บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 871
เจเรมี่แทบไม่เชื่อสิ่งที่ตาเห็น เขาจึงฉวยโทรศัพท์เฟลิเป้มาดู
หลังจากดูดี ๆ แล้ว เขาสังเกตว่าวิดีโอนั้นไม่ได้ถูกตัดต่อ วันที่บนวิดีโอยังปรากฏอยู่อย่างชัดเจน
“ไงล่ะ? ประหลาดใจไหม?” เฟลิเป้สังเกตสีหน้าของเจเรมี่ที่เปลี่ยนไปด้วยความพึงพอใจ “แกคิดว่ามันคุ้มพอที่จะสละชีวิตให้ไหมล่ะ?”
เจเรมี่เมินเฉยต่อเฟลิเป้ เพราะตอนนี้ดวงตาของเขากำลังจับจ้องไปที่ร่างเล็ก ๆ แสนน่ารักน่าชังในวิดีโอ
เจเรมี่เอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าน่ารักคล้ายตุ๊กตาในวิดีโอ ขณะที่น้ำตาเอ่อล้นดวงตา
“ลิเลียน”
“มีความสุขไหมล่ะ เมื่อรู้ว่าลูกสาวแกยังมีชีวิตอยู่และสบายดี?”
น้ำเสียงเฟลิเป้ฟังดูเสียดสี และดวงตาของเขาดูแข็งกร้าว
“ย้อนไปตอนนั้น ฉันจัดฉากการตายของเอวลีน และพาหล่อนมาที่เมืองเอฟเพื่อทำให้หล่อนหายไปจากชีวิตแก ตอนนี้ ฉันก็มีอำนาจพอที่จะ ‘ฆ่า’ ลิเลียนได้อีกครั้งเหมือนกัน”
เจเรมี่กำโทรศัพท์และเลิกคิ้วขึ้น “เฟลิเป้ นายไปไกลถึงขั้นทำร้ายเด็กแล้วนะ!”
“เพราะแกคือพ่อของเธอไงล่ะ” เฟลิเป้โยนความผิดให้เจเรมี่ “ถ้าไม่ใช่เพราะลิเลียนเรียกฉันว่าพ่อมาสามปี ฉันคงไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่”
“เฟลิเป้”
“เฮอะ” เฟลิเป้เย้ยหยัน “ทั้งโกรธทั้งอิจฉาเลยล่ะสิ? ลูกสาวแกเรียกฉันว่าพ่อ เธอคิดว่าฉันคือพ่อที่เธอรักที่สุด”
“อิจฉาเหรอ?” ราวกับเจเรมี่ได้ยินเรื่องตลกครั้งใหญ่ จากนั้น เขาก็กล่าวอย่างสงบ “ผู้หญิงที่ฉันรัก เธอรักฉันและเรามีลูกสองคนที่น่ารักด้วยกัน อีกไม่นานเราก็กำลังจะได้ต้อนรับลูกคนที่สาม นายคิดว่าฉันจะอิจฉานายหรือไง?”
รอยยิ้มแห่งชัยชนะของเฟลิเป้ชะงักค้างไปทันที
เขาปฏิเสธไม่ได้ว่า เขาอิจฉาทุกสิ่งที่เจเรมี่มีในตอนนี้
นอกจากนั้น ในที่สุด เจเรมี่ก็เข้าใจว่าปัญหาที่เมเดลีนพยายามซุกซ่อนคืออะไร
เนื่องจากลิเลียนอยู่ในมือของเฟลิเป้ เธอไม่มีทางเลือกนอกจากยอมศิโรราบต่อเฟลิเป้และเมินเฉยต่อเขา
เธอยอมรับข้อตกลงดังกล่าว เพื่อเห็นแก่ลูกสาวพวกเขา
เจเรมี่ใจสลาย จากนั้นเขาก็็ตวัดสายตาขึ้นอย่างโกรธจัด “เฟลิเป้ แกซ่อนลูกสาวฉันไว้ที่ไหน? ทำไมแกถึงมาบอกฉันเอาตอนนี้ล่ะ?”
“แกจะรู้หลังจากดูวิดีโอสุดท้ายจบ” เฟลิเป้ตอบ
เจเรมี่เลื่อนไปจนสุดและเห็นว่ามันคือภาพจากกล้องวงจรปิด
เมื่อหนึ่งชั่วโมงครึ่งที่แล้ว ลิเลียนกำลังเล่นก่อบล็อกของเล่นอยู่ในห้องของเธอขณะที่ผู้ชายสองคนบุกเข้ามาและลักพาตัวลิเลียนที่ดูสับสนไป
“คนที่ลักพาตัวลูกสาวแกคือ สเตเจี่ยน จอห์นสัน” เฟลิเป้ตอบเสียงหนักแน่น
สเตเจี่ยน จอห์นสัน งั้นเหรอ?
เจเรมี่นึกถึงฟาเบียน
“ฉันเป็นศัตรูพวกนั้นเสมอล่ะ เมื่อเร็ว ๆ นี้ เราทะเลาะกันเรื่องข้อตกลงทางธุรกิจครั้งใหญ่ นอกจากนี้ พวกเขาคิดว่าเอวลีนเป็นเมียฉัน และลิเลียนเป็นลูกเรา นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมพวกเขาถึงลักพาตัวเธอไป เข้าใจหรือยังล่ะ?”
เฟลิเป้จ้องเจเรมี่ขณะที่ใบหน้าของเขาเริ่มถมึงทึงขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุด เฟลิเป้ก็ยิ้มเย้ย
“ถ้าแกอยากกลับไปอยู่กับครอบครัว แกต้องตามหาสเตเจี่ยน จอห์นสัน ไม่อย่างนั้นฉันเกรงว่าลิเลียนคงจะหายไปจากโลกใบนี้ นี่ที่อยู่พวกมัน”
เจเรมี่คว้าที่อยู่มาก่อนจะโยนโทรศัพท์ไปใกล้ ๆ เท้าเฟลิเป้ ดวงตาของเขาดูน่ากลัว “ถ้าเกิดอะไรกับลิเลียน ฉันจะฝังนายไว้ข้าง ๆ เธอ”
เขาหมุนตัวขวับ ขณะคว้าเสื้อโค้ตบนราวแขวนมาสวม แล้วจากไปโดยไม่ลังเล
เคธี่อึ้งไป เมื่อเธอเห็นเจเรมี่ผลุนผลันออกมา เธอจึงห้ามเขาทันที
“เจเรมี่ อย่าไปเลย คุณจะตกอยู่ในอันตรายนะ!” เธอหยุดเขา
“ผมต้องไป ลิเลียนเป็นลูกสาวผม ในฐานะพ่อเธอ ผมไม่เคยทำอะไรให้เธอเลย ผมจะไม่ปล่อยให้ลูกของผมตกอยู่ในอันตรายแน่ ๆ ถึงแม้ว่าต้องเสี่ยงชีวิตก็ตาม!” เจเรมี่ตัดสินใจแล้ว แต่เขาไม่ลืมที่จะนึกถึงเคธี่ “อย่าอยู่ใกล้เฟลิเป้เกินไป กลับไปที่ของคุณและดูแลตัวเองดี ๆ นะ”
“เจเรมี่! เจเรมี่!” เคธี่อยากห้ามเขา แต่เขาไปไกลแล้ว