มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 824

ป้า ๆ และอาของเบเริ่มเยาะเย้ยเธอ และยิ้มเยาะใส่เธอกัน

ในทางกลับกันแม่ของเบยืนอยู่ด้านข้างของห้อง ไม่กล้าที่จะยายามพูดเพื่อช่วยลูกสาวเธอด้วยซ้ำ

เธอมีเพียงสีหน้าฉุนเฉียวบนใบหน้าของเธอ

เธอบอกเบหลายครั้งแล้วว่าอย่ามาที่นี่พร้อมกับเจอรัลด์ แต่อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าเบฝ่าฝืนคำสั่งของเธอเนื่องจากเจอรัลด์กำลังยืนอยู่ที่นั่น!

“ป้าสาม อาหก เขาไม่ใช่แฟนของหนู จริง ๆ แล้วเขาคือลูกพี่ลูกน้องของหนูเอง เจอรัลด์!” เบตอบกลับ

“อะไรนะ? เจอ…เจอรัลด์เหรอ?!”

“เป็นเขา!”

ความเงียบปกคลุมไปทั่วห้องทันทีที่คำเหล่านั้นออกมาจากปากของเธอ

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เจอรัลด์กัน

แม้พวกเขารู้ว่ายูเลียได้ให้กำเนิดลูกสองคน เจสสิก้าและเจอรัลด์ แต่หลังจากที่เธอจากไป นี่คือครั้งแรกที่พวกเขาได้พบหนึ่งในพวกเขาในช่วงยี่สิบปีมานี้!

“ช่างมีความสุขและโชคดีเสียจริงที่ผู้หญิงคนนั้นมีลูกชายที่หล่อเหล่าเช่นนี้!”

ผู้หญิงคนหนึ่งพูดเยาะเย้ยเล็กน้อย

“ลูกพี่ลูกน้อง ให้ฉันแนะนำพวกเขาให้นายรู้จักละกัน นี่คือ…”

เบเริ่มแนะนำญาติ ๆ ของเธอให้เจอรัลด์

เจอรัลด์กล่าวทักทายพวกเขาทีละคนอย่างสุภาพ

ถึงอย่างนั้น นอกเหนือจากลุงสี่ที่ตอบรับด้วยรอยยิ้มและพยักหน้าให้ พวกเขาส่วนใหญ่ก็ค่อนข้างเพิกเฉยเขากัน

“ทำไมพวกเธอทุกคนถึงยืนกันอยู่ล่ะ? นั่งลงสิ!”

หญิงชราตะคอกออกมา ขณะที่เธอเข้ามาในห้องนั่งเล่นด้วยความช่วยเหลือของผู้ช่วยคนหนึ่ง

“คุณแม่ มาดูนี่สิค่ะ! หลานสาวสุดที่รักของคุณแม่ เบ นำของขวัญมาให้คุณแม่ก่อนวันเกิด! ลูกชายของผู้หญิงคนนั้นมาพบคุณแม่!”

โรสเดินไปหาเพื่อช่วยเหลือหญิงชราในขณะที่มีรอยยิ้มเยาะอย่างน่ารังเกียจบนใบหน้าของเธอ

“หืมม?”

หญิงชราหันไปมองเจอรัลด์ทันที

นี่คือครั้งแรกที่เจอรัลด์ได้เห็นยายของเขานับตั้งแต่ที่เขายังเป็นเด็กน้อย

ตามปกติแล้ว เขาก็รู้สึกตื่นเต้นนิด ๆ ที่เห็นคุณยายอันเป็นที่รักของเขา

“คุณยายครับ!” เจอรัลด์เรียกออกมา

มือของหญิงชราสั่นเทาเล็กน้อย เมื่อเธอได้ยินเขาเรียกเธอว่ายาย เธอไม่ได้พูดอะไรนอกจากตอบรับด้วยการพยักหน้า

“เธอชื่อเจอรัลด์ ใช่ไหม? พี่สาวของเธออยู่ไหนล่ะ?”

หญิงชราสูดหายใจเข้าลึกก่อนเธอจะนั่งลง

“พี่สาวของผมอยู่ต่างประเทศในตอนนี้ เธอยังไม่กลับมาครับ” เจอรัลด์ตอบกลับ

“ฮึ่ม! งั้นเธอมาที่นี่ทำไมล่ะ? มันก็นานหลายปีขนาดนี้แล้ว เธอยังจำได้ด้วยเหรอว่าเธอมียายอยู่?”

หญิงชราถามด้วยการขมวดคิ้ว

แม้เธอฟังดูเย็นชาและเฉยเมยมาก แต่ความจริงก็เป็นเหมือนกับสิ่งที่แม่ของเจอรัลด์ได้บอกเขาไว้ล่วงหน้า หญิงชราจะไม่หยาบกระด้างต่อเจอรัลด์มากเกินไป

เมื่อเขาเห็นเจอรัลด์ก้มหน้าลงอย่างไร้ถ้อยคำ เธอก็เริ่มกลัวว่าการพูดเถรตรงจะทำให้เด็กคนนี้กลัวจนจากไปได้

ดังนั้น เธอจึงผ่อนคลายลงเล็กน้อยและพูดขึ้นมา “ช่างเถอะ ฉันเดาว่าเธอยังคงเป็นเด็กกตัญญูอยู่ เนื่องจากอย่างน้อยเธอก็ตัดสินใจที่จะมาพบฉัน!”

ทั้งยูราและโรสต่างก็ประหลาดใจที่ค้นพบว่าหญิงชราไม่ได้โกรธเจอรัลด์

โดยเฉพาะยูราที่รู้สึกตกใจ ความอัปยศอดสูและความอับอายขายหน้าที่เขาประสบเมื่อวานก็เป็นผลของการกระทำของเจอรัลด์

เนื่องจากเขามีความขุ่นเคืองต่อเจอรัลด์ เขาจึงดึงแขนแม่ของเขาภายใต้โต๊ะ

โรสจึงเริ่มพูดเยาะเย้ยขึ้นมาทันที “ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณแม่ คิดดีกับเขาเกินไป ใช่ไหม? คุณแม่ไม่ได้ตระหนักเลยเหรอคะ? พวกเขาไม่ได้มาพบคุณแม่เลยในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา แต่ทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่ฉับพลันในตอนนี้ล่ะ? เมื่อคิดว่าพวกเขามีความกล้าที่จะมาปรากฏตัวต่อหน้าคุณแม่ก่อนวันเกิดคุณแม่หนึ่งวันล่ะก็! ช่างน่าเจ็บใจ! ดิฉันจะพูดตรง ๆ ที่นี่นะคะ พวกเขาเพียงมาที่นี่เพื่อจะได้ส่วนแบ่งการรับมรดกของตระกูลเยลแมน! ทำไมพวกเขาถึงยังจะคิดถึงคุณแม่อีกล่ะคะ?”

หลังจากความพยายามของโรสที่จะหว่านความขัดแย้งกัน ก็เห็นได้ชัดว่าหญิงชราเริ่มทำตัวระมัดระวังเมื่ออยู่ใกล้เจอรัลด์แล้ว

“เจอรัลด์ เธอมาที่นี่เพื่อจะยื่นมือเข้าในส่วนแบ่งของมรดกของตระกูลเยลแมนจริง ๆ หรือเปล่า?”

หญิงชราถามด้วยสีหน้าเศร้าโศก