บทที่ 568 จุดคุ้มทุน (1)
[เขาคิลาต้า]
พวกเรามาถึงจุดสูงสุดของยอดเขาคิลาต้าประมาณ 5120 เมตร
มุมมองด้านบนนี้มองแล้วไม่เหมือนภูเขาอื่นๆกฎที่ว่า ‘ยิ่งสูงขึ้นอุณหภูมิยิ่งต่ำถูกเพิกเฉยเนื่องจากปรากฏการณ์เวทมนต์พลังเวทมนต์และ คิลาต้า ยังเป็นป่าที่มีอุณหภูมิสูงและชื้นแม้จะอยู่สูงขนาดนี้
“…พวกเราเหลืออีกแค่ 3 เขา” ฮารินพึมพำมองลงไปที่ทิวทัศน์ด้านล่าง นั่นหมายความว่าพวกเราต้องปีนภูเขาอีก 4 ลูก ผมได้แต่ถอนหายใจ
“พวกเราจะไปกันเลยเหรอ?”
ฮาริน มองที่บอส บอสพยักหน้ามองออกไปทางไกล
“ใช่. ไปกันเถอะ.”
พวกเราเริ่มเดินอีกครั้งผ่านป่าทึบและหนองน้ำของ คิลาต้า แน่นอนว่าระหว่างทางฆ่ามอนสเตไปไม่น้อย
อีก 1 ชั่วโมงต่อมาทิวทัศน์ภูเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“…หมอก?”
หมอกหนาทึบหนาแน่นปิดกั้นมุมมองของพวกเรา มันอยู่ในระดับต่ำรอบข้อเท้าของพวกเรา ฮาริน และ บอส ไม่สามารถมองทะลุผ่านหมอกเหล่านี้ไปได้
ฮาริน พูดอย่างสงบ “ดูเหมือนว่าหมอกของ มิริเน่ จะลอยลงมาที่นี่”
“… มิริเน่?”
“ใช่. ‘มิริเน่’ หรือที่เรียกว่าภูเขาหมอก ฉันเคยได้ยินชื่อเล่นของมัน แต่ไม่เคยคิดเลยว่าหมอกจะหนาแค่นี้….”
ฮารินกัดริมฝีปากล่างของเธอแน่น
“ไม่เป็นไร.”
ผมจับมือของฮารินและบอส
แม้แต่หมอกหนาๆนี้ก็ไม่สามารถหยุดยั้งสายตาพันไมล์ของผมได้
ผมสามารถมองเห็นได้ชัดเจนผ่านหมอก
“ตามฉันมาฉันมีสายตาดีมาก ไม่เป็นไร”
ผมเดินต่อไปโดยจับมือทั้งคู่ ฮาริน ตามผมมาอย่างเชื่องช้าและบอสตามผมมาอย่างเต็มใจ
เมื่อพวกเราลงจากภูเขาผมก็เริ่มนึกว่าหมอกนี้เป็นพรมากกว่าคำสาป หมอกไม่เพียงแต่ปิดกั้นมุมมองของพวกเรา แต่ยังรวมถึงมอนสเตอร์นับไม่ถ้วนที่อยู่บน เขาคิลาต้า ด้วย
ต้องขอบคุณหมอกนี่ทำให้ที่พวกเราเดินทางได้อย่างรวดเร็วมาก
เมื่อพวกเราก้าวไปข้างหน้าหมอกก็หนาขึ้น แต่พวกเราใช้เวลาน้อยกว่า 3 ชั่วโมงในการเดินทางจากจุดล่างสุดไปยังจุดกึ่งกลาง
…แต่ก่อนอื่น
[เฮ้ ได้ยินฉันมั้ย]
ผมได้ยินเสียง ผมหยุดลงทันที
[ฉันเอง แชนายอน ถ้านายได้ยินฉันก็ตอบฉันด้วย]
มันเป็นเสียงของ แชนายอน ผมเดาว่าเธอกำลังติดต่อผมผ่านทางการ์ด 8 ดาวของเธอ
“…ฮาจิน?”
สับสนบอสและฮารินมองมาที่ผมขณะที่ผมพยายามคิดคำตอบของผม อย่างไรก็ตามผมพบว่ามันยากที่จะสร้างประโยคในหัวของผมตอนนี้ พลังการปฏิเสธของโลกอาจรบกวนการสื่อสารของการ์ด ผมไม่สามารถสร้างประโยคที่มีความยาวและแทบจะไม่สามารถส่งประโยคอะไรไปได้เลย
[แชนายอน เธอจริงเหรอ?]
“คิมฮาจิน? มีอะไรเกิดขึ้นข้างหน้าไหม”
“เอ่อ ไม่นะ”
บอสถามผมจนผมต้องเริ่มเดินอีกครั้ง หลังจากนั้น 3 นาทีผมได้รับการตอบกลับจาก แชนายอน
[ใช่ ฉันเอง นายอยู่ข้างในประตูใช่มั้ย]
ผมตอบเมื่อผมเดินต่อไป
[ใช่. ฉันกำลังเดินทางไปสาธารณรัฐแห่งลีออสพร้อมกับลูกสาวของตระกูลลีออง]
เธอใช้เวลา 3 นาทีเพื่อกลับมาหาผมอีกครั้ง
[อะไรนะ? แต่เธอเป็นมาร ทำไมนายถึงไปที่ ลีโอเรส? หันหลังกลับมาและพาเธอมาที่นี่!]
“… ?”
‘เธอพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย?’
ผมเงยหัวของผมด้วยความสับสน
*************************************************************************
[สาธารณรัฐลีโอเรส,ห้องฝึกฝนใต้ดินของบ้านพักประธานาธิบดี]
คิมซูโฮมองที่หญิงสาวข้างหน้าเขาถือดาบเหล็ก ท่าทางของเธอไร้ที่ติและพลังเวทมนต์ที่ล้อมรอบดาบของเธอนั้นเฉียบคม คิมซูโฮอดใจไม่ได้ ที่รู้สึกทึ่งกับการเติบโตของลูกศิษย์ ลูกสาวของประธานาธิบดีได้ดูดซึมทุกสิ่งในทันทีที่เขาสอนเธอราวกับฟองน้ำแห้งๆ
“เธอกำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว”
แม้จะได้รับคำชื่นชมจากคิมซูโฮ ลูกสาวของประธานาธิบดีเซเรนเน่ก็ไม่ยิ้มและยังคงมุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนของเธอ
“ไฮ-ย่ะ!”
เธอเหวี่ยงดาบด้วยอานุภาพทั้งหมดของเธอ พลังเวทมนต์จากดาบของเธอทำให้พื้นเป็นรอยขีดข่วนขณะที่มันพุ่งไปหาคิมซูโฮ แต่คิมซูโฮก็หั่นครึ่งอย่างง่ายดาย
“พลังเวทมนต์ของคุณนั้นแข็งแกร่งเหมือนเหล็ก เธอจะประสบความสำเร็จอย่างมากในเรื่องพลังเวทมนต์มันง่ายมากถ้าทำครั้งแรกได้”
“-!”
เซเรนเน่ รีบไปหา คิมซูโฮ ย่าาา! เธอกระโดดได้ 100 เมตรด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียว เซเรนเน่ ฟันดาบของเธอใส่ คิมซูโฮ เขาป้องกันการโจมตีของเธอด้วยดาบของเขา ประกายไฟพุ่งออกมาที่จุดปะทะ
เพล๊ง— เพล๊ง—
“…ฉันได้ยินว่านายชอบถามหาฉัน” เซเรนเน่พูดเมื่อดาบของพวกเขาปะทะกัน
คิมซูโฮยิ้มกว้าง ความพยายามของเขากำลังจะเกิดผลแล้ว
“ในที่สุดเธอก็ยอมรับฉันแล้วเหรอ”
“…ฉันยังไม่ยอมรับ-”
เซเรนเน่ เน้นพลังเวทมนต์ของเธอไปที่แขนนี่เป็นการเพิ่มพลังกล้ามเนื้อของเธอในทันที แต่อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถผลักคิมซูโฮออกไปได้ เซเรนเน่ ผลักแล้วผลักหวังว่าจะเด้ง คิมซูโฮ ออกไปแต่เธอก็หยุดเมื่อเธอรู้ว่ามันจะไม่เกิดขึ้น
“เฮ้อออออ…ฉันเพิ่งรู้ว่าข่าวลือนั้นผิดไปมาก”
เซเรนเน่ เป็นที่รู้จักทั่วทั้งทวีปในฐานะที่เป็นอัจฉริยะก่อนที่เธอจะได้พบกับคิมซูโฮ ในทางตรงกันข้ามคิมซูโฮลือกันว่าไร้ความสามารถ ทุกคนอ้างว่าเขาเป็นเพียงผู้บัญชาการดาบผ่านเส้นสาย
“เป็นอย่างนั้นเหรอ? ขอบคุณ.”
ในตอนแรกเหตุผลที่เซเรนเน่ขอให้คิมซูโฮสอนดาบของเธอคือเธอมองว่าเขาเป็นข้อบกพร่องของพ่อ เธอวางแผนที่จะทำให้คิมซูโฮอับอายด้วยการใช้ดาบเตะเขาออกไปและแต่งตั้งบุคคลที่เหมาะสมกับตำแหน่ง
ผู้บัญชาการดาบขึ้นมา
อย่างไรก็ตามเธอต้องประหลาดใจ คิมซูโฮ ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด
ไม่เหมือนข่าวลือเขาแข็งแกร่ง ดาบและพลังเวทย์ของเขาเหนือใคร
เมื่อเผชิญหน้ากับวิธีดาบที่ไร้ที่ติ เซเรนเน่ รู้สึกถึงความปรารถนาที่จะ
‘เรียนรู้’ จากใครบางคนเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอ
“ไม่จำเป็น. ดังนั้นความโปรดปรานนี้ที่เธอ อา!”
ในขณะนั้นคิมซูโฮได้ตีดาบของเซเรนเน่ไปที่หลังเท้า เซเรนเน่เน่ ถูกโยนขึ้นไปในอากาศ แต่เธอเคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้หลายร้อยครั้ง
เธอกระโดดลงกลางอากาศและหลบหนีจากการเอื้อมมือของคิมซูโฮ การเคลื่อนไหวของเธอเป็นธรรมชาติราวกับว่าเธอเป็นนักแสดงในคณะละครสัตว์
คิมซูโฮมองดู เซเรนเน่ ด้วยความภาคภูมิใจและกล่าวว่า
“ฉันได้ยินมาว่ามีกลุ่มที่เรียกว่า ‘ลีออน’ ในอาณาจักรทางตอนเหนือ”
“… ลีออน?”
เซเรนเน่คลายดาบของเธอ
คิมซูโฮพูดต่ออย่างใจเย็น
“ใช่พวกเขาถูกกล่าวหาอย่างผิดๆและถูกทำลายในอรันเฮลล์”
“…ฉันรู้ว่าพวกเขาเป็นใคร แล้วไง?”
“ลูกสาวคนโตของตระกูลลีออนกำลังเดินทางไปยังสาธารณรัฐ”
“…”
เซเรนเน่ เก็บดาบของเธอกลับเข้าไปในฝัก สำหรับใครบางคนที่เคยเป็นผู้ใช้ดาบเมื่อมองเธอเก็บดาบง่ายๆแบบนี้ คิมซูโฮรู้ว่านี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี
“ฉันเข้าใจสิ่งที่นายกำลังพยายามพูด” เซเรนเน่ ส่ายหัวอย่างแน่วแน่และประกาศว่า “แต่ไม่ได้”
กร๊อบ เธอหักนิ้วมือของเธอ ประตูห้องฝึกซ้อมเปิดออกทันทีและมีอัศวินฝูงชนเข้ามาในห้องฝึกซ้อม พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของ เซเรนเน่
“แน่นอนว่านายต้องตระหนักถึงประวัติศาสตร์ของพวกเรากับอรุนไฮม์และการเสียสละทั้งหมดที่พวกเราต้องทำเพื่อให้เกิดสันติภาพกับ
พวกเขา ฉันไม่สามารถทรยศพ่อและผู้คนของประเทศนี้เพื่อช่วยลีอองได้”
เซเรนเน่ ออกจากห้องฝึก ฝูงอัศวินวิ่งตามเธอไปอย่างรีบเร่ง
“…ผู้บังคับบัญชาดาบ”
ทันใดนั้นอัศวินผู้หนึ่งสวมชุดเกราะสีดำและเสื้อคลุม ‘ลีเคนโด’ ผู้คุ้มกันสูงสุดของ เซเรนเน่ หันไปหา คิมซูโฮ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
“อย่าภาคภูมิใจไปเลย”
“…แน่นอน.”
คิมซูโฮยักไหล่ ลีเคนโด จากไป คิมซูโฮคิดอะไรในใจหลังจากนั้นไม่นานไอลีนก็เข้าห้องฝึกพร้อมเสื้อผ้าของคิมซูโฮและผ้าเช็ดมือ
“อ้า ขอบคุณ”
“ทำไมพวกเขาถึงหยาบคายกับนาย? อยากให้ฉันจัดการพวกเขาไหม?”
คิมซูโฮยิ้มตามคำแนะนำของไอลีน
————————–2————————