Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 607 ผมไม่ได้เป็นลูกพี่หลายปีแล้ว
“เชี่ย! แม่งฉิบหาย กล้าทำร้ายฉันเหรอ? แกไม่เคยสอบถามหรือว่าฉันเป็นใคร!”
ผู้จัดการถูกเย่ว์อิ่นหลงตบหน้าจนเลือดหยดลงมาจากมุมปาก เขาคายเลือดออกมาจากปาก และกล่าวด้วยความโหดเหี้ยมว่า “ฉันคิดว่าแกคงไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว กล้าลงมือทำร้ายฉันใช่ไหม? วันนี้ฉันจะทำให้พวกแกสองคนออกไปจากประตูนี้ไม่ได้!”
เพี๊ยะ!
ผู้จัดการยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนอง เย่ว์อิ่นหลงก็ตบหน้าเขาอีกครั้ง คราวนี้เขาเกือบล้มลงและใบหน้าของเขาชาไปครึ่งหนึ่ง!
“คุณเย่กำลังถามคุณอยู่”
เย่ว์อิ่นหลงยังคงพูดประโยคเดิม
“แม่งฉิบหาย กล้าทำร้ายพี่มังกรของพวกเราเหรอ? พวกแกมันรนหาความตาย!”
ขณะนี้ พนักงานบริการเดินมาพร้อมกับลูกน้องสิบกว่าคน
แค่มองแวบแรกก็รู้ว่าคนกลุ่มนี้ไม่ใช่คนดี พวกเขาทั้งหมดไม่ใส่เสื้อ ร่างกายเต็มไปด้วยรอบสักรูปมังกรและเสือ ดูแล้วเหมือนพวกผีห่าซาตาน ถือมีดยาวอยู่ในมือ
พวกเขาพุ่งเข้ามาอย่างดุดัน
“แม่งฉิบหาย รนหาที่ตายก็ไม่ดูว่าเป็นอาณาเขตของใคร!”
“พี่มังกร ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ฆ่าสองคนนี้ให้ตาย!”
ผู้จัดการที่ชื่อพี่มังกรยืนขึ้น จับใบหน้าครึ่งหนึ่งและกล่าวด้วยความโมโหว่า “ตัดมือของพวกมันซะ!”
ลูกน้องพวกนั้นล้อมเย่เซิ่งเทียนและเย่ว์อิ่นหลงเอาไว้ทันที เย่ว์อิ่นหลงยกมุมปากเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่ากลัวและดวงตาที่กระหายเลือด เขาเลียริมฝีปากและกล่าวว่า “โหวหาวันที่นองเลือดมากเชียว ตั้งแต่ผมติดตามคุณเย่ ผมก็ไม่ได้เป็นลูกพี่มาหลายปีแล้ว”
เมื่อก่อนเย่ว์อิ่นหลงเป็นเพียงนักเลงเล็ก ๆ ข้างถนนเท่านั้น เขาอาศัยความชอบธรรมและหลงใหลในการต่อสู้ ทำให้เขาต่อสู้เป็นประจำ
บ่อยครั้งที่ทำร้ายคนอื่นปางตาย หรือไม่ก็ถูกคนอื่นทำร้ายจนปางตายเช่นกัน
เขาปีนจากสังคมระดับล่างขึ้นมาทีละขั้น และมีประสบการณ์ที่ซับซ้อนมาก ซึ่งทำให้เขามีนิสัยชอบความรุนแรง
ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่าเย่เซิ่งเทียนบังเอิญค้นพบพรสวรรค์ของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ ตอนนี้เขาคงจะถูกฆ่าตายอยู่ข้างถนนนานแล้ว จะกลายเป็นหัวหน้าที่ทรงอิทธิพลเช่นนี้ได้อย่างไร
“แม่งฉิบหาย ยังมาเสแสร้งอีก”
พี่มังกรยืนอยู่ด้านนอก พ่นฟองเลือดออกมาจากปาก ขณะนี้ใบหน้าครึ่งซ้ายของเขาเริ่มเจ็บปวดอย่างรุนแรง และบวมอย่างเห็นได้ชัด
อันธพาลหลายคนใช้มีดฟันไปที่เย่ว์อิ่นหลงทันที เย่ว์อิ่นหลงขยับร่างกาย จากนั้นแขนของอันธพาลคนหนึ่งก็หัก
เขาแย่งมีดมาจากมือของอันธพาลคนนั้น และชั่วพริบตา เขาก็ฟันไปสิบกว่าครั้ง!
ยังไม่ทันที่อันธพาลคนนั้นจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง แขนและขาของเขาก็กระเด็นออกไปแล้ว!
ด้วยความแข็งแกร่งของเย่ว์อิ่นหลงที่อยู่ในระดับราชาสงคราม ทำให้เขาสามารถฆ่าคนเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย
สามารถกล่าวได้ว่าด้วยความแข็งแกร่งของเขา สามารถจัดการคนเหล่านี้ได้ภายในสามวินาทีโดยไม่เห็นเลือด แต่บุคลิกที่รุนแรงของเขา ทำให้เขาเลือกวิธีเดียวกันกับพวกอันธพาล ซึ่งมันโหดเหี้ยมมาก
นี่ก็คือเย่ว์อิ่นหลง!
นี่คือสไตล์การทำงานของเย่ว์อิ่นหลง!
นิสัยดุร้ายและวิธีการโหดเหี้ยมอย่างยิ่ง!
ฉากนองเลือดที่โหดเหี้ยมนี้ ทำให้คนอื่นที่เหลือรู้สึกตกใจ
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นคนโหดเหี้ยมขนาดนี้
พวกเขาเคยตัดแขนและตัดขาคนอื่นมาเช่นกัน แต่ไม่ได้โหดเหี้ยมขนาดนั้น!
พี่มังกรกลืนน้ำลายด้วยตกใจ แต่มันก็เป็นแรงบันดาลใจให้เขาเกิดความดุร้ายด้วย
การที่พวกเขาออกมาทำมาหากิน อาศัยความโหดเหี้ยมเหมือนกัน ถ้าตอนนี้พวกเขากลัว ต่อไปจะไม่มีที่ยืนอีก
“ฆ่าพวกมันให้ตาย!”
พนักงานบริการคนหนึ่งใช้มีดฟันไปที่เย่ว์อิ่นหลง แต่เย่ว์อิ่นหลงยกมีดขึ้นแล้วสะบัด
แล้วศีรษะของพนักงานบริการตกอยู่ข้างเท้าของพี่มังกร
ตายตาไม่หลับ
เหมือนตาของปลาที่ตายไปแล้วจ้องพี่มังกรอย่างดุดัน
“ปีศาจ แกมันเป็นปีศาจ!”
พี่มังกรตกใจจนถอยหลัง ถึงแม้พวกเขาจะไม่ใช่คนดี แต่พวกเขาก็ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อน
เขานึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้!
พวกอันธพาลที่เหลือกลัวจนขาอ่อนแรง มีดที่อยู่ในมือก็จับไม่แน่นแล้ว และไม่กล้าลงมือเคลื่อนไหวอีก
บางคนที่จิตอ่อน ตกใจกลัวจนไม่สามารถกลั้นปัสสาวะและอุจจาระได้!
“ปล่อยผมไปเถอะ ปล่อยผมไปเถอะ”
“ผมไม่ทำแล้ว ผมไม่ทำแล้ว!”
พวกอันธพาลทิ้งมีดทันที คุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วขอความเมตตา
ดวงตาสามเหลี่ยมชั่วร้ายของ เย่ว์อิ่นหลงจ้องไปที่พี่มังกร เขายกมุมปากตามสัญชาตญาณ ยิ้มอย่างชั่วร้ายและกล่าวว่า “คุณเย่กำลังถามแกอยู่”