กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 985
ชาร์ลีไม่ได้คาดหวังให้พอลบริจาคเงินอีกหนึ่งล้านดอลลาร์ให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เมื่อได้ยินว่าชาร์ลีกำลังบริจาคเงินให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
เขาต้องการบอกเขาว่าเขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม พอลได้วางสายโทรศัพท์ไปเรียบร้อยแล้ว
เมื่อเขารู้ว่าสายโทรศัพท์ถูกตัดไปแล้ว ชาร์ลีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องวางโทรศัพท์มือถือของเขา ในเวลาเดียวกัน เขารู้สึกว่าพอล เด็กหนุ่มคนนี้เป็นคนตรงไปตรงมาจริง ๆ ถ้าเขามีโอกาส เขาอยากจะช่วยเหลือเขาอีกในอนาคต
หลังจากวางสายแล้ว ชาร์ลีก็พูดกับคุณนายลูอิสว่า “คุณนายลูอิส เพื่อนของผมจะโอนเงินเข้าบัญชีธนาคารของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทันที รบกวนช่วยแจ้งฝ่ายบัญชี และการเงินที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เพื่อรับทราบเรื่องการโอนซึ่งจำนวนเงินจะไม่ใช่หนึ่งล้านดอลลาร์นะครับ”
แม็กซ์ไม่รอให้ชาร์ลีพูดจบ เขาเริ่มหัวเราะ และพูดว่า “ฮ่าฮ่าฮ่า! ชาร์ลี นี่คือคำสารภาพของนายใช่ไหม? นายจะบอกเราว่าเพื่อนของนายกำลังจะโอนเงินหนึ่งหมื่นเหรียญให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้างั้นเหรอ? นายนี่มันน่าอายจริง ๆ! อย่าลืมว่าตอนนี้ทุกคนยังบันทึกเสียงนี้อยู่”
ชาร์ลีเยาะเย้ยก่อนจะพูดว่า “นายช่วยหยุดวิตกกังวลได้ไหม? ทำไมนายไม่รอให้ฉันพูดจบก่อนนายจะค่อยพูด?”
แม็กซ์โบกมือก่อนจะพูดเสียงดัง “พูดสิ พูดไปเถอะ ฉันจะให้นายพูด พูดออกมาดัง ๆ ให้ทุกคนได้ยิน!”
ชาร์ลีเพิกเฉยต่อเขา แต่เขาเพียงมองดูคุณนายลูอิสก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “คุณนาย ลูอิส จำนวนเงินจะไม่ใช่หนึ่งล้านดอลลาร์ แต่จะเป็นสองล้านดอลลาร์แทน นั่นก็เพราะว่าเพื่อนของผมตัดสินใจบริจาคเงินอีกหนึ่งล้านดอลลาร์ให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เพราะเขาได้ยินมาว่าผมบริจาคเงินหนึ่งล้านดอลลาร์ให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าน่ะครับ”
ทุกคนอึ้ง!
นี่เพื่อนแบบไหนกัน? เขาได้ยินมาว่าเพื่อนของเขากำลังบริจาคเงินหนึ่งล้านเหรียญให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และเขาเลยจะบริจาคอีกหนึ่งล้านเหรียญให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยอย่างนั้นเหรอ?
คนคนนี้คงบ้าไปแล้ว! หรือไม่เขาก็รวยเกินไป และคงไม่รู้ว่าจะใช้เงินกับอะไรดี!
หรือชาร์ลีอาจจะคุยโวก็เป็นได้
แม็กซ์หัวเราะขณะที่เขาพูด “ชาร์ลี ฉันเริ่มชื่นชมความสามารถในการคุยโม้ของนายมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะ จริง ๆ แล้วนายสามารถที่จะรักษาหน้านายไว้ได้นะ นายนี่มันเป็นคนที่สามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้จริง ๆ !”
ชาร์ลีหัวเราะก่อนจะพูดว่า “นายไม่ควรรีบสรุปก่อนดีกว่านะ เพราะไม่อย่างนั้นนายอาจจะก้าวพลาดเมื่อเงินเข้าบัญชีธนาคารของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในภายหลัง”
แม็กซ์ตอบอย่างเย็นชาว่า “ลืมมันไปซะ! ความเย่อหยิ่งของนายนี่เหลือเกินจริง ๆ นายจะเอาหน้าของนายไว้ที่ไหนถ้านายไม่สามารถเอาเงินออกมาได้ในภายหลัง?”
ทันทีที่เขาพูดจบ คุณนายลูอิสก็ได้รับโทรศัพท์
เมื่อเธอเห็นว่าเป็นโทรศัพท์จากแผนกบัญชีและการเงิน เธอรีบพูดว่า “สายจากแผนกบัญชี และการเงินของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเรา เป็นไปได้ไหมว่าเราได้รับเงินที่ชาร์ลีบริจาคให้กับเราแล้ว?”
“โธ่!” แม็กซ์เย้ยหยันในขณะที่เขากล่าวต่อว่า “เงินบริจาคของเขาน่าจะอยู่ในบัญชีธนาคารในตอนนี้ แต่น่าจะไม่เกินหนึ่งหมื่นถึงสองหมื่นเหรียญเท่านั้น และไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น”
คุณนายลูอิสรับโทรศัพท์ก่อนจะเปิดลำโพงขณะที่เธอถามว่า “สวัสดีค่ะ คุณคามิลล์ มีอะไรหรือเปล่าคะ? ทำไมคุณโทรหาฉันดึกจัง?”
เสียงของคุณคามิลล์ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้าน เธอรู้สึกตื่นเต้นมากเมื่อพูดว่า “คุณนายลูอิส ฉันเพิ่งได้รับข้อความแจ้งว่ามีใครบางคนบริจาคเงินจำนวนสองล้านดอลลาร์เข้าบัญชีธนาคารของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า!”
คุณนายลูอิสอุทานว่า “เงินมาถึงเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”
คุณคามิลล์รีบถามว่า “คุณนายลูอิส คุณรู้เกี่ยวกับเงินสองล้านดอลลาร์นี้เหรอคะ? ใครกันที่ใจกว้างขนาดนั้น? ใครบริจาคเงินให้เรามากมายขนาดนี้กันคะ?”
คุณนายลูอิสตอบอย่างตื่นเต้นว่า “ชาร์ลี! ชาร์ลีจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเรา คุณจำเขาได้ไหม?”
“ชาร์ลี?” คุณคามิลล์อุทานว่า “เงินจำนวนนี้ชาร์ลีบริจาคจริงหรือคะ? โอ้พระเจ้า! ชาร์ลีช่างเป็นคนที่ดีมาก!”
คุณนายลูอิสกล่าวด้วยความพอใจอย่างยิ่งว่า “ชาร์ลีได้ยินมาว่ามีเด็กกำพร้าใหม่ ๆ มากมายที่เพิ่งมาถึงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขารู้ว่าเรากำลังประสบปัญหาทางการเงิน ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจบริจาคเงินหนึ่งล้านดอลลาร์ให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า!”
“แถมเพื่อนของเขาตัดสินใจบริจาคเงินอีกหนึ่งล้านดอลลาร์ให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพราะต้องการให้หน้าแก่ชาร์ลี!”
อีกฝ่ายพูดอย่างตื่นเต้น “โอ้ ในที่สุดเราก็สามารถสบายใจได้แล้ว เราสามารถซื้ออาหารอร่อย ๆ ให้เด็ก ๆ ได้ และก็ซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้เด็ก ๆ อีกด้วยเมื่อฤดูหนาวมาถึง นอกจากนี้เรายังสามารถเปลี่ยนของเล่น และสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดในสนามเด็กเล่นที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า! เพราะของเหล่านั้นก็เก่ามากแล้ว และพวกมันก็ถูกใช้มาหลายปีแล้ว!”
ในเวลาเดียวกันนี้ ทุกคนที่นี้ต่างก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก