ
แต่ว่า โดนดูถูกแล้วอย่างไรเล่า?
ตนเองจะปฏิสเสธเซียวอี้เชียนเพียงเพราะโดนดูถูกงั้นหรือ?
จะปฏิเสธเซียวอี้เชียนนั้นเง่าย แค่บอกไม่รับปาก ก็เรียบร้อยแล้ว
แต่หลังจากปฏิเสธไปแล้วล่ะ? หลังจากนั้น ทั้งหมดก็จะกลับมาสภาพเดิม ตระกูลเซียวรอเวลาล้มละลาย ความฝันอยากเป็นคนดังของตนเองก็จะมลายหายไป
ดังนั้น เซียวเวยเวยก็ได้แต่ฉีกยิ้มออกมา แล้วพูดว่า “ฉันรับปาก ฉันรับปาก！ ฉันจะดูแลประธานเว่ยเป็นอย่างดี”
เซียวอี้เชียนก็ยิ้มร้ายๆ ออกมา พูดว่า “ถือว่าคุณรู้สถานการณ์ดี！”
พูดไป แล้วเขาก็ผลักเซียวเวยเวยไปยังอ้อมกอดของเว่ยฉางหมิง แล้วหัวเราะพูดว่า “คืนนี้ก็ไปนอนกับประธานเว่ยแล้วกัน！”
เว่ยฉางหมิงก็กอดเซียวเวยเวย ในใจก็ตื่นเต้นอย่างมาก ยิ้มพูดว่า “เวยเวย ผมให้คนไปเปิดห้องโรงแรมไว้แล้ว คืนนี้เราก็ไปทำความรู้จักกันหน่อยแล้วกันนะ！”
เซียวเวยเวยค่อยๆ เช็ดน้ำตา ในใจก็แค้นมาก
ครั้งฟนึ่ง เซียวเวยเวย เธอเป็นถึงที่รักของตระกูลเซียว เป็นคนที่มีชายมากมายมาตามจีบ เธอมีหัวใจที่ถือตัว จะหาแฟน ก็จะหาแต่ลูกเศรษฐี พวกกระจอกๆ ไม่อยู่ในสายตา
แต่ว่า เธอไม่คิดเลยว่า ที่ตนเองวางแผนมาทั้งหมด สุดท้ายจะมีผลเป็นแบบนี้