ถังซีรู้ดีว่าเรื่องนี้แก้ไขไม่ง่าย เมื่อได้ยินว่ากองกำลังต่อต้านการก่อการร้ายมีส่วนเกี่ยวข้อง แม้จะไม่คุ้นเคยกับแวดวงนั้น แต่เธอรู้ว่าหากกองกำลังต่อต้านการก่อการร้ายร่วมมือกับพวกอันธพาลเพื่อต่อต้านองค์กรใด นั่นหมายความว่าพวกเขาตัดสินใจกำจัดองค์กรนั้น
เมื่อคิดเช่นนี้ถังซีก็รู้สึกกังวล เธอขยับเข้าไปใกล้เฉียวเหลียงมากขึ้น “เรื่องใหญ่มากไหมคะ”
“เราสูญเสียกระสุนปืนมูลค่าสองร้อยล้านหยวน นักวิจัยและนักออกแบบบางคนได้รับบาดเจ็บ ถูกจับตัวไปสองคน และบางส่วนหายตัวไป” เฉียวเหลียงมองหน้าถังซี “เรามีสถานีวิจัยในป่าที่ชายแดนระหว่างสหรัฐฯ กับเม็กซิโก ซึ่งถูกพวกเขาบุกโจมตี”
หัวใจถังซีวูบลงทันที เธอเม้มริมฝีปาก “ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันจะจัดการเรื่องการเข้าซื้อกิจการฉินกรุปเอง ให้คุณมีสมาธิกับเรื่องของคุณดีกว่า ถ้ายังจัดการไม่ได้ฉันจะเก็บเรื่องนี้ไว้สักระยะหนึ่ง เพราะถึงยังไงฉันก็ยอมฉินซินหยิ่งมาได้ตั้งนาน จะรอต่อไปอีกหน่อยก็คงไม่เป็นไร”
เฉียวเหลียงมองถังซีแล้วยิ้ม “คุณน่ารักมากเลย”
ถังซียักไหล่ เฉียวเหลียงโอบไหล่เธอแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก อย่างมากที่สุดเราก็คงสูญเสียนักวิจัยบางคน แต่เราจะรักษาชีวิตเจ้าหน้าที่ของเราไว้ได้ อันที่จริงพวกเรากับแก๊งชาวเม็กซิกันก็ไม่เคยขัดขวางการทำงานของกันและกันเลยนะ ครั้งนี้พวกเขามาหาเรื่องเราได้ยังไงผมยังแปลกใจ และผมปล่อยเรื่องนี้ไปไม่ได้”
พวกเขาต้องสูญเสียกระสุนมูลค่าหลายร้อยล้านหยวนจมลงไปในทะเล แต่พวกเขาจะเรียกคืนความสูญเสียนี้จากศัตรู หลงเซี่ยวไม่เคยพ่ายแพ้ใคร
นอกจากนี้ด้วยการสนับสนุนของหลงเซี่ยวกรุป องค์การหลงเซี่ยวไม่มีวันพ่ายแพ้ง่ายๆ กองกำลังต่อต้านการก่อการร้ายไม่มีทางกำจัดพวกเขาได้ง่ายดายอย่างที่ต้องการ
ที่สำคัญที่สุดคือ หลงเซี่ยวกรุปมีข้อตกลงที่ดีกับรัฐบาลของนานาประเทศ
ในเมื่อคนเหล่านั้นเป็นผู้เริ่มสงครามครั้งนี้ หลงเซี่ยวก็ไม่รังเกียจที่จะสั่งสอนบทเรียนให้พวกเขา
“เรื่องนี้จะส่งผลต่อความสัมพันธ์ของลู่หลีกับพี่เหวินนิ่งไหมคะ” ถังซีขมวดคิ้ว “ครั้งล่าสุด…”
เฉียวเหลียงไม่คาดคิดว่าถังซีจะยังมีแก่ใจกังวลเรื่องคนอื่น เขายิ้ม “คุณยังมีเวลากังวลถึงเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขาอีกเหรอ”
ถังซีชะงัก แล้วยิ้มออกมา “พี่เหวินนิ่งช่วยเหลือเรามามาก ฉันรู้สึกว่าน่าเสียดายถ้าทั้งสองคนต้องเลิกกัน”
เฉียวเหลียงนอนลงข้างๆ เธอ “เอาเถอะ เรานอนกันก่อนดีกว่า แล้วค่อยมาตัดสินใจว่าควรเริ่มซื้อฉินกรุปเลยไหม หลังจากอาห้าสืบรู้ว่าใครคือเจ้าของกลุ่มกิจการร่วมค้าฉินที่แท้จริงเช้าวันพรุ่งนี้”
“ตกลงค่ะ” ถังซีส่งเสียงตอบรับในลำคอ ขณะซุกเข้าไปในอ้อมแขนเฉียวเหลียง และเริ่มหลับตาลง อย่างไรก็ตามเธอนอนไม่หลับหลังจากเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ เธอจึงเรียกเฉียวเหลียง เขาลืมตาขึ้นมองเธอ “ว่าไง”
“คุณไม่รู้สึกว่าทุกอย่างเป็นเหมือนความฝันหรอกเหรอ” ถังซีมองหน้าเฉียวเหลียง “ฉันกลับมามีชีวิตอีกครั้งในร่างเซียวโหรว หลังจากที่ฉันเสียชีวิตไป และได้ช่วยคุณปู่ตามหาลูกสาวท่านจนเจอ คุณคิดว่าเรื่องทั้งหมดนี้ถูกลิขิตไว้แล้วหรือเปล่า”
เฉียวเหลียงตัวแข็ง การตายของเธอถูกลิขิตเอาไว้อย่างนั้นหรือ…
เฉียวเหลียงทนไม่ได้แม้เพียงแค่คิดถึงเรื่องนี้ เขากอดถังซีแน่นทันที “ถึงแม้ว่าความตายของคุณคือชะตาที่ถูกลิขิตไว้ ผมก็ไม่อาจยอมรับชะตาลิขิตนี้”
ถังซีหยุดชะงักแล้วเงียบลง หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็โอบแขนกอดเอวเฉียวเหลียง พลางกระซิบว่า “แต่ถ้าฉันไม่ได้เป็นเซียวโหรว ฉันก็คงไม่ได้รู้ว่าคุณทำอะไรเพื่อฉันมากมายขนาดนี้ และฉันก็คงไม่ได้รู้ว่าคุณรักฉันมากแค่ไหน มีความเข้าใจผิดมากมายเหลือเกินระหว่างเรา และเราอาจจะไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก อันที่จริง…” ถังซีหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวต่อไป “ฉันรู้สึกสำนึกบุญคุณในการจัดเตรียมของพระเจ้า”
เฉียวเหลียงรู้สึกว่าหัวใจเขาเต้นแรง เขากอดเธอแน่นขึ้น “ผมทนกับประสบการณ์แบบนี้อีกไม่ได้แล้ว”
เธอไม่มีทางรู้หรอกว่าเขาสิ้นหวังแค่ไหนเมื่อได้ยินว่าเธอเสียชีวิต เขาหมดเรี่ยวแรงแม้แต่จะยืน เมื่อพยายามฝืนสู้ สุดท้ายเขาก็ทรุดลงกับพื้นในวินาทีถัดมา เขานอนนิ่งอยู่บนพื้นนานถึงสองชั่วโมง กว่าจะบังคับตัวเองให้ลุกขึ้น และติดตามค้นหาเธอ เขาตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะต้องค้นหาเธอให้พบให้ได้ แม้จะได้คืนมาเพียงแค่ร่างของเธอก็ตาม จากนั้นช่วงเวลาที่เขาพบนิ้วมือเธอ เขาอยากทำเพียงอย่างเดียวคือฆ่าตัวตาย
เขานึกไม่ออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา ถ้าเธอไม่กลับมาหาเขาในร่างของเซียวโหรว… เขาจะปล่อยให้ตัวเองอดข้าวอดน้ำจนตายหรือเปล่า หรือเขาจะฝืนตัวเองให้มีชีวิตอยู่ต่อไป และจบลงด้วยการเป็นเหมือนซากศพเดินได้
เขาไม่กล้าจินตนาการ
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ถังซีก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะไม่ยอมให้คุณต้องเผชิญกับความรู้สึกแบบนั้นอีก”
ฉันไม่อยากเสียคุณไปอีกแล้ว
เป็นความเจ็บปวดแสนสาหัสที่ต้องสูญเสียคนที่คุณรักไป เหมือนถูกฉีกหัวใจออกจากร่าง และต้องเจ็บปวดอย่างทรมาน
“อย่าคิดมากเลยนะ พระเจ้าทรงจัดเตรียมสิ่งที่ดีที่สุดไว้สำหรับเราแล้ว” เฉียวเหลียงจูบเธอที่หน้าผาก เป็นการจัดเตรียมที่ดีที่สุด ให้เธอได้มาอยู่เคียงข้างเขาและเขาก็ได้อยู่กับเธอ
ถังซีหลับตาลงด้วยรอยยิ้ม ใช่ นี่เป็นการจัดเตรียมที่ดีที่สุด
เธอเป็นหลานสาวคุณปู่ หลานสาวคุณแม่ และคนรักของเฉียวเหลียง
เธอผล็อยหลับไปในที่สุด แล้วทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าเธอก็หายไป เธอขมวดคิ้ว เธอเห็นมือคู่หนึ่งสวมถุงมือยางสีขาว แหวกหน้าอกเธอ แล้วควักเอาหัวใจเธอออกมา หัวใจเธอหยุดเต้นไปแล้ว และชุ่มโชกไปด้วยของเหลวสีฟ้า…
“ไม่!” ทันใดนั้นถังซีก็ตกใจตื่น ลุกขึ้นนั่ง พร้อมด้วยเหงื่อที่แตกพลั่กบนหน้าผาก…
เฉียวเหลียงตื่นขึ้นเพราะเสียงกรีดร้องของถังซี เขาลุกขึ้นนั่ง และเห็นถังซีหน้าซีด เหงื่อโชก เขาเอื้อมมือไปคว้าเธอมากอดไว้ในอ้อมแขน กล่าวเบาๆ ว่า “คุณฝันร้ายใช่ไหม”
ถังซีพยักหน้า หันไปมองเฉียวเหลียง “ฉันฝันว่ามีคนมากระชากหัวใจฉันไป”
“เด็กโง่ เป็นแค่ความฝันเท่านั้นแหละ” เฉียวเหลียงกล่าว จูบเธอที่หน้าผาก จากนั้นก็ลุกขึ้นไปรินน้ำอุ่นมาป้อนให้เธอ “แล้วคุณจะนอนต่อได้ไหม”
ถังซียิ้ม “เป็นแค่ฝันร้ายค่ะ ฉันไม่เป็นไร”
ถังซีนอนลงอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม แต่เธอรู้สึกหวาดกลัวจับใจ เธออยากเปิดใช้งาน 008 ถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พบว่าเธอไม่สามารถเปิดระบบได้…
เฉียวเหลียงกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ตบหลังเธอเบาๆ “ไม่เป็นไรนะ อย่าคิดมาก”