ตอนที่ 177: ช่วยไม่ไหว โดย Ink Stone_Romance
วันรุ่งขึ้น กินข้าวแต่เช้าตรู่แล้ว เฉินเยี่ยนและหวางจวนช่วยไปเรียกญาติและเพื่อนมา
ในบ้านมีกลุ่มผู้หญิงนั่งอยู่ ล้วนเป็นญาติของบ้านเฉินหรือไม่ก็เพื่อนในหมู่บ้านที่สนิทกับบ้านเฉินกำลังพูดคุยกันอยู่
“พี่ นี่ไม่ได้ไปบ้านฉันนานขนาดไหนแล้ว ลืมฉันไปแล้วหรือเปล่าเนี่ย”
หวางชุนฮวาดึงแขนเฉินเยี่ยนไว้แล้วคุยด้วยอย่างกระตือรือร้น
“ที่ไหนกัน”
เฉินเยี่ยนเก็บแขนตัวเอง ถ้าไม่เก็บนี่คงโดนอีกฝ่ายกอดให้แล้ว
หวางชุนฮวาคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องเธอ เมื่อก่อนยังชอบทำให้เฉินเยี่ยนเจ้าของร่างคนก่อนขายหน้า เฉินเยี่ยนเลยไม่ชอบเธอ แต่หวางชุนฮวาก็ไม่ได้สนิทกับเฉินเวย เธอยังเคยหัวเราะเยาะเฉินเวย หวางชุนฮวาชอบทำตัวปั้นปึ่ง เมื่อก่อนดูถูกเฉินเยี่ยน เลยไม่ยี่หระเฉินเยี่ยนเท่าไร แต่หลังเฉินเยี่ยนกลับมาเกิดใหม่แทบจะไม่ไปบ้านหวางเลย หวางชุนฮวาไม่มีโอกาสเจอเธอ แต่เธอรู้ว่าตอนนี้เฉินเยี่ยนเก่งมาก โรงงานนั้นหัวหน้าโรงงานเป็นถึงอาเขย แต่เฉินเยี่ยนพูดจาใช้ได้ เธอก็อยากเป็นคนงาน แต่แม่เธอไม่ให้ เพราะให้สิทธิ์บ้านเธอได้แค่คนเดียว คือพ่อเธอ อีกหน่อยน้องชายเธอก็เข้าไปได้
เธอคิอว่าพ่อแม่ลำเอียง ทำไมไม่ใช่เธอ? เธอเป็นผู้หญิง ถ้าเป็นคนงาน จะได้แต่งกับคนที่ดี
พี่สาวเธอคุยกับอาแล้ว อาตอบตกลงเธอ รอผ่านปีใหม่แล้วจะรับสมัครอีกรอบ ให้พี่สาวเข้าไป หลังได้ยินเธอก็ตื๊อคุณอา แต่อาบอกว่าในจำนวนญาติหนึ่งครั้งรับได้แค่หนึ่งคน แม้แต่เฉินเวยก็ยังไม่ได้ ไม่ให้เข้า ขึ้นอยู่กับเธอที่ไหนว่าสามารถบอกให้ใคร คนนั้นก็ได้เข้าไปทำงาน
ให้หวางตงฮวาพี่สาวเธอเข้าไป บอกว่าพี่สาวเธอเป็นคนซื่อ และทำงานเร็ว เป็นคนเก่ง แล้วเธอไม่เก่งหรือไง? นี่ลำเอียงชัดๆ เธอไม่พอใจ เลยอาศัยงานแต่งเฉินกุ้ยเลยตามมาด้วย เธอไม่เชื่อว่าเธอจะไม่ได้เป็นคนงาน!
“พี่ ได้ยินว่าหลังปีใหม่พวกพี่จะรับสมัครคนงานอีก พี่ให้ฉันเข้าไปเถอะ พวกเราเป็นพี่น้องกัน ฉันเข้าไปจะได้ช่วยพี่ ยังไงก็ไว้ใจได้มากกว่าคนนอก”
หวางชุนฮวาขอร้องเฉินเยี่ยน ในบ้านมีคนไม่น้อยมองมาที่เฉินเยี่ยน พวกเธอก็อยากจะเป็นคนงานเหมือนกัน ดูว่าเฉินเยี่ยนจะตอบตกลงหวางชุนฮวาหรือไม่ ถ้าตกลง พวกเธอก็จะขอร้องเหมือนกัน
ฉันไม่ไว้ใจหรอก
เฉินเยี่ยนมองหวางชุนฮวา มีเรื่องอะไรเธอพร้อมจะช่วยเหลือบ้านของลุง เพราะนี่คือครอบครัวของแม่ ที่จริงคุณตาและคุณยายดีกับพวกเขา ช่วงเวลาที่จน เธอ เฉินกุ้ย เฉินเวย รวมถึงเฉินหู่ แค่ไปบ้านหวาง เด็กหลายคนนี้บ้านหวางมีกิน พวกเขาก็มีกิน เด็กฝั่งนั้นมีผ้า พวกเขาก็มีผ้าเหมือนกัน เธอซาบซึ้งคุณตาคุณยายมาก
คุณลุงเป็นคนจริงใจ ส่วนภรรยาคุณลุงเป็นคนเฉลียวฉลาด แต่ก็ไม่เคยไม่ดีต่อพวกเขาเลย ทุกครั้งที่พวกเขาไปหา ที่บ้านมีอะไรก็จะต้อนรับเขาแบบนั้น ไม่เคยแอบซุกอะไรไว้ ดีต่อพวกเขา เรื่องนี้เฉินเยี่ยนยอมรับ
ความสัมพันธ์ระหว่างลูกพี่ลูกน้องผู้หญิง ลูกน้องผู้ชายก็ถือว่าใช้ได้ ลูกพี่ผู้หญิงคนโตซื่อๆ เป็นคนทำมาหากิน ลูกพี่ผู้หญิงก็นิสัยใช้ได้ ครึ่งปีหลังปีนี้จะแต่งงาน ตอนนั้นหวางนิวก็ไปแจกอั่งเปาด้วย เฉินเยี่ยนก็ให้เธอเอาผ้าชิ้นหนึ่งกับของต่างๆ ไปด้วย แต่เฉินเยี่ยนไม่ได้ไป หลายวันนั้นมัวแต่ยุ่งเรื่องห่อบุหรี่
ลูกน้องผู้ชายโตกว่าเฉินหู่สองปี ยังเรียนหนังสืออยู่ มีแค่ลูกน้องผู้หญิงหวางชุนฮวานี้ที่นิสัยไม่ค่อยดี เฉินเยี่ยนเลยไม่ยอมติดต่อกับเธอ
“เรื่องนี้ไม่ใช่ฉันพูดแล้วก็จบ ตัวฉันเองก็เป็นคนทำงานข้างในเหมือนกัน”
เฉินเยี่ยนไม่ยอมให้หวางชุนฮวาเข้าไป เธอยอมให้ภรรยาของลุง กับหวางชิวฮวาลูกพี่คนโตเข้าดีกว่า
“พี่ พี่อย่าหลอกฉันเลย ฉันได้ยินแม่พูดหมดแล้ว พี่มีสิทธิ์พูด ป้าฉันก็บอก พี่พูดก็ได้แล้ว พี่ให้ฉันเข้าไปเถอะ ฉันรับรองว่าจะเชื่อฟังพี่”
หวางชุนฮวาเขย่าแขนเฉินเยี่ยนไม่หยุด
“บ้านหนึ่งได้ชื่อเดียว ชื่อนั้นให้พี่สาวเธอไปแล้ว หรือว่าเธอไม่อยากให้พี่ตงฮวาไป?”
เฉินเยี่ยนยิ้มถามหวางชุนฮวา
“พี่สาวฉันแต่งงานแล้ว เธอก็เป็นคนบ้านอื่นแล้ว ไม่นับว่าเป็นคนบ้านหวาง พี่ ฉันยังแซ่หวางนะ พี่ช่วยฉันเถอะ”
หวางชุนฮวาพูดออกไปโดยไม่ต้องคิดเลย
เฉินเยี่ยนมองหวางชุนฮวา เมื่อก่อนเธอคิดว่าหวางชุนฮวาเย่อหยิ่ง ตอนนี้ถึงรู้ว่าเธอไร้น้ำใจ
ช่วงก่อนหน้านี้หวางตงฮวายังหามีให้หวางชุนฮวา ครอบครัวนั้นไม่แย่เลย แต่หวางชุนฮวาไม่ชอบ บอกว่าลูกบ้านนั้นเป็นลูกชายคนที่สอง ต้องไม่เป็นที่รักใคร่แน่ แม่สามีตาข้างหนึ่งไม่ค่อยดี เธอแต่งไปต้องไม่สบายแน่นอน แล้วยังบ่นว่าหวางตงฮวาแนะนำครอบครัวแบบนี้ให้ โกรธหวางตงฮวามาก แต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้หวางตงฮวาก็ยังคงช่วยเธอหาอย่างเต็มที่อยู่ เพราะชุนฮวาเป็นลูกสาวเธอ
ตอนนี้ล่ะ? หวางชุนฮวาอ้าปากบอกว่าตงฮวาไม่ใช่คนในบ้าน เอาโควตาให้เธอไม่ได้ ตอนนี้ฐานะบ้านคุณลุงก็ถือว่าใช้ได้อยู่ หวางชุนฮวามีพอกินพอใช้ แต่บ้านตงฮวากลับไม่ดีเลย ปีก่อนพ่อสามีป่วยหนักเสียชีวิต เธอต้องดูแลงานบ้านงานในไร่ ต้องดูแลสามี แล้วยังมีลูกอีก โชคดีที่สุขภาพของแม่สามียังแข็งแรงอยู่ ช่วยดูแลลูกได้ ดังนั้นตงฮวาเลยคิดที่จะพูดกับหวางนิว ถ้ามีรับสมัครคนเมื่อไร เธออยากจะไปทำงานโรงงานม้วนบุหรี่ แน่นอน เธอไม่ได้บอกว่าจะต้องเข้าไปให้ได้ บอกว่าไม่ให้หวางนิวลำบากใจ เข้าได้ก็เข้า ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
หวางตงฮวาต้องการงานนี้มากกว่าชุนฮวา เพราะตงฮวาต้องเลี้ยงครอบครัว แต่ตอนนี้ชุนฮวาจะแย่งเธอ ช่างไร้น้ำใจจริงๆ
หลังปีใหม่จะเปิดรับสมัคร ต้องการสิบคน คอมมูนจะส่งคนมาห้าคน พวกเขารับห้าคน ห้าสิทธิ์นี้เป็นที่ต้องการมาก ไม่ใช่ว่าให้ใครก็ได้ ดังนั้นในการคัดเลือกคนเฉินเยี่ยนต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก หวางชุนฮวาแบบนี้ เธอไม่มีทางปล่อยให้เข้าไปในโรงงาน ใครมาพูดก็ไม่มีประโยชน์
“ฉันช่วยเธอไม่ได้ ขอโทษด้วย มีคนมาแล้ว ฉันต้องไปต้อนรับก่อน”
เฉินเยี่ยนออกแรงดึงแขนตัวเองออก จากนั้นไปต้อนรับคนอื่น
หวางชุนฮวากัดริมฝีปากกระทืบเท้า แต่เธอไม่มีวิธีอื่น ตอนนี้เธอไม่กล้าทำอะไรเฉินเยี่ยน เธอตัดสินใจว่าจะไปขอร้องตงฮวาพี่สาวเธอ ถ้าหวางตงฮวายอม เธอก็จะได้เข้าไปเป็นคนงานในโรงงานแล้ว
พอพวกเธอไป คนอื่นๆ ก็วิจารณ์กันขึ้นมา แต่แม้แต่หวางชุนฮวายังไม่ได้ พวกเธอก็รู้ว่าตัวเองก็ไม่ได้ ดังนั้นเลยไม่ได้ไปคุยกับเฉินเยี่ยน
ฝั่งเฉินเยี่ยนยุ่งตลอด ได้ยินเสียงจุดประทัด ก็รู้ว่ารับตัวเจ้าสาวมาแล้ว
เห็นเจ้าสาวด้านนอกใส่ชุดแดง นั่งอยู่บนรถเข็นลา เฉินเยี่ยนยิ้มออกมา
บ้านเฉินใช้รถเข็นลาก็นับว่าไม่แย่แล้ว บ้านส่วนมากใช่รถลากไปรับเจ้าสาว ยังไงบ้านที่มีลาก็น้อย บ้านเฉินก็ไม่มีลา ตอนนี้ซื้อได้แล้ว แต่ไม่ได้เลี้ยง นี่ยืมคนในหมู่บ้านมา
เห็นลาประดับสีแดง เฉินเยี่ยนอดขำไม่ได้ มองดูฝูงคนที่เบียดเสียบยัดเยียดกัน เฉินเยี่ยนใจลอย เธอคิดถึงซินห้าว
ตั้งแต่จากกันครั้งนั้น เธอเจอซินห้าวแค่ครั้งเดียว แล้วเป็นที่โรงงานด้วย พูดรีบๆ ไม่กี่คำซินห้าวก็ต้องไปแล้ว เขาก็ยุ่งมาก
โรงงานฝั่งเขาก็น่าจะหยุดแล้วเหมือนกันนะ? ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่บ้านเขาหรืออยู่ที่ไหน? ปีใหม่เขาน่าจะกลับมาเยี่ยมคุณปู่คุณย่าเขา ไม่รู้ว่าเขาจะมาหาตัวเองหรือเปล่า
แม่ชอบถามว่าเมื่อไรซินห้าวจะมาสู่ขอ เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ซินห้าวบอกว่าปีหน้ารอให้นิ่งก่อน ซื้อบ้าน จากนั้นจะมาสู่ขอ ครึ่งปีหลังจะมาขอตัวเอง เธอกับซินห้าวจะราบรื่นไหม? ถ้าซินห้าวมาสู่ขอตัวเอง จะใช้รถเข็นลาไหม?