TB:บทที่ 105 การแสดงออก
เฉินหลงติดตามลู่เชียง และทำให้ลู่เชียงรู้สึกไม่สบายใจ เธอไม่สามารถมีสมาธิได้ หลังจากเปิดประตูห้องน้ำเธอก็เดินเข้ามา เธอไม่ได้สังเกตว่ามีน้ำอยู่บนพื้นสีขาวใต้เท้าของเธอ
หลังจากที่เท้าของลู่เชียงเหยียบลงไป เธอก็คุมร่างกายไม่ได้
“อ้า ~”
เธอร้องในใจ
อาจจะเป็นไปได้ว่าลู่เชียงรู้ว่าเฉินหลงอยู่ข้างหลัง หรืออะไรก็แล้วแต่ เธอหมุนตัวและล้มลงใส่เฉินหลง
แม้ว่าเฉินหลงจะอยากหนีออกจากลู่เชียง เขาก็ไม่ได้อยากจะเห็นอันตรายที่เกิดขึ้นกับเธอ เขาก็เลยดึงเธอมากอดไว้
ไม่รู้ว่าเป็นอุบัติเหตุหรืออะไร จู่ๆ ปากของลู่เชียงก็ประกบเข้ากับปากของเฉินหลงพอดี
และทั้ง ลู่ เชียง และ เฉินหลง ก็นิ่งไปชั่วขณะ
สองสามวินาทีให้หลัง ลู่ เชียงถอยออกมาอย่างเร็วจากอ้อมแขนของเฉินหลง และวิ่งหน้าแดงลงบันไดไป
จากเหตุนั้น ลู่เชียงอายมากเกินกว่าจะอยู่คนเดียวกับเฉินหลง
หน้าของเฉินหลงก็แสดงให้เห็นถึงความอายผ่านทางรอยยิ้ม เขาไม่ได้อยากจะฉวยโอกาสกับผู้หญิง แต่นี่มันเป็นอุบัติเหตุที่เหลือเชื่อ
“โชคดีที่จูบแรกของผมน่ะมันผ่านไปแล้ว ยกเว้นแต่เธออยากฉวยโอกาสจากผม แต่ก็ดี เธอก็รู้สึกดีด้วย”
ในช่วงที่เกิด “สัญญาตามตกลง” กับลู่เชียง มือของเฉินหลงโอบเอวของลู่เชียงอยู่ เมื่อเธอผลักออกของเฉินหลงออก เฉินหลงสัมผัสได้ถึงเรือนร่างของเธอ ที่ดูมีค่ามาก
“พี่สาว เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นน่ะ?” หลังจากเห็น ลู่ เชียง วิ่งลงมาจากบันไดอย่างรวดเร็ว ฮ่าว ฉิเหวิน ก็เลยถามด้วยความสงสัย
ลู่ เชียงบอกว่า “แค่ลื่นน่ะ ไม่เป็นไร”
เธอไม่อยากพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น มันน่าอายเกินไป
“ใช่ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เธอลื่นและเกือบล้ม ดีนะผมอยู่ข้างหลัง ไม่งั้นคงตกลงไปแล้ว ดีที่ตกมาใส่ผม ไม่งั้นผมคงรู้สึกแย่”
เฉินหลง เดินลงมาแล้วพูดแบบนั้น “แต่ คุณยังไม่ได้ขอบคุณผมเลยนะ”
พอลู่เชียงเห็นเฉินหลงเหมือนจะฉวยโอกาสจากเธอ ก็เลยพูดด้วยใจที่รู้สึกรังเกียจมากว่า
“ถ้าไม่บอกให้ฉันทำความสะอาด มันก็ไม่เกิดแบบนี้ขึ้นหรอก ไม่ทำแล้ว เหวินเหวิน กลับบ้านกัน” ลู่เชียงบอกทันที
“เธอยังไม่ได้ทำตามสัญญาเลยนะ ยังไม่ครบวันเลย” เฉินหลงมองมาที่ลู่เชียงที่ยืนเงียบตรงนั้น เขาไม่ได้จะเอาประโยชน์จากเธอ ไม่มีประโยชน์ที่ต้องทำแบบนั้น เขาไม่ได้เอาเธอเข้ามาจูบซะหน่อย
“ฉันโกหกน่ะ แล้วไง พาเรากลับบ้านเร็วๆ เดือนหน้า ฉันต้องเห็นคุณรักษาปู่ฉันให้หายได้นะ ไม่งั้นจะประกาศให้ทั่วเลยว่าเป็นคนขี้โกหก” ลู่เชียงเริ่มทำตัวไม่มีเหตุผลมากขึ้นเรื่อยๆ
พอเห็นว่าลู่เชียงดูเหมือนกับเสือเลย เฉินหลงก็เลยต้องใจเย็นๆ ไม่มีทางอื่นใด ผู้หญิงเกิดมาแบบนี้ โดยเฉพาะผู้หญิงสวยๆ
หลังจากเอากุญแจออกมา เฉินหลงก็ส่งสาวทั้งสองกลับบ้าน
หลังจากนี้ ทำให้เฉินหลงและความสัมพันธ์กับสาวทั้งสองซับซ้อนขึ้นไปอีก
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หนึ่งเดือนหลังจากนั้น เขาไปที่ที่ต้องรักษาลู่หนาน
ในเดือนนี้มีบางอย่างเกิดขึ้น ตัวอย่างเช่น บริษัท วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเฉินหลงก่อตั้งขึ้น แน่นอนว่าในเมืองหลวงทั้งหมด แถมยังดึงดูดความสนใจของคนทั้งโลก เพราะได้มีการประกาศอย่างยิ่งใหญ่จากราชวงศ์จีนว่าพวกเขาสามารถควบคุมฝุ่นได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เดิมทีราชวงศ์จีนผู้ยิ่งใหญ่นั้นจะประกาศชื่อเฉินหลงและทำให้เขาโด่งดังไปทั่วโลก แต่เฉินหลงก็ยังไม่เห็นด้วย สิ่งนี้ไม่สอดคล้องกับความเชื่อของเฉินหลงเรื่องใช้ชีวิตแบบง่ายๆแต่โปรไฟล์สูงๆดีกว่า
คำแถลงของราชวงศ์จีนที่ยิ่งใหญ่ทำให้หลายประเทศสงสัย ในที่สุดฝุ่นในเมืองหลวงก็อยู่ภายใต้การควบคุมมาระยะหนึ่งแล้ว ทันใดนั้นก็มีการพูดกันว่าคงมีวิธีรับมือนั่นล่ะ ทำให้เกิดข่าวไม่ค่อยดีเท่าไร
อย่างไรก็ตามในไม่ช้าประเทศเหล่านั้นก็รู้ว่าพวกเขามองอะไรไม่ค่อยเห็นเพราะฝุ่นปกคลุมเมืองหลวง แต่สุดท้ายฝุ่นก็ถูกกำจัดออกจากพื้นที่ขนาดใหญ่ และแสงแดดที่สูญเสียไปนานก็กลับคืนมาในดินแดนเมืองหลวง
รัฐบาลจีนที่ยิ่งใหญ่ได้ทำให้หลายประเทศจับตามอง โดยเฉพาะ MIDI ซึ่งเป็นประเทศที่ไม่สงบ ซึ่งรวมกลุ่มกับประเทศต่างๆเพื่อขอให้จีนแผ่นดินใหญ่เผยแพร่มาตรการเพื่อกำจัดฝุ่น แน่นอนว่าจีนแผ่นดินใหญ่ปฏิเสธที่จะทำเช่นนั้น
แม้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะไม่ได้รับการพัฒนาด้วยตัวเอง แต่พวกเขาก็ซื้อด้วยทองคำและเงินแท้ หากเราจะแจกฟรีๆ คงเป็นไปไม่ได้
ดังนั้นจึงมีคำสั่งอื่นออกมา
ประเทศที่ต้องการควบคุมฝุ่นสามารถซื้อเครื่องเพื่อกำจัดฝุ่น แต่เทคโนโลยีเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน แน่นอนธุรกิจนี้ไม่ได้ถูกบังคับให้ซื้อและขาย หากคุณยินดีที่จะซื้อ เราก็ยินดี หากไม่เอา เราก็ไม่ว่าอะไร
ต้า เทียน เจาพูดอย่างหนักแน่น ทำให้ประเทศ MIDI รู้สึกหมดหนทาง พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเผยชื่อเสียๆหายๆต่อสาธารณชนในประเทศจีนบนอินเทอร์เน็ตและช่องทางต่าง ๆ
และเราไม่กลัว จีนมหาอำนาจก็เริ่มต่อสู้กลับ บอกว่าทำไม MIDI ถึงไม่แบ่งปันสิ่งดีๆในครอบครัวของคุณ ให้หยุดพูดซะ อย่างไรก็ตอนนี้โลกทางอินเตอร์เน็ตกำลังเดือดอยู่
เฉินหลง กลับไปที่ซิงเฉิงเพื่อดูครอบครัวของเขา เฉินยี่ตัดสินใจที่จะไม่ศึกษาต่อที่ ซิงเฉิง แต่อยู่กับครอบครัวของเธอสักพักแล้วเธอก็กลับไปที่หมู่บ้าน
หลังจากพักอยู่ในซิงเฉิงหนึ่งหรือสองวัน เฉินหลงกลับไปที่เมืองหลวง
ย้อนกลับไปในเมืองหลวง ฮ่าวฉิเหวินมาหาเฉินหลงทุกวันและลู่เชียงติดตามฮ่าวฉิเหวินมาทุกครั้ง เธอแค่ไม่อยากให้เฉินหลงหนี ข้อแก้ตัวนี้ได้ยินอย่างไม่เต็มใจนัก แต่เธอไม่สามารถหาข้อแก้ตัวอื่นได้อีก
“ คุณไม่ต้องจ้องผมทุกวันก็ได้ ผมบอกว่าไม่หนีไง” หลังจากออกไปเฉินหลงเห็นฮ่าวฉิเหวินและคนของเธอสองคนขับรถมินิโรสีแดงมารออยู่
“ใครจะรู้” การทะเลาะกับเฉินหลงได้กลายเป็นกิจวัตรประจำวันสำหรับลู่เชียง
เฉินหลงไม่สนใจเรื่องลู่เชียง หลังจากขึ้นรถ เขาบีบแตรเพื่อส่งสัญญาณให้หญิงสาวสองคนขับรถออกไป
วันนี้เฉินหลงกำลังจะไปรักษาลู่หนาน
เฉินหลงได้รับ “สมบัติทางการแพทย์หมื่นอย่าง” หลังจากศึกษามาแล้วนั้น เขาก็พบว่าความเจ็บป่วยของลู่หนานนั้นเรียบง่ายเหมือนกับการรักษาความเย็นให้กับตัวเอง
เดิมที เฉินหลงคิดว่าถ้าไม่มีใครซื้อสิ่งประดิษฐ์ของเขา หลังจากครึ่งเดือนเขาจะขอให้อาจารย์ขายให้ราคาถูกๆ
อย่างไรก็ตามกว่าสิบวันที่ผ่านมา ยานไทเกาทำธุรกรรมกับเฉินหลงอีกครั้ง ธุรกรรมนี้ถึงคะแนนแลกเปลี่ยน 20,000 คะแนน เฉินหลงไม่กังวลเกี่ยวกับคะแนนแลกเปลี่ยนในขณะนี้ ของของเขาสามารถขายได้ช้าๆ ภายในร้านของเขา
เมื่อพวกเขาเห็นเฉินหลงมา ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง ในเวลานี้เฉินหลงได้กลายมาเป็นพระผู้กอบกู้ของครอบครัวลู่หนานไปแล้ว