Chapter 206 : ไปช็อปปิ้ง !
เดฟ ได้เดินไปตามป่าช้าๆคอยสู้กับมอนเตอร์ที่เขาพบ
” เอาล่ะ เลเวล 312 แล้ว วู๊ฮู๊ ! เก็บเลเวลไปต่อ ไปทีละขั้นๆ “
เขากำลังจะล็อคเอาท์ออกไปตอนที่ได้ยินข้อความเสียง เขายิ้มเมื่อเห็นว่าใครที่ส่งมาแล้วกดรับคำขอการพูดคุย
” Long Zhao แปลกใจดีแหะ นายอยากได้ของคืนรึไง ? “
” ดี ฉันไม่คิดว่านายจะรับสายฉัน ใช่ ฉันอยากได้ของที่ฉันดรอปไปคืน “
” อืม นายมีข้อเสนออะไร ?”
” ราคาตลาด ” – เบอร์เซิคเกอร์พูดขึ้น
” หือ ฉันแปลกใจนะที่นายไม่ขอคืนฟรีๆ “
” ไม่ Death Storke นายชนะอย่างยุติธรรมแต่ฉันก็อยากที่จะซื้อของคืนจากนายมากว่า เกราะอกนั่นเป็นส่วนของเกราะเซ็ตฉัน “
” ได้ นายอยากไปเจอที่ไหน ? “
” Moria ที่ลานเมือง “
” จำไว้ว่าฉันมีประกาศฆ่ากับตัว ฉันมีเวลาแค่ 10 นาทีก่อนที่จะต้องออกจากเมือง “
” ได้ ฉันจะส่งข้อความหานายตอนที่ไปถึงที่นั่น “
เดฟ ตัดสายแล้วฉีกคัมภีร์ปรากฏตัวขึ้นที่ Moria
***
คำสั่งฆ่า
คุณมีเวลา 9 นาทีในเมืองก่อนที่จะถูกเตะออกไป
***
เดฟ ส่ายหน้า เขาได้ส่งข้อความหาอีกฝ่ายและไปที่ห้องประมูลที่ใกล้ที่สุดเพื่อซื้อของเติม
ในตอนที่ เดฟ ซื้อของเสร็จเขาก็มีสายโทรเข้า
” เฮ้ Stroke นายอยู่ไหน ? “
” ห้องประมูล รีบๆหน่อย ฉันไม่ค่อยมีเวลา “
อีกฝ่ายถอนหายใจ – ” ได้ ฉันจะไปเจอนายที่นั่น “
เดฟ ได้ถามราคาไอเท็มที่เขามีในตอนที่รออีกฝ่าย NPC ได้แสดงบันทึกการขายให้กับ เดฟ ดูเพื่อตรวจสอบขอบเขตราคา
ไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็พบกับเบอร์เซิคเกอร์ผมแดงที่เดินมายังห้องประมูล มีคนคอยชี้ไปที่ผู้เล่นคนนั้นอยู่ตลอด บางคนถึงกับหัวเราะออกมาด้วย
เดฟ หัวเราะออกมา มันมีภาพมือประทับลงไปที่หน้าผากของเบอร์เซิคเกอร์ มันเป็นเครื่องหมายของคนแพ้
” ว่าไงพวก ” – ผู้เล่นผมแดงที่ซึ่งตอนนี้ก็หน้าแดงด้วยพูดขึ้นมา
เดฟ พยายามที่จะกลั้นขำเอาไว้
” ว่าไง มาจัดการเรื่องนี้กันเถอะ ” – เดฟ พูดออกมาตามตรง
” ดี งั้นเอาสัก 800,000 ทองเป็นไง “
เดฟ คิ้วขมวด เขาตรวจสอบราคาตลาดมาแล้วและมันมีราคาสูงกว่านั้นมาก
” ฉันจะคิดสัก 1.2 ล้านทองสำหรับขวาน “
” ได้ แต่มันไม่มากกว่าราคาตลาดไปหน่อยรึไง ? “
” ใช่ มันเป็นเซ็ตที่ดี มันไม่ได้มีในตลาด นายไปตรวจสอบราคาที่ส่วนประมูลก็ได้ถ้านายว่ามันไม่มากพอ “
เดฟ ยักไหล่ เขาดูราคามาแล้ว ครั้งที่แล้วที่ไอเท็มพวกนี้ถูกเอาไปขายนั้นพวกมันขายได้ 1.5 ล้านทอง เบอร์เซิคเกอร์นี้เสนอให้เพิ่มอีก 5 แสนทอง บางทีเพราะเขาคงไม่อยากจะรอจนกว่าไอเท็มจะถูกวางที่ตลาดอีกครั้งรึมันอาจจะหายากจนอีกนานกว่าจะโผล่ขึ้นมา
เดฟ ยิ้ม เขาคิดว่า Long Zhao จะโกรธหลังจากที่โดนหยามแต่อีกฝ่ายดูเหมือนเป็นมิตรและรู้แพ้รู้ชนะ
เดฟ ยิ้มและกดรับการแลกเปลี่ยน
เบอร์เซิคเกอร์ ได้จ่ายเงินให้ 2 ล้านทองเพื่อเอาอุปกรณ์ของตัวเองคืน
” เฮ้ ฉันเห็นว่านายยังไม่มีกิลด์ นายอยากเข้ากับเรามั้ย ? ฉันแนะนำนายได้ ฉันเห็นนายสู้กับนักฆ่าและฮันเตอร์ นายมีแววเก่งเรื่อง PvP และฉันเดาว่าลงดันเจี้ยนเองก็ด้วย “
” ฉันยังไม่คิดจะเข้ากิลด์ มันไม่ใช่สไตล์ของฉันแต่ก็ขอบคุณ ถ้าฉันเปลี่ยนใจ ฉันจะรับข้อเสนอของนายละกัน “
เบอร์เซิคเกอร์พยักหน้า – ” ดี ขอบคุณสำหรับทุกอย่างแล้วเจอกันใหม่ “
จากนั้นเบอร์เซิคเกอร์ก็ได้ฉีกคัมภีร์วาร์ปแล้วหายไป
เดฟ มีเวลาอยู่ในเมืองอีกแค่ไม่กี่นาที เขาตัดสินใจว่ามันได้เวลาล็อคเอาท์ออกมาแล้ว มันดึกแล้วและตอนนี้เขาก็เริ่มเหนื่อยแล้วด้วย
เดฟ ล็อคเอาท์ออกมาแล้วสั่งอาหารกับทางโรงแรม หลังจากที่กินอาหารเสร็จเขาก็เตรียมที่จะเข้านอน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นซึ่งทำให้เขาตื่นขึ้นมา มันเป็น โซว์ ที่โทรมา
” ว่าไง ” – เดฟ พูดขึ้นอย่างงัวเงีย
” ตื่นได้แล้วไอ้ขี้เซา เราต้องไปช็อปปิ้ง “
” เราต้องไปช็อปปิ้ง ? เพื่ออะไร ? “
” เพื่อของที่นายจะใส่ในคืนนี้ไง “
” ทำไม คืนนี้อะไร ?”
” ไอ้บื้อ นายลืม ! นายรับปากแล้วว่านายจะจำให้ได้ กินข้าวเย็นกับซิลวาน่า…”
เดฟ ดีดตัวขึ้นนั่งทันที
‘ เหี้ย ฉันลืมไปเลย ! ‘
” ฉันไม่ได้ลืม ฉันแค่ง่วงอยู่ ! อีกอย่างฉันก็มีเสื้อผ้าอยู่แล้วด้วย จำได้มั้ยกับที่เราไปซื้อของครั้งที่แล้ว “
” โอ้ไม่นะ ! นายใส่ของพวกนั้นไม่ได้ “
เดฟ คิ้วขมวด เสื้อผ้าพวกนั้นก็ยังดีอยู่แท้ๆ
” โซว์ ฉันอยากนอนต่อสักหน้อยและคิดจะไปเก็บเลเวลเพิ่ม “
” ไม่ นายต้องลุกขึ้นแล้วก็ไปช็อปปิ้งกับฉัน “
” ฉันยังไม่กินข้าวเช้าเลย “
” งั้นเราก็ค่อยไปกินตอนที่ไปซื้อของ “
” อ๊ากกก ! เธอไม่คิดจะหยุดจนกว่าจะได้ตามใจใช่มั้ย ได้ เจ้าหญิง ฉันจะเตรียมตัวให้พร้อม “
เดฟ ไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวก่อนที่จะลงลิฟต์มาที่ล็อบบี้ โซว์ รออยู่ด้านนอก เธอใส่กระโปรงหนังที่โชว์ขามากกว่าเดิม เธอคุยกับพนักงานที่ประตูแล้วยิ้มออกมาตอนที่เห็นเขา
” เย้ ! ไปกัน ! ” – โซว์ ร้องออกมาตอนที่เห็นเขา
” รอสักเดี๋ยว ” – เดฟ พูดขึ้นแล้วกดพิมพ์ที่โทรศัพท์
” นายจะทำอะไร ?” – โซว์ ถาม
” ฉันจะรายงานเรื่องโจรขโมยเศษคริสตัล “
” เศษอะไร ? “
” ราชาอันเดตได้โยนเศษหัวใจแห่งความตายให้ฉันก่อนที่เขาจะตาย ฉันรู้สึกว่ามันเป็นความหวังในการกู้คืนดินแดนอันเดตแต่มีไอ้บัดซบใน Moria แย่งมันไปจากมือฉันตอนที่ฉันดูมันอยู่ “
” โว๊ว ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นส่วนของกลไกเกม ทำไมนายไม่รายงานในเกม ? “
” รายงานใคร ? Alfred ที่เป็น AI โรคจิตที่เป็นเหตุผลที่ทำให้เมืองอันเดตหายไปน่ะเหรอ ? “
” หือ ใช่ บางทีอาจจะไม่ก็ได้ แล้ว กาดา ล่ะ นายควรบอกเขาไปตรงๆ ฉันมั่นใจว่าเขาคงอยากรู้และอาจจะช่วยได้ “
” ใช่ ต่อไปฉันก็จะส่งข้อความหาเขา “
” ดีแต่รีบหน่อยน่ะ แดดกลางวันนี่ร้อน เราต้องไปช็อปปิ้งด้วย ” – โซว์ ร้องขึ้นแล้วโดดขึ้นไปที่รถ
” อั๊ก ฉันไม่ชอบเธอจริงๆ เธอดูสนุกเกินไป ขับช้าๆหน่อย ฉันยังไม่ทันได้กินกาแฟเลย “
โซว์ ยิ้มด้วยตาที่เป็นประกาย – ” ได้จา ! “
ไม่นานก็มีเสียงกระหึ่มของรถดังก้องไปทั่วถนนนิวยอร์ค