ตอนที่ 2058
พวกเขาต้องอยู่ด้วยกัน ถึงจะเป็ นเซียงหนาน
ผู้จัดการไม่คิดว่าแค่ให้อีกฝ่ายกล่อมจ้าวซานพั่งให้พูดจาเบาลงหน่อย
จะลงเอยแบบนี้
รอจนเมื่อเขาได้รับข่าวอีกครั้ง หน้าเพจก็ปรากฏข่าวยกเลิกสัญญา
ของชายหนุ่ม
แต่เดิมสัญญาปัจจุบันยังเหลือเวลาอีกครึ่งปีถึงจะสิ้นสุด
ผู้จัดการคิดถึงเรื่องนี้ได้ ก็อาศัยข้อผูกมัดนี้รั้งเขาเอาไว้
แต่จากนั้นทนายความตระกูลเซียวซึ่งขึ้นชื่อว่าเก่งสุดยอดก็ประกาศ
ออกมาว่า จากเงื่อนไขสัญญา ขอแค่ไม่เอาไอดีนี้ไปใช้ที่อื่นก็ไม่จำเป็น
ต้องจ่ายค่าปรับ
ผู้เล่นของทีมเซียงหนานต่างใช้สัญญาแบบนี้ เพราะหากคิดจากมุม
ของบริษัท เวลานั้นไม่ได้คิดว่าตัวบุคคลจะสำคัญอะไร แต่ไอดีใน
เกมจะทำรายได้มากกว่า
ดังนั้นผู้จัดการจึงอึ้งตะลึงงันไปเลย
เซียวจิ่งโพสต์ในแพลตฟอร์มสาธารณะสั้นๆ ว่า “ลาออก”
เหล่าแฟนคลับยังไม่ทันฮือฮา
หลินเฟิงก็ประกาศในกลุ่มวีแชททันที “ยินดีต้อนรับเซียวหน้านิ่งเข้า
สู่ทีมท่านเทพที่ลาออกแล้ว ฉันอยากถามนิดหนึ่ง เพราะลั่วลั่วไป
แล้วหรือเปล่า นายถึงได้เข้าใจหลักการที่ว่าเกมกับแฟนไม่อาจมี
พร้อมกันได้ คิดถึงตอนนั้น ฉันก็เอาแต่เล่นเกมเลยหาแฟนไม่ได้สัก
คนเหมือนกัน”
อวิ๋นหู่เอ่ยบ้าง “นายจะให้ฉันหาให้สักคนไหมล่ะ พี่หลินเฟิง”
หลินเฟิงหดคอทันที ไอ้นี่ ล้อเล่นไม่ได้จริงๆ อันตรายมาก!
เหราหรงรีบว่าต่อทันที “บอกตรงๆ นะ เซียวหน้านิ่งก็แก่แล้วจริงๆ”
เซียวจิ่งว่า “คอมเมนต์บน พวกเราอายุเท่ากันนะครับ”
เหราหรงยิ้มสุภาพ “ผม 18 ครับ ขอบคุณ”
“ฉันเกิดหลังปี 2000 อายบ้างไหม” หลินเฟิงทนไม่ไหว “อายุ 16 ก็
จะขอพูดบ้าง หลังจากลาออกแล้วคิดจะทำอะไร บริษัทฉันรับคนอยู่
นะ เซียวหน้านิ่งจะมาสมัครหรือเปล่า มาป่ะ”
เซียวจิ่งตอบ “ไม่ล่ะ จะไปตามหาคน”
ป๋อจิ่วส่งอิโมจิรูปคาบข้าวฟ่างหางหมามา “ตื่นสักที”
หลินเฟิงดึงคอเสื้อ นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน “งั้นฉันจะรอนายนะ ฉัน
อยากได้คนเก่งๆ อย่างนายมา ฉันหน้าอ่อนมากเกินไป ข่มคนอื่นไม่
อยู่ พูดแล้วเหงื่อตกเลย”
อ้วนหล่ออันดับหนึ่งของโลก “ทำไมถึงลาออก?”
เมื่อเขาประโยคนี้ปรากฏ กลุ่มวีแชทนิ่งสงบไปหลายวินาที เพราะไม่
เหมือนสไตล์ประจำตัวของชายหนุ่ม
“เพราะไลฟ์ สดสนามนั้นเหรอ ทางคลับพูดอะไร?” จ้าวซานพั่งใจร้อน
“เพราะฉันหรือเปล่า?”
แสงในแววตาของเซียวจิ่งหมองลง “เปล่า”
“งั้นเพราะอะไร ฟอร์มของหัวหน้าก็ยังไม่ตกนี่นา หัวหน้า…” จ้าว
ซานพั่งกำมือ
เซียวจิ่งเอ่ยเสียงเรียบ “ก็ตำนานสามเหลี่ยมมรณะไม่อยู่แล้วนี่นา ฉัน
เองก็ปรับตัวให้เข้ากับกฎใหม่ไม่ได้ จะเล่นต่อไปก็ไม่มีความหมาย”
จ้าวซานพั่งอึ้ง “ฉันเข้าใจแล้ว งั้นฉันออกด้วย”
เขาไม่เคยจริงจังขนาดนี้มาก่อน รีบประกาศตามเซียวจิ่งทันทีว่า
‘ลาออก’
สัญญาของสมาชิกแต่ละทีมจะไม่เหมือนกัน สัญญาของจ้าวซานพั่ง
หมดไปตั้งแต่ครึ่งปีที่แล้ว แต่ด้วยมีคนสำคัญสำหรับเขา จึงอยากอยู่
ในทีมต่อ
แต่ตอนนี้ไม่มีประโยชน์แล้ว เมื่อเสาหลักทั้งสองของทีมเซียงหนาน
ประกาศลาออกจากวงการพร้อมกัน ทั้งยังไม่แสดงท่าทีอะไรต่อ จึง
มีทั้งคนที่อยากได้คำอธิบาย มีทั้งคนที่ไม่เชื่อ เอาเป็นว่าฮือฮากันใหญ่
ภาพคลาสสิคที่เซียวจิ่งเคยเล่นไว้ถูกขุดขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
ทว่าเวลานี้ ทุกคนจะเห็นจากในภาพว่า มีคนคนหนึ่งที่ข้ามป้อมฆ่า
ตรงเลนกลาง ซุ่มอยู่ในพุ่มไม้ พร้อมทั้งฆ่ากราดเมื่อมีคนมาแย่งมอน
สเตอร์จากทีมตัวเองไป
คนคนนั้นก็คืออดีตนักเวทของทีมเซียงหนาน ลั่วลั่วนั่นเอง
แฟนคลับของเธอที่เงียบงันอยู่นานรู้สึกทนไม่ไหวแล้วในเวลานี้
“พวกเธอปฏิเสธทุกอย่างของเขา แต่ความตั้งใจของเขาจะถูกบันทึก
ไว้ในอีกรูปแบบหนึ่ง เมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกัน ถึงจะเป็นเซียงหนาน”
ตอนที่ 2059
ไม่อยากชอบอีกต่อไป
เสียงวิจารณ์แบบนี้ใช่ว่าจะไม่มี
แน่นอนว่ายังมีพวกที่กล่าวหาว่านี่เป็นคำพูดของพวกสมองปรุ
จะอย่างไรก็แล้วแต่ การถูกชื่นชมและรังเกียจทั้งยามมีเกียรติและ
ยากไร้เป็นสิ่งที่เจ้าตัวต้องลิ้มรสเอาเอง
เพียงแค่หลังจากลาออกจากทีม ลั่วลั่วก็ไม่ไปอ่านอีก จึงไม่รู้ว่าเซียว
จิ่งลาออกแล้ว
คืนนี้ต้องไปกินข้าวข้างนอกอีก
ใช่ว่าลั่วลั่วจะไม่เคยไปนัดดูตัว ครั้งนี้เธอเล่าเรื่องทุกอย่างให้ชัดเจน
ทว่าชายหนุ่มได้ยินแล้วกลับยิ้มให้ “ไม่เป็นไรหรอก”
ไม่เป็นไรแปลว่าอะไร?
ลั่วลั่วช้อนตามองคนที่นั่งตรงหน้าเธอ ชายหนุ่มพับแขนเสื้อ เท้าคาง
ยิ้มให้ “ตอนแรกก็นึกว่าเธอมีคนชอบอยู่แล้ว แต่ตอนนี้น่าจะยังมี
โอกาสอยู่ ขอแค่มีโอกาส ฉันรอได้เสมอ”
ลั่วลั่วชะงัก
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน “ไปเดินเล่นด้วยกันไหม พวกเราอยู่ตรงนี้มัน
สะดุดตาเกินไป”
เธอย่อมอยากออกไปจากที่นี่แน่นอน จึงยิ้มให้ “ไปเถอะ”
“นิสัยเธอไม่เปลี่ยนเลยนะ” ชายหนุ่มหน้าตาไม่เลว โดยเฉพาะตอน
ยิ้ม…สามารถเยียวยาจิตใจได้บ้าง “ตรงไปตรงมา เวลาอยู่บ้านตัวเอง
อยู่ถิ่นตัวเองยังพอว่า ตอนอยู่ข้างนอกล่ะ คงโดนรังแกไม่น้อยล่ะสิ?”
นี่เป็นครั้งที่สองที่ลั่วลั่วคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะพูดเช่นนี้ออกมา
ชายคนนั้นหยิบมือถือขึ้นมาเปิดหน้าเพจที่แสดงข่าวของเธอ “เพราะ
เธอเล่นเกมไง บางครั้งตอนยืนเวรยาม ฉันก็อ่านบ้าง แต่ไม่เชื่อหรอก”
ลั่วลั่วนิ้วมือเกร็ง
ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะเก็บมือถือ “ที่ฉันพูดตั้งเยอะขนาดนี้ ก็แค่
อยากจะบอกเธอว่าฉันเข้าใจเธอมาก เข้าใจมากตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว
หลังจากนั้นก็ยังเข้าใจอยู่ดี ตอนที่เธอไป ฉันเองก็อยากตามหาเธอ
แต่ไม่ใช่จะห้ามไม่ให้เธอเล่นเกมนะ แค่รู้สึกว่าเป็นผู้หญิงอยู่ตัวคน
เดียวนอกบ้านต้องระวังหน่อย ตอนนั้นฉันยังเด็กมาก ไม่รู้ว่าเวลา
ชอบคนหนึ่งจะชอบได้นานขนาดนี้”
ลั่วลั่วมองหน้าอีกฝ่าย เอ่ยเพียงว่า “ขอบคุณ”
ชายหนุ่มมองหน้าเธอ “จะกอดคนที่เห็นเธอเป็นรักแรกพบสักหน่อย
ไหม? คุณเพื่อนลั่วลั่ว”
“ถ้าฉันกอดนายตอนนี้ รับรองว่ารู้กันทั่วตำบลแน่” ลั่วลั่วยิ่งหัวเราะ
ยิ่งสวย “เพื่อไม่ให้เสื่อมเสียชื่อเสียงคุณเพื่อนเหลิ่ง ไม่เอาดีกว่า”
ชายหนุ่มเลิกคิ้ว “ผู้ชายเถื่อนๆ อย่างฉันจะไปอยากได้ชื่อเสียงทำไม
เพื่อนๆ อยากจะรุมล้อมเธอทั้งนั้น ฉันก็กันให้ เธอกลับมาน่าจะนัด
เล่นไพ่กันนะ จะได้ชิน ในฐานะที่ต้องเจอนัดดูตัวมาหลายครั้ง ขอ
บอกเธอว่าทำตัวตามสบายเถอะ”
“ไปดูตัวมาหลายครั้งเหรอ” ลั่วลั่วอยากหัวเราะ
ชายหนุ่มปวดหัว “ปฏิเสธมาหลายครั้งแล้ว แต่ยังหนีไม่รอด”
“เพราะนายโดดเด่นมากไง” ลั่วลั่วหักกิ่งไม้เล่น “แม่ฉันบอกว่านาย
เป็นคนเก่งที่สุดในตำบลเลย ตอนนี้มีใครบ้างที่รู้ว่านายอยู่กองทัพ
ไหน เป็นความลับขนาดนี้ หน้าที่ต้องไม่ธรรมดาแน่”
ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ “ไม่เก่งเท่าเธอหรอก ถ้าตอนนั้นเธอไม่ไปจาก
ที่นี่ ฉันก็ไม่ได้สิทธิพิเศษสำหรับนักเรียนคนเก่งหรอก ลั่วลั่ว วุฒิการ
ศึกษาสำคัญก็จริง แต่บางครั้งก็ไม่ได้สำคัญมาก กองทัพฉันมีบางคน
เข้ามาตั้งแต่ยังเด็ก พวกเราที่รักษาความปลอดภัยของประเทศก็ไม่ได้
จบจากมหาวิทยาลัยดังๆ ด้วย”
ลั่วลั่วไม่คิดว่าเขาจะรู้เรื่องที่เป็นปมของเธอ “นายอ่านเรื่องของฉัน
มามากแค่ไหนเนี่ย?”
“อ่านทุกโพสต์ที่เธอลงในโมเมนต์วีแชทเลย สนุกออก แต่เธอคงเศร้า
ที่ต้องลาออกสินะ?” ไม่เคยมีใครถามคำถามนี้กับลั่วลั่ว
เมื่อมีคนที่ออกไปทำงานต่างเมืองถาม เธอจึงหันมามองแล้วตอบเสียง
เรียบ “เศร้าสิ แต่มันผ่านแล้ว พอมาคิดดูตอนนี้ก็รู้ว่าความชอบบาง
อย่างต้องแลกกับการสูญเสียมากมาย เลยไม่อยากเล่นอีกต่อไปแล้ว”