บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 860
“คุณวิทแมน ถ้าคุณไม่ยอมรับกับข้อตกลงนี้ละก็ งั้นผมก็เกรงว่าผลงานศิลปะชิ้นโบว์แดงชิ้นนี้คงไม่สามารถเดินออกไปจากประตูนี้ได้ ใช่ไหม คนสวย?”
เมเดลีนไม่อยากที่จะช่วยพวกเขาสักคน หลังจากที่เธอมองไปที่ท่าทีที่เย่อหยิ่งของชายคนนั้นและสีหน้าที่มืดมนของเฟลิเป้
คนเดียวที่เธออยากจะช่วยในตอนนี้คือตัวเธอเองและเจเรมี่
ในขณะที่เฟลิเป้กำลังลังเล เมเดลีนก็ยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เจิดจ้า “ใครบอกว่าฉันกำลังจะเดินออกจากประตูนี้งั้นเหรอ?”
เมื่อเมเดลีนกล่าวเช่นนั้น เฟลิเป้และฟาเบียนก็ตกตะลึง
ชายทั้งสองมองที่ใบหน้าอันยิ้มแย้มของเธอ สายตาของพวกขาเต็มไปด้วยความสงสัยและความประหลาดใจ
“เอวลีน คุณกำลังพูดเรื่องอะไร? คุณอยากจะอยู่ที่นี่ใช่ไหม?” เฟลิเป้ไม่อยากเชื่อ
เมเดลีนเพ่งมองไปที่เฟลิเป้อย่างเยือกเย็นก่อนที่หันสายตาคู่สวยไปที่หน้าของฟาเบียน “เขาปฎิบัติกับฉันที่นี่อย่างดีมากจนฉันไม่อยากจากไปเลย”
แววตาของฟาเบียนเป็นประกายในขณะที่เขายิ้มเยาะ “คุณพูดจริงเหรอ?”
“แน่นอนสิ” เมเดลีนมองอย่างเย่อหยิ่งไปที่เฟลิเป้ สีหน้าของเขาเริ่มมืดมนขึ้นเรื่อย ๆ “ฉันไม่อยากอยู่กับผู้ชายคนนี้อีกต่อไปแล้ว ถ้าคุณมีทักษะและความสามารถ งั้นเอาชนะเพื่อฉันสิ”
ฟาเบียนมองไปที่เมเดลีนด้วยความสนใจ ในขณะเดียวกัน เขาดูเหมือนว่ากำลังสงสัยอะไรบางอย่าง
เมเดลีนพูดว่า “ทำไมล่ะ? คุณกลัวงั้นเหรอ? คุณกลัวเขางั้นเหรอ?”
“เฮอะ ทำไมผมจะต้องกลัวเขาด้วย?” ฟาเบียนเย้ยหยัน แน่นอนว่า วิธีการทางอ้อมและจิตวิทยานี้ใช้ได้ผลที่สุดกับชายหนุ่มที่บ้าพลังอย่างเขา
“เฟลิเป้ คุณได้ยินเรื่องนั้นใช่ไหม? ผู้หญิงของคุณไม่อยากไปกับคุณ แต่ยังไงก็ตาม ผมจะทำตามสัญญา คุณจะได้อเมริกาใต้ส่วนผมจะยึดตลาดมืด”
เฟลิเป้เมินเขาและจ้องตรงไปที่เมเดลีน “เอวลีน เธอจะไม่มากับฉันใช่ไหม?”
เมเดลีนพูดอย่างประชดประชันว่า “ฉันถูกเฝ้ามองอยู่ตลอดเหมือนกับนักโทษไม่ว่าจะไปที่ไหนอยู่แล้วหนิ ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมฉันไม่เปลี่ยนเป็นที่คุมขังที่ใหม่กว่าและดีกว่าล่ะ?”
เฟลิเป้กำลังคุกรุ่น เขากำหมัดและไม่พูดอะไรก่อนจะออกไปกับคนของเขา
ฟาเบียนรู้สึกตื่นเต้น เขาเปิดขวดไวน์ที่ดีที่สุดและรินให้กับเมเดลีนแก้วหนึ่ง “ที่รัก คุณช่างน่าประทับใจจริง ๆ บอกผมมาสิ ทำไมคุณถึงไม่อยากออกไปกับเขา?”
เขาตรงไปตรงมามากและดูไม่เหมือนกับพวกล่ำไร้สมองข้างนอกนั่นเลย
เมเดลีนยิ้มอย่างอ่อนโยน “ฉันอยากแลกเปลี่ยนกับคุณ”
“แลกเปลี่ยนงั้นเหรอ?” ฟาเบียนมองเมเดลีนด้วยความสนใจ จากนั้นเขาจึงลดเสียงและถามว่า “การแลกเปลี่ยนนั่นคืออะไร?”
“ก่อนหน้านั้น ตอบฉันมาก่อน คุณคือคนที่ทำให้เคธี่เสียโฉมใช่ไหม?”
“พี่ชายของผมคือคนทำ มันสายเกินไปแล้วในตอนที่ผมไปเจอ” ฟาเบียนตอบอย่างใจกว้าง “ทำไมเหรอ? หล่อนเป็นเพื่อนของคุณเหรอ?”
“ใช่ หล่อนคือเพื่อนของฉัน” เมเดลีนมองเขาไปในสายตาที่เจ้าเล่ห์คู่นั้นอย่างใจเย็น จากนั้น เธอจึงบอกกับเขาเรื่องแผนของเธอ
ขณะที่ฟาเบียนฟังเธอ รอยยิ้มเยาะบนใบหน้าของเขาก็เริ่มแผ่กว้างขึ้นเรื่อย ๆ …
เฟลิเป้อออกจากบาร์ด้วยความโกรธที่เผาไหม้ในใจของเขา
เขาได้พูดไปแล้วว่าเขาจะทำทุกอย่างตามที่เธอปรารถนาและยอมเธอ อีกทั้ง เขารีบมาช่วยเธอในตอนที่เขารู้ว่าเธอถูกลักพาตัวด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ซาบซึ้งกับความใจดีของเขาเลย
รถมาถึงที่คฤหาสน์และเขาลงรถอย่างเกรี้ยวกราด ในตอนที่เขาเดินเข้าไปในบ้าน ใครบางคนก็บอกกับเขาว่า “คุณวิทแมน ผู้หญิงที่ชื่ออีเวตต์กำลังรอคุณอยู่ในห้องนั่งเล่นครับ”
เฟลิเป้เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและเดินผ่านเคธี่ไป จากนั้น เขาพูดกับเธออย่างเยือกเย็นว่า “ตามฉันมา”
เคธี่รู้สึกได้ถึงความโกรธที่กำลังหลั่งไหลออกมาจากเฟลิเป้ เธอลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะตามเขาไป
ห้องอ่านหนังสือ
เฟลิเป้กำลังหันหน้าไปทางหน้าต่างทรงฝรั่งเศส แสงอาทิตย์ที่ส่องสว่างเจิดจ้าก็ไม่อาจกำจัดความโกรธและความเยือกเย็นที่ออกมาจากร่างกายของเขาได้
เมื่อเขาได้ยินฝีเท้าของเคธี่ เขาก็พูดเชิงประชดประชันว่า “คุณมาที่นี่เพื่อเจเรมี่ใช่ไหม?”
เคธี่พูดอย่างเยือกเย็นว่า “บอกให้คนของคุณออกไป อย่ายืนอยู่ด้านนอกประตูเหมือนกับสุนัขเฝ้าบ้าน”
“คุณรู้สึกสงสารเขาใช่ไหม?” เฟลิเป้หันหลังและเดินมาอยู่ตรงหน้าของเคธี่ ออร่าที่มืดมนของเขาได้ปกคลุมเธอขณะที่เขาลูบแก้มของเธอด้วยปลายนิ้ว จากนั้นสายตาของเขาก็เฉียบคมขึ้น “ผมคิดว่าผมจำเป็นต้องช่วยคุณจำบางเรื่องให้ได้ซะแล้ว”
“คุณพยายามจะทำอะไรน่ะ?”